Blog ambassadeur Kees Rade (3)

De Nederlandse ambassadeur in Thailand, Kees Rade, schrijft maandelijks een blog voor de Nederlandse gemeenschap, waarin hij in grote lijnen vertelt wat hij de afgelopen maand heeft gedaan.

Beste landgenoten,

Druk druk druk, de maand november is traditiegetrouw een maand waar veel gebeurt, voordat de rust van de kerstperiode aanbreekt. Daarom kort een aantal impressies.

Een thema dat als een rode draad door deze maand liep was geweld tegen vrouwen. Het begon met een goedbezochte koffieochtend, op 8 november georganiseerd door de NVT in de residentie. Tijdens deze koffieochtend heeft Henriette Jansen, al jarenlang bezig met onderzoek naar dit thema in de regio, ons uitgelegd hoe moeilijk het is om betrouwbare gegevens over dit onderwerp te krijgen. Vrouwen praten daar niet makkelijk over, zeker niet als hun man of familie in de buurt is. Het is daarom belangrijk het onderzoek breder op te zetten, en pas na een tijdje dit thema aan te snijden. De resultaten van dergelijk onderzoek zijn overigens schrikbarend, er gebeurt veel achter de vriendelijke façade van de Aziatische samenleving.
Op 23 november gaf een zestal vrouwen een zeer persoonlijk relaas van hun geschiedenis op dit vlak tijdens een bijeenkomst die door de VN was georganiseerd. Op deze “International Day for the Elimination of Violence Against Women” werd wereldwijd een campagne gelanceerd om aandacht voor dit thema te vragen. Deze campagne zal op 4 december eindigen met een event dat mede door ons wordt georganiseerd. En dat een dergelijke actie nodig is werd weer duidelijk door de indringende verhalen die we te horen kregen.

Op 10 november had ik de eer om een tijdje op te trekken met een groep Nederlandse nabestaanden van oorlogsslachtoffers, die in Kanchanaburi zijn begraven. Een gemengd gezelschap, met een zeer diverse achtergrond maar met een gemeenschappelijk doel: eer bewijzen aan hun familieleden, die in erbarmelijke omstandigheden aan hun einde zijn gekomen tijdens of vlak na de Tweede Wereldoorlog. Voor sommigen zal dit, gezien hun hoge leeftijd, waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ze een dergelijk bezoek kunnen brengen. Dit leverde emotionele momenten op, die overigens uitstekend werden begeleid door het aanwezige team van de Oorlogsgraven Stichting.

Na Kanchanaburi was ik op 19 november in Khon Kaen, voor een heel ander onderwerp. Door de universiteit van die stad was een debat over mensenrechten georganiseerd. Samen met een paar collega’s van andere ambassades waren we uitgenodigd om iets te vertellen over ons beleid op dat vlak. Altijd interessant om studenten te spreken, zij het dat het meestal niet eenvoudig is om een reactie van Thaise studenten uit te lokken. Dat was negen dagen later geheel anders tijdens een bijeenkomst op de residentie met een afvaardiging van studenten van Webster University. Mijn verhaal over de kernelementen van het buitenlands beleid van Nederland, en de fundamentele ontwikkelingen die op dit moment plaatsvinden op het globale toneel (opkomst Azië, democratie onder druk, populisme, toekomst westelijke samenwerking), ontlokte de nodige reacties van de (westerse en Aziatische) studenten. Mijn wat prikkelende uitspraken, overigens gedaan onder de bekende “Chatham House Rules” (uitspraken mogen niet tot een specifieke deelnemer herleid worden), oogstten het beoogde effect. Altijd leuk om weer even na te denken over waarom we ook alweer doen wat we doen.

De maand werd afgesloten met weer een interessante avond met de Nederlandse gemeenschap, dit keer in Pattaya. Ik genoot de grote eer om samen met Sinterklaas aanwezig te mogen zijn. Heb veel aanwezigen kunnen spreken, over zeer gevarieerde onderwerpen, van parfumflesjes via de luchtmacht tot het hotelwezen. Smaakt naar meer. Heb ook het goede nieuws kunnen melden dat de Nederlandse ambassade door zal gaan met het verlenen van visa-ondersteuningsbrieven, iets wat door enkele gelijkgezinde ambassades niet meer wordt gedaan. En zelfs Sinterklaas had een consulaire vraag voor mij!

Tegen mijn gewoonte in wil ik besluiten met een korte mededeling over de toekomst. Gezien het bijzondere karakter ervan acht ik dat zeker gerechtvaardigd: ik zal op 8 december de grote eer genieten om mijn geloofsbrieven te mogen overhandigen aan ZM Koning Maha Vajiralongkorn Bodindradebayavarangkun. Daarover uiteraard meer in mijn volgende Blog!

Vriendelijke groet,

Kees Rade