‘Mai Pen Rai en de kunst van het loslaten’
Er is iets merkwaardigs aan mijn vrouw Sue. Terwijl ik me opwind over een vertraagde vlucht, een vergeten afspraak of een plotselinge regenbui zonder paraplu, kijkt zij me aan met die lichte glimlach en zegt: “Mai pen rai.” Geen probleem. Laat maar.
Aanvankelijk vond ik dit een ergerlijk trekje. Je moet toch ergens om geven? Een zekere mate van opwinding, verontwaardiging of op zijn minst een strakke planning hoort toch bij het beschaafde leven? Maar Sue blijft onverstoorbaar. De bus is te laat? Dan wachten we. Het eten is koud? Dan eten we koud eten. Weer een verkeerd geleverde bestelling? Dan gebruiken we wat wél gekomen is. Mai pen rai.
Ik, daarentegen, ben opgegroeid in de westerse doctrine waarin het leven een reeks obstakels is die wij met doortastendheid en efficiënte oplossingen te lijf moeten gaan. Wij strijden tegen de chaos, zetten de puntjes op de i en als er iets misgaat, dan willen we compensatie. De stress die hiermee gepaard gaat nemen we op de koop toe, want zonder strijd geen overwinning.
Maar terwijl ik in een klamme wachtruimte van een Thaise busmaatschappij de minuten weg zit te zuchten, kijkt Sue tevreden naar haar telefoon. Zij speelt een spelletje, leest wat, kletst met een vreemdeling. De bus zal komen. Of niet. Maar dat is een zorg voor later. Ik vraag me af hoe ze dat doet? Heeft ze een geheim? Of heeft zij, samen met miljoenen andere Thai, simpelweg iets begrepen wat wij niet begrijpen?
Het is niet dat het Sue niets kan schelen, het is geen onverschilligheid. Ze houdt van haar familie, haar vrienden, haar werk. Ze is zorgzaam en attent. Maar terwijl ik me met een gespannen kaak afvraag of dit ooit nog goed komt, nipt zij rustig van een kopje thee. Terwijl ik de volgende ramp al voel naderen, ziet zij slechts de blauwe lucht tussen de wolken. En een ding is zeker: zij leeft een stuk langer dan ik zal doen.
Toch zit er een addertje onder het gras. Soms, als er een fout is gemaakt die eenvoudig te corrigeren is, schudt ze haar hoofd en zegt: “Mai pen rai.” En ik weet dat ik dan degene ben die de strijd zal moeten aangaan met de klantenservice, de verkeerde rekening of de onwillige loodgieter. Want op de golven van het leven meedeinen is fijn, maar soms is een roer toch wel handig.
Ik waag het erop. De volgende keer dat een plan in het water valt, haal ik diep adem, kijk Sue aan en zeg: “Mai pen rai.”
Misschien werkt het. Misschien ook niet. Maar ach… mai pen rai. En mocht het niet lukken, dan zal Sue het me vast uitleggen. Ooit. Op een moment dat zij daar klaar voor is…
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur16 april 2025‘Waarom ik niet meer over geld praat met Thai’
Cultuur13 april 2025‘Songkran en over het nut van droog blijven op natte dagen’
Cultuur10 april 2025‘Liefde in Thailand, een droom of een nachtmerrie’
Cultuur7 april 2025‘Waarom Belgen en Nederlanders blij worden van een schraal zonnetje’
“You think too much”, is ook zo’n veel gehoord Thais en ook Filipijns psychologisch advies.
Tegen Tino zeg ik regelmatig “laat het los”. Nu heb ik natuurlijk ook liever dat alles vlekkeloos verloopt en op tijd, net zoals de meeste mensen op deze wereld, maar niet alles is in onze macht.
Ik weet nog goed dat ik de eerste maal met mijn vriendin in Thailand verbleef, en op de dag van vertrek terug naar Nederland zou een vriend ons ophalen om naar het vliegveld te brengen. Nog geen tien minuten na de afgesproken tijd begon ze hem te bellen. Ik zei nog “maakt niet uit”, we hadden nog meer dan genoeg tijd. Maar ze vertelde me “afspraak is afspraak, en hij komt altijd te laat”. Dat begreep ik natuurlijk ook. Wat te laat komen, het werden uiteindelijk iets van 30 minuten te laat, kan gebeuren, moet je je niet druk over maken vind ik. Maar consequent te laat komen, afspraken niet naleven, ja dat gaat irriteren. Daar is niks speciaals Thais of Nederlands aan, dat is menselijk.
Haha, Rob V,
Mijn vrouwtje had vroeger een gevleugelde uitspraak: “I don’t like to wait for people. People must wait for me”. Na al die jaren is ze toch al een beetje bijgedraaid.
Mijn Thaise vriendin zegt ook regelmatig: maak je niet zo druk. En zij heeft gelijk, we maken ons te snel druk. We zijn te perfectionistisch en ongeduldig.
‘Mai pen rai’ (tonen: dalend, midden, midden) betekent NIET ‘laat maar, geeft niet, geen probleem’. Er is wel degelijk een probleem, meer of minder belangrijk, en je hoeft het er niet bij te laten zitten, je mag (en soms moet) er wel degelijk wat aan doen.
‘Mai pen rai’ is een troostwoordje, het geeft geen echt oordeel over het gebeuren maar wil alleen emoties dempen. Als iemand een deuk rijdt in mijn auto dan zeg ik ‘mai pen rai’ en ik bedoel dan: ‘ik ben niet erg boos maar doe het niet weer en je moet gewoon betalen’.
Door een inschattingsfout van mijn vrouw misten we de nachtbus vanuit BKK naar haar dorp in het zuiden.
Het enige wat ze zei was Mai pen rai.
Nog voor ik de kans kreeg om te gaan tieren, regelde zij een taxi naar een hotel, om te overnachten.
Er was een leuk bandje, bier en lekker eten, het werd een topavond
Prachtig geschreven Farang.
Zooooo herkenbaar, ik heb me rot gelachen.
Ga vooral door met schrijven.
Vriendelijke groet
Toen ik mijn vrouw leerde kennen en we in Thailand gingen reizen met de trein bleek die altijd vertraging te hebben of soms gewoon niet kwam, dat vond zij geen probleem, ik ook niet echt want ach we hebben vakantie.
Maar nu zij hier in Nederland woont is dit wel helemaal veranderd, ze reist dagelijks met de trein maar o wee als die een vertraging heeft van meer dan twee minuten is ze al chagrijnig, zo zie je maar dat een mens kan veranderen als de omstandigheden daar zijn.