Hoe wordt arbeid in Thailand “beloond”?
Wie in Thailand rondreist, zal ongetwijfeld verbaasd zijn over het aantal goedkope, vaak onnodige “hebbedingetjes” die aangeboden worden. Soms wordt dat gekocht om bij gelegenheid wat weg te kunnen geven. Een gebaar van waardering hoeft niet in de grootte of prijs te zitten.
Wat mij echter bezighoudt, hoe kan dit allemaal tegen deze prijs gemaakt worden. Onderweg kan bijvoorbeeld een bloemenslingertje voor de spiegel in de auto gekocht worden, slechts 20 Baht. Volgens mij heeft Gringo indertijd er een artikel aan gewijd. Deze bloemetjes moeten op een bepaald moment geplukt worden en worden per kilo verkocht, daarna volgt het gehele verwerkingsproces.
Van de week kocht ik zonder er een bestemming voor te hebben een setje met 5 poppetjes, slechts 100 Baht. Dat betekent dat 1 poppetje slechts 20 Baht kost. Alle poppetjes waren verschillend gekleed, dus geen fabrieksproces. Het “kale” lijfje zou misschien machinaal gemaakt kunnen zijn, maar daarna moeten ze met verschillende materialen handmatig aangekleed worden.
Welke fases zijn te onderscheiden? Het basismateriaal moet aangeschaft worden, daarmee wordt het poppetje vervaardigd, het poppetje wordt met verschillende materialen in een volgende fase aangekleed. Vervolgens worden ze keurig per 5 stuks in een plastic zakjes gestopt en moet het naar een zaakje gebracht worden, daar wordt het vervolgens te koop aangeboden voor slechts 100 Baht. De verkoper zal dus iets moeten verdienen, maar de daarvoor liggende schakels ook.
Voor mij een onbegrijpelijke zaak en de vraag komt dan, wie verdient aan wie? En waar worden dit soort poppetjes gemaakt. Is dit “ huisvlijt” met een minimale marge van een paar Baht? Hoeveel poppetjes moeten er per dag gemaakt worden om daarmee een kom rijst te “verdienen”?
Misschien dat bloglezers weten waar deze poppetjes vandaan komen en hoe dit proces in zijn werk gaat?
Die bloemenslingers worden vaak met de halve familie gemaakt en de andere helft verkoopt ze.
Die poppetjes e.d. worden m.i. veel in China gemaakt, machinaal.
En zo met vele van die dingen die te koop worden aangeboden voor enkele bahtjes.
Als ze er verlies op zouden lijden zouden ze er echt niet mee lopen te leuren en verkopen.
Als ik het zo bekijk, zijn veel onderdelen identiek.
De mouwen zijn voor alle poppetjes gelijk.
De jurken van 1 en 2 zijn gelijk en die van 3 en 5 lijken ook gelijk.
Alle 4 het zelfde model, maar een verschillende stof.
Hetzelfde verhaal voor de mutsjes, de borststukjes, de hoofden en de versiering.
Poppetje 4 lijkt wat afwijkend, maar dat is niet goed te zien.
Zo te zien bestaan de poppetjes uit een klein aantal standaard onderdelen, die van een lopende band komen uit een machine komen.
Die poppetjes zijn snel in elkaar te zetten zijn met die kant en klare onderdelen.
Dat kan zowel in werkplaatsen, als bij mensen thuis gebeuren.
Door de onderdelen verschillend te combineren, krijg je veel verschillende poppetjes.
Als ik naar de poppetjes kijk, denk ik aan Noord Thailand.
En de betaling? dat zal stukloon zijn.
Hou het eens op 1-5 Baht per zakje, afhankelijk van hoeveel werk een zakje van 5 poppetjes is.
Dat ”hilltribe” spul komt vrijwel totaal uit Burma, nu Myanmar, daar liggen de lonen stukken lager als in TH.
Die poppetjes: ik schat China, net als dat spul (soms prul, soms prima, meestal middelmaat) dat in die 100en Thaise ”alles voor 20 bt” winkeltjes, ofwel de Thaise ACTION komt vrijwel geheel uit china. Komt grotendeels via aken over de mekong die ”golen triangle of evt. Laos binnen.
Nogmaals; je hoeft geen rekenwonder te zijn-het Thaise minimumuurloon ligt rond de 30 bt (300 bt/dag a 10 uur) en in die tijd maak je makkelijk 60 van die peua malam. Of ik zie het de verkoopster gewoon doen als ze op klanten zitten te wachten-vaste klanten kunnen speciale modellen bestellen. Kan je nu zelf de arbeidskosten per slinger uitrekenen?
Idd. Veel van alle toys komt mijn inziens uit fabriekjes uit China. Enkele jaren terug(5) ben ik getuigen geweest van het kweken, kleuren, seven en vervolfens de verkoop van Thaise kleden. Afmeting150x200 cm door een aantal jaren had men meer dan 10 doeken Een heel tijdrovend proces. Er is 1000 bath per eed voor gevangen. Ik met mijn westerse calculatie aan de slag, mijn God dat is werken voor 1 bath per uur!!! Inderdaad vele uren werk. Echter het zijn de uren dat er op het land niets te doen is. Vrouwen in Azië (Thailand) doen altijd wel iets. Anno 2018 is er veel veranderd maar rij maar eens door Isean op veel frame zijn oudere vroegen nog steeds aan het weven.