Je maakt van alles mee in Thailand (269)

Door Lieven Kattestaart
Geplaatst in Leven in Thailand, Lezersinzending
Tags: ,
26 februari 2025

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een nieuw verhaal van Lieven Kattestaart: ‘Bar-perikelen’


‘Bar-perikelen’

Voorzien van smeulende jetlag en bolstaande geldbuidel strijk ik voor het eerst neer in het verre Thailand.
Na enkele omzwervingen, waarvan ik u al eerder verslag deed, kom ik tenslotte toch op mijn eindbestemming aan.
Zijnde een ruime hotelkamer in Pattaya aan zee.

Na het wegspoelen van vliegtuigzweet en de nog verse herinnering aan een Nederlandse hostess met bezemsteel-attitude, besluit ik niet toe te geven aan vermoeidheid of het pak watten in mijn hoofd, maar meteen een verkenningsronde te ondernemen door dit fraai gelegen oord.

Ver zal ik niet komen, want nauwelijks twee stappen buiten het hotel word ik al uitbundig toegezwaaid door een rondborstige bardame. Mij vriendelijk uitnodigend kennis te maken met de Thaise cultuur ter plaatse. Te weten: barkruk, breedbeeld, en ijskoud bier.
Als geteisterd reiziger meen ik dat een enkele versnapering geen kwaad kan, en al te veel lichaamsbeweging in deze hitte beslist ongepast zou zijn, dus laat ik mij overhalen.

Na het toegeschoven krijgen van een condensdruipende fles in piepschuim viel het me op dat er zich flink wat welgevormde deernes achter de toog bevonden. Zóveel zelfs dat de verhouding tussen clientèle en serverend vrouwelijk schoon ver doorsloeg in de richting van laatstgenoemden.
Hetgeen mij enigszins verbaasde.

Want bij zulke aantallen pompbediendes kon er toch nauwelijks wat verdiend worden? De oudere regeltante die hier de leiding had diende nodig eens in het personeelsbestand te snoeien anders wachtte haar de bedelstaf, zo meende ik.

De eerste jongedame zag kans mijn aandacht van dit vraagstuk af te leiden, door voor te stellen een spelletje ‘vier op een rij’ te spelen. Een dermate simpel spel dat het mij wat later, en wat flessen verder, moeite kostte te geloven dat ik kans had gezien veertien keer op rij van haar te verliezen.
Aangetast in mijn mannelijke eer wijtte ik dit graag aan een ontregelde stofwisseling, mij onlangs aangesmeerd door Martinair.

Mijn tegenspeelster bleek na deze blamage recht te hebben op een kleine vergoeding, welke zij vrolijk bijschreef op mijn almaar uitdijende rekening.
Na haar victorie op het plastic slagveld vertrok ze even naar de andere kant van de bar, om daar andere onnozelen een poot uit te draaien.

Een op dit tijdstip langsleurende schoenpoetser kon ik overtuigen van het feit dat suède schoenen geen smeer behoeven, maar gaf hem daarna toch twintig baht voor zijn enthousiasme. Dit tastte zijn wereldbeeld dermate aan dat ik daarna nog meer moeite had van hem af te komen.
Ditmaal omdat hij weigerde te geloven dat er zoiets bestond als vakantie-euforie en gratis geld.

Dit alles leidde er toe dat ik de grote groene sprinkhaan pas laat in de gaten kreeg.
Een flink uit de kluiten gewassen insect, dat in comateuze toestand of erger op de toog was beland.
Het felgroene beest was mij niet eerder opgevallen, en hoe het daar verzeild was geraakt bleef in Thaise nevelen gehuld.

Een overdosis DDT, die men hier te lande nog wel eens met gulle hand placht rond te strooien richting de enge beestjes-populatie? Een defecte hoogtemeter, waardoor de bierpomp kans zag hem een Carlsberg- kopstootje te geven?

Het zou een raadsel blijven.
Maar mijn aangeboren gevoel voor orde en netheid noopten mij actie te ondernemen. Zo’n Japie Krekel midden op de verder schone toog was geen gezicht, en deze diende dan ook terstond verwijderd te worden. Een klein gebaar van Hollandse properheid als dank voor de gastvrijheid, en zodoende mijn eerste goede daad op Thaise bodem.

Ik richtte mij op van mijn kruk, en maakte aanstalten het kleine monster met een knip van de wijsvinger richting stoeprand te lanceren.

Maar had daarmee buiten de waard gerekend.
Of beter gezegd, de waardin van deze uitspanning, die nu haar eigen slanke wijsvinger vermanend voor mijn neus liet verschijnen.
Zij nam de groene jongen van de toog en wees me op de achterzijde van de bar, waar een komfoortje vol gloeiende sintels al wachtte.
Het moest even bezinken, maar toen werd mij duidelijk dat ik bijna haar snackje van die middag opnieuw had leren vliegen.

Verbluft zakte ik terug op mijn Pattayaanse zetel, nu met het gevoel alsof ik betrapt was met mijn hand in de koekjestrommel.

Voordat mijn spelletjes-vriendin weer aanschoof voor de volgende ronde, en mama-san haar groene varkentje aan het spit reeg, bestelde ik nog snel een fles vloeibare vergetelheid.
Er was mij namelijk iets opgevallen.

Dat, wat plaatselijke gewoontes betrof, ik beslist nog een stuk groener was dan die arme sprinkhaan.

 

Over deze blogger

Lieven Kattestaart
Lieven Kattestaart
Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

18 reacties op “Je maakt van alles mee in Thailand (269)”

  1. Jan visser zegt op

    Leuk en als je meer hebt plaatsen hou wel van wat humor in de morgen, groet jan.

  2. PEER zegt op

    Weer heerlijk verhaald Lieven.
    Hier zal Joseph J. ook heerlijk van snoepen want hij komt een dezer dagen ook in de buurt van deze versnapering in Pattaya.

  3. Pieter zegt op

    Lieven,
    Heb weer genoten.
    Heel herkenbaar & beschreven in een fantastische schrijfstijl!
    Mvg
    Pieter

  4. GeertP zegt op

    Schitterend Lieven, zo herkenbaar.
    Ben heel erg benieuwd naar je vervolg avonturen.

  5. Han zegt op

    Hi Lieven, dat is er weer zoeen waarvan ik denk dat het me bekend voorkomt. Zal komen door eerdere ervaringen en jouw enthousiaste schrijfstijl. Bedankt weer.

  6. Hand zegt op

    Schitterend geschreven !

  7. Eric Donkaew zegt op

    Leuk geschreven weer Lieven. Je bent terecht een geliefd auteur hier, merk ik.
    Mijn eerste verblijf in Thailand was destijds meteen Pattaya en dat was een cultuurshock en inderdaad vanwege de barretjes en de dames. Contact maken ging hier iets makkelijker dan in Nederland, merkte ik.

    En inderdaad, dat vrouwenoverschot in veel barretjes… hoe kunnen die tenten – en de meisjes – nog draaien, vraag ik mij ook wel eens af.

    • Lieven Kattestaart zegt op

      Beste Eric,

      het duurde even voor dit ‘groentje’ het doorhad maar wat later begreep ik dat de overvloed aan dames achter de toog weinig met bier serveren te maken had, maar meer met andere ‘hand en spandiensten’ ter verhoging van de farang-feestvreugde.
      Deze diende dan ook de bar een kleine vergoeding te betalen voor de dame in kwestie.
      Ik neem aan dat het nog steeds zo gaat.

      Dank voor je reactie en het compliment,
      Groet, Lieven.

  8. Johnny BG zegt op

    Zoals andere al zeggen een fantastisch verhaal. Zulke verhalen doen mij altijd denken aan een nummer van The Pogues t.w. House of the Gods.

    Een gedeelte van de tekst is als volgt:

    Just a wally hanging out on Pattaya Beach
    He’s just a wally, he’s just a wally
    She’s just a wally hanging out on Pattaya Beach
    He’s just a wally, he’s just a wally

    Singha beer don’t ask no questions
    Singha beer don’t tell no lies
    Singha beer don’t ask no questions
    Singha beer don’t tell no lies

    https://m.youtube.com/watch?v=lwVnHE8NniU

    Wally kan vertaald worden als sukkel of onnozel en ik snap de schrijver volledig want ook op oudere leeftijd kan je in dingen ontmaagd worden en de hardcore wally ziet Pattaya Beach als paradijs.

  9. Andy zegt op

    Heerlijk , verschrikkelijk genoten van dit iedere Thailandganger zóó bekende verhaal,
    veschrikkelijk gelachen, Dank je Lieven voor deze anekdote,,,Blijf hier alsjeblieft mee doorgaan !

  10. Andy zegt op

    Geweldig leuk geschreven verhaal , héél herkenbaar voor iedere “Thailandganger’
    Heb er verschrikkelijk om gelachen ,vanwege de herkenbaarheid,
    Lieven ,ga alsjeblieft door met het plaatsen van dit soort anekdotes,

  11. Arnold zegt op

    ‘Een fles vloeibare vergetelheid’.. Prachtig!

  12. Erik Kuijpers zegt op

    Lieven, men eet alles in dit land! Daar lijkt het op. Moet je aan wennen!

    Ik werd, in ons huisje net buiten Nongkhai, eens verrast op de walm van verse biefstuk. Die kwam niet uit onze keuken want ik stond buiten en mijn Thaise ex aan biefstuk laten klooien, nooit van mijn leven! Die verknalt zoiets moois. Nee, het kwam van de buren! De heer en mevrouw Toektoek, zo’n grote toektoek met de naam ‘Familia’…, rijdend op gas, stonden voor hun huis te braden en aan de reuk te oordelen: in Croma! Dat spul waar je ‘even bij moet blijven’ maar dan zijn de gehaktballetjes wel mooi bruin….

    Maar er lag geen biefstuk, al rook dat wel zo. Met een scherp keukenmes werd een KIKKER aan stukken gesneden en de sappige billen werden in de Croma getransformeerd tot een delicatesse. Rijst en pittige sappen erbij en smullen maar! Ik werd gelukkig niet uitgenodigd mee te eten…

    • RonnyLatYa zegt op

      Men gaat ervan uit dat als iets kan lopen, kruipen, springen, vliegen of zwemmen het wel eetbaar moet zijn.

      • Henk zegt op

        Klopt. Alles met poten wordt gegeten, behalve een stoel.

      • PEER zegt op

        Nou valt ‘t me op Ronny,
        Dat er buiten in de natuur veelal enkel sprinkhanen, kevers en wormen zijn. En die de Thai eet.
        Vroeger, bij ons in Ned/Be zaten m’n koplampen en voorruit vol met geplette insecten. In de tijd van gif-spuiten was dat over en nu, vw het gif-verbod, komt het weer langzaam terug.
        Wanneer ik fiets over de Thaise dreven en lanen valt het me op dat er hier helemaal geen insecten zijn, op muggen in de avond na.
        Wellicht mag hier nog overdadig gif gespoten worden?

        • RonnyLatYa zegt op

          Gebruik van insecticide wel een invloed hebben, en anders hebben de Thai het gevangen en opgegeten 🙂

          De regen komt terug en dan zal het ook voor de vliegende termieten weer tijd worden om te gaan uitvliegen.
          Een slagveld onder de verlichtingspalen. Op het terras zitten met licht aan is zo goed als niet te doen. Maar voor de TjinTjoks zijn het dan weer hoogdagen en ze vreten er zich vol mee.

    • Johnny zegt op

      Kikkerbillen zijn echt wel lekker.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website