Deze kop is grote onzin natuurlijk. Of toch niet? We denken namelijk snel in stereotypen en generaliseren doen we ook allemaal wel eens. Daar betrap ik mijzelf ook regelmatig op.
Waarom is dat eigenlijk? Hoe werkt dat mechanisme die telkens weer de kop op steekt in discussies, ook hier op Thailandblog?
Om die vraag te kunnen beantwoorden moet je eerst definiëren wat vooroordelen en stereotypen zijn. Wel, vooroordelen zijn negatieve houdingen ten opzichte van een te onderscheiden groep van mensen. De houding is slechts gebaseerd op het feit dat deze mensen deel uit maken van deze specifieke groep. Bij stereotypen hebben we een generaliserende mening over een groep van mensen, waarbij alle individuen dezelfde (karakter)eigenschappen lijken te hebben. Stereotypen zijn een soort schema’s, daarom zijn ze handig om onze gedachten en kennis te ordenen en structureren.
Iedereen doet het
Niet alleen wij westerlingen generaliseren, maar ook Thai hebben er een handje van. Iedereen, waar ook ter wereld, doet het zelfs. Kijk maar eens naar Amerikanen die denken vaak: “Amsterdam en Nederland, dat is tulpen, kaas, rosse buurt en vooral softdrugs”.
Het blijft vreemd dat meestal de meerderheid zo denkt. En dat terwijl in verschillende landen ook heel verschillend over Nederlanders wordt gedacht. Voor Belgen zijn wij stijve, zuinige, noordelijke harken. De Duitsers vinden ons daarentegen juist gemakkelijk en benaderbaar. Het zal allemaal wel een beetje kloppen, maar het kan niet allemaal tegelijkertijd waar zijn.
Ingesleten gedachtepatronen
Vaak zijn de vooroordelen gewoon gemeenplaatsen, ingesleten gedachtepatronen en zienswijzen die circuleren in onze cultuur en die wij loslaten op de werkelijkheid. Zaken die je wel eens hebt horen vertellen over anderen.
Je zou kunnen zeggen, dat iedereen voor zichzelf wel kan bepalen dat die vooroordelen en stereotypen niet kloppen. Als je er echt over gaat nadenken besef je, dat het slechts hele grove vereenvoudigingen zijn, die niet voor ieder individu kunnen gelden. Toch gebruiken we het graag omdat het alles versimpeld, het wordt uitvergroot. Juist bij discussies en emotie haal je dat als eerste van stal, het zit namelijk heel diep ingebakken.
Denk bijvoorbeeld maar weer aan een man/vrouw-relatie: je kunt elkaar als individuen geweldig goed begrijpen, maar als er even wrevel is op een maandagochtend, dan ben je al gauw geneigd te zeggen: “dat is weer typisch vrouw!” of “dat is weer typisch man!”.
Meestal worden die vooroordelen geactiveerd als het even niet goed gaat en je mensen niet meer als individu maar als een collectief ziet. Maar waarom doen we dat? Waarom grijpen we steeds terug naar die clichés?
Met de paplepel ingegoten
Nou, die vooroordelen zijn zaken die we bijna het allereerst in ons leven leren, al op kleuterleeftijd krijgen we rolmodellen voorgeschoteld in sprookjes en in stripverhalen. We wisselen Belgenmoppen uit en we horen van onze ouders of anderen: “zo zit de wereld in elkaar”. Het zijn de legoblokjes waarmee we als eerste leren spelen. Het is ook iets waar we altijd op kunnen terugvallen. Want daar waar je clichés kunt gebruiken hoef je geen ingewikkelde argumenten te bedenken.
Denk nog eens aan het bovenstaande wanneer je spreekt over dé Thai, dé Thais vrouw, dé buitenlanders of dé farang. Ze bestaan namelijk niet.
Vooroordelen zijn natuurlijk niet altijd negatief, er bestaan ook positieve vooroordelen…
Verder vind ik het complete onzin, dat Westerse mannen allemaal rijk zouden zijn, en Thaise vrouwen allemaal geldwolven.
Het is bijna het tegendeel, en ik denk nochtans ook heel vaak in clichés en vooroordelen, maar net zeer weinig farangs zijn rijk en heel weinig Thaise vrouwen zijn geldwolven.
Russische vrouwen zijn heel vaak geldwolven, en Japanners (die zelden gaan voor een Thaise vrouw) zijn meestal rijk.
Uiteraard is ook deze uitspraak niet 100%, maar toch wel zeer vaak.
Echt, ik heb nog maar zelden Thaise vrouwen gekend die puur op mijn geld uit waren!
Ik verkeer nu 15 jaar in Th.
Maar ik heb intussen veel slechte ervaringen opgedaan.
Daarintegen ook enkele “goeie”.
Je zegt daar zo wat, heb een ‘long distance’ relatie gehad met een Thaise, volgens haar zeggen was ik de enige in haar leven. Toen ik erachter kwam dat ze al twee jaar getrouwd was met een rijke Zwitser die een huis voor haar gebouwd heeft. Ze vertelde aan een vriendin op facebook dat de inrichting van haar huis, het mooiste en duurste was wat ze kon vinden. Nog steeds probeert ze contact met mij op te nemen je weet wel “Ik mis je zo en kan niet stoppen met aan je te denken” Als je die Zwitser op foto ziet dan denk je :” hoe kan een vrouw op zo iemand verliefd worden” Maar van liefde is hier helemaal geen sprake, alleen zijn geld is belangrijk, hij is 28 jaar ouder dan haar. Heeft ze goed uitgedacht. Ik vijftig en weduwe en ik erf alles wat hij bezit. Typisch voor vrouwen, listig als een slang en zo onschuldig als een duif. En ik ben er niet ver naast als zeg dat ze allemaal zo zijn. Voor mij hoeft het niet meer, heb er genoeg van. Ik will hierbij iedere man waarschuwen, toon nooit of nooit wat je bezit of je bent de klos.
Gelukkig is ‘liefde’ in Europa de enige reden waarom mensen er trouwen.
Als goed opgeleide maar oude man van 68 met een gemiddeld pensioen vind ik in Europa vrouwen zat, die voor me vallen en met mij willen samenwonen… 555
Zeker die van 36 tot 49 bieden zich met bosjes bij me aan…
Ik weet niet welke te kiezen.
Nog een geluk dat ik niet naar Thailand moet voor wat vrouwelijke aandacht…
U en ik weten dat zeer beslist niet alle farang rijk zijn maar aardig veel farang doen toch erg hun best om die indruk wel te wekken. En vanuit mijn eigen waarneming zal ik weliswaar Thaise dames niet betitelen als zijnde allemaal geldwolven maar dat er aardig wat zijn die in de categorie ‘een bodemloze put’ gerangschikt kunnen worden, kan ik toch echt niet ontkennen. Maar natuurlijk moet je iedereen individueel beschouwen.
Ja, maar dat laatste laat dan nooit toe dat je iets in grote theoretische waarheden giet, iets wat soms wel terecht mag gedaan worden…
Dus ofwel ga je akkoord dat bijzonder veel (niets is 100%) Thaise vrouwen geldwolven zijn, ik in ieder geval totaal niet, ofwel zeg je dat het eerder uitzonderingen zijn.
Over die vaak niet zo rijke farangs zijn we het alvast eens.
Het is zogezegd n gat dat niet te dichten valt.
Alles wordt een stuk duidelijker en verklaarbaar als niet denkt in totale populaties maar in deelpopulaties, waar men het meeste mee in contact komt. ( zie Venn diagrammen). Bij “farangs” wordt in feite gedacht; de wat minder jeugdige wat eenzamere blanke buitenlander, die met spaarcenten naar Thailand komt, vaak de eerste keer op vakantie, en er in 3 weken 3 jaar spaargeld doordraait. In die tijd krijgt hij het idee, dat jeugd seksueel overdraagbaar is gezien de hoge belangstelling van vrij jeugdige dames, vaak uit wat minder rijke komaf m.n. uit een bepaald deel van Thailand. (oftewel: werk ik voor 2000THB een maand in de zon op het veld of 2×24 h zeer inspannend voor zo’n eenzame blanke.
Die “farang” en zelfs niet de Uni-opgeleide expat komt echt niet in contact met de dames uit de hiso-kringen, waar pôh & mèh een simsod van.. 200 MILJOEN baht verwachten (ja, het zoontje van een zakenrelatie. Uitleg: zie het als inkopen in de erfenis van die familie; geld wordt besteed aan een nieuwe fabriek, waar zij samen de scepter over gaan zwaaien, oftewel: een wederzijdse investering. Maar: geen 200 mln = geen huwelijk met dochterlief).
De wat hoger opgeleide Thaise dames: ik noem twee voorbeelden:
– mijn 13 jaar jongere Thaise vrouwelijke zakenpartner wilde nooit naast me lopen in ‘vrije tijds outfit’, want… ik ben geen lady beer bar.
– een Thaise relatie moest een keer naar de bank. Mijn commentaar: “je ziet eruit als een Christmas tree”. Haar antwoord: “dan ziet iedereen, dat ik geen minder bemiddelde ben, en krijg een stuk gemakkelijker mijn financiering rond.
Stereotypen en generalisaties zijn noodzakelijk. En worden min of meer in ons ingebakken door onze opvoeding en onze cultuur (waarden en normen, land waar je opgroeide etc). Stereotypen zijn noodzakelijk omdat we een deel van de wereld om ons heen als vanzelfsprekend beschouwen, moeten beschouwen. Als wij werkelijk alles wat wij zien en meemaken zouden moeten onderzoeken, problematiseren, op zijn eigen merites moeten beoordelen zouden wij allemaal gek worden. Dus werkt iedereen, of hij/zij het nu wil of niet, bewust of niet met stereotypen.
Die stereotypen zijn gebaseerd op uiterlijk, opleiding, type werk. Natuurlijk moeten we ons ervan bewust zijn dat we met stereotypen werken. Dat merk je op het moment dat je iemand ontmoet die niet aan het stereotype beeld (dat wij hadden) voldoet. Bv..je ontmoet een leuke Thaise vrouw van rond de 35 die vloeiend Thais, Engels, Chinees en Frans spreekt. Stereotypen zijn ook nog eens tamelijk hardnekkig. Als je zo’n Thais taalwonder ontmoet ben je er nog zekerder van dat het overgrote merendeel van de Thaise vrouwen alleen maar de moedertaal machtig is. In plaats van te denken dat een groeiend aantal Thaise vrouwen meer dan 1 taal spreken. Daarvoor moet je meerdere taalwonderen ontmoeten….