Cambodja, Phnom Phen en wat wetenswaardigheden
Olifant met zijn mahout op weg naar het werk. Tja, ik schrijf hier dat deze gigantische kolossen gewoon op de weg lopen. Hoe het komt dat deze van nature wilde olifanten zó luisteren naar hun mahout, wilde ik je niet onthouden.
Olifanten zijn van nature wilde beesten en bij een wilde olifant zou je nog geen seconde op zijn rug kunnen blijven zitten, laat staan om op zijn rug te kunnen komen. En toch slagen mahouts er in om deze gigantische dieren op de knieën te krijgen, maar ik laat je wel weten hoe!
De olifanten zijn, getraind een beter woord en begrip zou zijn mishandeld tot ze doen wat er van hen gevraagd, nee geëist wordt. Als je zou zien hoe deze “training” verloopt, hoe langdurig de olifanten gekweld, mishandeld wordt tot ze olifant onwaardig zich overgeven aan dat wat de mahout van hem of haar vraagt, eist! Dan zou je misselijk worden. Je moet begrijpen dat volwassen en dus wilde olifanten trainen onbegonnen werk is, dus willen de “trainers” jonge, nog te “trainen” olifanten.
De wilde babyolifanten worden gevangen door eerst de moeder, maar eventueel ook beschermende andere wilde olifanten van de kudde gewoon dood te schieten en de jonge olifantjes op te sluiten in een kooi zonder bewegingsruimte. Onder het motto “dood de moeder en breek het kleintje”, start de “training”. Hun poten worden vastgebonden en net zolang met bamboestokken geslagen en met messen gestoken tot de jonge olifant doet wat van hem gevraagd wordt. Ook martelpraktijken zoals in de Tuol Sleng gevangenis gehanteerd werd door Pol Pot en zijn misdadigers. Martelen, zonder eten, dagen achtereen wakker houden, daar door worden deze jonge dieren geestelijk vernederd en gebroken.
Hierna kan deze olifant “getraind”, de eigenlijke naam is Phajaan, toeristen vervoeren, shows opvoeren, op straat bedelen, of boomstammen uit het bos slepen. Komen deze gemartelde olifanten dan niet in opstand? Het antwoord is simpelweg: nee. Ze weten immers wat hen dan te wachten zou staan! Dus als je zo een olifant op straat tegenkomt met zijn mahout dan weet je welk een lijdensweg deze olifant, als goed uitziende lobbes heeft meegemaakt vóór afijn… ja, ja, men noemt dit dan gedomesticeerde olifanten.
De dames van lichte en zware zeden van Phnom Phen
Afijn óók de Cambodjaanse dames van plezier nog even met een bezoek vereerd. In de drukte van het centrum zijn ze er ook, de dames van plezier. In allerlei soorten en maten. Origineel en mooi, verbouwd van man tot vrouw, ouder, gewoon oud en jong. Van een normale olie massage tot één met happy ending, van samen met één, twee of nog meer meisjes stoeien in een jacuzzi. U zegt het maar ook hier is alles te koop.
Gelukkig kan je ook in één van de vele bars een drankje drinken en gezelschap kopen door de aan de tafel ongevraagd aanschuivende dame of dames een drankje aan te bieden, waarvan zij een stuk provisie krijgen. Als je maar regelmatig een drankje aanbiedt aan de voor jou favoriete dame, blijft ze gezellig bij je zitten. Probeert ondertussen zonder enige vorm van schaamte je lijf te ontdekken door je overal, ik zeg overal te knijpen, te strelen.
Jij op jouw beurt mag natuurlijk ook het door de bardame aangeprezen en aangeboden lijf betasten, zij onder het kirrende uitjes van genot, gespeeld of niet? Afijn de barkruk werd steeds verder opgeschoven, tot ze haast op mijn schoot zat. Ja welke man kan daar nou weerstand aan bieden en zeggen, hé stop en ga weg? Nou ik niet! Ik laat het daar maar bij, het aan de fantasie van de lezer overlatend. Maar zij was in géén geval het type: ik ga liggen en jij gaat je gang maar, oef wat een nacht!
Thai Chi
U heeft op de televisie misschien wel eens Aziaten gezien, die ’s ochtends in het park langzame, vloeiende oefeningen doen. Zij beoefenen Tai Chi. Zo op het eerste gezicht lijkt het op hele langzame gymnastiek. Dus niet! de betekenis gaat veel verder dan gymnastiek. Tai Chi schijnt een belangrijke innerlijke werking op zowel lichaam als geest te hebben en dat neem ik dan ook maar aan, de nadruk ligt op de eenwording van lichaam en geest.
Tai Chi heeft zijn oorsprong in de Chinese krijgskunsten; is uitgegroeid tot een zeer populaire bewegingskunst. Vele miljoenen Aziaten beoefenen Tai Chi. Het samenstel aan bewegingen, aaneen gesmeed tot een vaste choreografie. Ik vergelijk het maar met karate etc. Waarbij beweging de vorm is van een samengestelde oefening waarin de ademenergie of innerlijke energie (ch’i), de geest (shen), het bewustzijn(i) en innerlijke kracht (chin) met elkaar harmoniëren. Zo dat was een mond vol.
Grappig is echter wel dat de vechtkunst Ta’i Chi werd van oorsprong onderwezen in het diepste geheim en nu oefenen talloze deze kunst in het openbaar. Ook hier vindt de overdracht plaats van grootmeester op meester en van meester op leerling. Je kan dan ook de diverse gevorderden, beginnelingen (die je regelmatig ziet denken, “hoe nu verder”) en vaak een Meester onderscheiden, een ieder schaamteloos bezig met wat uiteindelijk moet leiden tot dezelfde uitvoering zoals deze bedoeld is.
Nog even dit, men noemt een samenstel aan bewegingen de ‘vorm’.
Er zijn vormen waarbij een instrument wordt gehanteerd: een zwaard, een stok of een waaier. De vorm met de waaier is sneller en dynamischer. Deze bevat enkele sprongen en snelle draaiingen. De bewegingen zijn krachtiger maar toch vloeiend. Het lijkt op dansen. De vorm met het zwaard is langzamer dan met de waaier. Blijft heel mooi om naar te kijken, voor mij persoonlijk ligt de voorkeur bij de stok en het zwaard.
De Toul Tom Pong-markt
Dan wat van mijn beleving om de Toul Tom Pong-markt te bezoeken. Gelegen in het Chamkarmon District, ook wel Russische markt genoemd, is vooral bekend vanwege de wilde westen sfeer die hier heerst en de verkrijgbaarheid van vele kunstvoorwerpen, zowel legaal als illegaal. Ook is het een belangrijke zijdemarkt. De markt is geheel overdekt en er wordt betaald in dollars. In de jaren tachtig was het een markt waar de Russen graag kwamen vandaar de naam. Sommige winkeliers spreken trouwens nog steeds een beetje Russisch. Slenterend door deze van allerlei kleine en grotere winkelstraatjes buurt, kwam ik werkelijk van alles en nog wat tegen, een kleine opsomming zonder compleet te willen zijn.
Heuse en enorme slagtanden van olifanten, naar mijn mening al lang verboden te verhandelen, maar hier te koop. Serviezen, kleding zowel traditioneel al westers. Boeddha’s in alle soorten maten van zeer goedkoop tot peperduur. Nep merkhorloges, vis, groente, fruit en kruiden. Wapens groot én klein niet in de toonbank of uitstalling maar na wat geroezemoes én even wachten wél getoond, een K.F.C. Ook stoffen te kust en te keur, schuchtere meisjes die bij wat contact zéér snel weten hoe groot jouw Abraham is en graag met jou mosterd wil halen. Alles is hier te koop, legaal en illegaal maar wél graag betalen in dollars.
Ik heb genoten om hier wat te kunnen ronddolen, wel mijn portemonnee zeer goed verstopt in een buidel in mijn broek. Achteraf begreep ik ook het schuchtere meisje dat naarstig op zoek was naar mijn kruis, maar bij haar eerste verkenning stuitte op een fors uitgevallen stiletto, die ik bij mijn geld bewaarde. Kortom een bezoek zeker waard, maar opletten is óók hier het advies.
Rouwen in Cambodja
Ja, met een omgebouwde vrachtauto, familie en monniken er in onderweg naar de ceremoniële verbranding. In tegenstelling tot wat in het westen gewoonlijk is, diepe droefenis, tranen en fluisterende gesprekken, met als eind vaak emotionele verhalen van hoe goed de overledene was, ja, ja.
In Azië gaat men er toch wel héél anders mee om, niet respectloos of zo. Men doet een beroep op de monniken om alles in goede banen te leiden, de overledene eer te bewijzen. Wel gaat de familie, kennissen, vrienden en vaak dorpsgenoten, of in de stad de buren, langs de opgebaarde om een laatste groet en een bloem te brengen. Een gebeurtenis die vaak meerdere dagen duurt en waarbij de monniken in de ochtend én in de avond hun gebeden opzeggen, waarna er natuurlijk gegeten, gedronken en vaak gekaart wordt om grote bedragen. Bij dit kaarten met veel spelers én publiek wordt veel Hong Tong, Aziatische “whisky” geschonken wordt, hoewel de boeddhist eigenlijk géén alcohol mag nuttigen.
Ik wil het hier maar bij laten, leesplezier toegewenst.
Woon nu 1,5 jaar in Phnom Penh na 14 jaar Thailand & het be alt me hier nog steeds prima, als niet beter dan in Thailand!
Beste Peter heb plannen om in 2016 naar Cambodja te verhuizen zou gaarne met je in contact komen als je dat wilt tenminste voor info en tips.
Alvast dank . [email protected]
Kijk; daar heb ik wat aan. Recht voor zijn raap geschreven en goede info . Thanks.
ps. Hoop dat de toeristen principieel weigeren om een tocht op een olifant te maken .
Het merendeel van de olifanten in Cambodja en Thailand leeft al in gevangenschap, de ‘noodzaak’ om thans nog wilde babyolifanten buit te maken door de moeder en andere olifanten af te slachten zal niet meer aanwezig zijn. Niettemin zal de training van menig olifant er niet bepaald zachtzinnig aan toegaan en daar maakt Yuundai ons dan ook terecht op attent. Yuundai maakt ons eveneens deelgenoot van zijn plezier met de animeermeisjes in Phnom Penh. Zijn keuze maakt ‘kirrende uitjes van genot’ bij het betasten van haar lijf en de lezer mag verder fantaseren over zijn hete nacht met de desbetreffende dame. Alles zou te koop zijn, ook een verblijf met 2 of meer meisjes in een jacuzzi. Daar hoef je overigens niet voor naar Azië af te reizen want daar kan je hier in Nederland ook voor terecht maar om een parallel te trekken met de getemde olifanten vraag ik me af of Yuundai zich niet realiseert dat deze meisjes misschien ook op een brute manier onderricht zijn en net zo goed als slachtoffer zijn te beschouwen, die er van natura evenmin prijs opstellen om door Jan en alleman bereden te worden. Neen, ik ben geen moraalridder, volwassen mensen maken zelf maar uit wat ze onderling wel of niet willen delen, maar ik besef me terdege dat veel jonge meisjes door armoede gedreven in de prostitutie terecht zijn gekomen en zij weinig redenen hebben om spontaan te genieten van het lichamelijk contact met hun klanten.
De meisjes zijn altijd zo onschuldig en zo gedreven door armoede. Dat hoor ik zo vaak.
Regelmatig krijg ik het verzoek of ik de volgende keer geen farang kan meenemen voor weer één van de zovele dorpsbewoonsters. Oud, onknap, het maakt niet uit, als hij maar geld heeft.
Of ze willen een ritje naar Pattaya.
Want een beetje farang met welgevulde portemonnee zorgt ervoor, dat de dame nooit meer op het land, in de fabriek hoeft te werken. Ze hebben geen armoede, ze kunnen leven, maar inderdaad geen vetpot. En als ze het goed aanpakt, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, heeft ze binnen de kortste keren huis, auto, brommer op haar naam. En heeft ze het leven van een prinsesje. En mocht het fout gaan met de farang: dan kan hij fluiten naar zijn geld, want alles staat op haar naam.
Ik wil niet generaliseren. Maar het gebeurt wel regelmatig.
Zoals een dame zei: als je een leeuwenjong wilt hebben, dan moet je het leeuwenhol binnengaan.Een gecalculeerd risico, maar de beloning is er dan ook naar. En mogelijk heb je al snel beet.
In het leeuwenhol voor 1 avondje een weekloon ontvangen, vaak de grootste lol met vriendinnen, gefêteerd worden door farangs, wel wat beter dan in de hitte in een ananasveld voor minder salaris.
Voor de zekerheid: was laatst in Siem Reap – Cambodja, Na een dag lang tempels bezoeken wel toe aan een massage. Dacht een normale massagesalon binnen te gaan, heb moeite moeten doen om de dame van me af te houden. Ja, waarschijnlijk ben ik een heilige, maar ik heb al jarenlang een vriendin en ik belazer haar niet graag. Zoals een Thaise leraar tegen mij zei: for me Money is God.
En zo denken heel veel Aziaten erover.
Helemaal eens met Leo Th,zijn reactie,die volgens mij een goede kijk geeft op de z.g.n.dubbele moraal. Veel mensen die aziatische landen bezoeken hebben terecht hun commentaar,als het om dierenleed gaat. Olifanten die allerhande van kunstjes brengen,en aapjes die geleerd worden cocosnoten te plukken,en tijgers die met verdovende middelen rustig gemaakt worden,zodat de toerist zonder gevaar met hun op de foto kan. Alleen als het gaat om een goedkoop nummertje te schuiven met een vrouwtje die vaak gezien haar verdere financiële verplichting,geen grote keuze heeft wat anders te doen, hebben ze helemaal geen bedenken. Als ze haar Kind een toekomst bieden wil,en tevens voor haar ouders zorgen moet,doe je met 300bath dagloon geen grote wonderen. Vaak wordt dit om het eigen geweten goed te praten van haar berekening genoemd,als of er andere redenen bestaan om met een meestal veel oudere farang hijgend en zwetend als prostituee het bed te delen. Als je dan ook nog twijfel hebt of de kirrende geluidjes van genot echt of gespeeld zijn,is er toch op zijn minst iets mis met het realiteits gevoel. Als je eigen dochter in Phnom Penh zo haar geld verdienen moest,zou je liever kiezen voor het offeren van een paar olifantjes,hoewel het eigenlijk beide niet goed te praten is.
Hallo Leo Th.
Mijn mening is dat zoals jij de situatie rond de ” meisjes van plezier ” beschrijft er één is die dicht bij de waarheid komt.
Of je op het land gaat werken van 06.00 uur tot 18.00 uur voor 300 baht of nog minder, ( de mensen uit Myanmar ) of je laat fêteren door een FARANG. Het pleziertje met de FARANG, waardoor ze véél meer geld scoort, vaak rond de 1500 baht of meer, en zich even een prinsesje waant.
Dat ten opzichte van de landarbeider die die verdienste in nog géén week bijelkaar scharrelt én die veel langere werkdagen in verzengende hitte maakt. Deze verdienste is voor veel dames de drijfveer om deze busines in te gaan, veelal aangemoedigd door dorpsgenoten om óók in te komenen ze zich uit de armoede ontworstelend een prinsesje voelt en tevens haar familie onderhouden kan!!!!!
Of je in Gambia, in Thailand of in Amsterdam op de Wallen, waar je ook ter wereld komt meisjes van plezier doen het NIET voor HUN plezier máár voor GELD!
Bedankt voor je reactie!
Hallo Leo Th,
Ben je een Thailand tourist, of woon je hier ook? Ik zelf woon hier zo een 5 jaar, ben getrouwd met een mooie Thaise en wij verwachten binnenkort ons eerste kind!
De dames van plezier doen het in eerste instantie inderdaad NIET voor hun plezier, DE DRIJFVEER is GELD! Als je echter de dames primair waardeert als mens en als zodanig behandelt, zullen óók zij indien er wederzijds een klik is hun beroepsglimlach afdoen en zich in de wereld van genot en welbehagen storten, al is het maar voor één nacht.
Veel falangs oud, afgetakeld, er NIET uitziend gaan echter voor ” de WIP ” niets meer en niet minder, de dame zal zich niet anders gedragen, liggen en zorgen dat het ” avontuur ” zo snel als mogelijk voorbij is!
Heb met menige dame van plezier met veel respect gesproken, daar is mijn mening dan ook op gebaseerd.
Wel hopen de dames ééns een falang te treffen om een langdurige relatie mee aan te gaan, of zelfs te trouwen.
Wat is de relevantie om mij in een hokje te plaatsen door te vragen of ik wel of niet in Thailand woon? Ik wil je trouwens best antwoorden, sinds 1997 kom ik in Thailand en verblijf daar sinds die tijd gemiddeld 3 maanden per jaar. In 1999 heb ik mijn Thaise partner ontmoet, die in 2000 naar Nederland is gekomen en met wie ik nu dus 15 jaar samenwoon. Heb redelijk veel contact met diverse Thaien, zowel in Nederland als in Thailand. In Thailand houd ik van rondreizen, van Noord naar Zuid en Oost naar West. In Phnom Penh ben ik 3 keer geweest en vandaar had ik belangstelling voor je artikel ‘Wetenswaardigheden over Phnom Penh’. Net zoals John Chiang rai vond ik het contrast tussen het door jou veroordeelde dierenleed en het door jou omschreven genot van het animeermeisje typerend en daar heb ik op gereageerd, enkel en alleen om te vermelden dat het leven van een prostitué in het algemeen ook geen rozengeur en maneschijn is. Elke prostitué en al haar klanten moeten het zelf uitmaken en als het met wederzijdse instemming gaat ben ik de laatste die dat zal veroordelen. Nu heb je klanten in diverse categorieën en wil ik best aannemen dat jij één van de ‘aantrekkelijke’ klanten bent maar zoals je zelf met hoofdletters schrijft blijft het louter een geldkwestie. Voor de toerist die een olifantritje maakt kan het een sprookje zijn maar voor het beest zelf niet en dat geldt ook voor de animeerdame, waarvan jij denkt dat zij zich in een wereld van genot en welbehagen stort en zich even een prinsesje waant als zij de nacht met jou doorbrengt. Kom op Yuundai, zie de werkelijkheid onder ogen, jij mag je dan de koning te rijk voelen maar het is één grote illusie met inderdaad als doel zoveel mogelijk geld uit je zak te kloppen. Hoewel het mij niets aangaat vraag ik mij overigens af of je tegen de aanstaande moeder van je kind net zo openhartig over je verblijf in Phnom Penh bent geweest als tegen de lezers van Thailand Blog. Verder wens ik je veel geluk.
De mistroostige realiteit omtrent de olifanten kan niet vaak genoeg in de pers belanden. Juist het zelfde als de tijgerfarms. De toerist is trouwens niet altijd naïef. Het is hun vakantie, hun moment. Dan tellen ethische kwesties vaak even niet meer. Intriest.
@Ton
Eigenlijk geef je in je eigen betoog al antwoord op de uiteenzetting van Theo Lh. het is door de omstandigheden gedwongen of gedwongen door de omstandigheden dat de meisjes dit doen, niet omdat ze zo dol zijn op de een of andere farang, in een later stadium wellicht maar in eerste aanleg willen ze weg van de niet zelf gekozen armoede, precies zoals je zegt, weg uit de fabriek/weg van het veld waar ze werken voor een beschamend schamel loontje. Een schamel loontje wat ons overigens in staat stelt om goedkope landbouw producten en electronica te kopen en van hun diensten gebruik te maken en daardoor op de koop toe een leuk leventje te kunnen leiden in Thailand.
En wat de olifanten betreft denk ik dat die dit allemaal niet zo fijn vinden aangaande hun opvoeding cq. africhting maar dat verschilt helaas niets van wat wij in Europa o.a. Nederland met dressuurpaarden doen getuige de laatste wedstrijdoverwinningen, je gaat mij niet wijs maken dat die paarden dat o zo geweldig vinden om uit zichzelf te doen!
Dit gaat op chatten lijken, mag niet. Hopelijk mag een kort antwoord.
Het hete leven is het maken van keuzes. Keuze voor een schamel maar leefbaar leven in een dorp, Of in het andere uiterste de keuze voor illegaliteit: prostitutie, drughandel, diefstal, huurmoord. Die keuze is aan een ieder persoonlijk. Ook in NL is verborgen armoede; toch gaat niet iedereen dan een minder vrolijke kant op. Money is God: het maakt hier niet uit hoe je eraan komt.