Je maakt van alles mee in Thailand (203)

van begin en eindpunt van de hardlooptocht

In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag vakantie in Thailand. Vandaag ‘impulsief sportief’ door Lieven Kattestaart.

Impulsief sportief

Vakantie doorbrengen bij mijn Thaise schoonmoeder in de Isaan ontaardt regelmatig in lange avonden vol gezelligheid. Gelardeerd met grote en kleine hoeveelheden voedsel en drank. Want vakantie aldaar is vooral nietsdoen. En tijdens dat nietsdoen proberen niet te verdrogen.

Op een mooie Thaise ochtend, na weer eens zo’n avondje bourgondisch buitenzitten, besloot ik vrouw Oy te vergezellen naar de markt. Al joggend zelfs. Want die scheepsladingen aan voedsel en drank moesten nodig een keer uitgezweet worden. Zo was mijn idee.

Met een baard van drie dagen, lichte migraine van wijn met dito naam, en rode ogen van vergeten contactlenzen, schoof ik de hardloopschoentjes aan de voeten. Al veel te laat om de brandende zon ook maar enigszins voor te zijn.

De genoemde markt is gelegen in het stadje Chakkarat, zo’n vier kilometer verderop. Normaal zou vrouwlief de brommer pakken, maar omdat ik me zo onverwacht sportief opstelde, wilde zij niet achterblijven. En stapte op het krakkemikkige Chinese fietsje van schoonmoeder. Het roze plastic mandje daarvan vullend met flesjes pep-water voor onderweg.

Aldus zowel coach als soigneur spelend voor een hevig zwetende, en na een kleine kilometer, zichzelf voor gek verklarende Isaan-jogger. Binnensmonds onbehoorlijke taal uitslaand, nagestaard door verblufte bultrunderen en een algehele indruk van lichamelijk lijden tentoonspreidend, vorderde ik maar langzaam.

Tel daarbij de beslist opbeurende woorden van ‘coach’ over mijn leeftijd, gevolgd door reprimandes over drankgebruik, en de kans op een soepele tocht door de Thaise dreven is nihil. Dat vier kilometer zo lang kunnen zijn.

Met bonkend sulfiet-hoofd wist ik zowaar de buitenwijken van Chakkarat te bereiken. Maar daar was de pijp dan ook écht leeg. Kleine roerganger fietste alvast vooruit naar de markt, ik volgde stapvoets. Wankelend en weeklagend. Glimlachend bekeken door vele Thai, die gelukkig hun commentaar voor zich hielden.

Sierlijke dames

Nadruipend en stoom afblazend als een lekke reactor kwam ik tenslotte op de markt aan. Mijn betere helft ontwarend bij een eetstalletje. Enkele sierlijke Thaise jongedames die er aan een laat ontbijt zaten, staarden me aan. En maakten dat ik me wat ongemakkelijk voelde.

Met flinke wallen onder de ogen, bestoppelde kin, en zweetplekken ter grootte van etensborden onder de armen was ik dan ook niet op mijn best.

De keurende blikken van de dames op mij gericht voelende, stelde ik aan eega voor niet te lang te blijven hangen. We hadden tenslotte nog een lange terugweg voor de boeg. Ik wel tenminste.

Plan B ( zou het zwabberfietsje ook twéé personen aankunnen? ) hield ik wijselijk maar voor me..
Dus even uitblazen, boodschappen doen, en dan konden we weer.

Vergeet het maar. Mevrouw had net twee kommen noedelsoep besteld, en die werden zo gebracht. Eten gaat in Thailand altijd voor, dat zou ik zo onderhand moeten weten. Kreunend ging ik zitten, proberend mijn meurende gympies uit de wind te houden.

De hete noedels naar binnen slurpend, brak me andermaal die morgen het zweet uit. Intussen het geanimeerde geklets van mijn vrouw met haar jonge buurdames aanhorend. Het woordje ‘falang’ viel vaker dan me lief was. Met hun blikken nog steeds op me gericht verwenste ik voor de zoveelste maal die morgen mijn idiote hardloop-plannen, en krabde mijn jeukende stoppels.

Oy zei vervolgens lachend dat een van de dames me een kusje op de wang wilde geven. Voor tien baht. Mocht dat?

Om van het gezeur af te zijn zei ik ‘oké’. Tot mijn verbazing stopte een van de deernes me vervolgens een tien-bahtstuk in de hand, en kuste me daarna voorzichtig op mijn struikgewas. Daarmee zichzelf ook een rood hoofd bezorgend, en algehele hilariteit veroorzakend. Ik begreep er nu helemaal niets meer van.

Joggersleed

De uitleg kwam wat later.

Terwijl ik in de bloedhitte terugrende, en al hijgend en blazend probeerde haar gammele spatbordje bij te houden, vertelde Oy me dat de dames hogelijk geïnteresseerd waren in het idee ook een farang aan de haak te slaan. En, bijgelovig als men is, tevens van mening dat een kusje op de wang van een levensechte farang hen flink op weg zou helpen. Door middel van ‘Good Luck’.

Slechts één van hen had het aangedurfd, maar was nu dus wel verzekerd van betere kansen op de farang-markt. Volkomen logisch, volgens mijn peddelende pacemaker.

Mijn beloning voor het meedoen aan deze Thaise tombola? Tien baht, een kusje op de farang-wang, en als bonus nog een verbale draai om de oren.

Want vanaf het zadeltje voor mijn neus klonk het berispend dat ik veel te snel had toegegeven aan de jongedame. En dóór had moeten vragen.

Dan had er zeker twintig baht in gezeten.

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur17 juni 2025‘Thaise taferelen’
• Cultuur23 mei 2025‘Slangenbezweerder tegen wil en dank’
• Cultuur14 mei 2025‘De eerste keer Isaan’
• Cultuur27 april 2025‘Van Queestes en Thaise Doolhoven’