RIP voor de kip
door Hans Bos
Ooit was ik een welgestelde ‘herenboer’ onder de rook van Bangkok. De menagerie bestond uit een echtpaar konijnen, twee hanen en twee hennen. Helaas moet ik u meedelen dat de laatste kip ons afgelopen nacht is ontvallen, zij het dat zijn heengaan niet geheel vrijwillig was.
De twee konijnen ontsnapten (heel dom) uit hun veilige kooi en sprongen dagenlang vief door de tuin. Dat ging een tijd goed, totdat het vrouwtje, waarvan we dachten dat ze zwanger was, ineens weg was. Haar echtgenoot heeft nog enkele weken vrolijk doorgehuppeld totdat ook hij verdwenen was. We vermoeden al dat een Thaise slang of monitor lizard (met een lelijk woord in het Thais: hia) hier de hand in had. We wonen immers aan de rand van een waterrijk gebied, er alleen van gescheiden door een twee meter hoge muur. Regelmatig treffen we slangen aan in en rond de tuin en een keer zelfs een monitor lizard van een kleine twee meter, inclusief staart.
Die muur vormde dan ook het nachtverblijf van een haan en zijn hen. Schitterende dieren, die zich hoog en droog veilig waanden. Het zijn uiteindelijk Thaise kippen. Jaja, totdat op een dag de hen was verdwenen (vrouwtjes zijn blijkbaar toch het lekkerst). De haan stond vervolgens de hele dag zo hard te schreeuwen dat we hem weg hebben gegeven.
Een spierwitte haan en een even witte hen bleven over. Een zorgelijk stel, dat overal bang voor was. Ze zagen overal spoken en gevaar. ’s Nachts kropen ze bij elkaar op een boomtak. Soms landden ze boven op elkaar, waarna een van hen luid kakelend naar beneden viel en weer met de start kon beginnen. Het hennetje verrichtte elke twee dagen een goede daad door een eitje op het terras te deponeren. Na een week had ik dan voldoende ei voor een spiegelei…
Vorige week kwam een einde aan de toevloed en ook aan het leven van hen 2. Verdwenen, zonder een veer achter te laten. Haar vertrek/verscheiden had een bevrijdend effect op de forse witte haan, ontslagen van zijn zorgtaken. Welgemoed zocht hij ’s avonds zijn boomtak op, de kippenmaag vol met mais en andere versnaperingen. Enig probleem was dat hij ’s morgens om vijf uur al uitgebreid kukeleku stond te roepen onder het slaapkamerraam. Gezien zijn droevige geschiedenis wilde mijn vriendin niet aan weggeven, hoewel euthanasie via de tom yam kai haar wel door het hoofd spookte.
Vanmorgen echter geen welkomst-kukel. Wellicht een ommetje? Dat placht hij wel vaker te maken. Totdat mijn oog viel op wat geknakte veren onder zijn boom. Het moet een stevige slang zijn geweest om hem zo snel te verorberen, mogelijk een python of uit de kluiten gewassen cobra. Ik gooi het echter op pa en ma monitor lizard, die met mijn haan hun honger hebben gestild. Gevolg is dat ik het voorlopig hou bij de paar vissen in een grote kom op het terras. Een lage aaibaarheidsfactor, maar ook minder hechting.
En ’s nachts gaan de buitendeuren stevig op slot….