Dagboek van Kees Roijter
Dit verhaal gaat over een Thaise vrouw. Die op haar 18de vertrok naar een land waarvan ze nog nooit gehoord had. Ze was bang voor wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Ze heeft de gok genomen. En ze heeft er wat van gemaakt.
38 jaar geleden leerde ik Siriporn kennen, 16 jaar jong. Ze was zwanger. Ze had besloten samen met haar zus (19) te vluchten uit het dorp, omdat ze beseften er geen toekomst te hebben. Ze hadden in hun jonge jaren al het een en ander meegemaakt. En daar bedoel ik geen leuke dingen mee.
Ik leerde Pon kennen in de Rose bar in Nana (Bangkok). Ze bleef bij me, we hadden het leuk samen en ik ging mee naar haar ouderlijk huis.
Daar schrok ik van wat ik zag. Ik had al aardig wat gezien van de wereld, maar zoveel armoede maakte een diepe indruk op mij. Vanaf dat moment was ik vastbesloten om Pon er weg te halen. Pon besefte dat ik voor haar de mogelijkheid was om weg te komen.
Toen Pon 18 was, trouwden we en ze ging mee naar Nederland. Haar zus kwam via een uitzendbureau voor au-pairs terecht in Libanon. Bij een textielboer, daar moest ze overdag in de fabriek werken en ’s avonds moest ze voor de kinderen zorgen en het huishouden doen. Geld kreeg ze niet want, zoals hij zei, hij spaarde dat op de bank voor haar. Na zes jaar schopte hij haar de straat op zonder 1 cent. De kogels vlogen je daar om de oren in die tijd.
Het was een leuke tijd; iedereen was gek op haar
Pon voelde zich al vrij snel thuis in Nederland. Ze ging naar school waar ze leerde om te gaan met geld, wat een bankafschrift is, een giro, de taal en al het soort zaken die wij heel gewoon vinden, maar voor Pon volkomen vreemd waren.
We woonden in bij mijn ouders. Het was een leuke tijd; iedereen was gek op haar. Er waren in die tijd absoluut geen vooroordelen tegen de Thai. Pon deed de boodschappen met mijn moeder, ze ging achter de toonbank bij de groenteboer om op de watermeloenen te kloppen en zorgde er zo voor dat er in de buurt altijd wel wat te vertellen was over Pon – in leuke zin. Ik was internationaal chauffeur, maar stopte daar voorlopig mee en ging op binnenland rijden.
Pon is een intelligente meid, ze kon zich vrij snel een beetje verstaanbaar maken in het Nederlands en met geld omgaan lukte haar prima. Intussen probeerden we uit alle macht om een huurhuis te krijgen, maar dat wilde niet echt lukken.
Anderhalf jaar later was Pon zwanger. We kraakten een huis, waar we een dag later weer door de politie uitgezet werden. Wel lachen hoor. We maakten samen van alles mee, het was een leuke tijd.
Pon is een geweldige meid. Een meisje zonder enige opleiding, maar ze redde zich geweldig. Ik besloot na twee jaar weer op buitenland te gaan rijden.
Pon stond er dus wat het huishouden betreft merendeels alleen voor. Een paar maanden later werd onze tweede de zoon geboren, Robert. We besloten dan ook om onze oudste zoon Barn op te gaan halen in Thailand.
De eerste keer lukte dat niet, dus we probeerden het weer en deze keer na een hoop toestanden lukte het wel. We kregen een mooie grote flat. Ik verdiende goed, het ging ons goed. Nooit een probleem om of over geld. Pon regelde alles. Geen stiekem gedoe. Als we de familie moesten helpen, ging dat in overleg. We hebben nog nooit een probleem over geldzaken gehad. Pon beheerde het geld dat we hadden en dat doet ze nog steeds.
Pon haalde haar rijbewijs en ging in de verpleging werken
Onze derde jongen werd geboren, Alexander. We ruilden de flat voor een mooie grote eengezinswoning waar onze vierde zoon werd geboren, Edwin. We hadden stiekem een beetje op een meid gehoopt, maar vier is meer dan genoeg. Pon haalde haar rijbewijs en ging in de verpleging werken. Het leven ging zijn gangetje met ups en downs zoals iedereen dat wel heeft.
Pon, mijn Thaise, is de spil in het gezin. Als ze aan haar vragen hoeveel kinderen ze heeft, zegt ze steevast: vijf. Ik ben één van de eigenwijste, zegt ze dan. Op een gegeven moment werd ik afgekeurd voor mijn werk als chauffeur.
Intussen zat Pon niet stil. Ze haalde verschillende certificaten met betrekking tot de zorg. Ze is erg betrokken bij haar werk, soms te veel. Ze heeft de vaste zorg voor negen oudjes, allemaal dement. Als ze thuiskomt, moet ze meestal even haar ei kwijt over wat er die dag allemaal weer is gebeurd. Soms zijn dat leuke dingen, soms verdrietige dingen.
Heel soms huilt ze als ze zomaar zonder aanleiding een klap in haar gezicht krijgt of een harde stomp. Desondanks gaat ze de volgende dag weer met goede moed naar haar werk en haalt regelmatig wat lekkers bij de supermarkt uit eigen zak, want het budget dat ze krijgt is niet toereikend.
Altijd en overal denkt ze aan haar oudjes. Wanneer er op een feestje lekkere dingen over zijn, dan gaan die mee. Op de camping plukt ze emmers vol kersen, appels en peren. Regelmatig wordt ze gebeld als er weer eens geen bevoegde aanwezig is om medicijnen uit te delen. Altijd gaat ze weer. Met de kerst was ze vrij, met oud en nieuw moest ze werken. Toch ging ze op de kerstdagen een paar uurtjes haar collega’s helpen.
Pon is van Nederland gaan houden
Inmiddels werkt Pon er al 20 jaar. Het wordt er niet leuker op in de zorg. Veel komt neer op de schouders van het verplegend personeel. Buitenshuis is niet meer te merken dat Pon in Thailand is geboren, behalve dan aan het praten. Binnenshuis is dat wel zo en heeft ze haar Thaise gewoontes. Gelukkig maar want dat is toch het beetje extra zout en peper dat een huwelijk met een Thaise met zich meebrengt.
Ze is van Nederland gaan houden. Ze ziet er op toe dat we allemaal netjes gaan stemmen en ze weet meer van de politiek dan ik. Ondertussen heeft ze ook nog eens vier jongens groot gebracht. Ze zijn allemaal even gek op haar en er wordt geluisterd naar dat kleine Thaitje. Ze kan geweldig koken, zowel Thais als Nederlands.
De kids zijn stapel op Thais eten. Toen ze nog klein waren en Pon voor ons Nederlands had gekookt en voor haarzelf Thais, stonden ze als ze de bloemkool op hadden in een kringetje om haar heen in de hoop nog wat lekkers te krijgen. Ze hebben inmiddels allemaal een eigen huis, op de jongste na maar we hebben altijd aanloop van ze. Het eerste wat ze doen is in de pannen in de keuken kijken.
Pon heeft een eigenschap die ik ontzettend bewonder. Ik weet niet of het typisch Thais is. Als we bijvoorbeeld één gerecht hebben met die grote garnalen, waar ze gek op is, liggen er bij ons allemaal vier op het bord en bij haar zelf twee.
Ons huis staat in Jomtien, langs een heerlijk rustig weggetje
Pon is in haar eentje naar Thailand gegaan om een huis te kopen met al ons spaargeld in haar sokken. Ze kocht een bestaand huis en heeft het helemaal laten renoveren. Al die tijd is ze er bij gebleven en hield zes man aan het werk. Het is prachtig geworden. Het huis staat in Jomtien, niet in het toeristen gebeuren, maar langs een heerlijk rustig weggetje.
Omdat ik niet stil kan zitten, ben ik voor mezelf een bouwbedrijfje begonnen. Ik heb twee rechterhanden. Dat ging prima. Ik werkte voor een woningbouw en de twee jongste jongens werkten bij me. Om een lang verhaal kort te maken: ik kreeg een hartaanval op een moment dat ik ontzettend veel werk had aangenomen dat binnen een bepaalde tijd moest af zijn. Dat heb ik aan anderen moeten overlaten maar dat is niet goed gegaan. De Nederlandse staat deed daar nog even een flinke schep bovenop. Ze nam me financieel flink te grazen. Onterecht. Kortom: ik ging failliet.
Ons huis werd leeggehaald, ik had geen werk en werd zwaar depressief. Er werd loonbeslag gelegd bij Pon, zodat we steeds dieper in de schulden kwamen. Pon veranderde haar werktijden. Ze begon om 7 uur in het tehuis tot 16 uur, kwam dan thuis, kleedde zich om en werkte dan tot 24 uur in een Thais restaurant. Dat deed ze tot ze ook niet meer kon en een burn-out kreeg. Gelukkig kregen we hulp van de kinderen.
We hebben een zware tijd achter de rug
We hebben een zware tijd achter de rug en bevinden ons nu in wat rustiger vaarwater. Pon heeft haar droom om een restaurantje te beginnen niet kunnen verwezenlijken door mijn faillissement. Daar heb ik verdriet van; ik had het haar zo gegund. Inmiddels is ons eerste kleinkind geboren van onze oudste zoon Barn en schoondochter Desi. Een prachtig meisje.
In 2014 word ik 65 en hopen we naar Thailand te kunnen. Naarmate de dag dichterbij komt, begin ik me er bewust van te worden dat het minder gemakkelijk zal gaan dan ik dacht. Zeker voor Pon nu ze haar eerste kleinkind heeft. We hebben een back-up, we kunnen altijd naar Nederland terug als het niet lukt. Of voor wat langere tijd op vakantie naar Nederland.
Waar het mij hoofdzakelijk om gaat, is wat tegengas te geven
Ik ken Pon 38 jaar en we zijn 36 jaar getrouwd. Het is onmogelijk om in een paar A-viertjes alle belevenissen samen met Pon te beschrijven. Waar het mij hoofdzakelijk om gaat, is wat tegengas te geven aan al die mensen die maar lopen te roepen hoe slecht die Thaise meiden toch wel niet zijn. En hun eigen fouten en tekortkomingen afschuiven op de Thaise vrouw. Ik weet best dat er verkeerde meiden tussen zitten, maar vaak ligt het ook aan de man.
Het gaat in dit verhaal niet om mij, maar om een Thaise vrouw. Die op haar 18de vertrok naar een land waarvan ze nog nooit gehoord had. Ze was bang voor wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Ze heeft de gok genomen. En ze heeft er wat van gemaakt.
Foto: Bruiloft van Alexander. Van links naar rechts Siriporn, Charisa, Alexander, Kees’ moeder, bruidsmeisje, Kees, Desi, Barn, Robert, Edwin. Eén schoondochter kon niet aanwezig zijn, Edwin’s verkering was net uit.
Beste Kees, een mooi en ontroerend verhaal. Recht uit je hart.
Koester je geluk en goed dat jij het beeld van Thaise vrouwen rechttrekt. Helaas hebben de klagers vaak de overhand, zoals op ieder fora. Zegt ook iets over de klagers zelf. En dan vragen ze zich nog af waarom het fout gaat in een relatie…
Wat een mooi verhaal heerlijk dat ook eens iemand zoals Kees zijn mooie verhaal kan doen,ik heb er heerlijk van genoten ,wij wonen nu als Nederlands stel in Thailand en we genieten ,zelf zijn wij 41 jaar getrouwd en Kees met jou lieve Thaise vrouw ga je samen op naar de 40 jaar.
Dank je, Kees, voor dit openhartige en prachtige verhaal. Het is een eerbetoon aan je Thaise vrouw. Ik wens jullie nog vele gelukkige jaren samen!
Mag ik er nog aan toevoegen dat naar mijn mening het bovenstaande op z’n plaats zou zijn in het uit te brengen boekje met het beste van Thailandblog? Waarschijnlijk is het daar al te laat voor?
@ Cornelis Ja, daar is het al te laat voor. Bovendien hebben we auteurs uitgezocht die vaker op blog publiceren, maar van dat criterium hadden we natuurlijk kunnen afwijken. Waarom ook niet? Het Dagboek van Kees Roijter heeft ook mij ontroerd. Het is een eerlijk en openhartig verhaal en bovendien een opsteker voor Thailandblog.
Wat een mooi en eerlijk verhaal,eindelijk eens een positieve klank hier op het blog.deze verhalen mogen meer geschreven worden als het aan mij ligt,mischien iemand die dit vervolgt.
Echt een super verhaal. Heb echt kippenvel van je verhaal. Respect, en wens jullie allen mooiste van het leven.
Mvg junus
Kees, dit is het bewijs er zijn ook normale goede thaise vrouwen.
kijk vooruit en met zo een vrouw ga je het in thailand zeker redden.
prima verhaal, waren er zo maar wat meer.
Wat een mooi en lief verhaal. heb het met plezier gelezen. Een oprecht eerbetoon aan jouw geweldige echtgenote 🙂
@Kees een prachtig onroerend verhaal, leven zoals er geleefd moet worden in een relatie.
Jammer van jullie enorme tegenslagen betreffende gezondheid en faillisement, doch heeft jullie ook gesterkt in wat jullie nu voor elkaar zijn in hele gezin en voor elkaar betekenen.
Zelf woon ik al 8 jaar in Thailand, 7 jaar samen met een Thaise, nooit problemen van dien aard zoals vaak worden omschreven. Daarom ook jouw woorden ondersteunend met tegengas geven, het ligt ook vaak bij de man zelf en zie telkens vele malen dat er ook weinig respect is voor de thaise vrouw in het algemeen.
Hoop voor jullie dat je nog lang mag genieten van jullie huis in jomtien of in holland.
Een hartverwarmend verhaal, Kees! Mooi geschreven en het geeft een prima beeld van jullie’s samenzijn.
Jammer, dat jullie dan toch door een diep dal moesten vanwege dat faillissement, maar ik hoop van harte voor jullie, dat het allemaal weer goed komt. Tenslotte hebben jullie nog steeds elkaar, al 36 jaar, Er zijn er maar weinigen, die dat ook kunnen zeggen.
Het ga jullie goed!
Geweldig verhaal heb zelf ongeveer zelfde situatie meegemaakt.
Wij zijn ook door blijven vechten ondanks het negatieve gelul over mijn thaise vrouw.
Zijn nu 16 jaar samen en blikken nog vaak terug en zijn dan trots op elkaar.
Leven nu rustig leven en zijn blij dat we het gered hebben en hopen dit nog lang vol te houden.
Beste Kees, maar niet te vergeten Lieve Pon,
Wat een realistisch verhaal! Mooi, ontroerend en zoals ik zei levensecht. Samen gaan in goede en kwade dagen. Vanuit materiële armoede naar het onbekende! Samen naar echt levensgeluk. Sterke banden over alle grenzen heen. Een verhaal dat dikwijls te weinig gehoord wordt omdat kniezen in deze verzuurde tijd tot de standaard is gaan behoren. Proficiat aan het ganse gezin. Mogelijk heeft jullie verhaal me zo getroffen omdat ik ook het geluk heb alles met mijn Thaise Nang te kunnen delen.
Hou jullie goed!
Wat een ervaring en je er dan zo goed door heen slaan. Klasse, een voorbeeld in een gouden lijst. Diep respect voor deze mensen. Ik wens jullie al het goede en geniet er maar van. Chapeau !
Jan.
Wat een prachtverhaal, ik ben pas 2 jaar samen met mijn lieve vriendin en ik hoop over 36 jaar ook zo te denken, als ik naar haar kijk dan denk ik “ik weet het wel zeker”
hopelijk voor jullie nog een prachtige tijd hier in Thailand, jullie hebben het verdiend.
Beste Kees wees zuinig op je oogappel, dat je tot in lengte van jaren van elkaar mag genieten in goede gezondheid.
Mijn beperkte ervaring met mijn vriendin (Thaise) is dat als je goed voor haar bent, dan heeft ze alles voor je over.
Ik heb grote waardering voor je maar vooral voor je vrouw.Ik hoop dat veel mannen zo een vrouw tegenkomen in Thailand.Vooral omdat ik veel andere verhalen zie en hoor.Ik wens jullie heel veel geluk.
Een ontroerend verhaal “true love” .
Een goede manier voor wat tegengas tegen al die misplaatste vooroordelen.
En natuurlijk zijn er, net als overal in de wereld, minder aangename mensen.
De kunst is die ene ware goeie voor jou te vinden. Jij blijkt hierin succes te hebben gehad.
Groeten Kees
Kees, je verhaal heeft mij geraakt. Voor mij persoonlijk zo herkenbaar dat ik het zelf had kunnen schrijven!Het voelt alsof dit ook voor mijn vrouw is geschreven. Bedankt!
Heel mooi verhaal .Ben nu 9 jaar met mijn vrouw ,heb de zelfde ervaring. Als je je vrouw respecteert en goed voor ben krijg je het dubbel en dwars terug En wat ik belangrijkste vindt blijven praatten, weet het is niet makkelijk . Maar als dat lukt zal je zien gaan de meeste problemen over taal problemen en hele kleine dingen
Kees en Pon, prachtig als je zo’n relatie hebt. Die ook stand houdt in moeilijke periodes. Zoiets krijg je niet cadeau, dat heeft inspanning gekost van beide kanten. Met als resultaat geluk voor het leven. Geniet er van.
Mooi verhaal Kees, uit het hart gegrepen.
Eindelijk weer eens een positief geluid over de Thaise vrouw,
Zoals je aan de reacties kunt zien , zijn er maar zat Farangs die het goed hebben getroffen met hun Thaise vrouw of vriendin.
Ik heb zelf ook verschillende vrienden en kennissen hier in Thailand die al jaren gelukkig met hun Thaise lief zijn.
Maar die mensen die hoor je doorgaans niet op Thasiland blog.
En waarom ook ?
Zij zijn gelukkig met hun Thaise vrouw en hebben geen behoefte om daar ruchtbaarheid aan te geven.
Maar het zijn dikwijls de Thailandgangers die hier een paar weken de beest uit komen hangen , in het uitgaansleven slechte ervaringen opdoen en dan vol op vooroordelen over de Thaise vrouw spuien, waardoor je dat vertekende beeld krijgt.
Ik zelf heb mijn vrouw 10 jaar geleden in Pattaya leren kennen, zijn inmiddels 8 jaar getrouwd ,we wonen in Pattaya en zijn nog steeds gelukkig met elkaar.
Misschien behoor ik ook tot één van de bofkonten?
Maar het is net wat jij zegt, misschien ligt het ook een beetje aan jezelf.
Kees, ik wens je veel geluk als je volgend jaar naar Jomtien komt.
En mocht je behoeft hebben aan een praatje of wat dan ook, je bent welkom.
Mijn e-mail adres kan je bij de redactie opvragen.
Groeten,
Leo Bosch.
Een ontroerend pleidooi tégen vooroordeel. Jullie voorbeeld is inspirerend.
Wat ik in de loop van de tijd geleerd heb,wees vooral kritisch op jezelf en bemerk alle vooroordelen bij jezelf en elimineer die bij jezelf en dan ga je vanzelf meer van mensen in het algemeen houden en zie je de (ook) lieve en leuke eigenschappen bij anderen en dan ga je nóg meer van mensen houden.
Geef dus een goed voorbeeld en inspireer mensen daardoor in plaats van dat je denkt dat je anderen wel kunt veranderen door kritisch op anderen te letten en hén probeert op te voeden.
Als je kritisch op anderen bent voedt je in feite anderen op.
Voedt jezelf vooral op.
Wellicht zien we elkaar nog in Thailand ik overweeg in Thailand te gaan wonen.
Groetjes Bram
Een leuk, mooi en ontroerend verhaal. Ik lees er veel warmte en geluk in. Herken er ook wel wat van ten aanzien van mijn eigen situatie al is mijn vriendin pas een half jaar hier. We staan dus nog helemaal aan het begin. Uiteindelijk zijn we gewoon 2 mensen die van elkaar houden en hard (willen) werken. Gelukkig nog geen negatieve opmerkingen of blikken gehad, nouja eentje dan van een andere Thaise dame die zei en zegt dat het mijn teerak alleen om het geld te doen zou zijn. Maar dat persoon spoort niet helemaal. Ik zal zelf ook weer eens een deel 2 van ons/mijn dagboek op papier gaan zetten. Nog veel geluk samen, elkaar hebben is het belangrijkste wat er is. Achtergrond doet er dan niet toe en ook niet wat andere zeggen of denken. Gewoon samen genieten en tevreden zijn. Chok dee!
Beste Kees,
Zojuist jouw verhaal met steeds groter wordende ontroering gelezen. Je schrijft met veel liefde voor en met veel warmte over jouw vrouw Siriporn. Het is prachtig te lezen hoe je jullie jongens erbij betrekt. Fijn ook om te bemerken dat andere ervaringen van groot belang kunnen zijn om te delen. Veel dank hiervoor.
Je toont aan dat als je gezamenlijk een doel kunt formuleren en bij voortduring in onderling overleg vertrouwen naar elkaar hebt, dat je elkaar dubbel en dwars beloont en dichter naar elkaar toegroeit. Heel mooi om te lezen hoe jullie dat hebben gedaan. Ik wens jou en Siriporn nog vele lange en gezonde jaren toe. En geloof maar dat je haar uiterst gelukkig maakt nu je haar weer thuis brengt, terug in haar moederland, haar geboortegrond, waar het allemaal begon. Het gaat jullie goed!
Groet, Ruud
Beste Kees en Pon.
Eigenlijk is jullie verhaal geen dagboek maar een levensverhaal.
Je zou er een soort soap van kunnen maken. Een beetje goede tijden en slechte tijden.
Als je reacties die nu binnen gekomen zijn leest van veel blog lezers die allemaal proberen om jullie een beetje te ondersteunen blijkt wel weer (om met Khun Peter te spreken) dat de klagers niet aan het woord komen.
Uit mijn eigen omgeving weet ik dat veel foreigners hun Thaise vrouwen slecht behandelen. Vaak zijn het lieve vrouwen waar misbruik van gemaakt word.
Natuurlijk zijn wat mindere leuke vrouwen bij, maar die heb in elk land. Vaak is het zo dat de foreigners zelf zo dom zijn omdat niet te herkennen.
Uit jullie verhaal blijkt maar weer dat onze zogenaamde Nederlandse samenleving niet zo
perfect is. Het grootse probleem blijkt nu voor jullie de terugkeer naar Thailand.
Financiele middelen om kinderen en kleinkind te bezoeken zijn toch ook belangrijk.
Ik wens jullie veel sterkte.
Cor van Kampen.
Ach beste Cor een perfecte samenleving bestaat niet daar is Nederland geen uitzondering op evenals Thailand want meen toch gelezen te hebben uit het verhaal van Kees dat zijn Pon maar al te graag wou vluchten uit haar dorp omdat daar geen toekomst voor haar lag en dat Kees ontzettend schrok van de armoede aldaar.
Het moet zelfs zo erg geweest zijn dat ze naar een land wilde verhuizen waar ze nog nooit van gehoord had.
Kom regelmatig vrouwen in Thailand tegen die maar al te graag een ‘mia farang Holland’ willen worden sterker nog want vaak maakt het niet uit waar hij vandaan komt als ze de ellende daar in Thailand maar kunnen ontvluchten en -voor de niet goed verstaanders- kan ze daarin beslist geen ongelijk geven.
Nogmaals bedoel het niet verkeerd en vooropgesteld doet het me deugd dat door het verhaal van Kees de vooroordelen over Thaise vrouwen teniet worden gedaan en dat Kees en Pon het geluk 38 jaren geleden bij elkaar gevonden hebben want dáár gaat het uiteindelijk om!
Moderator: deze reactie heeft een hoog chat gehalte.
Beste Kees, Het is een diep, menselijk verhaal over echt gelukkig zijn! Dat je vrouw zo flink
is om ondanks alles toch door te zetten terwijl zij toch ver van haar geboorteland verwijderd is is een staaltje van moed en wilskracht. Voor jouw was het al moeilijk genoeg maar voor haar is het een geweldig zware opgave geweest om ondanks alle tegenslagen die jullie te verwerken kregen niet bij de pakken te gaan neer zitten! Knijp beide handen dicht voor zo’n lot uit de loterij want ze is meer waard dan de hoofdprijs in de Staatsloterij!
Ik acht Pon zeer hoog.Het fijne is dat je met je verhaal duidelijk hebt gemaakt dat er veel mensen fout bezig zijn om de Thaise vrouwen te generaliseren tot een grouwe massa!
Ik wens jou en je vrouwtje nog een heel lang en gelukkig leven toe en ik hoop dat de zon nog eens voor jullie door zal breken
HeHe eindelijk eens een goed en gelukig verhaal over de thaise vrouw mijn vrouw 43 komt op 27 juni aanstaande in nederland op vacantie ik hoop dat ik dat geluk ook vind maar ik ben inderdaad er mee eens dat ze niet allemaal hetzelfde zijn.
Veel geluk gewenst van frank en jai superverhaal.
Ben erg geroerd door je verhaal, ben zelf nu bijna 8 jaar getrouwd, maar sta nog steeds voor 200% achter de keuze die we destijds gemaakt hebben, wens jullie en je kinderen het allerbeste toe.
Dit is echt het ware verhaal over een thaise vrouw. zo voel ik dat ook. Baan nok maar wel open en communicatief. het is jezelf hoe je er hiermee omgaat..
Kees en Pon, jullie verdienen een standbeeld in Nederland en in Thailand.Een standbeeld wat liefde en respect uitstraald.Hier kunnen nog veel mensen iets van leren en wie commentaar heeft is jalours op zoveel liefde, wat gezegend is met 4 prachtige zonen en kleinkind.Laat de mopperaars maar praten en steek lekker je tong naar ze uit.
Wie niet geniet wordt ongenietbaar!
Pon en Kees,
Wat een verhaal en heel mooi verwoord, inderdaad ik ondervind het ook wekelijks zo niet dagelijks dat of je nu op je werk of op een verjaardag over je Thaise vrouw of over Thailand praat,dan duurt het niet lang of het gesprek gaat over seks.
Jullie verhaal is voor mij en ik denk voor velen zo herkenbaar, mijn vrouw is nu ook al meer dan twintig jaar in Nederland en waar ik mij toen en nu nog steeds over verbaasd is de zelfstandigheid en het doorzettingsvermogen van haar, het zichzelf wegcijferen ,altijd behulpzaam zijn voor een ander.
En door keihard te werken met heel veel enthousiastme ,eerst via uitzendbureaus en nu al jaren in vast dienstverband werkzaam bij een groot internationaal bedrijf.
Ik hoop dan ook dat zij die altijd heel snel met hun oordeel klaar staan over een medemens en in dit geval de Thaise vrouw, zich op dat moment jullie verhaal zullen herinneren en zullen beseffen dat ook een Thaise vrouw geen stereotype is dat je in een hokje kan plaatsen, en dat vooroordelen mensen veel pijn kunnen doen.
Pon en Kees,bedankt voor het delen van jullie verhaal.
Het gaat jullie goed!
Bedankt Kees!
Bedankt om met jouw eerlijke en bijzonder nuchter maar tegelijk ontroerend verhaal, een flinke lichtstraal te laten schijnen in de inderdaad al te vaak uitsluitend zwaarmoedig-duistere tunnel(vision) van negatieve gemeenplaatsen.
Je steekt hier ongetwijfeld heel wat mensen een welgekomen hart onder de riem mee!
En gefeliciteerd met je (zelf)inzicht: je blijft allerminst blind voor eigen falen (of dat aan foute keuzes of loutere pech ligt doet daarbij voor niemand van ons in se terzake) en hebt terecht heel veel lof en bewondering over voor je lieve en toegewijde Thaise engel.
Ik wens jullie nog een lang en gelukkig samenzijn en ik hoop dat jullie volgend jaar effectief naar Thailand kunnen verhuizen en het hier op relationeel en emotioneel vlak net zo succesvol zullen doen als jullie dat tot nog toe in Nl. deden!
Kito
Mooi verhaal Kees en je slaat de spijker op z,n kop wat betreft de vooroordelen over Thaise vrouwen in onze maatschappij.
Het tegendeel wordt hier bewezen.
Beste Reageerders
Ik kom gisteren thuis moe een zware klus gehad. Pon is aan het koken.
Ik plof neer in de fauteuil achter de computer ik kijk gelijk even of er mail is voor me.
Nee het nieuws van THB staat boven aan, even aanklikken en kijken wat de onderwerpen zijn. Ik schrik me te pletter Dagboek van Kees Roijter staat er met grote letters.
Ik heb het de dag ervoor naar Dick gezonden. Hij heeft de foutjes er uitgehaald en de leestekens op hun plaats gezet. Bedankt Dick voor je geduld en moeite die je voor me heb gedaan. Khun Peter van de redactie beslist wanneer het geplaatst wordt, aldus Dick.
Dat gaat wel ff duren dacht ik. Dat is dus even slikken daar staat het, even wachten met openen eerst maar een shaggie draaien en een glas wijn inschenken ik ben zenuwachtig
Openen dan maar en gelijk maar door naar de eerste reacties
Die is van Khun Peter dat is niet de eerste de beste Hij weet veel van Thailand hij heeft een Thaise vrouw en is Redacteur van het THB.
Een grote slok wijn en lezen dan maar. Gelukkig hij heeft mijn stukje begrepen een fijne reactie de spanning is gebroken nu de rest ik ben al tevreden wat er verder gezegd wordt het kan niet meer stuk. Volgende reactie en de volgende ik ga maar door het is geweldig ik word er verlegen van dit had ik niet verwacht. Ik was bang voor vervelende reacties. Dick had me wel gerustgesteld Hij zei dat gebeurt niet dan grijpt de moderator in. Als ik al de reacties zie kun je wel stellen dat de moderator een makkie heeft gehad. Geweldig. Pon en ik bedanken jullie allemaal voor jullie begrip en hartverwarmende reacties. Waar het mij om ging wat meer begrip te kweken voor de Thaise vrouw zou ik moeten zeggen dat is gelukt. Dat is dan ten dele waar want dat is bij jullie reageerders overduidelijk allang aanwezig. Dat heeft me werkelijk verbaasd.
Het is fijn om te weten.
Nogmaals jullie allemaal bedankt
Pon en Kees
Leuk Kees! En ik kan je ook nog melden dat jouw verhaal al bijna 1.700 keer gelezen is. Dat is een goede score!
Beste Kees en Pon, We zijn we toch allemaal gevoelig voor een warme blijk van medeleven! Jou verhaal symboliseert waarop alles staat! Liefde, begrip en volharding in goede en slechte dagen. In mijn eerdere reactie zei ik het al: jouw verhaal is de beste medicijn tegen de verzuring in onze maatschappij! Geniet nog veel van en in je gezin.
En doe nog maar een slokje wijn!
Het ga jullie verder nog goed!
Nang & Jan
Hey kees , wat leuk dat ik jou gevonden heb heb een verzoek gedaan op Facebook om vrienden te worden ps woon je nog in Hilversum hoop dat ik wat van je hoor jij was altijd mijn leukste klant groet piet
Hallo Pon en Kees,
Heel veel geluk als je naar Thailand gaat, want ik neem aan de je jullie huis hier nog hebben.
Geniet van het heerlijke klimaat en misschien kan je iets opzetten als b.v. klusjesman voor mensen.
Dit uiteraard als je daar zin in hebt en dit tot de mogelijkheden behoort.
Veel geluk in je verdure leven.
Hetzij in Nederland of anders in Thailand.
groetjes,
Louise