Lezersvraag: Kan ik met Thaise scheidingspapieren opnieuw trouwen met een Thaise?

Beste Luc,

even voor jou in de archieven gedoken. Mogelijk heb je er iets aan.
Hier een copy :

5. ERKENNING VAN BUITENLANDSE ECHTSCHEIDINGEN
Voor de lidstaten van de Europese gemeenschap (met uitsluiting van Denemarken) wordt verwezen
naar de Brussel II bis Verordening.
In artikel 22 van voormelde Verordening wordt bepaald dat de administratieve overheden (zoals gemeenten,
dienst vreemdelingen zaken voor wat betreft gezinsherenigingen en OCMW’s voor wat
betreft gevorderde onderhoudssteun) kunnen beslissen om een buitenlandse echtscheiding te erkennen
zonder rechterlijke tussenkomst of procedure.
Deze administratieve diensten kunnen de erkenning weigeren indien:
1. Er strijdigheid wordt vastgesteld met de openbare orde;
2. Schending van de rechten van de verdediging;
3. Onverenigbaarheid met vroegere beslissing tussen dezelfde partijen.
In dit verband volstaat het dat een certificaat wordt voorgelegd afgeleverd door de rechter die de
echtscheiding uitsprak waarvoor een Europees model werd opgelegd en kan de administratie in dit
verband geen onderzoek instellen naar eventuele wetsontduiking, noch de bevoegdheid van de rechter,
noch een onderzoek instellen met betrekking tot het toepasselijk recht.
In geval van conflict, wanneer de erkenning wordt geweigerd door de administratie, is een rechterlijke
erkenning mogelijk via een procedure te voeren voor de Rechtbank van Eerste Aanleg doch dit is
de uitzondering.
4
Voor echtscheidingsvonnissen uit landen die geen lid zijn van de Europese Unie dient beroep gedaan
te worden op de principes van het wetboek van internationaal privaatrecht waarbij soms een eenvou‐
dige erkenning volstaat en soms een rechterlijke erkenning kan worden afgedwongen.
In dit verband wordt een onderscheid gemaakt tussen echtscheidingsakten (bv. China, Thailand en
Rusland voorziet de mogelijkheid om uit de echt te scheiden bij eenvoudige akte van een ambtenaar
van de burgerlijke stand zonder rechterlijke tussenkomst). Artikel 27 van het Wetboek Internationaal
Privaatrecht voorziet in dit geval een controle naar zowel het toepasselijke recht, de regels van de
openbare orde als mogelijke wetsontduiking. Indien de ambtenaar geconfronteerd wordt met echtscheidingsvonnissen
zelf, is geen controle mogelijk noch voor het toepasselijke recht noch voor wat
betreft een onderzoek naar de bevoegdheid van de buitenlandse rechter.
In dat geval zijn er 9 gronden op basis waarvan er een weigering kan worden opgelegd:
1. Strijdigheid met de openbare orde;
2. Schending van rechten van verdediging;
3. Wetsontduiking;
4. De beslissing is nog niet definitief (nog niet in kracht van gewijsde getreden);
5. Er is onverenigbaarheid met andere Belgische of buitenlandse echtscheidingsbeslissingen;
6. De vordering in het buitenland werd ingesteld na vordering in België en de vordering in België
is nog lopende tussen dezelfde partijen en met hetzelfde onderwerp;
7. De Belgische rechters zijn exclusief bevoegd (niet mogelijk in echtscheidingszaken);
8. De buitenlandse rechter is enkel bevoegd op basis van de aanwezigheid van verweerder in
het buitenland;
9. Verstoting;
Voor zover de administratie het buitenlandse echtscheidingsvonnis niet erkent, is een rechterlijke erkenning
mogelijk waarvoor op éénzijdig verzoekschrift een procedure gevoerd wordt bij de Rechtbank
van Eerste Aanleg, doch een dergelijke procedure is de uitzondering. (de weigerende overheid
moet niet moet gedagvaard worden ; de rechtbank maakt op éénzijdig verzoekschrift gebruik van
zijn toetsingsrecht).
In het verleden doken diverse problemen op naar aanleiding van de weigering van de administratie
om een buitenlands echtscheidingsvonnis te erkennen voorhoudend dat enkel de Belgische rechters
bevoegd waren om hieromtrent op exclusieve wijze uitspraak te doen. Dergelijke interpretatie werd
recent afgewezen in de rechtspraak vermits exclusiviteit aan de Belgische rechters niet weerhouden
kon worden en een buitenlandse procedure niet verboden is.
Een tweede probleem met betrekking tot mogelijke niet‐erkenning houdt verband met de problematiek
van verstoting hetwelk gedefinieerd wordt als de éénzijdige wilsverklaring van een man om een
huwelijk te ontbinden zonder dat een vrouw hetzelfde recht had.
Naar Marokkaans recht Talaq (dit is een zuivere verstoting) en Thol (hierbij vraagt de echtgenote aan
de man om verstoten te worden mits deze een compensatie geeft door bepaalde rechten prijs te
geven).
5
In beide gevallen weigert de Belgische administratie een dergelijke vordering tenzij:
1. Indien er homologatie door de rechtbank was, en
2. geen van de echtgenoten de nationaliteit had van een land waarin verstoting niet mogelijk is,
en;
3. geen van de echtgenoten gewone verblijfplaats had in een land waarin verstoting niet mogelijk
is, en;
4. rechten van verdediging van de vrouw gerespecteerd werden, en;
5. naleving van de voorwaarden voorzien in artikel 25 van het Wetboek IPR (zie bovenvermeld).
In dit verband is het belangrijk aan te duiden dat al deze voorwaarden cumulatief moeten aanwezig
zijn opdat de administratie een echtscheidingsvonnis op grond van verstoting zou aanvaarden.
Sinds de hervorming van het Marokkaanse familierecht in 2004 is volgens Marokkaans recht ook een
echtscheiding bij onderlinge toestemming mogelijk of een echtscheiding op grond van duurzame
ontwrichting.
Voor zover de rechtsgrond die als basis gediend heeft voor deze beslissingen duidelijk onderscheiden
wordt en herkenbaar is in de gerechtelijke beslissing, wordt dit niet als een verstoting aanzien en
kunnen dergelijke aktes erkend worden. Probleem stelt zich evenwel in het ontdekken van de juiste
kwalificatie van dergelijke vonnissen vermits de rechtsgrond vaak niet vermeld wordt en de begrippen
door elkaar worden gehaald.
Vanuit de Federale Overheid werd een initiatief genomen om zowel de rechtspractici als de partijen
te begeleiden in dergelijke problematiek door het oprichten van het “Steunpunt IPR” terug te vinden
onder de site: http://www.vreemdelingenrecht.be met eveneens een telefonische helpdesk (02/205.00.55)
waar vragen in dit verband kunnen worden gesteld ([email protected]).
René KUMPEN
[email protected]

Groeten,
Lung addie

Beste lezer en Patric,

Een kleine rechtzetting: in Thailand is een echtscheiding niet het gevolg van een gerechtelijke uitspraak, maar dat is maar een detail. In het door Lung addie gegeven uittreksel van de door juridische helpdesk beschreven procedure is met deze mogelijkheid rekening gehouden, zie hoofdstuk 4 waar zelfs Thailand duidelijk vernoemd wordt.

Wat Patrick hierboven schrijft bevestigt wat Lung addie reeds sedert meer dan een week probeert duidelijk te maken. Na een onduidelijke beschrijving van vraagsteller, wat eerst een paar foute reacties teweeg bracht, werd het al maar duidelijker wat de eigenlijke kwestie was. Lung addie heeft zelfs de moeite gedaan om het juridisch na te gaan en een zo correct mogelijk antwoord te geven op de vraag daar het een complex, niet alledaags geval is .
Het antwoord van Khun Bram zoals : buitenland heeft hier niets mee vandoen, is een totaal foute inschatting en steunt op geen enkele juridische grond. Er zijn tenslotte wetten en procedures en die dienen nageleefd te worden, hoe jammer je dit ook mag vinden. Eigen gedachtenkronkels kunnen enkel tot foute beslissingen en informatie leiden waar vraagsteller dan ook niets aan heeft.

De, nog steeds door vraagsteller onbeantwoorde en cruciaal belangrijke vraag blijft open: werd de 5 jaar geleden, in Thailand gemaakte echtscheiding van een Belgisch huwelijk, ooit in Belgie betekent en op de Burgerlijke Stand ingeschreven ?
Indien deze vraag door vraagsteller beantwoord wordt dan pas kan er geantwoord worden met : Ja of Nee .
Lung addie