Thaise aardbeien hebben jaren lang in een kwade reuk gestaan. Te hard en te weinig smaak, was steevast het oordeel. Wat heden ten dage in de buurt van Phetchabun wordt geteeld, kan de toets der kritiek echter glansrijk doorstaan, zo bleek tijdens een tour van 14 Nederlanders.
Voor Lizzy, Raysiya en mijzelf begon de reis in Sam Ngao, net boven Tak. Daar bezochten we drie dagen de moeder van Ray in haar woonhut. Overnacht werd in een nieuw en klein resort, à raison van 500 baht per nacht. Niets op aan te merken.
We maakten naar Phetchabun de eerste stop in Phitsanulok, waar aan de rivier een tempel staat die de moeite van het bezichtigen waard is. Zo vinden ook honderden Thai… Phitsanulok is de op een na grootste stad van Thailand en wat Phra Si Ratana Mahathat bevat het meest beroemde beeld van Sukhothai. Beslist een stop waard.
Vandaar gaat het naar Khao Kho bij Phetchabun. Langzaam maar zeker wordt het landschap lieflijker, bijna zoals in de Ardennen of in de Elzas. Alleen groeien hier geen druiven, maar…aardbeien. Het is allemaal zomerkoninkjes wat je ziet. Langs de weg staan overal borden en opgeblazen aardbeien die aangeven dat de gast zich hier tegoed kan doen. Want het is wel de bedoeling dat je de handen uit de mouwen steekt en diep door de knieën gaat, gewapend met een emmertje en een schaartje. Ik ging er van uit dat het seizoen al lang was afgelopen, maar als je ziet hoeveel van dit sappige fruit nog aan de struik hangt, piep je wel anders. Overigens betalen we 200 baht per zelf geplukte kilo en dat is meer dan ik betaalde op de markt in Hua Hin….
We verblijven in Khao Kho in het De Capoc Resort, dat net een half jaar open is. Dit is design, maar niet in zijn beste vorm. Vanaf de parkeerplaats is het via de front office ongeveer 75 meter bergop lopen. En niet in een recht lijn, want dat hoort blijkbaar niet bij design. Weliswaar worden we bij het zwoegen geholpen door vriendelijke hotelmeisjes, maar God hoort me brommen.
Gehandicapten, zeker die in een rolstoel, hebben hier niets te zoeken, want het fraaie pand is alleen via trappen te betreden. De kamers zijn design-luxe, maar een stoel ontbreekt, evenals sloten op de matglazen deuren van toilet en douche. En dat voor 2000 baht per nacht, inclusief prima ontbijt en verschrikkelijke koffie. Het water in het zwembad doet veel denken aan de Noordpool.
Enfin, na het plukken van de aardbeien, verkennen we de fraaie omgeving. Wat Pha Sorn Kaew aan de weg van Pitsanolok naar Lom Sak mag u daar bij niet overslaan, zelfs als u kleurenblind bent. Wat het hotel aan minimalistisch design tentoon spreidt, doen deze twee tempels op dik 800 meter hoogte precies tegenover gesteld. Wat je al niet kunt doen met miljoenen stukjes aardewerk. Hoeveel fraaie serviezen zijn bij de bouw gesneuveld? Ik heb zelden zoiets lelijks gezien dat toch een zekere schoonheid uitstraalt. Uiteraard zijn ook hier de nodige winkels en restaurants.
Een ander plekje dat in deze buurt een bezoek waard is, heet Tanrak Talaymok Resort, met een geweldig uitzicht over berg en dal en een hoeveelheid planten en bloemen die zijn weerga niet kent. Ik heb nog nooit zo’n begroeide toileteenheid gezien. En overal om u heen de onvermijdelijke strawberry fields forever…
De tocht voert de groep Nederlanders met zes auto’s vervolgens naar Chiang Khan, net boven Loei aan de Mekong. Het is een aardig dorpje dat voor een deel uit houten huisjes bestaan, oud en nieuw.
Huur hier voor ruim 600 baht in een hotelletje een kamer met balkon en uitzicht op de Mekong. Geniet van de zonsondergang en van de markt die in de avonduren op straat wordt gehouden. Een leuke bestemming, zeker in combinatie met een boottocht over de Mekong, die u op 10 meter van de Laotiaanse oever brengt.
Loei is niet de moeite van een bezoek waard, maar een lid van onze groep zag kans om daar in de buurt twee grote zakken gesneden tabak te bemachtigen voor 100 baht. Het kost hem vele maanden om deze hoeveelheid op te roken.
De terugtocht naat Hua Hin verliep zonder problemen, met een overnachting in Lopburi. Daar vonden we in een achterafstraat het vrij nieuwe Lopburi Palm Resort. In een geweldige tuin staan hier een stuk of tien bungalows, designed, maar weldoordacht. Je slaapt hier heerlijk rustig voor 650 baht per nacht, inclusief ontbijt.
De vele aardbeien, zelfs die in de koelbox, zijn dan al lang in het keelgat verdwenen. De nieuwe soorten hebben één nadeel: ze zijn niet zo lang houdbaar.
Grappig, ben je net van Sukhothai naar Phitsanulok gereden en terug, zie je op Thailandblog de foto van de tempel die je deze dag bezocht hebt. Samen met het folkmuseum wat ook leuk is om te bezoeken.
Toevallig toch…….
Hallo Hans.
Wij hebben genoten met zn allen.
Groet Nellie en Ad.
Komt bij mij de vraag op: hoeveel gif zit er in die aardbeien?
Ik at een pond aardbeien, alsmede een pond bramen, per week (diepvries, gekocht bij de Makro in Pattaya), maar raakte na een paar maanden vermoeider en vermoeider. Ermee gestopt en na ruim een maand weer fitter.
Misschien was het allemaal toeval… maar er wordt wel heel veel met gif gespoten in Thailand
In Nederland zit er al teveel gif op aardbeien, terwijl er hier behoorlijke controle is: https://www.trouw.nl/home/aardbeien-zes-keer-giftiger-dan-ander-fruit-door-cocktaileffect-~a091bd90/
Ik zou de aardbeien in Thailand daarom al helemaal niet eten, al kreeg ik ze gratis.
Hoeveel denk je dat ze hier moeten spuiten om al die insecten en slakken te verdelgen.
Er zijn wel plaatsen waar ze vrij biologisch telen. Maar de gene die in de vriezer verdwijnen zijn uiteraard niet de beste.
Ik verbaasde mij altijd waarom de Thaise aarbeien altijd zo hard waren welhaast groenig/wit en niet zo zoet.
Met zoveel zon zou je denken dat de zomerkoninkjes heerlijk zoet zouden zijn.
Totdat ik van een kweker had gehoord dat er honderden families aardbeien zijn en die harde juist in een tropisch klimaat niet zo snel aan bederf onderhevig zijn en daarom in Thailand zo veel gekweekt wordt.
Ik heb gisteren zalige knalrode aardbeien gekocht in de supermarkt in Chiang Mai en honingzoet.Ik mocht ze eerst proeven.
Vandaag heb ik het restje opgegeten en ze waren al een beetje aan het gisten.Die waren van een andere aardbei familie schijnbaar en uitsluitend te koop met een kort aanvoerlijn naar de consument.
De ‘ èbbere ‘ in de buurt van Mae Rim smaken overheerlijk en zijn zeker niet duur. Ook PHYSALIS (goudkers) is er voorradig aan een gunstige prijs…
Mooi stukje, met ook nog zeer nuttige tips. Ja aardbeien plukken, wie heeft dat vroeger niet gedaan in Nederland om wat extra zakgeld te verdienen. Kreeg je een paar kwartjes voor een kistje.