Een drievoudige aflaat bij Wat Arun

Door Joseph Jongen
Geplaatst in Boeddhisme, Cultuur
Tags: , ,
18 oktober 2017

Als ik in Bangkok maar enigszins in de gelegenheid ben breng ik een bezoek aan Wat Arun, de aan de imponerend grote Chao Phraya rivier gelegen schitterende tempel van de dageraad.

Heb daar een missie te vervullen, althans zo voel ik dat een beetje aan. Slechts bij insiders is het bekend dat naast die beroemde tempel een binnenplaats ligt waar de urnen van overledenen in de muren zijn ingemetseld. Als je even de drukte rondom Wat Arun wilt ontvluchten is dit een plek om tot bezinning te komen.

Bij elke urn is een foto van de persoon in kwestie op de muur aangebracht en een paar monniken zijn altijd aanwezig om de enkele bezoeker van dienst te zijn. Omdat de zwager van een goede vriend ooit de wens te kennen heeft gegeven daar zijn laatste rustplaats te willen vinden, heeft de naaste familie zijn urn een aantal jaren geleden vanuit Nederland naar Wat Arun overgebracht.

Bloemslingertje

Ga er altijd met de Chao Phraya Expressboot heen en maak de overtocht naar de tempel met het bekende kleine bootje. Mijn vriend en zijn vrouw zijn niet in de gelegenheid om zelf naar Bangkok te reizen, vandaar mijn missie om bij tijd en wijle een bloemslingertje bij het betreffende gedenksteentje te hangen.

Door de jaren heen ben ik er al aardig bekend geraakt en volg niet de toeristenstroom die vanaf de boot links naar Wat Arun afbuigt, maar loop rechtdoor langs de daar liggende school.

Ingemetselde urnen onder Boeddha beeld

Heel vaak kun je er genieten van de zang of het gezamenlijk opdreunen van het geleerde door de kinderen. Al de keren dat ik er geweest ben, kocht ik bij het daar altijd aanwezige ‘bloemenvrouwtje’ twee slingertjes. Helaas is ze ditmaal in geen velden of wegen te bekennen. Bij het eind van het schoolgebouw stap ik bij de openstaande metalen poort naar binnen en na twintig meter kom je via een fraai gedecoreerde grote deur op de gedenkplaats. Ditmaal helaas zonder bloemslingertje.

Tegen de wanden van de gedeeltelijk overdekte binnenplaats staan een groot aantal goudkleurige Boeddhabeelden en daaronder bevinden zich de ingemetselde urnen.

Op zoek

In mijn beste Thai vraag ik aan een paar mensen waar ik voor een overledene een bloemetje kan kopen om bij het gedenksteentje te hangen. Men begrijpt het en dat is mooi meegenomen. Wandel in de aangegeven richting en na nogmaals een aantal malen mijn vraag te hebben herhaald, sta ik na een half uur lopen warempel bij een bloemenzaak aan de achterzijde van het tempelcomplex. Begrepen heeft men mij echter maar gedeeltelijk. Grote kransen en immense bloemstukken zijn ruimschoots voorradig maar niet de eenvoudige slingertjes waar ik naar op zoek ben.

Boeddha zal ongetwijfeld mijn niet geringe wandeling en speurtocht naar bloemen hebben gewaardeerd en zijn zegen laten neerdalen. Een drievoudige aflaat noemt men dat binnen de katholieke kerk.

Eind goed al goed

Als ik met een ietwat onbevredigend gevoel met het bootje weer naar de overkant van de rivier terugkeer, zie ik tot mijn opluchting daar een dame zitten die de bewuste kleine bloemslingertjes aan het rijgen is. Met twee slingertjes getooid maak ik maar weer de overtocht richting Wat Arun.

Eén van de aanwezige monniken komt toch maar eens poolshoogte nemen wat deze vreemdeling, die hij al tweemaal eerder heeft gezien, in zijn schild voert. Vertel hem het hele verhaal en hij belooft mij plechtig mijn overleden landgenoot in zijn gebeden te zullen gedenken.

3 reacties op “Een drievoudige aflaat bij Wat Arun”

  1. Jan Hegman zegt op

    Hallo Joseph, mooi streven dat je dit voor je vrienden kunt doen, Ik vind het één van de indrukwekkendste tempels van Bangkok, en als wij in Thailand zijn brengen we steevast even een bezoekje aan Wat Indrawihan en Wat Arun, het is ook niet zo ver van ons huis klein stukje met de taxi en even met het pondje is goed te doen.
    Ik ben wel zo`n farang die hoewel ik er nog niet alles van weet hoor, maar wel zoveel mogelijk met mijn vrouw samen aan alles mee doet in de tempel, zoals wierook aansteken, je laten zegenen door de monnik, de boom buiten de tempel heilig water geven etc. het geeft mij veel rust en ik voel mij daar echt op mijn gemak.
    De laatste keer dat ik er was heb ik toevallig ook even bij de urnen staan kijken ze waren mij niet eerder opgevallen (het is inderdaad een oase van rust op die plek), misschien omdat we meestal dezelfde route lopen dat ze mij daarom nog niet eerder waren opgevallen, ik loop altijd even aan de kant van de Chaophraya de tempel binnen want daar krijg ik altijd een Sai Sin van de monnik, is voor mij altijd ook een mooi aandenken aan deze tempel als ik weer in Holland ben ik draag het net zolang tot hij kapot gaat. Ook heb ik eens gezien dat er draden vanaf de grond tot aan de punt van de tempel waren gespannen en die hingen als aan een waslijn vol met papier geld (heel veel geld) dat was ook wel een apart gezicht. Zoals jij altijd dat vrouwtje zoekt voor de bloemslingers ga ik altijd bij Wat Indrawihan op zoek naar een vrouwtje die staat altijd op het plein voor de tempel met vogeltjes in een kooi en tegen betaling van 20 bahtjes mag je ze vrij laten en dat brengt dan geluk, of dat zo is laat ik in het midden ik weet wel dat bij dat vrouwtje het geluk niet op kan als ik weer een kooi vol van haar afneem.
    Over een aantal weken gaan wij er weer naar Thailand en ik zal dan zeker denkende aan jou verhaal weer even een bezoekje op die plek brengen.

    groet
    jan

    • Joseph Jongen zegt op

      Als je er weer heen gaat hang dan maar een klein bloemslingertje bij jouw voornaam-naamgenoot. Als je even rondkijkt ontdek je hem vast wel op een afwijkende foto met een Nederlands opschrift. Bedankt alvast!
      Joseph

  2. Michel Van Windekens zegt op

    Hallo Jo,

    Hoe is zo een toeval mogelijk.
    Ook ik ga elke keer, als ik in BKK ben even met het bootje naar de Wat Arun. Ik loop ook elke keer even tot aan het schooltje om die heerlijke stemmetjes te horen. Vroeger kon je tot boven de geweldige trappen op waar je een prachtig zicht over BKK had.
    De laatste keren mocht ik maar tot aan het tweede verdiep. Ik was er echter niet rouwig om, want naar boven zou misschien nog gaan, maar naar beneden komen zou iets teveel van mijn 64-jarige knoken vergen . Met de jaren is de rust rond het complex wel een beetje weg door de steeds maar aangroeiende hoeveelheid verkoopstalletjes. En toch blijft het een prachtige Wat, die zijn naam “tempel van de dageraad” niet gestolen heeft. De duizenden stukjes ceramiek en de prachtige wachters, maken er telkens een mooie uitstap van. Jo, in januari kom ik daar weer, en zal zeker even Jan opzoeken om een bloemslingertje in uw naam bij zijn urne te hangen.
    Al verlang ik daar geen drievoudige aflaat voor. De Singha na het bezoek zal ik op uw gezondheid drinken.

    Michel uit Oedelem.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website