Re-entry permit in Pattaya

Het Immigration kantoor in Jomtien is, waarschijnlijk net als alle andere Immigration kantoren in Thailand, een onuitputtelijke bron van verhalen. Onder meer over de interpretatie van de regels, plotselinge wijziging van de regels, lange wachttijden en “thea-money”, die enerzijds nogal eens ergernis opwekken maar anderzijds ook wel weer komisch aandoen: This is Thailand, nietwaar?

Jaarlijks ga ik met een stel vrienden een weekje naar de Filippijnen om het watergeweld van het Songkran festival te vermijden. Ook dit jaar gaan we weer, hotel en vlucht waren al in december geboekt, nu alleen nog even een re-entry permit regelen bij de Immigration om te voorkomen dat mijn retirement visum de mist in gaat. Maar goed we gaan in april dus zou je zeggen, tijd genoeg. Niet echt, want mijn ervaring van vorig jaar was dat je het beter vroeg kunt regelen want op het laatste moment is het ontzettend druk bij het betreffende loket.

In januari ging ik er naar toe voor mijn 90 dagen stempel en dacht, ik regel die re-entry permit ook meteen. Die 90 dagen stempel was zo geregeld, ik kreeg niet eens een nummertje want drie ambtenaren zaten klaar om mij direct te helpen. Toen die re-entry permit. Ik kreeg een nummertje en had 43 wachtenden voor mij. Er werkte 1 ambtenaar aan dit loket. Dat was mij te gek, ik ging weg en dacht, ik kom later wel een keer terug als het minder druk is.

Vandaag probeerde ik het weer een keer. Ik was er om kwart over tien en kreeg te horen dat ik om 1 uur ’s middags terug moest komen want het was erg druk. Ik foeterde wat tegen de receptionist, geen manier, elke dag hetzelfde. Zet meer ambtenaren in enz., maar dat had ik net zo goed tegen de deurkruk kunnen zeggen want de man verblikte of verbloosde niet.

Ik had van anderen al gehoord dat het vrijwel elke dag druk is en de wachttijd lang. Ik bedacht dat als die afdeling 100 personen per dag afhandelt à 1000 Baht (of 3800 Baht voor multiple entry), dan is dat toch maar even 100.000 Baht per dag of wel een half miljoen per week. Kun je dan niet zorgen dat het allemaal wat efficiënter en sneller geregeld wordt? Nu bemoeien zich er vier mensen mee, de eerste neemt de aanvraag aan en controleert de gegevens, de tweede voert het in een computer in, de derde schrijft de nota en de laatste, de supervisor controleert het geheel nog eens. Als je na lang wachten eindelijk aan de beurt bent duurt het nog minstens 20 minuten voordat je je paspoort terug hebt want vooral de supervisor neemt alle tijd en loopt regelmatig van zijn plaats.

Goed, ik ging maar weer weg en zinde op een andere wijze om die re-entry permit te krijgen. Ik had al eens gehoord dat de Thai die op de parkeerplaats het verkeer een beetje regelt wel zijn diensten aanbiedt voor een paar honderd Baht. Hij gaat naar binnen met de papieren en is binnen 20 minuten weer terug met de door jou gewenste stempels. Hij was er vandaag niet dus ik moest wat anders bedenken.

Ik stuurde een bevriende motorbike-taxichauffeur om het te regelen. Op het formulier staat weliswaar dat de aanvraag persoonlijk moet worden ingediend maar ik gaf als smoes op dat ik dringend elders moest zijn. Onze vriend ging om een uur of één en was om half vijf terug. Met de goede stempels dat wel, maar omdat ik niet zelf was gekomen, kostte het 400 Baht extra. In Thailand is immers alles te “regelen” als je maar betaalt. Uiteraard moest ik ook de koerier goed betalen voor de lange wachttijd die hij moest uitzitten.

Maar goed, ik ben er weer klaar mee.