Noord-Thaise winternachten; zomaar een verhaal
Odes aan de nacht. Veel mensen hebben de nacht als inspiratiebron gezien. Johann Strauss II met ‘Eine Nacht in Venedig’. Maar er is ook ‘One night in Bangkok’ van Murry Head en ‘One night in Istanbul’ over een EC finale. ‘Une nuit à Paris’ van 10-CC en bestaat er geen strip met de naam ‘Een nacht in Rome’? En dan de Kreuzberger Nächte (die sind lang….).
Maar dan de Noord-Thaise winternachten. Da’s van andere klasse. Men wil er niet altijd aan dat in Thailand, een tropisch land, de temperatuur akelig laag kan worden. Vorst is hier mogelijk.
In 1998, van het jaar ben ik niet zeker, wel dat het rond de kerst was en ook de krant weet ik zeker, Dagblad de Limburger, werd verhaald van enkele doden door vorst in de provincie Loei. Nu is Loei wel de provincie waar vorst het vaakst voor komt. Ik woon dan nog niet hier maar ben twee keer per jaar hier op vakantie en begrijp dat het waar is.
De trektocht eind november
Het is eind jaren 80 en ik zit in een groepsreis. We zijn op trektocht in het gebied tussen Mae Hong Son en Chiang Mai, dus uiterst noordwest in dit land. Het is eind november. De lokale mensen lachen zich een aap. Overdag is het heet en als zij zich terugtrekken in de schaduw omschouderen wij een rugzak met een daaronder hangende slaapzak en -matje en gaan de heuvels in.
Na een dag heuvelsjokken strijkt de groep neer in een dorp in een dal ‘waar traditioneel leven zijn waarde heeft behouden. Wij zullen traditioneel eten en slapen samen met de oorspronkelijke bewoners en genieten van de geluiden van de natuur’. Dat zegt de folder.
Spannend dus. We dalen af langs bomen en struiken over een pad waar de eerste bewoners van dit gebied zich tig duizend jaar geleden hebben voortbewogen en ervaren inderdaad de geluiden van de natuur. En net als je je wilt verstoppen achter een dikke boom omdat een grommend dier achter ons aanzit zie je zo’n oorspronkelijke bewoner op een Honda’tje aankomen. Weg illusie.
Wij gaan zitten bij een hut waar we traditioneel zullen eten en slapen. Een hut op palen en er onder wordt gekookt. Dat vooronder blijkt tevens de woonplaats van varkens, kippen, honden en katten die wonderwel in vrede samenleven met de Honda motosaai. Moe; je bent moe van het sjokken en de nacht valt snel dus we kruipen na het eten naar boven.
Geen kamers, geen binnenmuren, geen toilet
En wat is daar? Een grote open ruimte, zal het 6 bij 6 meter zijn, geen kamers, geen binnenmuren, geen toilet, maar wel spleten in de houten vloer en in de muren en het dak van golfplaten is voorzien van natuurlijke airco.
Maar je bent moe, wilt pitten en we ploffen neer op de grond en op zo min mogelijk spleten. We nemen geen notie van een oude houten kast die daar staat met potjes met botten er in en merken terloops op dat de hele familie daar ook slaapt in een hoek afgezet met hangende dekens. Achenebbisj; armoei. Ook de familie gaat met de kippen op stok.
De reisbegeleider waarschuwt ons nog om in de nacht, als we een sanitair uitstapje willen maken, ons niet te begeven naar het gat in de grond langs het hek, want daarin bewegen slangen en andere kruipwezens. Daar hebben wij mannen geen last van; die plassen wel vanaf tree 2 omlaag, maar de dames nemen de kans waar en doen een laatste sanitaire ontspanning en gezamenlijk ook want hun luide causerie houdt de gevaarlijke dieren weg.
Een steenkoude, gure wind
Dan steekt een gure wind op. En die is steenkoud. Sleurt aan zes kanten aan en in het huis en door de spleten en het wordt binnen koud. We liggen allemaal te vernikkelen van de kou. Vooruit dan, kleren aan in de slaapzak, handdoeken en zo er op, slapen op zo min mogelijk spleten, zo dicht mogelijk tegen elkaar aan, proberen niet te hoeven piesen en we zijn eindelijk een beetje in een aangename positie gerold als de baas van het huis thuis komt.
Die heeft het honorarium voor de gasten omgezet in geestrijk vocht en dat genoten met dorpsvrienden en motdorie, bij thuiskomst ziet hij me toch wat…… Wij zijn zo in de ban geraakt van de koutrekkende spleten dat enkelen met de voeten tegen de wormstekige kast liggen. En daarin staan een paar potjes met botjes.
Maar dat zijn wel de voorvaderen!
Er volgt een kanonnade die de Thais sprekende reisbegeleider niet kan verstaan en het resultaat is dat wij ons moeten herschikken op de spleten en tenslotte weer indutten, boos over zoveel onrecht. Weten wij veel? Ons wordt niks verteld.
Om 5 uur staat de familie op en wat later vult het huis zich met kookluchten. Als daarna de zon doorkomt, is het leed snel geleden vooral omdat het de laatste dag is van de trektocht. We mogen weer in een busje zitten!
Mijn winternachten
Ik woon niet in een huis op palen maar in een huis gebouwd enkelsteens en met enkelglas ramen die ook nog eens open blijven. Heuveltop en vrijstaand, Isaan, perifeer Nongkhai provincie. En dan trekt de hemel open. De wereld om je heen koelt af en er zijn nachttemperaturen van slechts plus 5 genoteerd. En dat is fris als het overdag 25 is.
We hebben de elektrische kachels uit de kast gehaald voor de avond. Ik wil warm tv kijken. Op bed de dikste dekens. Mijn vrouw en pleegzoon verr…. in de avond ook van de kou. Zullen we dan toch maar een olieconvectorkachel kopen? Het Global House heeft ze in de aanbieding voor 2.999 baht.
Ach, dit duurt maar zes weekjes. Waar heb ik het over? Onze acht katten hebben nog niet gevraagd naar hun wollen wanten. En straks in maart is het weer 45 Celcius of meer hartje middag.
– Herplaats bericht –