Leven als Single Farang in de Jungle: Strandopruiming (3)

Elke 7de van de maand gaat er in Saphli (ampheu Pathiu) een openbare vergadering door, voorgezeten door de poejaaibaan. Hier kunnen de inwoners vragen stellen en voorstellen doen over van alles en nog wat. Alles wordt netjes genoteerd door een secretaresse en wat het gevolg ervan is … soms met, soms zonder natuurlijk.

Verleden maand, januari, ging de vergadering, welke plaatsvindt in de tempel tegenover de secundaire school, niet door wegens het feit dat de poejaaibaan heel druk was met het organiseren en opvolgen van de acute overstromingsdreiging veroorzaak door de uitzonderlijke zware regenval.

Nog steeds onder impuls van Nora, gaat de strandopruimingsactie, waarvan reeds een paar artikels verschenen op dit blog, door. Om de twee dagen rukt Nora uit om allerhande rommel, vooral plastiek, van het niet toeristisch deel van het strand te verwijderen.

Voor het toeristisch strand van Thung Wualean zijn dagelijks twee mensen vast in dienst om de job te klaren en dit strand ligt er dan ook steeds netjes bij. Het niet toeristisch gedeelte, daar bleef vroeger alles gewoon liggen, een doorn in het oog. Bij de opstart van het project was er eerst goede medewerking van de locale bevolking en ook van de scholen, doch na enkele maanden leek het project te verwateren en zelfs een stille dood te sterven. Er werd maanden geleden een poster ontworpen met als doel de mensen er attent op te maken geen vuilnis in de rivier te storten, de vissers kregen een vuilniszak gratis ter beschikking … doch de laatste weken waren het enkel Nora en Corinne welke aanwezig waren bij de opruiming. Dus het project moest een nieuwe impuls krijgen.

Met behulp van de buurman van Lung addie, Pee Dum welke dienst deed als tolk, werd op de bijeenkomst opnieuw aandacht getrokken op het project. De betreffende poster … waar is die? Waarom werd die wel gemaakt maar nooit geplaatst? Het antwoord was: vrees dat hij zou wegvliegen door de wind. Lung addie had eerst het antwoord verkeerd verstaan en dacht dat het antwoord was: “weggevlogen door de wind“ 55555.

Nora verduidelijkte aan de aanwezigen, een 20tal, dat het hem niet enkel om het verwezenlijken van een mooi net strand ging. Dat het hem meer ging om de toekomst. Het plastiek, welke onder invloed van de UV straling van de zon, degradeert in hele kleine perikels en door de vissen, vogels en andere zeedieren opgeeten wordt met hun dood als gevolg.

Opnieuw werden nieuwe afspraken gemaakt en deze keer meer naar de scholen toe gericht. Een goede zorg voor de natuur moet starten bij de jonge kinderen en dat moet zijn bron vinden in de scholen. Op vrijdag 1O feb om 15.30 uur zou er een nieuwe start komen…. Het resultaat zullen we, zoals gewoonlijk, moeten afwachten, doch er zou minstens één school bij betrokken worden.

Er werd ook gevraagd naar de taak van Lung addie in dit geheel. Werd duidelijk gemaakt dat Lung addie regelmatig artikels schreef, voor een internetblog, over zijn woonstreek in Thailand, welke dagelijks door een paar duizend lezers gelezen wordt. Dat het vervuilingsprobleem niet enkel een lokaal probleem is, doch een wereldwijd probleem. Door er over te schrijven hopen wij dat kleinschalige projecten, als dit, navolging vinden in ook andere streken in Thailand, wat trouwens, naar de ontvangen feedback, reeds gebeurde op enkele plaatsen.