U weet het natuurlijk allang, in Thailand worden veel (merk)producten nagemaakt en goedkoper verkocht dan het originele product. Voor de hand ligt, dat u in de eerste plaats denkt aan horloges, (sport)kleding, damestassen en (sport)schoenen. Maar de lijst van vervalste producten is veel en veel langer.

Ik doe een greep: inktpatronen voor printers, nietjes, nietmachines, lijmsticks, rekenmachines, correctievloeistof, Scotchtape, waspoeder, babymelk, bleekmiddel, tandpasta, deodorant, bakpoeder, noedels, chocolade, speelgoed, mobiele telefoons (plus onderdelen en accessoires), reisboeken, alcoholische dranken, sigaretten, cosmetica, parfums, modeaccessoires, bougies, autosleutels, riemen, potloden, haarverzorgingsproducten, zonnebrillen, medicijnen, lichtmetalen wielen, batterijen, portemonnees, auto-onderhoudsproducten, gereedschapskisten, handgereedschap, voltmeters, lasapparatuur, kogellagers, auto-onderdelen, auto luidsprekers, honkbalpetjes, keukengerei, gitaren, antivries en koelvloeistoffen, auto smeermiddelen, lampen, compressoren voor auto’s, stekkers, gloeilamp starters, enz., enz.. .

Museum van nagemaakte producten

Al deze hierboven genoemde producten zijn zowel als origineel als in nagemaakte vorm te bezichtigen in een als museum ingerichte afdeling van het grote advocatenkantoor Tilleke & Gibbins (T & G) op Rama III Road in Bangkok. Het is slechts een deel van hun “collectie”, want in opslag bevinden zich nog eens enkele duizenden verschillende namaakproducten. Het advocatenkantoor is naast het normale advocatenwerk gespecialiseerd in het merkenrecht, auteursrecht en octrooirecht. Deze rechten kun je samenvatten als de rechten van Intellectueel Eigendom (I.E.) of in het Engels Intellectual Property (I.P). Maximilian Wechsler maakte voor het blad/website The Big Chilli Bangkok een artikel over dit kantoor en de ervaringen in de gevallen waarin inbreuk werd gemaakt op dat I.P. Ik heb daar een aantal interessante delen van gebruikt voor dit artikel.

Foto: Wikipedia

Tilleke & Gibbins

Ongeveer de helft van de activiteiten dit advocatenkantoor (ook actief in Vietnam, Indonesië, Myanmar, Laos en Cambodja) zijn zaken waarin men veelal buitenlandse cliënten vertegenwoordigt in zaken, die met dat IP te maken hebben. Dat is in de eerste plaats het toezicht, dat de rechten niet geschonden worden, maar als het nodig is ook de overtreder(s) voor de rechter te slepen. Het lijkt soms makkelijk de namaak aan te tonen, maar het onderzoek kan in sommige gevallen erg ingewikkeld zijn. Interessant (voor het advocatenkantoor) wordt het als ze te maken krijgen met complexe technologische of juridische kwesties, zoals wanneer er octrooigeschillen ontstaan. Het kan soms gebeuren, dat het merkenrecht niet geschonden wordt, maar het technologische proces of de know-how van een product wordt gekopieerd.

Doelstelling van het museum

Het belangrijkste doel van het museum, dat al in 1989 werd geopend, is wel het educatieve element. Veel studenten in de rechten en rechtshandhaving doen hier ervaring op met vervalste voorwerpen en wordt hen onderwezen hoe de vervalsing te ontdekken. Daarbij wordt dan ook aandacht besteed aan de juridische aspecten van zo’n vervalsing. De bezoekers zijn niet alleen studenten, maar ook regelmatig komen er groepen van ambtenaren, politie, officieren van justitie, douane-ambtenaren, enz. om kennis te nemen van vervalste producten en hoe er mee om te gaan. Ook de media en toeristen weten de weg naar dit museum regelmatig te vinden.

Productie van namaakproducten neemt toe

De aard van de overtredingen is veranderd door de jaren heen. Toen ik zelf voor het eerst in Thailand kwam, kon je op straat bijvoorbeeld een spijkerbroek kopen en dan een embleem van het gewenst merk er op laten aanbrengen. De politie kan nog altijd wel namaakgoederen, die op straat of in een winkel te koop worden aangeboden, in beslag nemen, maar dat heeft niet echt veel zin als je niet de bron van het kwaad aanpakt. Nu in het Internet tijdperk wordt dat steeds moeilijker. Veel IP-inbreuk makende producten zoals films, muziek en kleding worden nu online aangeboden. Dat maakt het makkelijker voor de verkopers, maar moeilijker voor IP-eigenaren en overheden om de wetsovertreders op te sporen. In het eerdergenoemde artikel worden enkele gedenkwaardige gevallen beschreven.

Foto: Wikipedia

Sportkleding

Een opdrachtgever van T & G had een licentieovereenkomst met een Thaise fabrikant voor het vervaardigen van een bepaald merk sportkleding. De overeenkomst was voor bepaalde tijd aangegaan en toen die termijn verstreken was, bleef de fabrikant dezelfde kleding maken. Het werd een rechtszaak en de rechter oordeelde, dat het een schending van het handelsmerk ging, omdat nog altijd dezelfde materialen en processen en zelfs mankracht werd gebruikt als voor het legitieme product. De productie moest worden gestopt en de voorraad van 120.000 stuks kleding werd in beslag genomen ter vernietiging. Het ging hierbij om hele grote getallen, die de opdrachtgever aanvankelijk een groot omzetverlies kostte.

Dat laatste is wel essentieel, want om zo’n geval voor de rechter te brengen en de bewijzen te leveren, kost heel wat voorbereiding van de advocaten. In dit specifieke geval waren er soms meer dan 20 advocaten en ondersteunend personeel mee bezig. Het productievolume van nagemaakte goederen is vaak erg hoog. Dit geldt niet alleen voor kleding, maar veel andere producten, zoals auto-onderdelen, met inbegrip van producten van cruciaal belang voor de openbare veiligheid, zoals airbags en remmen.

Inktpatronen voor printers

Een opdrachtgever ontdekte, dat er in een aantal winkels inktpatronen van zijn merk werden aangeboden tegen zeer lage prijzen. Aangenomen werd, dat er gebruikte patronen werden verzameld en met een onbevoegde inkt werden gevuld. De inktpatronen werden her verpakt en als nieuw verkocht. De politie aarzelde om een klacht in behandeling te nemen, omdat de verpakking en het inktpatroon er als echt en origineel uitzagen. Via T & G werd de bron opgespoord en bij een inval werd een hele voorraad lege patronen en verpakkingsmateriaal aangetroffen. Het was nog een hele toer om aan justitie uit te leggen, dat de verpakking en de inktpatroon weliswaar echt waren, alleen de inkt niet. Daarom was het een namaak product.

Zelfs gitaarsnaren worden nagemaakt. Herken jij de echte? (Nor Gal / Shutterstock.com)

Wat is echt?

Hoe kan de gemiddelde consument nu vaststellen of bijvoorbeeld zo’n inktpatroon echt of namaak is? Als vuistregel mag de consument aannemen, dat een product, voor een te lage prijs aangeboden, waarschijnlijk nep is. Bij parfum, dat in mooie origineel lijkende verpakking wordt aangeboden, kan de consument nooit bepalen of het echt of nep is. De verpakking mag nooit geopend worden om even te ruiken en ook daar geldt, dat als de prijs te mooi is om waar te zijn, is het zeer waarschijnlijk een inferieur nepproduct.

Daar komt nog bij, dat er bij nagemaakte producten als cosmetica, parfum en andere schoonheidsmiddelen stoffen gebruikt kunnen zijn, die schadelijk voor de consument kunnen zijn. Bij nepproducten als remschijven, motorolie, e.d. kan de veiligheid in het geding zijn.

Sancties

Dat het produceren van namaakgoederen nog altijd stijgende is, is volgens T & G ook te wijten aan het milde sanctiebeleid van de Thaise rechterlijke macht. Er wordt in de meeste gevallen slechts een boete opgelegd. Gevangenisstraf komt er niet aan te pas, tenzij een overtreder een borgtocht niet kan betalen. Het eerste belang van de opdrachtgevers is vaak toch het (verwachte) omzetverlies te beperken of zelfs te kunnen stoppen en niet de straf voor de overtreder. Maar ja, door de geringe boetes, die grif betaald worden, is herhaling zeer goed mogelijk. Men verhuist, de productie wordt hervat en de eventuele gerechtsprocedures kunnen weer van voren af aan worden begonnen. Het advocatenkantoor behoudt daarmee ook zijn recht van bestaan.

Bron: The BiggChilli

26 reacties op “Thailand’s schokkende wereld van vervalsingen”

  1. ruud zegt op

    De fabrikanten van de echte merk producten zouden waarschijnlijk faolliet gaan, als de handel in namaak niet meer bestond.
    Wie zou anders nog handen vol geld uit willen geven, voor een volstrekt onbekend merk T-shirt met een labeltje van een paarse krokodil erop.

    • Gringo zegt op

      Heel, heel veel jaren geleden kocht ik een aantal polo’s van Lacoste voor mijn vrouw.
      Zij werd er als lerares op school mee uitgelachen, want de kinderen vertelden haar,
      dat het krokodilletje de verkeerde kant opkeek.

  2. chris zegt op

    Veel consumenten kunnen zich het echte produkt niet permitteren en zijn dus eigenlijk geen potentiele klanten. Er is dus ook geen of nauweljks sprake van omzetverlies.
    Integendeel. Dat een merkprodukt wordt gecopieerd betekent eigenlijk dat het een erg geliefd produkt is. Er zijn zelfs deskundigen die beweren dat het valse produkt het imago van het echte prpdukt juist verhoogt, in plaats van verlaagt. Vandaar dat ook een aantal fabrikanten niet zo’n punt maakt van copien van hun produkt, naast de onmogelijkheid om het copieren uit te bannen. Dat wordt alleen maar erger als meer en meer huisgezinnen gaan beschikken over 3D-printers in de toekomst.
    Wie heeft er een volledig pakket legale software op zijn computer of leptop? Windows maakt zich er niet zo druk meer om omdat het dankzij de copien de wereldstandaard is geworden.
    Gelukkig is mijn vrouw wel echt. Maar de toekomst schijnt een copie- of robotvrouw te zijn……

    • Vdm zegt op

      Ik kan mij moeilijk voorstellen, als u een Rolex aankoopt voor 2oo Baht dat je niet weet dat het fake is. Maar als er in big c en macro ook nepproducten aangeboden worden.Ik ben geen expert, maar op de markten in Gent en Antwerpen worden er ook fake producten aangeboden. Welliswaar meer controle.

      • theoS zegt op

        Vdm, je was me net voor. In mijn werkzame leven, als zeevarende, monsterde ik veel af in Rotterdam. Ik kocht dan op de markt Parfum, voor mijn vrouw, die daar gewoon te koop was tegen zeer lage prijzen en van bekende merken ook nog eens. Ik vroeg de verkoopster hoe dat kon en die zei dat het gewoon toegestaan was zolang de naam op de fles afgedekt was. Lipstick en meer lag daar gewoon te koop. Hollandse handelsgeest heet dat dan.

  3. japiekhonkaen zegt op

    Haha zo is het maar net. Ik heb ook een printer gekocht met de bijbehorende externe inktvoorraad , scheelt heel veel geld vooral als je weinig print. Ik heb wel eens uitgerekend in Nederland kost een liter inkt in de Cartridges soms meer als 1000 Euro. Ben zelfs van plan mijn in Nederland gekochte printer mee te nemen en hier laten ombouwen. Verder koop ik qua kleding zoals Adidas of Levi liefst orgineel is toch al de helft goedkoper als in Nederland. En wordt hier geproduceerd soms mooie aanbiedingen in de grote shops hier.

    • van aken rené zegt op

      hier moet ik toch op reageren. Koop je echte kleding van adddas nike enz enz moet ik na 10 jaar naar Thailand te gaan vermelden dat deze zeker niet goedkoper zijn dan in België. Integendeel zij zeker even duur. Als ik sportkleding koop koop ik ook geen nep maar van Thaise makelij en moet zeggen dat de kwaliteit heel goed is . Dis in 10 jaar mijn ervaring.

  4. ruud zegt op

    Ik vraag mij altijd af, of ik verplicht ben, om alle merknamen en bjbehorende prijzen te kennen.
    Als ik in Thailand op de markt een SUSU (een net bedacht wereldmerk) horloge koop op de markt voor een paar honderd Baht.
    Had ik dan moeten weten, dat dit een nagemaakt horloge is van een peperduur Tibettaans merk?
    Als ik een T-shirt koop met een groene kaaiman erop, moet ik dan weten dat het een overprijsd wereldmerk is, en moet ik weten voor hoeveel geld het origineel verkocht wordt?

    Ik moet de wet kennen (in de praktijk onmogelijk), maar ik ben toch niet verplicht alle wereldmerken, inclusief de HEMA uit mijn hoofd te leren?

    • Pieter zegt op

      Neen, natuurlijk hoef je dat niet te weten.
      Maar het vervelende is, als je terug komt op schiphol, de douane er toch anders over denkt.
      En dan heb jij een probleem.
      Niet eerlijk, maar wel realiteit!

      • Jack G. zegt op

        Die hebben meer interesse in echte merken gekocht buiten de EU Pieter. Namaak voor eigen gebruik is anno 2017 minder een struikelblok voor ze dan de regeltjes van 2 jaar geleden. Nee, een Louis nog wat tas gekocht in bv Dubai van 5000 euro is flink afrekenen qua BTW.

  5. l.lagemaat zegt op

    Als mensen zich niet gek lieten maken door een of ander merkje op het shirt zou die flauwekul al
    eerder gestopt zijn.
    Uit consumenten onderzoeken bleek dat veel “parfums”een basiswaarde hadden van nog geen € 10,-aan grondstoffen.
    Flesjes met een bepaalde merknaam gingen voor € 90 , en een veelvoud in de verkoop.

    Naast de reeks vervalsingen mis ik nog de “diploma’s”, die de “afgestudeerden” kunnen kopen.
    Je zou bij zo’n “chirurg” terecht komen, die net daarvoor nog in een slachterij werkzaam was!

  6. Bernard zegt op

    Aan de lijst kunnen ook niet van echt te onderscheiden internationale documenten, rijbewijzen, perskaarten, diploma’s etc. worden toegevoegd zoals ik eens zag op Kaosan Road. Knap werk, dat wel maar allemaal nep.

  7. Christina zegt op

    Het verschil in namaak en echt is soms duidelijk te zien. Bekende designer merken in de warenhuizen zijn echt en met namaak T-shirts merk je het vaak met wassen.
    Eens bij MBK Kipling in de uitverkoop moesten in verband met controle razend snel onder het hek door in verband met politie dat was wel echt maar van de vrachtwagen afgevallen.
    Toen alles weer oke was binnen netjes alles betaald wel veel lol hierom gehad.
    Het is maar net wat je wilt maar je ziet wel duidelijk verschil.

  8. Harrie zegt op

    Vorig week op Schiphol in een winkel voor de douane, auto-merk sleutelhangers 10,00 euro namaak of echt ik weet het niet aan de prijs te zien kan het alle twee, je hoeft niet na azie te reizen voor namaak, Spanje Griekenland overal koopt je namaak kleding, kijk eens op sociale media, genoeg te koop,

    Aliexpress mag geen namaak verkopen maar verkopers worden creatief zoek maar eens op Merken vinden op Aliexpress, dan kan je lijsten vinden waar op je moet zoeken b.v. Adidas Superstar zoeken op Superstar Shoes.

    Het is dweilen met de kraan open, ook in Nederland react zo instantie die markten af gaat, maar elk jaar hebben ze andere lijsten als een merk niet meer betaald dan kan je het wel verkopen.

    Het gaat allemaal om geld, zelf snap ik het niet, een nep rolex om me pols echt niet, geef helemaal niet om merken.

  9. Ron zegt op

    Erger vind ik wanneer nepmedicijnen worden verlocht !
    Van een namaakjeans is nog niemand dood gegaan !

    • Jack G. zegt op

      De kledingindustrie in Azië staat niet als echt positief bekent. Denk maar die fabrieksramp in Laos van een paar jaar geleden. Vele merken en winkelketens hebben nu een certificaat waarop verklaard wordt dat er ‘netjes’ wordt gewerkt in veilige fabrieken. Maar dat is weer een andere kant van het verhaal van goedkoop spullen produceren om winsten te kunnen maken. Een paar weken terug bij het programma ‘De rekenkamer’ op npo 3 gezien wat het nu kost om een zonnebrillen massaal te produceren. 1 zeecontainer vol met zonnebrillen was nog geen 1000 euro.

  10. Thomas zegt op

    Het lijkt me dat het ‘nep’ twee kanten heeft. Sterke merknamen die voorheen in het westen produceerden gingen en gaan naar o.a. Azië om hun producten daar goedkoper te laten produceren. Want ja, winstmaximalisatie, de aandeelhouder moet tevreden gesteld worden. Ondertussen wordt wel verondersteld dat het gaat om precies hetzelfde product. De werkgelegenheid hier is weg, daar worden arme arbeiders uitgeknepen voor een prikkie en fabrikanten en ateliers met wurgcontracten gedwongen onder de kostprijs te verkopen. Doen het dan -tig keer over de kop en verkopen het hier met exorbitante winstmarges. Zou de handel echt eerlijk zijn, dan ging het niet zo.
    Verder zijn die merknamen er zelf mede schuldig aan, want ze prijzen hun producten aan als ‘iets dat je moét hebben’, ongeacht je inkomen.

    Er is bovendien niets nieuws onder de zon. Zo gauw iets succesvol is en er wordt aan verdiend gebeurt dit. Het vervolg is soms/vaak dat de imitators uiteindelijk iets maken dat beter is dan het origineel. Zie Japan, dat met namaak is begonnen in o.a. auto’s, motoren en elektronica.

    Er is altijd een voor en een tegen, maar zeker is dat de merknamen boter op hoofd hebben.

  11. Stan zegt op

    Niet alles wat er op de markten ligt en tegen een lage prijs wordt aangeboden is nep. Bij de fabrieken in China valt er nog wel eens iets van de vrachtwagen of er wordt teveel (expres?) geproduceerd. Op een markt ergens in de Isaan heb ik eens dameskleding zien hangen met prijskaartjes van de Hema eraan!

    • Bert zegt op

      Dat zijn produkten die hier niet meer worden verkocht en gedumpt op de wereldmarkt tegen kiloprijs. Heb zelfs jurken van de Lidl zien liggen (Esmara).

  12. HansNL zegt op

    Lijkt me zo dat dit advocatenkantoor een wel heel schone taak in China zou hebben.
    Natuurlijk zal het best wel heel erg moeilijk zijn om daar binnen te komen, immers, namaak en kopieer en is een staatsman gelegenheid……

  13. Philippe zegt op

    Namaak associeer ik met bedriegen maar wie bedriegt en wat is namaak ?.
    Namaak: is het altijd namaak, natuurlijk niet .. voorbeeld: Nike plaatst een bestelling van 10 miljoen paar schoenen in China .. daar produceren ze er 12 miljoen m.a.w. 2 miljoen paar Nike’s komen ergens op de (zwarte) markt en wij denken voor die prijs moet het namaak zijn .. neen hoor, het zijn echte maar goedkoper.
    Ik lees de “echte” kunnen er mee leven want het is bij wijze van spreken reclame, wel Nike niet, en lach nu niet maar die hebben beslist om bvb. de linkse schoen in China te laten maken en de rechtse in bvb Korea … nogmaals “lach niet” dit is de waarheid.
    Bedriegen: het is het einde van het jaar en het is solden in alle respectabele shops / winkels in zowel Belgie als in Nederland … en dan kan je bv. T-shirts van heel bekende merken vrij goedkoop kopen … er al eens bij stil gestaan dat die “eindejaar actie” gebaseerd is op een product van een veel mindere kwaliteit.
    Conclusie: de grote merken bedriegen (meer dan) regelmatig de consumenten en wat is het probleem dat de kleine man ergens in thailand of op de Filippijnen ergens een graantje wilt meepikken, uiteraard geldt dit niet voor medicamenten incl. viagra voor diegene die mee zijn.
    Ik las iets over een krokodillen-embleem, man, man, man die kan je los kopen (alle merken) en op een T-shirt naaien, je naait natuurlijk jezelf dan … hypocriet noem ik dat.
    Ik zou zeggen koop hetgeen je mooi vindt, is het een merk dan is het zo, maar dat moet niet persé … als iedereen in je kroeg of waar dan ook met een T-shirt rondloopt van bv. iets van Boss of Tommy H. en jij met een T-shirt van bv. Girav, dan ben jij toch “de” originele”, niet .. tenslotte draag je toch hetgeen waarin je je goed voelt en niet om op de catwalk te paraderen.
    Dit is mijn mening.

  14. henk appelman zegt op

    Het wordt pas echt gevaarlijk als er nep medicijnen , of medicijnen uit zeer lage lonen landen worden verkocht.
    Voorbeeld
    Ik had een paar plas pillen nodig, kocht die met medeneming van de orginele oude verpakking afgegeven in Khon Kaen………binnen een dag hoeste ik bloed op en na bezoek aan het ziekenhuis werd geconstateerd dat medicatie gekocht in town OF 20 jaar oud of op generlijwijze leek op wat ik nodig had.
    Natuurlijk werd mij niet gevraagd waar ik het medicijn gekocht had.
    Kijk uit!

  15. RobHH zegt op

    Geen idee of het waar is, maar ik heb me wel eens laten vertellen dat in Thailand meer ‘Red Label’ verkocht wordt dan Johnny Walker wereldwijd produceert.

    Zegt genoeg over de alcohol inname, maar ook over de authenticiteit van dat product.

  16. Nicky zegt op

    Ik heb ooit bij Robinson op de sport afdeling een paar Nikes gekocht. Ik droeg ze niet zoveel, dus na 5 jaar gingen ze pas kapot. Daar de zool er afging bij een bamboe vaartochtje. Bleek ook dat ze nep waren. Dan denk je echt te kopen. Waren toch de prijs van echte

  17. Wout zegt op

    Ik heb een paar jaar geleden een canon G3000 printer gekocht in de printershop in de parkeergarage van de BIGC extra in Chiangmai. Ik moest nog boodschappen doen en de bazin zei dat ze de printer klaar zou maken en ik hem op kon halen als ik boodschappen gedaan had. Toen ik ging printen vond ik de kleuren niet mooi en had een vermoeden dat het aan de inkt lag. De printer heeft reservoirs en die zijn navulbaar met flesjes waarvan een originele set in de doos met de printer zat en ik ging ervan uit dat de printershop die gebruikt had toen ze de printer klaarmaakten. Ik heb toen een nieuwe set originele inkt gekocht en wat inkt uit de reservoirs van de printer gehaald om het te vergelijken en er zat een heel verschil in kleur en vloeibaarheid in. Dus met de printer en de inktvoorbeelden terug naar de shop maar de de bazin werd pissig, ze zei dat ze de inkt uit de doos gebruikt had. Achter haar rug vroeg ik het een van de jongens van de service en die haalde op zo’n Thaise manier zijn neus op met een blik richting de rug van de bazin, niet ontkennen en niet bevestigen. Ik wist genoeg en ben vertrokken maar het resultaat dat was dat de printkop al binnen een jaar kapot was en niet onder de garantie viel. Nog wel geprobeerd de canon service in Chiangmai de situatie uit te leggen wat er gebeurd was maar met de kwaliteit van het personeel daar was dat ook een hopelose missie.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website