Een positief verhaal van Nuanchan in coronatijd
Er gaan veel verhalen rond over werkende mensen en bedrijven die hard getroffen zijn door de coronacrisis. Het maakt niet uit welke baan je hebt gehad of hoeveel salaris je hebt verdiend. Het resultaat voor velen is, dat je geen baan meer hebt en geen geld om jezelf of je familie te voeden. Het coronavirus maakt geen onderscheidt tussen rijken en armen in de samenleving.
De regering vaardigde de noodtoestand uit om erger te voorkomen. Hoe rampzalig het ook is voor de economie en het levensonderhoud van iedereen in dit land, de beslissing moest worden genomen. Het is een tijd waarin velen wanhoopten, maar het is ook een tijd waarin velen kansen zoeken in tijden van crisis.
Tijdens deze periode van economische neergang, besloot Pattaya Mail een aantal mensen te ontmoeten, die getroffen zijn door de coronacrisis. Als eerste een gesprek met een vrouw met de naam Nuanchan uit Korat, die naar Pattaya kwam om geld te verdienen. Nuanchan werkte in een bar aan de Thappraya/Jomtien Beach Road. Het leven in een bar en het inkomen was niet iets waar ze van had gedroomd, maar het was net genoeg voor haar om van te leven en eventueel een beetje naar haar moeder te sturen.
Nuanchan vertelde dat ze haar baan 3 maanden geleden had verloren, toen COVID-19 net in Thailand begon op te steken. “Ik had niet gedacht dat zo lang zou duren. Ik ging er van uit dat alles snel weer normaal zou worden en ik weer kon gaan werken. Maar naarmate de tijd verstreek, zag het er steeds minder goed uit. Ik leefde van het spaargeld wat ik nog had en ik kon ook geen geld lenen van de andere meisjes, omdat die het ook niet hadden. Toen hoorde ik dat ik 5000 baht bijstand van de overheid kon krijgen. Dus dat heb ik geprobeerd. Sommige van mijn vrienden kregen wel het geld, maar ik nog steeds niet en eerlijk gezegd, denk ik ook niet dat dat alsnog zal gebeuren”, zei ze teleurgesteld.
“Wat kon ik nu nog doen?” dacht ze. Ze probeerde te werken als freelancer, maar er waren geen klanten, dus er was geen inkomen. “Ik stond zelfs in lange rijen te wachten op een adres waar gratis voedsel uitgedeeld werd. Ik voelde me een beetje beschaamd omdat ik nooit gedacht had dat ik om eten zou moeten vragen. Mijn vrienden en ik besloten daarna dat we zelf iets zouden gaan opzetten. Niets groots, gewoon genoeg geld verdienen voor ons levensonderhoud. We besloten om een eenvoudige barbecue voor onze bar te beginnen. De mamasan van de bar zorgt voor ons alsof we haar eigen kinderen zijn. Hoewel de bar gesloten is, kunnen we daar blijven.”
“We verkopen BBQ varkensvlees sticks en somtam met kleefrijst. De meisjes werken om de beurt en het geeft veel voldoening om bezig te zijn. De winst is verwaarloosbaar, maar we zijn trots op wat we doen en het houdt ons bezig. We danken onze ouders thuis voor het feit dat ze ons de basisvaardigheden van het koken hebben geleerd en met dat talent zijn we ervan overtuigd dat we nooit honger zullen lijden. Mijn vrienden en ik zijn vechters,” zei Nuanchan met overtuiging. “We komen uit verschillende delen van Thailand, maar we zijn stoere Thaise meisjes en we zullen nooit opgeven. We hebben de wil en we zullen altijd de weg vinden.”
Een positief verhaal in deze corona tijd!
Bron: Pattaya Mail
Mooi om te lezen dat zij blijft vechten om te overleven. Aan de andere kant zo dieptriest dat zij waarschijnlijk zo weinig keus heeft dat zij haar lichaam moet verkopen om te overleven. Kan er echt niet bij dat men dit niet kan oplossen met alle kennis die wij tegenwoordig hebben. Er wordt waarschijnlijk zoveel verdient over de rug van deze dames dat men dit in stand blijft houden. Moet eerlijk zeggen dat ik weleens wat gedronken heb met deze dames en als je dan de verhalen erachter hoort, krijg je gewoon zoveel medelijden met ze. Het is zo verschillend met bijv. Nederland waarop wij volop kansen hebben om ons zelf te ontwikkelen. Men zou dit gebeuren daarzo meer moeten delen waarbij wij misschien meer waardering hebben voor onze eigen maatschappij.
“Moet eerlijk zeggen dat” Niets om je voor te schamen Ossen. Ik zie het probleem niet om te praten met mensen die hun lichaam verkopen. Dat je medelijden krijgt is ook logisch, zelfs als je er van uit zou gaan van het meest negatieve scenario dat alles wat ze je vertellen pure list & bedrog is. Dan nog tussen de regels door hoor je dat het echt geen fijne wereld is, logisch ook want er zullen maar weinig mensen zijn die geen schade oplopen door mensen voor geld hun lichaam te laten gebruiken.
En ja, ik denk dat met een minder ongelijk Thailand, een socialer Thailand met sociaal vangnet een deel van deze pijnlijke taferelen weggenomen kan worden. Dat is echter iets wat tijd zal kosten en weerstand zal geven bij hen die menen dat met geld alles te koop is en rijkdom en armoe aan een individu zelf liggen. Maar ik dwaal af, dus… goed om te horen dat dames als Nuanchan de daadkracht en hoop hebben gevonden door te zetten ondanks dat de maatschappij verre van rechtvaardig is. We moeten een lichtpuntje aan de horizon zien om door te kunnen zetten. Ik wens de dames en heren graag een beter en beter worden perspectief toe.