Klussen in Thailand

Nee, ik ben geen doe-het-zelver en ook geen klusjesman, je mag wel zeggen, dat ik twee linkerhanden heb.

Mijn auto moet rijden en als die weigert, kan ik wel met een (on)wijze blik onder de motorkap kijken, maar dat helpt geen zier, want ik heb er de ballen verstand van. Hetzelfde geldt voor de wasmachine, de TV, de stereo-installatie, enz, allemaal apparaten, die ik gekocht heb om naar behoren te functioneren en als één van die dingen werk weigert, raak ik geïrriteerd.

Dus als ik een pingeltje onder de motorkap hoor of er brandt een rood lichtje op het dashboard ga ik met de auto naar de garage. Het euvel wordt – in mijn afwezigheid – keurig verholpen en even zo keurig krijg ik een forse rekening gepresenteerd. Of de reparatie al dan niet nodig was of zelfs dat er iets gebeurd is, kan ik niet controleren.

Boormachine

Doet de wasmachine het niet, dan de Servicedienst gebeld, die je na lang wachten vertelt, dat een monteur er over 14 dagen op een donderdag naar zal kijken. “Sorry, donderdags kan niet, want dan is er niemand thuis”. “Tja, we komen alleen op donderdag in uw woonplaats, dus u moet zorgen, dat er wel iemand thuis is. Na een hele dag wachten, komt de monteur tegen een uur of vier, vervangt een zekering – wist ik veel – en met de voorrijkosten was ik bijna 100 gulden kwijt.

Ik ben dus van anderen afhankelijk, ook als er iets in huis moest gebeuren. Een nieuw leertje in een lekkende kraan? Moet je mij niet laten doen, dat komt niet goed. Plafond witten of behangen? Ik word al duizelig als ik er aan denk. Ik had wel gereedschap, hoor, een hamer, nijptang, combinatietang, wat schroevendraaiers en ander spul, dat ik gemakkelijk op een plankje van pakweg 40 x 50 cm kwijt kon. Ik beschikte zelfs over een 750 Watt Black & Decker boormachine, die ik eens op een verjaardag kreeg.

Oh, ik heb het wel geprobeerd, hoor! Een gaatje in de muur boren om een schilderij op te hangen? Gegarandeerd, dat ik op een kiezelsteen stuit en er een flink stuk beton op de vloer valt. Het gat kan ik weer dichten met vloeibaar beton. Lichtschakelaar stuk in de badkamer? Ik ga naar de buurt-doehetzelfzaak, nee, niet naar Praxis of Gamma, daar verdwaal ik tussen al die mannen, die zich verlekkeren aan boormachines, werkbanken, slijptollen, gereedschapsets, enz., en krijg goed advies van de eigenaar voor de juiste lichtschakelaar. Ik vraag nog of het wel past en het antwoord is: “Mijnheer, alles is in Nederland genormaliseerd, dus het past altijd”. Op zondagmorgen heb ik mooi even tijd om dat klusje te doen en wat gebeurt? Juist, het past niet. Ik heb een opbouwschakelaar meegekregen en had om een inbouwschakelaar moeten vragen. Ik kan er nog wel meer voorbeelden van noemen, maar waar het om draait is, dat ik geen aardigheid in klussen heb, omdat het nooit lukt. Het omgekeerde is ook waar, het lukt niet, omdat ik er geen aardigheid in heb. Ik ben al zo trots als een pauw als ik een TL-buis in de garage met succes vervang.

Bouwvakker

Wat dit al betreft, ben ik hier in Thailand geheel uit de zorgen. Ik heb een tamelijk groot eigen huis en omdat de Thaise bouwkunst nu niet altijd perfect is en er bovendien ook gewone klusjes voorkomen, kan een goede klusser of DHZ-er zijn lusten aardig botvieren. Mijn (Duitse) buurman liet mij laatst zijn kist vol gereedschap zien, dat hij in de loop van de tijd bij elkaar had gekocht en nu naar Thailand had laten komen. Ik dacht, wat moet je er mee, maar hij vond, dat hij heel wat geld kon uitsparen aan dure monteurs en klusjesmannen door het zelf te doen.

Net in die tijd brak bij mij een kunststofwaterleiding, omdat ik er op ging staan om het waterniveau in de tank te controleren. Mijn vrouw babbelde wat met een bouwvakker, die in de buurt aan het werk was en met een uur was het euvel verholpen. Hij ging naar een winkel om wat leidingwerk te kopen, maakte alles in orde en en-passant reinigde hij de tank nog even van binnen. Kosten 160 Baht voor de gekochte spullen en nog eens (Hoeveel kost het? Up to you!) 200 Baht voor het werk. Daar ga je toch zelf niet voor aan het werk en de jongen had een prima verdienste die dag.

Afvoer in de badkamer op een of andere manier verstopt. Nog dezelfde dag regelt mijn vrouw een mannetje met twee handlangers (gezicht onherkenbaar vanwege de bivakmuts, alsof ze dit klusje nog even doen voordat ze de bank om de hoek gaan overvallen). Gat in het verlaagde plafond gemaakt, stuk leidingwerk wegzagen en vernieuwen, plafond weer netjes dichtmaken en het probleem is weer opgelost. Kosten? Een fractie van wat je in Nederland alleen al met voorrijkosten kwijt zou zijn.

Klusje

Kortom, voor elk klusje in en rondom het huis is wel iemand te vinden, die dat voor een habbekrats klaart. Contact maken met een kundig iemand is gemakkelijk door even te praten met de motorbike-taxichauffeurs in de buurt. Als er al niet een handige jongen bij henzelf is, dan weten zij vaak wel “een vriend”, die het klusje opknapt. Voor de wat grotere karweitjes gaat mijn vrouw “de markt op” en laat verschillende mensen komen en een prijsopgave te doen. Niet alleen de prijs is belangrijk, maar ook het vertrouwen in het vakmanschap telt zwaar en dat kun je als Farang toch maar moeilijk vaststellen. Hoe goed dat vertrouwen ook is, je moet er wel bij blijven om te controleren of ze doen wat afgesproken is. De kostenafspraak is meestal een bedrag voor werkloon plus de gekochte materialen.

Ook een probleem met één van onze twee motorbikes is eenvoudig opgelost. Als er in Nederland iets me je fiets is (geen lekke band natuurlijk, want dat kan ik zelfs repareren) ga je naar de fietsenmaker, die zegt, kom over 3 dagen maar terug, dan is de fiets weer rijklaar. Hier vind je talloze werkplaatsjes, waar motorbikes gerepareerd worden, de dichtstbijzijnde is op 150 meter afstand mijn huis. Veel, niet alle, van deze werkplaatsen zijn 24 uur per dag, 7 dagen in de week open) en je wordt meteen geholpen, zeker als het (weer) om een lekke band gaat, die je, niet zoals bij een fiets, zelf even plakt. Na pakweg 10 minuten heb je een gloednieuwe binnenband voor 150 Baht en een buitenband voor 400 Baht. Geen Formule 1 kwaliteit natuurlijk, maar je kunt er weer een poosje mee vooruit.

Die eerdergenoemde motorbike-taxichauffeurs gebruik je ook voor andere klusjes. Ze brengen jou ergens persoonlijk, maar je kunt ze ook met een boodschap wegsturen als het je zelf niet uitkomt om te gaan. Voor ons halen ze met regelmaat de telefonisch bestelde “food”, gaan ze even naar het postkantoor met een pakketje, rijden naar de apotheek voor wat medicijnen, enz.

Zo omslachtig en niet goedkoop als het kan zijn in Nederland, zo simpel en voor weinig geld laat je je schoenen repareren door een mannetje, gezeten op een klein krukje en met de bekende drievoet voor zich, die je ergens in een winkelstraat aantreft. Naast hem vaak nog iemand met een Singer naaimachine, net zo oud als de naaister zelf, die al je reparaties, aanpassen van kleding verzorgt.

Wassen doen we zelf in een wasmachine, die gewoon water verbruikt, dus zonder verwarming. Dat kan volgens mij nooit schoon worden, want sommige stukken, denk aan handdoeken e.d., moeten in de kookwas. Mijn Thaise vrouw vindt dat weer iets typisch Farangs en beslist niet nodig. Wassen doen we zelf, zei ik, maar dat geldt niet voor kleding dat gestreken moet worden. Mijn vrouw heeft daar het land aan en dus gaat die was naar één van de talloze “laundries”, waar je meestal dezelfde dag je wasgoed keurig gestreken op hangertjes weer afhaalt.

Dienstmeisje

Schoonmaken van het huis is ook een hele klus. Aanvankelijk deden we dat samen, hoewel mijn vrouw wel erg raar opkeek, toen ik de stofzuiger pakte. Dat heeft ze een Thaise man nog nooit zien doen. Wat later haalde ze daarvoor een kennis in huis, die met een paar dagen in de week een aardige verdienste had. Nu hebben we het ultieme bereikt, want we hebben een inwonend dienstmeisje. Mijn vrouw heeft een jonge dame uit haar dorp hulp geboden door haar in dienst te nemen. Zij heeft een eigen kamertje en verzorgt de gehele huishouding. Hoe lang dat duurt, weet ik niet, want als zij Pattaya wat beter leert kennen, vrees ik, dat zij snel een betere (?) en beter betaalde baan zal trachten te krijgen.

Tja, daar zit je dan, niets actief om handen, alles wordt voor je gedaan en je kunt alle tijd besteden aan je vrouw, zoon en hobby’s. Dat bevalt mij best, ik ben ontzettend goed in nietsdoen, maar daar staat tegenover, dat je wel in gewicht aankomt het in het algemeen matige eten. Moet toch maar eens in zo’n gym kijken of ik daar wat kan afvallen.

– Herplaatst bericht –