Grenzeloos verliefd in Thailand
Gisteren heb ik met de nodige verbazing zitten kijken naar een aflevering van Grenzeloos verliefd op Net 5. Het was een vervolg op een eerdere uitzending van Patricia en Jack in Thailand.
De voorgeschiedenis
Patricia heeft interesse in Oosterse culturen en besluit na haar studie een paar maanden door Azië te gaan reizen. Hier ontmoet ze de eigenaar van een vrijwilligersorganisatie: Jack. Het is geen liefde op het eerste gezicht, maar na een tijdje ontstaat er toch iets tussen de twee. Na 7 maanden weer in Nederland te zijn geweest besluit Patricia terug te gaan naar Jack in Thailand waar ze beseft dat hij de ware is. Ze gaan tijdelijk bij zijn ouders wonen en intussen op zoek naar een eigen huisje.
Het bijzondere van dit verhaal is dat nu eens niet een man verliefd is geworden op een Thaise, maar een Nederlandse vrouw op een Thaise man. Patricia heeft zelfs besloten om in Thailand (Isaan) te gaan wonen en daar samen met Jack een nieuw lezen op te bouwen.
En weer die clichés…
Wat mij vooral opviel waren de hardnekkige clichés en vooroordelen. Een greep uit de vele clichés die nota bene door zowel Patricia als Jack bevestigd werden (inclusief de context):
- Patricia wil privacy: Thai geven niets om privacy en lopen het huis in en uit.
- Jack wil een huis bouwen: Thai sparen en plannen niet, leven bij de dag. Het geld is op, dus de bouw ligt stil.
- Patricia wil een baan: Thai beloven van alles, lachen vriendelijk, maar bellen niet terug.
- Patricia wil een baan en Jack zegt dat ze die wel krijgt omdat ze mooi is: Thai kijken meer naar het uiterlijk (status) dan naar je capaciteiten.
- Jack moet zijn moeder onderhouden: Thai willen geld van de kinderen en/of farang.
- De moeder van Jack wil zich niet aanpassen (lees genoegen nemen met minder geld): Status gaat boven alles in Thailand.
Gelukkig is het koppel smoorverliefd en is Patricia een intelligente vrouw dus ze zullen zich er wel doorheen slaan. Een relatie met iemand uit een totaal andere cultuur vraagt nu eenmaal meer doorzettingsvermogen. Het gaat nu wat beter met de situatie en Patricia heeft uiteindelijk werk gevonden.
Ik wil geen doemdenker zijn maar ik denk dat Patricia nog heel wat ‘cultuurhobbels’ zal moeten nemen.De tijd zal moeten uitwijzen of de liefde daar tegen bestand is.
Je kunt de uitzending terugzien op internet: www.net5.nl/programmas/grenzeloos-verliefd/
Hieronder nog de toelichting van Patricia op haar avontuur tot nu toe:
“Na maanden een rustig (soms te rustig) leventje te hebben geleid, staat ons leven binnen een paar weken volledig op z’n kop! Wel in goede zin! Vier maanden lang hebben we geen vrijwilligers gehad en had ik geen werk. Twee weken voordat de eerste vrijwilligers kwamen werd mij een baan aangeboden op een privéschool zo’n 40 kilometer hier vandaan. Ik geef daar nu Engelse les voor 2 ochtenden per week. Het is een superleuk klein schooltje en de docenten zijn erg aardig. Het is fijn om na al die tijd eindelijk iets voor mezelf te hebben. De kinderen zijn ontzettend schattig (en ondeugend…), maar het is toch wel een uitdaging om hun aandacht vast te houden. Verder ben ik thuis nog druk bezig met de lessen voorbereiden, dus het houdt me goed bezig!
Daarnaast hebben we nu een constante stroom van vrijwilligers dus we hebben ook weer wat meer leven in huis. Het is erg leuk om te zien hoe de vrijwilligers langzaam steeds comfortabeler voor de klas staan, bevriend raken met de kinderen en steeds meer in de Thaise cultuur integreren.
Al deze gebeurtenissen zijn natuurlijk leuk, maar vallen voor Jack en mij een beetje in het niet in vergelijking met wat er te gebeuren staat, 2013 gaat namelijk een heel bijzonder jaar voor ons worden. Op mijn verjaardag heeft Jack mij ten huwelijk gevraagd. Het was een heel spontaan, niet gepland aanzoek, maar het was zo lief, romantisch en recht uit zijn hart dat ik wel ja moest zeggen! De bruiloft schuiven we door naar volgend jaar, we willen in het najaar gaan trouwen. Wij willen vrienden en familie uit Nederland namelijk de gelegenheid geven om er ook bij te zijn. Het is een hele speciale dag voor ons allebei en daarbij willen we omringt zijn door mensen die speciaal voor ons zijn. Verder hebben we plannen om toch door te gaan met het bouwen van ons eigen huisje.
Naar Thailand verhuizen was echt de beste beslissing die ik heb kunnen nemen. Natuurlijk heb ik mijn moeilijke momenten en mis ik mijn familie en vrienden soms heel erg, maar dan kijk ik naar Jack en dan weet ik weer waar ik het voor doe. Ik wil dat deze man de vader van mijn kinderen wordt en dat we samen oud worden. Hij maakt mij zo intens gelukkig, er is geen andere plek op de wereld waar ik nu liever zou zijn dan hier, samen met Jack.
Ps. Voor meer informatie over onze organisatie kijk op www.isan-survivor.org”
Ik vond het een hele leuke uitzending, ik begrijp alleen niet waarom jij zo verbaasd bent over die cliches Khun Peter? Van wat ik hier lees en zelf heb meegemaakt in Thailand zit er toch niks bij wat onwaar dan wel verbazingwekkend is? Of bedoel je het feit dat hij dat bevestigde?
@ Mijn verbazing heeft te maken met het feit dat die clichés door beide worden bevestigd. Kennelijk hebben mensen dit nodig om zaken te kunnen begrijpen.
Om het nog even te verduidelijken, Patricia vond dat de moeder van Jack zich maar moest schikken in het feit dat ze minder geld kreeg. De broekriem aanhalen. Dat zijn wij in het westen wel gewend, maar zoiets betekent in Thailand statusverlies, dus ook gezichtverlies.
Je kunt nu eenmaal niet de westerse meetlat langs je relatie leggen.
Huh? En dat we in het Westen wel gewend zijn de broekriem aan te halen en dat ze dat in Thailand niet zijn is geen generalisatie, vooroordeel of cliche? Ik begrijp geen bal van wat je nu eigenlijk bedoelt.
Prima, houden zo.
Ik had een vraag over die meetlat van U maar mijn op mijn vraag/reactie kreeg ik : FOUT Uw reactie is te kort!!!! Uw reactie van Prima ,houden zo is blijkbaar niet tekort!
Toch dan maar de vraag welke meetlat moet ik dan langs de relatie leggen?Moet de westerling de Thaise meetlat gebruiken?
Tjamuk,
Sparen, geld opzij leggen, plannen? In Esan leven ze bij de dag. Overal zie je half afgebouwde huizen, omdat het geld op is.
Weet U heer tjamuk dat ik ook mijn huis niet in 1 keer heb gebouwd.? K’wam hier waar ik nu woon 25 jaar geleden (Thoeng) voor het eerst, samen met mijn vriendin. Was 45 en kwam
altijd twee keer per jaar op vakantie naar Thailand.
Eerst kochten we een stuk grond. Een half jaar later werden de 9 palen de grond ingebracht
Weer een half jaar later werd het dak er opgezet,ect,ect,
Zo bouwen vele Thais hun huizen ook. Niet in 1 keer, maar beetje bij beetje.
Wij hebben in die tijd niks gemerkt van gezichtsverlies.
Wij hebben een huis en een klein bedrijfje buiten Phitsanulok en hebben alles ook gewoon in gedeeltes gedaan.Eerst het land gekocht ,opgehoogd, na 2 jaar een gedeelte gebouwd en ieder jaar weer een stukje heel normaal hier op het boerenland.
En over het sparen: al onze buren leggen iedere keer wat opzij van de rijstopbrengst en kopen na een aantal jaren een huis of auto met vaak een laatste stukje financiering, zoals vroeger in Nederland.Of wil je beweren dat ze in Nederland wel sparen voor iets tegenwoordig, daar word toch ook alles op de pof gekocht geloof ik.
Rob, klopt helemaal. Daarnaast hebben de meeste thais geen echt vaste werkkring zodat ze ook moeilijk of helemaal niet kunnen lenen bij een bank. Dus niet eerst sparen, maar in gedeelten bouwen.
Ik zie wel veel afgebouwde door groen overwoekerde woningen, gebouwd door buitenlanders die er naar 1x per jaar komen. Dat is pas echt zonde.
Beste Tjamuk,
Ik kan helemaal met je meegaan, behalve wat betreft je eerste zin “….enorme verschillen tussen Nederland en Thailand…” Ook in Nederland gaan echtelijke meningsverschillen heel vaak over geld (en over sex en de kinderen). Same same but different, zo kan ik het het beste uitdrukken.
tjamuk, heb jij dan enig idee op wat soort visum Patricia in Thailand verblijft?
Moderator: Off-topic, graag alleen reageren op de inhoud.
Ik heb nog een vraagje (en ik zal het extra lang maken anders wordt mijn reactie weer niet geaccepteerd) staat het eerste deel ook nog ergens online bij uitzending gemist ofzo, ik kan het helaas niet vinden.
Respect voor Patricia, ze moet inderdaad wel smoorverliefd zijn om zo op de bonnefooi (zonder werk/inkomen) naar Thailand te emigreren. Naast het verliefd zijn, moet je denk ook ook over een avontuurlijke inslag beschikken wil je zo’n stap maken.
Wat ik mij overigens afvraag is op wat voor visum ze daar verblijft. Aangezien zij niet direct werk had, kan het niet op basis van een tewerkstellingsvergunning zijn geweest. Wellicht, dan 800.000 Bath op de bank?