Zeker 99 procent van alle boeren in Thailand zullen verdwijnen als ze zich niet aanpassen. Die verontrustende voorspelling deed Decha Sitiphat, de directeur van de Khao Kwan Foundation. De enige manier voor boeren om te overleven is zich toe te leggen op onafhankelijkheid, duurzaamheid en organische landbouw zonder bestrijdingsmiddelen.

Decha adviseert boeren om ook rijst en groentes voor eigen gebruik te gaan verbouwen, om zo kosten voor voedsel te besparen. Momenteel besteden de arme Thaise boeren ongeveer de helft van hun inkomsten aan eten en drinken. Bij rijkere Thai is dat slechts 5 procent.

In de landbouw moeten er veel minder pesticide en chemicaliën worden gebruikt. Deze middelen worden steeds duurder en zorgen daarom voor minder inkomsten.  Volgens hem zitten de boeren gevangen in een schuldencyclus waar ze niet uit komen omdat ze niet in staat zijn rijst onafhankelijk en duurzaam te verbouwen. Alleen de bedrijven die de middelen verkopen worden er beter van.

Bron: Bangkok Post

13 reacties op “Thaise boerenbedrijf in gevaar: meerderheid gaat verdwijnen als ze niet veranderen”

  1. Mark zegt op

    Klinkt geweldig de beleidsdoelstelling van die deze directeur. Alleszins veel beter dan die Thaise minister die onlangs verklaarde dat het Thaise boerenvolk een welvarende toekomst zal gaan indien ze zich fraaier zouden kleden. De rijstboer in maatpak op het velde …

    De meeste farrang zullen het praatje van deze directeur leuk vinden. Minder pesticiden, duurzaam en onafhankelijk. De woorden klinken als muziek in de oren. Maar op wat slaat dat allemaal in ruraal Thailand?

    De directeur van de de Khao Kwan Foundation zou beter moeten weten, tenzij hij zijn aanspreektitel niet waard is.

    De gemiddelde Thaise boer probeert economisch te overleven, dag na dag. Hij gebruikt het zaaigoed, de meststoffen en de pesticiden die de commerciële agenten van de agro-industrie hem aanpraten, vaak zelfs contractueel gedwongen aansmeren.

    Automatisatie en schaalvergroting zal ook in Thailand de komende jaren onafwendbaar blijken. De heer directeur zou moeten weten dat een passend reconversiebeleid en landhervorming daarbij vereist is. Zoniet zou de man eerlijkheidshalve beter zeggen dat de helft van Thailand die rechtstreeks of onrechtstreeks van landbouw afhangt de komende jaren in nog grotere bestaansonzekerheid gestort wordt.
    In plaats van de verantwoordelijkheid (schuld?) bij de door schuldoverlast gewurgde boeren te leggen.

    Aalmoezen aan de armen geven, hetgeen de Generaal en co. nu doen, is symptoombestrijding bij gebrek aan doelmatig beleid. De directeur van de de Khao Kwan Foundation verkoopt mooie praatjes die mijlenver van de boerenrealiteit staan.

    • Tino Kuis zegt op

      Een uitstekend commentaar, Mark.
      De gemiddelde leeftijd van boeren neemt toe en is nu al 54 jaar. Wil wil er nog als boer gaan werken?

      Wat nodig is, en ik volg Mark, is dit
      1 minder boeren, schaalvergroting dus
      2 ruilverkaveling Veel boeren hebben hier 10 rai en 5 km verderop nog eens 10 rai. Soms op meer dan 5 verschillende plekken.
      3 beter functionerende cooperaties: voorlichting, in-en verkoop van alles wat met het boerenbedrijf te maken heeft. Verhuur van werktuigen
      4 Alle boeren die aan een goed plan meedoen een maandelijkse toelage geven.

      Ook in Thailand kunnen slechts weinig boeren redelijk leven van hun land, zelfs als ze veel land hebben en goede methodes gebruiken. In Europa krijgt iedere landbouwer gemiddeld een steun van 1.000 euro per maand. Voor Thailand zou dat ongeveer 10.000 baht per maand moeten bedragen.

      • Jacques zegt op

        In Engeland klaagde de boeren steen en been over hun perspectief en inkomsten. Daar is grotendeels de brexit op gebaseerd. Het boerenleven is overal onder druk. Dat de situatie in Thailand zo niet houdbaar is moge duidelijk zijn en de aanbevelingen hierboven kunnen wellicht bijdragen. Het is en blijft een moeilijke doelgroep en zolang het grootkapitaal niet wordt verdeeld en het egoïsme zegeviert, zal het nog een hele moeilijke zaak worden dit ten goede te keren.

  2. jowe zegt op

    99% van de boeren gaan verdwijnen…… allemaal land for sale……
    Stel je voor dat rijke Thai de helft van hun inkomen moeten opeten….. ik zeg moddervet!

    Ik heb niet gestudeerd voor economie, Decha Sitiphat wel?

  3. ruud zegt op

    Ik vraag me af, of rijst verbouwen zonder pesticiden haalbaar is in Thailand.
    Er zit zoveel hongerig gedierte in die rijstvelden.

    De financiele positie van de Thaise boer zou ook een stuk beter worden, als ze een eerlijke prijs kregen voor hun rijst.
    Nu komt al het geld bij de opkopers terecht.

    • cornelisW zegt op

      Reactie m.b.t. de pesticiden. Jaar in jaar uit wordt op hetzelfde stukje land hetzelfde product verbouwd. Op zich is dat al een zeer slechte procedure. En vaak wordten ook nog de door de boeren zelf “gekweekte” zaden voor een volgende opbrengst gebruikt. Daarmee wordt de kwaliteit van het eindproduct aangetast. Bovendien is het product door het steeds op hetzelfde stukje grond te verbouwen zeer kwetsbaar voor allerlei plantziekten en een makkelijke prooi voor al het ongedierte. Er moet dus vaker een ander product worden verbouwd op hetzelfde stukje grond om de weerstand van het product t.a.v. ziekten en ongedierte te optimaliseren. Maar mijn ervaring is, dat de Thaise boer niet openstaat voor het bovenstaande. En bovendien zijn er te veel kleine boeren met een klein stukje land dat nauwelijks of niet in hun levensbehoefte kan voorzien. Een opbrengst van 5 baht voor een kilo rijst is niet rendabel. En de overheid moet concurreren op de wereldmarkt en dat resulteert ineen opbrengst per kilo van naar ik meen vijf baht per kilo. Dat is dus niet eeuwig vol te houden door die overheid. Dus het mes moet er noodgedwongen in. En dat is een taak van de overheid. De kleine boeren uitkopen, ruilverkaveling en meer van dat soort zaken.

  4. Tino Kuis zegt op

    Je moet niet neerkijken op deze directeur. Hij heet เดชะ decha en dat betekent ‘macht, prestige, luister, glans’. Niet gering.

  5. Mark zegt op

    Ik kijk absoluut niet neer op deze directeur. Hij praat voor zijn eigen winkel en doet dat met brio.

    Het feit dat hij dat doet op kap van de Thaise boertjes vind ik echter schandelijk Maar hij is dan ook directeur met decha aureool, hetgeen hem behoedt voor empathie. Aalmoes en tamboen volstaan voor deze hoger geplaatste Thai ruimschoots in dit leven … op weg naar het volgende.

    Overigens zien de activiteiten van zijn winkel er nog zo slecht niet uit. Maar het zal voor slechts enkele Thaise boeren soelaas brengen. Voor de overgrote massa brengt het enkel meer miserie.

    http://asia.procasur.org/wp-content/uploads/2013/12/09_Khao-Kwan-Foundation1.pdf

  6. chris de boer zegt op

    Een paar opmerkingen over de landbouwpolitiek in dit land.
    1. heel weinig bestuurders in Bangkok hebben verstand van landbouw al was het alleen maar omdat men op boeren (zeker rijstboeren in het noordoosten en minder de fruitboeren in het zuiden) neerkijkt;
    2. eigenlijk alle politieke partijen onderschrijven (op papier en in woorden tenminste) de noodzaak voor een duurzame manier van landbouw, gebaseerd op de principes van de sufficiency economy;
    3. eigenlijk alle politieke partijen kijken alleen met kapitalistische ogen naar de landbouw: opbrengsten, winst, eventuele steun, aantal potentiele stemmen. Ik heb nog nooit ene goed plan gezien voor een duurzame landbouw in Thailand, alleen wat kretologie;
    4. schaalvergroting en inkomenssubsidies hebben in de Europese landbouw geleid tot een landbouw met overproductie van producten (als melk) maar ook van mest. Absoluut geen duurzaamheid en dus NIET de weg voor de Thaise landbouw;
    5. Wereldwijd (en dus ook in Thailand) moeten we werken aan een landbouw die gebaseerd is op waarden (gezond voedsel, diervriendelijk, voldoening schenkend werk) en niet op geld, niet op zoveel mogelijk produceren en exporteren. Het voorbeeld van Thailand toont genoegzaam aan dat een topproductie van niet-duurzame rijst de prijzen drukt en dus absoluut niet in het belang is van boeren.

    Kortom: het moet echt anders en niet het voorbeeld volgen van de Europese landbouw. Dat leert de geschiedenis.

    • Tino Kuis zegt op

      Ik ben het op alle punten met je eens, beste Chris, behalve punt 4

      De landbouwsubsidies in Europa zijn nodig anders stort de hele sector in elkaar en dat willen we toch ook niet? Er zijn weinig boeren in Thailand die zonder enige subsidie kunnen overleven. Heb je dan niet gelezen dat de junta ieder jaar daar miljarden bahtjes voor uittrekt? Dat zal in de toekomst ook niet kunnen. Het is een illusie te denken dat zelfs onder ideale omstandigheden de boer voort kan ploegen zonder steun tenzij ze alleen maar rijst mogen eten en hun kinderen niet naar de universiteit laten gaan.

      De subsidies in de Europese landbouw gaan gepaard met strenge regels wat productie en milieu betreft. Kan inderdaad altijd beter.

      • chris de boer zegt op

        http://www.globalresearch.ca/restoring-the-link-between-farmer-and-consumer-challenging-the-corporate-hijack-of-global-food-and-agriculture/5501709
        Subsidies zijn eigenlijk niet nodig, bevoordelen de voedselproducenten (en niet de boeren) en moeten in Europa zo snel mogelijk worden afgebouwd. En zeker NIET worden opgebouwd in Thailand.
        Een herstel van de band tussen boer en consument is nodig. Er zijn ook al initiatieven in Thailand zoals FARM.TO. Ook zijn er al cooperaties van Thais (ja, o.a in Bangkok) die aan het begin van het rijstseizoen de boeren geld geven voor later te oogsten organische rijst (mensen kunnen meehelpen met oogsten) zodat zij niet hoeven te lenen. Allemaal hoopvolle tekenen.

        • Tino Kuis zegt op

          GlobalReseach is geen betrouwbare website. Ze zeggen bv dit:

          Despite a seemingly cordial meeting Wednesday between Trump and Russian Foreign Minister Sergei Lavrov, tensions between the two countries remain high. Reports have come out in recent weeks (see here for instance) that Russian military officials are now convinced the US is planning a nuclear first strike against Russia.

          Op de markt kost 1 kilo rijst tussen de 30 en 45 baht per kilo. De boer krijgt tussen de 6 en 10 baht. Je hebt gelijk dat er minder tussenpersonen ( grote agro-business zoals CP) moeten komen en meer rechtstreeks contact tussen producent en consument. Dat kan het beste via cooperaties omdat niet iedere individuele boer altijd naar de markt kan.

          Zijn boeren dan geen voedselproducenten?

          • chris de boer zegt op

            Ik heb 1 website gecopieerd uit de tientallen die ik las met dezelfde boodschap, naast enkele documentaires die over deze problematiek gaan, onder andere hoe de Europese landbouwsubsidies verantwoordelijk zijn voor de teloorgang van menig boer in Afrikaanse ontwikkelingslanden.
            Het gaat om een nieuwe vorm van marktdenken (NIET in groei), solidariteit en win-win situaties. De niewue consument wordt ook een beetje producent en deelt zelfs in het risico van de boer: kleine, lokale cooperaties waarvan zowel de boer als de consument lid is. In een nieuwe woonwijk in Almere komt een gemeenschappelijke kas waarin de groenten voor de hele wijk (van energievriendelijke woningen) worden verbouwd en ook enkele koeien die voor de melkproductie worden gebruikt. De kosten zijn verdisconteerd in de huizenprijs. Via de moderne keukentechnolgie kun je zelf je melkproducten maken. Heb je de Campina niet voor nodig. En je hoeft ook niet naar de supermarkt. DAT is volgens mij de nieuwe wereld.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website