Yongyut de ‘loan shark’ in Pattaya
Yongyut heeft de naam de meest gehate man in Pattaya te zijn. Hij leent geld uit tegen een maandelijkse rente en als de betalingstermijn niet volgens afspraak wordt nagekomen komt er een boete en als dat niet helpt schroomt hij niet om “fysieke” maatregelen te nemen.
Jeugdhobby
De handelsgeest zat er al vroeg in bij hem hoewel het erg onschuldig begon. In zijn jeugd spaarde hij zijn zakgeld op en toen hij voldoende gespaard had kocht hij één van de eerste boeken van Harry Potter vertaald in het Thais. Toen hij het uitgelezen had leende hij het boek uit aan klasgenoten voor tien of twintig Baht. De prijs was afhankelijk van de snelheid van de lezer, hoe langer de leenperiode hoe hoger de huurprijs. Er werd wel een vaste tijd afgesproken en als die overschreden werd ging de prijs omhoog met een boete. Een enkele keer, als het boek te lang wegbleef en de betaling inclusief de rente stokte, moest hij andere maatregelen nemen en dan vielen er wel eens klappen.
Geld uitlenen
Hierna was het een kleine stap om te beginnen met het uitlenen van geld aan jongens waarvan de ouders minder genereus waren met het geven van “zakgeld”. Soms zelfs kwamen de jongens van rijkere ouders bij hem omdat zij door gebrek aan planning of een speciaal geval geld nodig hadden. Hij leende dat geld uit tegen een kleine rente die echter drastisch omhoog ging als de afbetalingstermijn niet werd nagekomen. Het was verbazingwekkend hoe snel een kleine lening dan van 200 Baht kon oplopen tot 1000 Baht. Yongyut zorgde er echter voor dat alles van te voren goed op papier stond dat door de kredietnemer werd ondertekend. In zijn dorp en wijde omgeving waren genoeg omstandigheden te bedenken waarbij geld nodig was en er bij hem om hulp gevraagd werd. Boeren klaagden over te weinig regen, dan weer over te veel regen, er was ergens een onverwachte bruiloft, een medische tegenvaller, een motorongeluk. Yongyut bracht financiële uitkomst maar wel tegen een hoge prijs. Af en toe moest hij sterke mannen inhuren om betalingen te innen bij achterstand.
Brand
Zijn rijkdom steeg gestadig maar zijn populariteit nam evenredig af. De tegenslag werd alarmerend groot toen het huis waarin hij met zijn vader woonde afbrandde tijdens hun afwezigheid. Het was niet zo maar een brand maar duidelijk brandstichting. Het huis en zijn auto werden totaal vernield zijn hond kwam in de vlammen om en alle administratie van uitstaande leningen en schulden gingen verloren. Yongyut kon zelf wel bedenken dat er talloze mensen in staat waren om die brand met benzinebommen te stichten. Gelukkig voor hem was hij goed verzekerd en toen de verzekering de schade uitbetaalde besloot hij elders zijn heil te zoeken om zijn werk op grotere schaal voort te zetten.
Pattaya
Hij ging naar Pattaya maar kwam in een broeinest van “loan sharks” terecht. Zijn werkterrein werd Third Road waarvan hij wist dat er veel activiteit met drugs plaatsvond. Klanten genoeg, die geld nodig hadden om drugs te scoren maar het leek of de “markt” voor leningen goed verdeeld was. De bestaande kliek van “loan sharks” waren niet blij met de komst van nog een concurrent. Yongyut moest zich letterlijk in die groep vechten waarbij “zijn jongens” uit het dorp zich niet onbetuigd lieten. Het gevolg was veel bloedige knokpartijen en een enkele keer een gevecht waarbij doden vielen. Yongyut kwam echter als overwinnaar uit de strijd en hij werd de machtigste geldlener van Pattaya.
Yat van het noedelstalletje
Yongyut zag haar die dag vroeg in de avond komen terwijl hij op het terras van een restaurant met een sigaret in zijn mond zijn boekje met schuldenaren doornam. Hij kende Yat wel want zij had een noedelstalletje op de hoek van Soi Exzyte waar hij wel eens gebruik van maakte. Zij was klein van stuk maar haar houding was trots. Ja, zij had geld nodig want haar baby was ziek. Yongyut zag het verdriet in haar ogen maar haar stem was duidelijk zonder een spoor van wanhoop waarmee hij bij andere klanten zo vaak te maken kreeg.
Onvermogen
Zij kreeg het benodigde geld, Yongyut betwijfelde toen al of de opbrengsten van het noedelstalletje voldoende zou opleveren om de schuld af te betalen. Dat bleek al snel. De terugbetaling kwam niet op tijd het door haar verdiende geld hield geen gelijke tred met de alsmaar stijgende rentelasten. Yat probeerde Yongyut nog wel te paaien met een dagelijkse kom noedels om de afbetaling voor onbepaalde tijd uit te stellen. Yongyut bedacht dat die noedels wel heel erg lekker moesten zijn om akkoord te gaan en toen dat niet het geval bleek vroeg hij zich af of zij niet op een andere manier geld kon gaan verdienen.
Echtgenoot
De reactie van Yat op zijn voorzichtig gestelde vragen in die richting kwam onmiddellijk op niet mis te verstane wijze. Haar ogen schoten vuur: “Er zijn veel van dit soort meisjes in Pattaya, ik ben niet één van hen. Veel klanten van mij, farangs en Thais hebben mij verteld, dat ik veel meer kon verdienen op mijn rug dan op mijn voeten”. Zij bood haar hoofd en vervolgde met zachte stem: “Ik ben uit liefde met een Thaise man getrouwd. Hij was militair die zijn land in Songhkla diende. Het leger heeft zijn lichaam onlangs in twee stukken bij mij thuis bezorgd.”
Straf
Yongyut ging haastig en beschaamd bij haar weg zij zou nooit kunnen betalen en hij beschouwde haar schuld als oninbaar. Maar zo’n gedachte zou zijn reputatie niet kunnen verdragen zijn medewerkers zouden dat als een teken van zwakte beschouwen. Hij moest wat anders bedenken en een manier vinden die haar zou stimuleren haar schuld alsnog af te betalen. Yat zou nooit van gedachten veranderen over zijn voorstel een bargirl te worden en het vernielen van de noedelkar was ook nauwelijks de moeite waard. Nee, haar zwakte was haar baby. Hij moest het aansturen op een dreiging het kind wat aan te doen dat zou haar wel overtuigen.
Huisbezoek
Hij kon er een aantal stoere “medewerkers” op afsturen die dat akkefietje zonder meer snel geregeld zou hebben maar Yongyut besloot om het zelf af te handelen. Hij wist waar ze woonde en Yat liet hem ongestoord binnen. De kamer zag er netjes en opgeruimd uit een kleine ventilator verstoorde de zoetgeurende lucht die er hing nauwelijks. De baby lag in dekens gewikkeld op een matras in de hoek. Hij wilde het kind niet echt wat aandoen, hij dreigde het wel te doen: “Ik moet het doen”, zei hij met een gebroken stem en droge mond. Het was al lang geleden dat hij zelf dergelijke dreigementen uitsprak.
Ereschuld
Yat toonde geen angst, glimlachte zelfs nogal treurig. “Je zult mij moeten vermoorden want het kind kun je niets meer aandoen” Yongyut schrok van die woorden en liep naar de bundel dekens op het bed. Hij pakte het op en staarde in het verschrompelde gezichtje van de baby. Dood! De zoetheid van de dood overvielen zijn neusgaten en hij hoorde slechts de woorden van een radeloze moeder die hem met lege ogen aankeek. “Drie weken geleden had ik niet genoeg geld om u te betalen én medicijnen voor mijn kind te kopen. Ik koos voor mijn eer de schuld aan u te betalen en hoopte dat de ziekte van mijn baby zich niet zou verergeren. Ik maakte de verkeerde keuze!”.
Yongyut legde het lichaampje zachtjes terug op de matras. Hij draaide zich om naar de deur niet in staat om het gekwelde gezicht van Yat aan te zien. Hij herkende zijn eigen stem nauwelijks toen hij in het voorbijgaan tegen haar mompelde: “Uw schuld aan mij is voldaan”.
Naar een (fictief) verhaal van Mike Bell in de Pattaya Trader.