Geld moet rollen ook in Thailand, ik zie het elke eerste week van de maand weer gebeuren te beginnen in mijn directe omgeving. Mijn twee dames (mijn vrouw en haar beste vriendin waar ik liefdevol voor zorg of is het andersom?) beginnen daar al de eerste dag van de maand mee als ze net hun hard verdiende salaris ontvangen hebben.
Nog dezelfde avond moeten we uit eten bij de plaatselijke barbecue. Je moet er dan vroeg bij zijn want anders vind je geen vrije tafel meer. We gaan er ook regelmatig aan het einde van de maand eten en dan is het totaal geen probleem om er een tafeltje te bemachtigen.
Avondmarkten
Ook de avondmarkten aan het begin van de maand, druk, druk en nog eens druk. Bij deze gelegenheden moet ik mijn vrouw altijd een beetje temperen (als ze geld op zak heeft). Soms lijkt het wel of het op moet zijn voor dat de helft van de maand aanbreekt. (The Thai way of live?). Nu verdien ik ook wel een paar centen waar we van kunnen leven, maar die Thai? Hoe zouden zij dat nou doen?
Doordat mijn werk seizoengebonden is zit ik in deze periode een aantal maandjes thuis. Ik zit lekker elke ochtend op ons terrasje buiten al om zes uur aan de koffie. Ons huisje ligt in de hoofdstraat van onze Mo baan en elke dag zie ik de andere manier van geld laten rollen.
Mercedes
Aan het einde van onze hoofdstraat bevind zich namelijk diverse speciaal voor farang gebouwde wijken van die ’’mooie’’ met slagboom en natuurlijk een Thaise portier, waar de welgestelde (westerse) heren wonen. Vandaar dat er dus regelmatig dik geld door de straat komt rollen, Mercedes, BMW en zelfs Porsche is vertegenwoordigt.
Het opvallende van dit alles is dat ik bijna altijd Thaise dames achter het stuur zie zitten. Ze zien de eigen mensen in de straat niet meer staan. Bijna zonder uitzondering zie je die dames op weg gaan naar de ‘shoppingmall’. Vreemd genoeg is dat echt niet alleen aan het begin van de maand. Zouden zij een andere ‘Thai way of live’ gevonden hebben?
Ik kan me voorstellen dat deze manier van geld laten rollen in de ogen van veel Thai afgunst oplevert. Hoe lang kan dit nog goed gaan?
Thailand hoort met India en Rusland tot de landen in de wereld waar de inkomensverschillen tussen rijk en arm het grootst zijn.
De elementen van de duivelse cocktail die je schetst zijn volgens mij:
– het mee willen tellen met de rijkeren;
– show-off (zie eens wat ik mij kan permitteren; of hoeveel mijn buitenlandse man van mij houdt);
– de buren de ogen uit willen steken (lekker puh);
– het door verschillende regeringen aangemoedigde consumentisme (geld doet wonderen);
– het idee dat hoe meer je hebt, des te gelukkiger je bent (zelfs aangemoedigd door een Boeddhistische tempel);
– het roekeloze beleid van banken (en ook bedrijven, zie de autodealers) om iedereen zonder echte screening geld te lenen;
– het roekeloze beleid van banken om soepel te zijn met afbetalingstermijnen van klanten in het newterk van het management van de bank.
Tja, niet eenvoudig om deze Gordiaanse knoop te ontrafelen.
Chris,
Ik ben het op alle punten met je eens behalve deze regel:
– het door verschillende regeringen aangemoedigde consumentisme (geld doet wonderen);
Deze regering heeft zich geheel neergelegd bij de ‘sufficiency economy’ (economie van het genoeg) filosofie van wijlen koning Bhumibol. Het staat zelf in de grondwet. Dat geldt toch voor alle Thais? Of vergis ik me?
Papier is geduldig, zelfs het papier waarop de grondwet is geschreven. Daden zijn anders. Maar ik begrijp nu beter waarom Prawit de 24 horloges heeft geleend.
Een schril contrast met het Isaan verhaal deze week!
Banken en financieringsmaatschappijen zijn de boosdoeners. Daarnaast heft vorige regering (Yingluck cs) ervoor gezorgd dat veel te veel Thais een – naar pas later bleek – onbetaalbare nieuwe auto konden kopen. En nu met de gebakken peren zitten.
Daar kan huidige regering weinig aan veranderen. En als vice-premier met vele onbetaalbare horloges (sorry, niet van hem maar van een overleden vriend) het verkeerde voorbeeld geeft dan kan daar geen grondwet tegenop.
Ik stuurde mijn werkster op haar vrije dag naar de dealer voor onderhoud aan mijn scooter. Ik gaf haar een flinke tip. Een uur hierna post ze wat fotos op Facebook met nieuwe kleertjes voor de baby, gekocht van mijn fooi. Moet ze natuurlijk zelf weten, maar het lijkt wel of het geld zeer doet in hun zakken…..:(
De laatste zin over ‘afgunst’ is wellicht ook van toepassing op de schrijver?