Waarom sommige oudere westerse mannen een relatie aangaan met Thaise vrouwen uit het barcircuit
In Thaise toeristensteden als Pattaya, Phuket en Bangkok is het een vertrouwd beeld: oudere westerse mannen in gezelschap van jonge Thaise vrouwen, vaak werkzaam in het uitgaansleven. Voor de een is het een exotisch sprookje, voor de ander een teken van ongelijkheid en uitbuiting. Wat verklaart deze relaties? En hoe verhouden persoonlijke motieven zich tot bredere sociaal-culturele en economische structuren?
In dit artikel analyseren we het fenomeen van grensoverschrijdende relaties tussen westerse mannen op leeftijd en Thaise vrouwen uit economisch kwetsbare regio’s. We baseren ons op academisch onderzoek uit de antropologie, sociologie, genderstudies en economie, en leggen verbanden met geschiedenis, toerisme en culturele beeldvorming.
Economische ongelijkheid en de seksuele economie
Een groot deel van de vrouwen die werkzaam zijn in het toeristisch nachtleven in Thailand (de zogenoemde bargirls) komt uit armere gebieden zoals de Isaan-regio. In deze provincies is de werkloosheid hoog, het onderwijsniveau laag en zijn sociale zekerheden beperkt. De druk om financieel bij te dragen aan het gezin is groot, vooral voor vrouwen.
Antropologe Pasuk Phongpaichit (1998) beschrijft hoe economische marginalisering jonge vrouwen ertoe brengt hun kansen te zoeken in toeristische steden. Voor velen is werken in bars een van de weinige manieren om relatief snel geld te verdienen. Binnen deze context ontstaat een seksuele economie, waarin relaties niet zuiver romantisch zijn, maar ook functioneel: geld, zorg en affectie worden uitgewisseld op basis van impliciete of expliciete afspraken.
Relationele modellen: van bun khun tot bounded authenticity
De Thaise omgangsvormen binnen intieme relaties verschillen sterk van het westerse romantische ideaal. Waar in het Westen liefde vooral wordt gezien als emotionele spontaniteit, heerst in Thailand een relationeel model gebaseerd op wederkerigheid en zorg. De begrippen bun khun (dankbaarheid voor ontvangen zorg) en nam jai (vrijgevige empathie) vormen de basis voor veel relaties.
Wanneer Thaise vrouwen relaties aangaan met westerse mannen, passen die vaak in dit culturele patroon. Ze tonen zorgzaamheid, loyaliteit en respect, in ruil voor financiële zekerheid, status en stabiliteit. Westerse mannen ervaren deze dynamiek vaak als een verademing ten opzichte van wat zij als ‘emotioneel afstandelijk’ of ‘individualistisch’ beschouwen in hun eigen samenleving.
De antropologische literatuur duidt deze vorm van relatie als bounded authenticity: gevoelens van liefde en oprechte genegenheid bestaan, maar zijn ingebed in een ongelijke machtsverhouding. Zoals Christine Bishop (1997) laat zien in haar veldwerk in Pattaya, ontstaat emotionele nabijheid vaak binnen een relationele context die aanvankelijk financieel-transactief is.
De rol van toerisme en koloniale beeldvorming
De seksuele infrastructuur in Thailand is mede gevormd tijdens de Vietnamoorlog, toen Amerikaanse soldaten massaal verlof doorbrachten in steden als Bangkok en Pattaya. De Thaise overheid stimuleerde deze economische activiteit stilzwijgend vanwege de inkomsten.
Peter Jackson (1995) en andere postkoloniale onderzoekers wijzen erop dat het Westen sindsdien een exotisch en seksueel geladen beeld van de Aziatische vrouw cultiveerde. Deze verbeelding (onderdanig, mysterieus, zorgzaam) leeft voort in populaire cultuur, reclames en toeristische marketing. Oudere westerse mannen die in Thailand op zoek gaan naar een relatie, dragen deze culturele bagage mee, vaak zonder zich daarvan bewust te zijn.
Emotionele behoeften en sociale leegte bij oudere mannen
Voor veel westerse mannen speelt naast seksuele aantrekkingskracht ook een diepe behoefte aan verbondenheid. Psychologische studies tonen aan dat mannen op leeftijd vaker kampen met eenzaamheid en verlies van sociale status, vooral na pensionering, scheiding of het overlijden van een partner.
De ervaring van in Thailand opnieuw gewaardeerd te worden, speelt hierbij een sleutelrol. De vrouw biedt affectie, aandacht en zorg; de man ervaart zichzelf opnieuw als iemand die ertoe doet. Deze dynamiek maakt Thailand aantrekkelijk voor mannen die zich in hun thuisland overbodig of onzichtbaar voelen.
Van economische uitwisseling naar emotionele betrokkenheid
Wat begint als een zakelijke overeenkomst (een man betaalt voor gezelschap) groeit soms uit tot een langdurige, intieme relatie. De grens tussen transactie en romantiek vervaagt. Zoals Brennan (2004) beschrijft in haar studie naar sekswerk in de Dominicaanse Republiek, ontstaat vaak een situatie waarin beide partijen oprechte gevoelens ontwikkelen, ondanks het structureel ongelijke uitgangspunt.
Dit leidt tot een relationele ambiguïteit. De vrouw biedt liefde en zorg, maar verwacht ook financiële ondersteuning. De man ervaart genegenheid, maar twijfelt soms aan de oprechtheid ervan. Beide partijen balanceren tussen hoop, strategie en verlangen.
Culturele misverstanden en relationele breuklijnen
Ondanks de aanvankelijke harmonie stranden veel relaties vroegtijdig. Volgens gegevens van het Thaise ministerie van Binnenlandse Zaken eindigt ongeveer 30 tot 40 procent van de huwelijken tussen Thaise vrouwen en westerse mannen binnen vijf jaar. Belangrijke breuklijnen zijn:
- Communicatieproblemen: taalbarrières en culturele verschillen in expressie van emoties.
- Financiële spanningen: verschillen in opvattingen over geld en familieverplichtingen.
- Sociale isolatie: vrouwen die migreren naar Europa of de VS raken vaak sociaal geïsoleerd.
- Machtsverhoudingen: mannen voelen zich soms ‘gebruikt’, vrouwen ervaren afhankelijkheid als belemmerend.
Toch zijn er ook relaties die slagen, vooral wanneer beide partners investeren in elkaars cultuur, open communiceren en wederzijdse verwachtingen expliciet maken.
Reflectie: tussen keuzevrijheid en sociale structuur
Het fenomeen van oudere westerse mannen die relaties aangaan met Thaise vrouwen uit het barcircuit is geen marginaal verschijnsel, maar een spiegel van bredere mondiale processen. Liefde, seks, zorg en zekerheid zijn wereldwijd ongelijk verdeeld, en relaties ontstaan nooit in een vacuüm.
Wat op het eerste gezicht een privékeuze lijkt, blijkt sterk gestuurd door genderrollen, economische kansen, migratie en culturele verbeelding. Echte gelijkwaardigheid is pas mogelijk als beide partners zich bewust zijn van de structuren waarin hun relatie is ingebed.
Toekomstig onderzoek zou zich kunnen richten op de stemmen van de vrouwen zelf, op hun handelingsvermogen (agency) en op de sociale impact van deze relaties in de gemeenschappen van herkomst en bestemming. Alleen dan kunnen we voorbij de clichés kijken en recht doen aan de complexiteit van deze relaties.
Bronnen en aanbevolen literatuur:
- Phongpaichit, P. & Baker, C. (1998). Thailand’s Boom and Bust
- Bishop, C. (1997). Transnational Intimacies: Bargirls and Western Men in Thailand
- Brennan, D. (2004). What’s Love Got to Do with It?
- Jackson, P. (1995). Dear Uncle Go: Male Homosexuality in Thailand
- Mahidol University & UNFPA (2012). Sex Work and the Law in Asia and the Pacific
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden15 april 2025Over vergeten bergwegen en verstilde dorpen in Noord-Thailand
Opinie15 april 2025Twijfels groeien over waarheid achter ingestorte overheidsgebouw in Bangkok
Vliegtickets15 april 2025Goedkoop naar Thailand vliegen: zo boek je de voordeligste vliegtickets
Expats en pensionado15 april 2025Wat je moet doen als jij je paspoort kwijt raakt in Thailand?
Het antwoord is simpel:
“Sommige’ oudere westerse mannen gaan een relatie aan met vrouwen uit het barcircuit omdat ze bij gebrek aan sociale contacten geen kennis met hebben met vrouwen buiten het barcircuit.
Zoals vrouwen die op kantoren, in ziekenhuizen, bij banken, Immigration, etc, werken.
Ik zou ze anders de kost niet willen geven die na hun gewone werkuren in bars rondhangen als “freelancers”
Zo de lectuur kennende en de verhalen op sites als deze, is het antwoord inderdaad eenvoudig: die mannen komen op vakantie bij de bekende hotspots in Bangkok, Pattaya, Phuket enzovoort. En als je dan uit gaat voor een hapje drankje, entertainment of massage, dan kom je daar vrouwen (en mannen, transgenders enz) tegen. Vaak jong want menig man heeft toch een zwak voor aandacht van een jonge, leuke, mooie dame. Dan kan van het één het ander komen. Niks mis mee om je weer even jong te voelen, in de aandacht te staan en met wederzijds respect een leuke tijd te hebben.
Natuurlijk kan dat tot meer groeien, het is niet zo tot je er voor kiest om voor iemand te vallen. Maar hoe groter te verschillen hoe groter de drempels: generatiekloof, taalkloof, verschil in sociaal-economische positie enzovoort. Dat kan dus behoorlijk wat beren op de weg geven, waar men gemiddeld genomen er minder zou hebben als er minder van die verschillen waren. Puur rationeel gezien zou de oudere man dus het beste thuis een vrouw van vergelijkbare leeftijd, vermogen, achtergrond, interesses enzovoorts zoeken. Maar zo loopt eenvoudig weg niet altijd. Nogmaals, daar is niks mis mee.
Ik kijk dan wel weer vreemd op van mannen die zeggen dat “(bijna) al die westerse vrouwen zijn veel te geëmancipeerd, die zien je niet staan, die…”. Een beetje leuke man moet, op leeftijd, toch nog steeds wel een partner kunnen vinden? Zouden er toch een paar gebreken aan zo’n man zitten vraag ik me dan af…
Of is het simpelweg op een lompe manier goed praten van kritiek van de buitenwereld? Aannemen dat de buitenwereld niet begrijpt dat men soms zo een relatie in kan rollen?
Mijn eigen conclusie is trouwens dat het dankzij de sociale welvaart, de sociaaleconomische positie dus, is dat men in het westen meer het accent op liefde en spontaniteit legt. En elders ter wereld, waar de sociaaleconomische positie veelal minder is, ook andere zaken meer gaan spelen. De Thaise midden en hogere klasse kan ook op de eerste plaats naar liefde zoeken, de Thai onder aan de ladder, zullen begrijpelijk ook sociale en economische zekerheid zwaarder mee laten tellen. Bij de vrouwen uit de lagere klassen die in toeristische plaatsen in contact zijn gekomen met een man (hoeft echt niet altijd massage of prostitutie te zijn!), is het dan ook niet vreemd te horen “ik koos voor Henk want hij kwam zorgzaam over, een aardige man die mij zekerheid kon geven, de liefde groeide later pas”. Als beiden tevreden/gelukkig zijn met hun relatie, hoeft de buitenwereld niet afkeurend op te reageren.
Dag Rob , heel interessant om jouw visie te lezen die in wezen misschien ten gronde niet veel verschilt van de mijne. Toch heb ik een bijkomende vraag aan jou. Heb je ooit al het (on)geluk gehad om Thai uit de ‘hoge klassen ‘ te ontmoeten en ietwat te bevrienden? Ik geef toe dat is heel moeilijk omdat die groep een farang kost wat kost probeert te vermijden en dat milieu heel gesloten is. Het lukte me al een paar keren heel kortstondig . En geloof me hun arrogantie tegenover de Thai die onder hen ‘onder’ hen staan en de verachting van de lompe farang is hallucinant en ondraaglijk net zoals de lichtheid van hun bestaan (naar Milan Kundera). ‘ Zo de lectuur kennende en het verhaal op sites als deze’ , schrijf je, wel het zijn twee totaal verschillende werelden. Over die (heel)) rijke categorie lees ik verder enkel in de werken die de redactie hier citeert als bronnen. Waarvan ik het vermoeden heb dat ze hier weinig gekend zijn, laat staan gelezen worden. En zo is TB willens nillens een filter van slechts een (weliswaar groot) deel van Thailand. Ongekend blijft zo ongekend en onbemind (letterlijk) .
Beste Rudy, ik ken geen dames of heren uit de hogere milieus. En ook geen Nederlanders uit dergelijke kringen. Dat men daar boven neerkijkt op het plebs is wel iets wat ik vaker hoor. Ik denk niet dat ik mij op mijn gemak zou vielen als vriend of partner in de hogere kringen. Doe mij maar gewoon de lagere en middenklasse om mee om te gaan.
En inderdaad boeken en “wat ik rondom mij zie en hoor”, kunnen flink verschillen. Niet alles is uit boeken (wetenschappelijke werken, verslagen) te halen, net zo min als dat een blik in de eigen straat of contactenkring een volledig beeld geeft.
Correctie van mijn vorige te snel verzonden post.
Weinig reacties op dit topic. Zou dat kunnen omdat die over de meerderheid van ons TB-lezers gaat? In het barcircuit zijn de illusies namelijk snel, moeiteloos en instant te consumeren. Dat is het businessmodel van sekswerkers overal ter wereld. Een wereld die men aanbiedt als een onmiddellijk te bevredigen en veronderstelde vervulling van de eigen wil. Zoals Schopenhauer het er in zijn 1000den pagina’s Iange hoofdwerk al over had). In Thailand lijkt de transactie (naargelang men daar op zoek naar is) vergezeld van een toch wel extra unieke en geraffineerd aangeboden illusie: het begin van een langdurige relatie. Als men vermoedt dat er wel minstens een huis in de pijplijn zit en de klant verblind is. In eerste instantie beschikt de farang over de illusie dat alles zonder moeite, geduld of benodigd inzicht zal verlopen en bovendien lijkt het aanvankelijk spotgoedkoop. Bovendien zijn door het overgrote aanbod zowat alle ingebeelde idealen voorhanden.
Uiteindelijk koop je altijd liefde in Thailand maar als je dat buiten het barcircuit doet heb je minstens toch al een andere relationele fundering. Mik je daarentegen dan weer wat te hoog qua sociale klasse dan loop je het ‘risico’ dat je ‘aanzien’ wordt als farang (kee nok). Volgens de sociaal geldende normen toch wel het allerlaagste specimen waar een Thai uit de begoede of rijkere klassen zich kan mee inlaten. Ook al ben je een wandelend bankfiliaal. ‘Je kan niet willen wat je wil’ zei ook dieeerder vernoemde filosoof (die zich trouwens sterk liet inspireren door het Boeddhisme…)
Rick, over illusies gesproken, de klant, de vakantieganger kan natuurlijk met de bekende roze bril op zich in een droom wanen en pas later zich realiseren dat een dame niet in vuur en vlam stond en in de relatie dook vanwege zijn geweldige persoonlijkheid of imposant uiterlijk. Dat er toch meer factoren meespelen (veelal een combinatie van), zoals simpelweg wat meer zekerheid. Maar andersom ook hoor: verhalen die online rond gaan en in de lectuur lezen we ook wel dat de westerling het in Thailand breed liet hangen, rondje hier, rondje daar, duur hotel, dagje uit, geld speelt geen rol. Maar dat als ze eenmaal in Nederland zijn, blijkt dat de man verre van rijk is en soms zelfs zeer op de centjes moet letten. Dat kan hen ook rauw op het dak vallen en een illusie armer betekenen.
Of menig reageerder en lezer van dit blog onder die noemer valt? Denk geen meerderheid maar vast meer dan een handvol. Of ze reageren, wat makkelijk anoniem kan, dat denk helaas niet. Bang dat zelfs binnen de eigen community er geen begrip maar gelach, spot en hoon zal volgen?
Dat is natuurlijk de andere kant van de medaille pardon illusie Rob. Ook Thai geloven graag in mythen, sagen en geestverschijningen en laten zich graag net als iedere migrant die ‘achterbleef’ wat wijsmaken over hoe goed het hier wel is en men het wel heeft. Geld dat bij manier van spreken aan de Belgische of Nederlandse bomen groeit, de ultieme SUV of BMW bezitten en de rest van hun leven kunnen bloemschikken in een riante villa met een dressing vol Vuittons (net zoals in de Thaise soaps). Eens daar / hier uiteindelijk aanbeland worden ze vaak vele illusies armer. Vooral in de winter (brrrr, naaw maak maak) en dan groeit er aan de meeste bomen al helemaal niets, laat staan satangskes. En dan hebben we het nog niet over de cultuurkloof, mogelijke verveling, hun taal dat toch geen wereldtaal blijkt te zijn en de andere Thai hier die steeds zeggen hoeveel beter zij het wel hebben (wat uiteraard wordt geloofd..) Maar dat alles kan een relatietest worden. Ikzelf bezit in België haast niets: geen eigen woning , wel een armzalige goedkope auto van 12 jaar oud en we kop vaak uit de kringloop. Dat was wel op voorhand duidelijk gecommuniceerd. En tja zo konden en kunnen we ons nu dagdagelijks concentreren op alle andere dagdagelijkse relationele horden die we samen over moeten springen (het leeftijdsverschil ook nog terzijde) . Zo redden we het toch al bijna een paar decennia. Terzijde: niet alleen klanten van een bar of vakantiegangers dragen zonder enig besef een roze brillen… Dat merk je bijvoorbeeld aan sommige reacties op de columns van De Expat. De confronterende blik in zijn spiegel kan net als liefde ook verblinden .
Beste Rudy, hopende dat de redactie mij toestaat jou te vragen, maar als ik jouw stukjes lees vraag ik me altijd af waarom jij altijd zo negatief bent over Thailand. Je hebt nota bene een Thai als partner. Thai mensen kunnen in jouw ogen niets goeds doen, en farang leven in een illusie en dragen roze brillen. Dit zijn voornamelijk de thema’s die jij aandraagt. Je kunt toch ook thema’s aandragen die je aan het hart gaan, waar je bezorgd over bent of niet mee eens, zonder deze direct een oordelende connotatie aan te dragen. Maar ik wil het eens omdraaien: heb het eens over jezelf en verklaar ons eens jouw veroordelende kijk op Thai mensen. En aub geen gebruik maken en verwijzen naar filosofen, maar gewoon eens eerlijk over jezelf: vanwaar jouw behoefte je zo af te zetten tegen alles wat Thai is?
Dag Daisy, ik had een heel stukje klaar voor jou (twee zelfs). Maar uiteindelijk heb ik mijn ‘epistels’gewist. Het staat in dit topic niet op zijn plaats en lange stukjes worden overwegend niet graag gelezen. Kort : ik hou van ironie, sarcasme en cynisme maar ik heb niet de status van een columnschrijver zoals ‘De expat’ . Vraagt men dat aan hem ook? Niets is wat het lijkt en dat geldt alzeker in Thailand. Dus ook het feit dat iedereen en dus ook de Thai allemaal samen door nature and nurture bepaald zijn en zich (nog ) vaker zouden kunnen afvragen ‘wat kan ik weten’ en zich realiseren ‘ik weet dat ik eigenlijk niets weet’. Vele (eigen) waarheden van lezers hier, zelf Boeddhistische specialisten die zich nog niet eens realiseren dat volgens die filosofie alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is en alle leven lijden is .
Zelfs de redactie schrijft soms ‘wat voor onzin lees je hier toch allemaal?’ Wellicht ook de mijne. Want daar reageer ik met dezelfde munt op in de illusie dat men de illusie van alles wat men hier orakelt wat minder ernstig zou nemen. Zonder die voortdurende angst op gezichtsverlies en vrees dat de bubbel uit elkaar kan spatten (of dat al gebeurd is). Zijn er nog meer redenen. Ongetwijfeld, ik stel mezelf voortdurend in vraag en twijfel, twijfel en wens iedereen dat toe. Ik verloor ook de illusie dat Thailand een paradijs is , een altruistisch land , een Boeddhistische medidatieplaats, het land van de glimlach. Ik zag al veel van de wereld en zelden zag ik zoveel hypocrisie, schijn, gemakzucht in denken en klassenongelijkheid. Wie ik verder ben dat weet ik nog altijd niet. Weet iemand dat?
Ervan uitgaande dat de redactie mijn antwoord aan jou ook nog plaatst, pers lot van rekening doet zij dat met die van jou evenzeer, het volgende: dank voor je tekst/epistel. Maar je zegt niks over jezelf en daar vroeg ik naar: vanwaar jouw behoefte je zo af te zetten tegen alles wat Thai is? Want bijna dagdagelijks hetzelfde zeggen dat een ander met een roze bril oploopt, in een illusie leeft en de Thai liegt en bedriegt? Ik denk dat het van jou slechts coping is, want spijt je ooit met Thailand te hebben ingelaten. Verder wil ik zeggen dat zeggen dat ooit jij jezelf hebt wijs gemaakt dat Thailand een paradijs zou zijn. Niemand van ons beweert dat. Paradijzen bestaan niet sinds de oprichting van de mensheid. Kennelijk heb je ook niet begrepen dat ‘Thailand- Land van de Glimlach’ een marketingtrucje betreft.
Het gaat in Thailand altijd om geld. Dat weten we inmiddels. Alle handelen van Thai- is het een Thaise bargirl die contact maakt met een oudere westerse heer, of is het de regering die koste wat kost de 40-miljoen toeristen binnen wil halen, al dat handelen is gericht op verdienen. Maar dat de Thai hypocrieter, schijnheiliger en gemakzuchtiger is dan elders, dat is jouw idee-fixe. Wat wel aan de hand is, en daarom de focus op geld: grote delen van de Thai bevolking verkeert in een ‘armoedecirkel’. https://pala.be/nl/artikel/thailand-de-kloof-tussen-arm-en-rijk-groeit
Dat de 10% rijken van Thailand er andere mores op na houden, is vergelijkbaar met de top-rijken in andere landen. Zij verschillen niet veel van elkaar.
Jij pocht vaak met verwijzingen naar culturele, sociologische en/of sociaal-economische fenomenen, maar laat ik je dit tot slot nog zeggen: achter armoede gaat een complexe realiteit schuil van elkaar beïnvloedende economische, sociale, politieke en individuele factoren. Het is een maatschappelijk probleem dat een integrale aanpak vereist om de onderliggende oorzaken aan te pakken en mensen in staat te stellen een menswaardig bestaan op te bouwen. En aan dat laatste ontbreekt het maar al te zeer in Thailand. Maar dat rechtvaardigt niet jouw cynisme. Het is jouw illusie te denken dat je daartoe geroepen bent.
Dag Daisy, bedankt voor jouw antwoord
‘dat ooit jij jezelf hebt wijs gemaakt dat Thailand een paradijs zou zijn.’ Tuurlijk dat zeg ik ook : ‘Ik verloor ook de illusie dat Thailand een paradijs is ‘.
‘armoede gaat een complexe realiteit schuil van elkaar beïnvloedende economische, sociale, politieke en individuele factoren. Tuurlijk dat schreef ik al talrijke keren en verwees hierbij steeds naar het falen van het onderwijs en de overheid en nu ook benoemde ik het klassenverschil.
‘Maar je zegt niets over jezelf. Behoudens mijn beweegredenen die uiteraard iets over mij zeggen schreef ik: ‘ Wie ik verder ben dat weet ik nog altijd niet. Weet iemand (jij van jezelf ) dat? Wie ben jij? Ik lees enkel wat passieve en betuttelende veralgemeningen uit je armoedehandboek. Ik kwam en verbleef al in vele andere landen met armoede en zelfs hongersnood. Iedereen gaat daar anders mee om en de overheid ook. Deze blog gaat over Thailand en dit topic over (meer dan een miljoen sekswerkers) in een land waar dat verboden is. Gaat er een belletje rinkelen?
‘Het is jouw illusie te denken dat je daartoe geroepen bent’.Tuurlijk dat schreef ik ook: ‘Want daar reageer ik met dezelfde munt op in de illusie’.
Wie ben jij ? Nog nooit iets van jou gelezen. Wat rechtvaardigt jou om mij niet te mogen bedienen van andere stijlvormen zoals ironie, sarcasme en cynisme. Kunt u er intellectueel mee om? Begrijpend lezen, contextueel denken en de vrijheid van meningsuiting gaat alvast in tegen geestelijke armoede en de neiging om anderen op te leggen wat ze volgens mogen schrijven of menen. Soms wordt dat zelf aan een heel volk opgelegd… Als u nog iets wil weten van mij:wel dat verafschuw ik.
Daisy heeft gelijk. Als zo vaak iemand stellingen poneert, mag er iets van gezegd worden. Niets om zo in de verdediging te schieten. Zwak ook, met zulke grote woorden neergezet. De Expat bij voorbeeld, die bedient zich van stijlfiguren. Maar hij zal nooit een ander die niet gediend is van zijn schrijfsels van repliek dienen met woorden als geestelijke armoede bij die ander, of een gebrek aan begrijpend lezen. Zoals Daisy zegt: jij pocht met grote woorden. Jammer voor een kennelijke wereldburger. Maar op de vraag van Daisy: vanwaar toch die behoefte om TH zo in een kwaad daglicht te stellen voortdurend, van iemand met zo veel ervaring in landen met armoede en hongersnood, komt geen antwoord.
‘Zelden zag ik in mijn perceptie zoveel hypocrisie…’ Enkele woorden vielen aan het einde van mijn reactie weg.
Nou, laat ik zeggen, ’t is duur dat wel, maar vooral ook verschrikkelijk leuk, ja dat zo ongeveer………..
Er zijn weinig onderwerpen waar zoveel mensen een mening over hebben en menen te moeten uiten als dit onderwerp.
Hoe zouden mensen het vinden als hun keurige heteroseksuele relatie, met een partner die toevallig van dezelfde leeftijd is, op dezelfde manier becommentarieerd zou worden met stereotype stempels. Wat twee volwassen mensen samen doen gaat niemand iets aan mijns inziens. Daar wordt door velen kennelijk anders over gedacht.
Een mooie uitleg over hoe en waarom de ontmoetingen en relaties met dames in het nachtleven ontstaan in Thailand.
Ik hoor vaak toch een bepaalde goedkeuring van wat in het nachtleven en in deze relaties gebeurd. Het wordt geaccepteerd ook in het algemeen door de Thai zelf. Ach als iedereen er voordeel bij heeft is het wel ok.
Ik oordeel over niemand en begrijp hoe deze relaties tot stand komen. Ben het met Willem eens dat dit grotendeels voorkomt uit een sociale armoede. Ik vind er ook wat van en wil ook eens de critische nood laten horen.
Ter info ik ben 28 jaar getrouwd met een iets oudere Thaise, uit een wat hoger milieu, zeg maar rijke middenklasse, heb zelf een dochter van 36 en mijn vrouw heeft twee dochters van net even ruim 40. Ik vind het vaak niet ok hoe de vaak veel oudere mannen relaties aangaan op wat voor niveau dan ook met deze veel jongere vrouwen.
Mannen ouder dan ik zelf 63, met dames onder de 30, of jonger. Kom op zeg, jonger dan mijn dochters. In 28 jaar genoeg gezien om een aantal maal een blog vol over te schrijven. Geen romantiek en mooie verhalen, maar diepe shit. Hetgeen mij altijd is bij gebleven, is mijn eerste Thaise feestje waar wij uitgenodigd werden. Zo 10 Thaise veelal jonge dames in de achterkamer en de NL partners in de voorkamer, de jongste bleek 55 te zijn. De jongste van de dames was 24 en zwanger van haar 64 jarige partner. Een plaatje, zo mooi, ze was net twee jaar in NL. Ik dacht toen in alle eerlijkheid waar ben ik in terecht gekomen en ben nagenoeg nooit meer naar deze feestjes geweest. De rest van het verhaal van het zwangere meisje in mijn ogen is overigens geen romantisch verhaal. Andere resultaten zie ik dagelijks hier in Hua hin, van dames die achter hun veel oudere partner achter de rolstoel in de supermarkt lopen, of zwaarlijvige echtgenoot ondersteunen tijdens het zoeken naar boodschappen. Dit zijn geen uitzonderingen en is ook geen regel. Ik begrijp dat de Thaise achter de rolstoel in ieder geval boodschappen kan kopen, maar dat betekend niet dat het allemaal ok is. Gelukkig zijn er ook de mooi verhalen en is er veel wat goed tot stand is gekomen. Het positieve, romantische is hier vaak te lezen en dat vind ik mooi. Toch vind ik het goed om een keer de andere kant te benoemen en dat ik zelf soms maar al te vaak met pijn in mijn hart weer een verhaal vind, dat niet zo mooi zijn.
Frans T.
Beste Frans, ik kan hier voor een groot deel in meegaan. Ik snap hoe dit soort relaties ontstaan, en dat koppels best gelukkig kunnen zijn, ook al kun je meer problemen verwachten dan in een meer gebruikelijke relatie. Ik loop nu zelf tegen de 40 aan, en zou graag weer een relatie hebben. Dat mag, maar hoeft niet per se, wederom een Thaise zijn. Maar of ik nu een dame in Nederland, Thailand of elders tref, het lijkt mij toch lastig als ze 10+ jaar ouder of jonger dan mij zou zijn. En bij 20+ heb je gewoon met een generatiekloof te maken, had het je kind of ouder kunnen zijn. Of andere grote verschillen, ik zou liever ook geen dame uit de hoogste kringen van de maatschappij willen, maar een dame die uit de aller armste laag komt, dat zou ook lastig worden. Een partner die in alles zo goed als gelijk is, dat is wel wat saai, maar stapel grote verschillen of zeer grote verschillen op elkaar en zo’n relatie gaat toch meer problemen kennen.
Liefst een redelijk vergelijkbare partner vinden als ideaal, dat lijkt mij heel natuurlijk. Of je nu Thai(se) of Nederland(er/se) bent, iemand die een taal deelt, gewoontes, leeftijd(categorie) enzovoort, bespaart toch een boel problemen en drempels. Maar ik snap dat we dit niet altijd voor het uitkiezen hebben en men dus in relaties kan rollen die minder voor de hand liggen als “ideaal”. Zou de man zeer bewust op zoek gaan naar een relatie in Thailand, dan, zo grap ik weleens, moet men vooral op zoek naar een oudere Thaise dame. De demografische cijfers van het Thaise CBS laten immers zien dat er vanaf de geboorte een overschat aan mannen is, en dat dit ergens tussen de 30 en 40 jaar omslaat in een vrouwenoverschot. Nobele mannen zouden er dus goed aan doen op zoek te gaan naar oudere dame. 😉 En dan bewijs je de Thaise maatschappij zelfs een extra dienst, want een dame van in de 20 is nog “huwbaar”, vanaf 30+ krijgen ze in de maatschappij toch snel het etiket “oude spinster” opgeplakt.
Hmm, wellicht kan de Thaise overheid een campagne opzetten voor meer oudere dames in de toeristenorden, opdat die westerlingen wat vaker in een relatie rollen met die dames en we wat vaker een Thaise van 50 of 60+ een oudere man in zijn rolstoel voort zien duwen. win-win, niet?
En wat betreft die verjaardagsfeestjes: ik wissel graag af, ik kan prima tussen de (oudere) mannen zitten maar net zo leuk, nog leuker eigenlijk, is het om tussen de dames te zitten.
“Nobele mannen zouden er dus goed aan doen op zoek te gaan naar oudere dame.”
Een bar openen met enkel 30- 40 jarige moet dan toch ook succes hebben 😉
Rob, dank voor je feedback, mooi over dit onderwerp nagedacht, wat meer kan je van iemand verwachten. Je weet nooit hoe de dobbelstenen vallen. Verstand gebruiken en een klein moreel compas kan voldoende zijn om weer in een leuke nieuwe relatie te belanden. Veel plezier.
Dat van die 30, 40+ bar een leuk idee inderdaad.
Frans
Het stereotype beeld van de oudere (+60) farang met een (veel) jongere Thaise, al dan niet uit het barmilieu, klopt uiteraard. Ik wil echter de westerse vrouwen die louter om het financiële plaatje hun partner kiezen de kost niet geven. Dan nog liever een Thaise vrouw waarvan je haar motivatie kent en niet alleen voor zichzelf en haar familie zorgt maar ook voor haar echtgenoot/partner. Meer kans dat daar een goede relatie uitgroeit dan met een westerse golddigger, van wie de relatie van bij het begin is ontstaan uit een leugen.
Lees veel vooringenomenheid van vooral ‘farangs’ die waarschijnlijk alleen tijdens vakantie in een Aziatisch land, bv Thailand leven.
Voor de criticasters onder u, wat denkt u van de volksstammen overjarige sportief kortgeknipte grijze muizen die de west Afrikaanse landen overspoelen op zoek naar een jong gekleurde lover? Of al die nietsnutten, die zogenaamde celebrities in Hollywood met hun toyboy. Daar hoor ik nooit iemand over. Ik lees dan ook geen Linda of de Privé.
Ikzelf ben een oudere man, getrouwd met een jongere, oogstrelende, tropische beauty. Zij is van zeer goede komaf en zit beslist niet op mijn geld te wachten.
Maar het allerbelangrijkste, liefde en respect voor elkaar, dan houd je het lang vol. En het leuke is, elke keer wanneer ik met haar in Nederland kom, de bewonderde blikken van de mannen en de hoofdzakelijk afkeurende blikken van de bijbehorende grijze aanhang. Wij beiden kunnen hiervan genieten met oprechte medelijden voor de mannen.
Ik heb mijn vrouw in Pattaya ontmoet. Ik zal 40 en zij 34 geweest zijn denk ik. Weet het niet precies meer
Geen van beide eerder getrouwd of kinderen uit een vorige relatie.
Ondertussen dan ik 67 en zij 61. Nog steeds getrouwd en nog steeds geen kinderen.
Of ik een jong dingetje van pakweg in de 20 zou overwegen op mijn huidige leeftijd?
Het is niet van toepassing, maar ik denk het niet. Persoonlijk denk ik dat het leeftijdsverschil te groot zou zijn om mij goed te voelen in zo een relatie. En dat zou ook zo zijn moest blijken dat ze een prachtige job had in een of ander kantoor, ziekenhuis, bank, of wat ook of dat haar ouders goed in de slappe was zitten. Dat maak me eigenlijk niet uit.
Men zou trouwens verbaasd zijn wat er in het barcircuit allemaal rondloopt en waar die eigenlijk dan werken overdag.
Maar is dat ook zo niet in Nederland/België waar toch ook vele hun vrouw of man ontmoet hebben in bar/discotheek/cafe… Dat zijn ook de jachtterreinen van menig en die zijn ook allemaal niet op zoek naar de grote liefde en hopen ook wel hun slag te doen als die kans zich voordoet?