Bericht uit Holland (2)

‘Zo buurman, naar de kapper geweest’, begroette buurman Ron me toen we gelijktijdig uit onze portiekwoning stapten. Ron begroet me elke keer zo, wanneer ik terug ben uit Thailand. Want wanneer ik vertrek, heb ik een redelijk volle haarbos; bij terugkeer is die verdwenen.

En deze keer wel erg rigoureus; het lijkt wel of de kapster in Nathong 1 (een zijstraat van Ratchadaphisek Road Soi 7, Bangkok) mij met een heggenschaar heeft geknipt. Ik verdenk mijn vriendin ervan dat ze haar die instructie heeft gegeven, want zij had er al tijden op aan gedrongen dat ik naar de kapper moest gaan.

Ron is al lang een van mijn drie buren op de portiek. Ik zie hem niet vaak, want hij werkt bij de loodsdienst en is dan een week of zo van huis. Toen ik hem sprak, had hij een kater. Was de avond tevoren, 4 mei, om 5 uur naar de kroeg gegaan om een band te horen spelen maar die begon pas om 9 uur. Dus wat doe je dan om de verveling van het wachten te verdrijven?

Toen we beneden aan de stenen portiektrap nog wat stonden te praten, kwamen de buren van beneden met hun twee kinderen naar buiten. Die begroetten me met een koel ‘hallo’; een ‘zo, ben je weer terug uit Thailand’ kon er niet vanaf. En dan te bedenken dat de heer des huizes voorzitter is van onze Vereniging van Eigenaren, een vereniging met drie leden. Hij, ik en de tussenburen. Bovendien hebben we geen ruzie. Sociaal wat onhandig, zal ik maar zeggen.

De tussenburen zijn een jong echtpaar van wie de man gitaren bouwt en de vrouw watermanagement heeft gestudeerd. De man kan er heel enthousiast over vertellen. Hij maakt gitaren op maat. Een gitaar voor een muzikant die gipsymuziek speelt is heel anders dan een gitaar voor een popmuzikant. Iets met de F- en G-sleutel, maar vraag me niet naar de details, want die gingen boven mijn (muzikale) pet.

De stille tocht van het stadhuis naar het bevrijdingsmonument op het Verploegh Chasséplein (foto) heb ik deze maal overgeslagen. Vanwege enige slaperigheid. Nog steeds staat mijn biologische klok namelijk niet op de Nederlandse tijd. Het schijnt dat die 1 uur per dag verschuift, dus na vijf dagen moet die weer gelijk lopen. En de geest is nog onderweg. Ze zeggen wel eens dat die met de snelheid van een paard reist. Ik denk dat het beestje in Nederland arriveert als ik al weer op het punt sta om te vertrekken. Kan het gelijk weer mee terug.

Sommige dingen mis je niet zolang je ze niet ziet, hoort, eet of drinkt. Ik had die ervaring met bier. Ik ben geen fijnproever en drink in Thailand Leo op z’n Thais, dus met ijsklontjes. Toen ik zondagmiddag op een terrasje samen met een vriend Jopen bier dronk, realiseerde ik me pas hoe lekker een biertje kan zijn. Jopen lentebier had een licht-zoete smaak. Het dronk als limonade, wat gevaarlijk was want het bevat 7 procent alcohol. Op de website van de Haarlemse brouwerij las ik: culicombi Oosterse (Thaise) maaltijden. Ben ik in Nederland, word ik weer herinnerd aan Thailand. En daar heb ik heeeelemaal geen bezwaar tegen.