Thailand vraag: Oud worden in Thailand of in Nederland?
Beste lezers,
Ik las dit artikel in de NRC en was een vergelijk aan het maken met de situatie hier in Thailand.
https://www.nrc.nl/nieuws/2023/03/24/zorgredacteur-jeroen-wester-hielp-zijn-oom-in-zijn-zoektocht-naar-passende-zorg-en-verdwaalde-a4160382
Ik heb binnen mijn familie hier in Thailand 2 mensen die dementerende zijn, beide worden door hun kinderen en door ingehuurde mensen verzorgd en dat gaat voor zover ik het kan beoordelen perfect.
In Nederland is de zorg een verdienmodel geworden waarbij elke patiënt moet worden uitgemolken.
Ik spreek nog wel eens farang die zich zorgen maken over het ouder worden en wat te doen als je gaat dementeren, terug naar je vaderland?
Ik weet niet hoe het in België geregeld is, maar ik persoonlijk denk dat ik in Thailand beter af ben in zo’n situatie. Hoe denken jullie hier over?
Groet,
GeertP
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersvraag17 mei 2025Lesmateriaal voor inburgering
Lezersvraag17 mei 2025Touwtje om je pols gebonden door een monnik, waar is dat voor?
Immigratie infobrief16 mei 2025Thailand Immigration Infobrief Nr 031/25: Opnieuw financiële eisen bij het aanvragen van een Tourist Visa
Lezersvraag16 mei 2025Waarom is het zo moeilijk om te integreren in Thailand?
Soms denk ik ook na wat ik op mijn oude dag gaan doen.
Alles is eigenlijk afhankelijk van je persoonlijke famiale situatie.
Zoals je zelf schrijft, de mensen dewelke je kent worden geholpen door hun kinderen en ingehuurde mensen.
En dat zal waarschijnlijk ook mijn eindfaze van het leven in Thailand zijn.
Ik heb een heel goede relatie met mijn kinderen en ik ben een gewaardeerd lid van onze kleine gemeenschap.
Als 50+, Ik ga al om de 3 maanden naar het lokale ziekenhuis voor routine bloedtest en soms eens naar de tempel. Ik weet al redelijk goed hoe de Thaise gezondheidszorg werkt en ik ben er al lid van.
Zolang mijn kinderen in Thailand verblijven zullen ze waarschijnlijk op mijn oude dag voor mij en/of mijn echtgenote zorgen. Er is ook een prive hospitalizatie verzekering dewelke de eerste kosten kan dekken.
Zorgen voor mij moet wel “minimaal” zijn, geen dagtaak of extra last voor de kinderen.
Ik verkies ook een korter actief leven dan een paar jaar langer leven zonder de geneugten van het leven.
Zonder de geneugten van het leven, de laatse jaren zullen dan waarschijnlijk meer uitkijken naar het einde worden dan genieten van iedere dag.
Wordt de zorg een echte dagtaak of de kosten worden enorm, geeft ik mezelf 2 opties:
– terug naar Europa en gebruik maken van de sociale zekerheid. (Maar niet om mijn laatste jaren in een ziekenhuisbed of ergens in verzorgingstehuis zonder familie of vrienden te verblijven.)
– actieve of passieve euthanasie.
Specifiek voor dementie.
Dementie is voor mij het doomscenario. Ik vind geestelijke achteruitgang veel erger als het verlies van lichamelijke functies. De diagnose dementie zal waarschijnlijk bij mij al een trigger zijn om te denken aan euthanasie. Ik heb mijn echtgenote en kinderen al verschillende keren verzekerd, verlies ik mijn verstandelijke vermogens mogen jullie er een einde aan maken.
“mogen jullie er een einde aan maken “:
a) kunnen ze dat, gezien de Boeddhistische levensovertuiging
b) mogen ze dat juridisch gezien ?
Voor de Boeddhistische levensovertuiging:
Je moet een verschil maken tussen een gewone persoon dewelke de leer van Boedha volgt in het dagelijkse leven (putujana) en een persoon dewelke het achtvoudige pad volgt met als einddoel niet meer bang zijn voor de dood, met als ultiem eindoel, het bereiken van Nirwana (sekha).
Voor een Sekha is euthanasie niet toegestaan. Zij moeten het lijden aanvaarden en gebruiken om er “beter” van te worden om zo nirwana te bereiken.
Een gewone mens zal het boeddhisme gebruiken om evenwicht in een gelukkig leven te vinden.
Als je dan niet nastreeft om het Nirwana te bereiken, hoef je ook niet onnodig te lijden en is euthanasie toegestaan bij ondraaglijk lijden.
Juridish gezien:
– Actieve euthanasie niet
– Passieve euthanasie is een grijze zone en wordt veel toegepast in Thailand. (Stoppen met behandeling, niet uitvoeren van een behandeling, toedienen van teveel morfine, …)
Ik heb al vele malen opgemerkt dat je het heel goed kan uitleggen.
Dementie is geen last voor de persoon in kwestie want die beseft het niet. Het is wel schrijnend voor de naaste familie.
En euthanasie in Thailand, vergeet dat maar, dat is hier op het blog al vele malen aan bod gekomen. Dus dat is praat tegen de vaak.
Mijn Thaise echtgenote zal wel voor me zorgen, ook als het wat minder gaat. En zoals ik hieronder lees: me gebruiken als ATM is geen probleem, mijn geld mag ze hebben, daarvoor zijn we getrouwd.
Lid worden van de Thaise gezondheids zorg, gaarne verdere uitleg, klinkt mij vreemd.
Daar mij bekend zijnde je niet aanspraak kan maken op het Thaise healthcare stelsel.
Ook al heb je gele huisboekjes roze Thaise ID enz .
Jan Beute.
GeertP, er worden geen twee mensen op een gelijke manier oud of dement of hulpbehoevend. Dus jouw vraag kan niet goed beantwoord worden omdat je niet aangeeft hoe jij oud denkt/hoopt te worden. Word je ‘alleen maar’ dement of heb je ook andere kwalen? Pijn door slijtage? Operaties nodig? Kanker? Denk er aan dat je als bejaarde in Thailand geen goedkope zorgpolis kunt vinden, helemaal niet bij bestaande kwalen.
Het NL zorgstelsel, dat jij ‘uitmelken’ verwijt, heeft voor iedereen een oplossing op maat en dat kost geld zoals in de wetten geregeld. Wat je gaat betalen kun je nu al opzoeken op de site van Het CAK en mede aan de hand daarvan kun je een beslissing nemen over de plaats waar je oud wilt worden.
En heb je dan eindelijk een plekkie in Thailand dan kan dat tehuis morgen zo maar dicht zijn… ‘Zoekt u het maar uit, farang GeertP…’ Dat zal je in NL niet overkomen.
Ik weet dat mensen in Duitsland het lokale stelsel ontvluchten en een plaats zoeken (en krijgen) in Hongarije waar de kosten lager zijn. Dat zal in Thailand nu ook zo zijn maar blijft dat en is er overheidstoezicht op de besteding van die centjes? En voorts, kom mij niet vertellen dat het woord ‘uitmelken’ nooit is gevallen als men het over Thailand heeft en de ‘eerlijke’ prijs voor een farang…
Tenslotte iets uit de historie. Jaren geleden had familie een bejaarde mevrouw ondergebracht in een tehuis regio Chiang Mai. Haar inkomen was genoeg om dat tehuis te betalen maar er bestaat ook nog zoiets als Immigration die dat geld eerst op een Thaise bank wilde zien staan en dus mevrouw een visum ging weigeren. Mevrouw werd naar de Filippijnen overgebracht. Buitengewoon irritant dwarslig-gedrag van een ambtenaar maar ook met dat aspect dien je rekening te houden als het over Thailand gaat.
Wat ik doe? Ben al aardig op weg met mijn 76. Ik word oud in de EU. Dement of niet.
Thailand is m.i. zeker het overwegen waard.
Opmerking van een, ik dacht een hoogleraar, in NL:
in de toekomst is een alleenstaande een paria voor de gezondheidszorg in NL.
Geen geruststellende gedachte.
Gezondheidszorg wordt in NL onbetaalbaar, men gaat uit van hulp door mantelzorgers, (te) lang thuisblijven, bejaardenhuizen opgeheven, wachtlijsten bij verpleegtehuizen. Veel papierwerk, veel loketten en verschillende afspraken voor hetzelfde euvel, de klok regeert bij professionele hulp (snel, snel).
Daarnaast zijn er enkele andere factoren voor de landkeuze: de kosten van levensonderhoud; het klimaat: in NL veel grijze luchten, zonnetje is toch wel vriendelijker en scheelt in de gasrekening.
Dit alles kan een reden zijn om een levenseinde in Thailand te overwegen, waar m.i. ook iets meer respect voor ouderen bestaat. Veel is afhankelijk van de persoonlijke situatie: alleenstaand, getrouwd, kinderen, familie, vrienden, financiën.
Terzijde: beter om een wens omtrent actieve of passieve euthanasie ook op schrift te zetten, ondertekend en gedateerd, Volgens mij zijn er voorbeelden van zulke documenten op internet te vinden.
Geef een origineel daarvan aan de arts. Waarbij de arts natuurlijk wel zijn bereidwilligheid heeft aangegeven om een patient te helpen bij het levenseinde, want niet iedere arts is bereidwillig.
En als men die bereidwillige arts dan later toch eens bezoekt, dan actief aangeven, dat men nog altijd ongewijzigd bij het eerder omschreven uitgangspunt blijft of dat er wijzigingen zijn opgetreden. Zodat ook de arts van de actuele situatie op de hoogte is.
De link uit het NRC waar naar verwezen wordt pleit juist voor de goede zorg in Nederland voor degene die het nodig hebben. De oom uit het artikel werd thuis goed verzorgd door een vaste verzorger en later in het tehuis was hij ook gelukkig. Het probleem wat in het NRC wordt beschreven gaat niet over de zorg zelf maar over de vele hobbels welke men tegenkomt bij de financiering van hulpkrachten en verzorgers, toestemming om hulp aan te vragen en alle ambtelijke molens en bronnen vanwaar uit het betaald moet worden. Gecompliceerd omdat er ook nog eens fraude voorkomen moet worden wat helaas voorkwam en dat resulteert in veel schrijfwerk, toestemming vragen, bij de juiste instanties terecht dienen te komen en meer.
Precies Ger-Korat en het wordt alleen maar erger.
Er is in Nederland een gigantisch probleem namelijk een overschot aan HBOers die een of andere pretopleiding hebben gedaan en die dan natuurlijk een bijpassende baan moeten hebben, of ze nou iets toevoegen of niet.
Vroeger als je HBS had dan kon je ook wat,in mijn werk kwam ik HBOers tegen die dachten dat Nelson Mandela de spits was van Liverpool.
Helaas is deze groep bullshit baantjes al zo groot dat het heel moeilijk wordt om er een einde aan te maken, ze zitten overal.
Beste Berry
Het is idd iets om goed over na te denken. Uiteraard ieder zijn eigen keus en mening.
Ik werk zelf al 40 jaar in de zorg en ik kan je vertellen dat het heden ten dagen betreurenswaardig is. Dus degene die een verbeelding hebben dat zij zorg op maat krijgen vergissen zich lelijk.
Het is allemaal af jassen instellingen die dik geld verdienen door zorg aan te nemen die zij zelf niet goed kunnen leveren. De kans dat je ergens in geplaatst wordt waar je helemaal niet thuis hoort is groot. Ze moeten je ergens kwijt ongeacht de indicatie. En niemand die hier iets over zegt.
De zorg wordt duurder gisteren nog op de tv omdat de zorgverleners de waardering op eisen. Terecht want het zijn de bestuurders en managers die de grote gelden opstroken. De zorgverzekeraars hebben het voor het zeggen je mag wel de prijs betalen het idee dat het allemaal goed geregeld is hier?
Bedenk dat zelf.
Concreet
Als je weet dat je de goede zorg met je vermogen daar zou kunnen regelen dan is dat uiteraard prima. Momenteel ook werkzaam op een plek waar bewoners en fam het zelf moeten uitzoeken waar ze onder gebracht kunnen worden, omdat er sloopplannen zouden zijn terwijl men een verborgen agenda met andere plannen heeft. Dus het is niet alleen in Thailand maar ook in Nederland heden ten dagen
Bij twijfel zou ik zeggen kom maar terug en zie wat het wordt.’
Succes
Kijk Berry,
Deze zin bevalt me.
“Ik verkies ook een korter actief leven dan een paar jaar langer leven zonder de geneugten van het leven”.
Yep, indien er geen kwaliteit van leven meer is heeft het weinig zin meer.
Is (ook) mijn mening..
Mvg
Pieter
Mijn vrouw is al knap dementerend, in een gesloten afdeling van een zorginstelling in NL, op kosten van de Wet Langdurige Ziektekosten. Ik heb er niets op aan te merken. Dus..”uitmelken” zie ik niet zitten.
Gezien nogal wat relaties in Thailand gezien zaken aldaar sinds 1995, met vanuit hen de opmerking: “kom naar TH als je vrouw niet meer actief aanwezig is, 4 maanden hier is goedkoper van 4 mnd in NL met de huidige energierekening” heb ik toch grote vraagtekens.
Ik weet, dat in NL de zorg goed geregeld is, en in TH afhankelijk van de goedertierenheid van je relaties, bekenden en vrienden, wat die nu zeggen en straks doen. Om over ambtenarengedrag maar te zwijgen.
IK huiver voor de stap.
Het artikel in de NRC van Jeroen Wester gaat over de bureaucratische rompslomp die door de overheid is georganiseerd om maar op elke euro zicht te houden. Zoals in het artikel beschreven niet alleen vanuit wantrouwen van die overheid jegens haar burgers. Maar op het eind heeft de hoofdpersoon het toch naar zijn zin met zijn plek in een verpleeghuis. Het zijn dus 2 verschillende zaken: de organisatie van de zorg, en de beleving van de zorg. In Thailand is er zo goed als geen organisatie van de zorg. Maar heb je een liefhebbende jongere echtgenote en schoonfamilie dan verkeer je in gelukkige omstandigheden. Zorg dan wel dat ook de eisen van Immigration worden ingewilligd, zoals @Erik memoreert.
Sta je er alleen voor of zijn beide echtelieden aan het sukkelen, wordt het gelijk een ander verhaal. Terug naar Nederland gaat zo eenvoudig niet, want je kunt je partner niet zo maar meenemen. En waar wil je wonen en je zorg organiseren? In Thailand is het vele malen eenvoudiger iemand in te huren.
Op het eind van je leven euthanasie? @Berry praat er veel te gemakkelijk over. Euthanasie mag niet in Thailand en hij legt de verantwoordelijkheid ervoor bij zijn naaste familie neer. “Jullie mogen er een eind aan maken”, klinkt stoer maar is niet netjes geformuleerd. Hoe menselijk moeilijk en juridisch ingewikkeld dat wel niet ligt bewijst de discussie in Nederland enige tijd geleden rondom de Coöperatie Laatste Wil en Middel X. In Thailand waagt geen enkele arts zich aan hulp bij (zelf)doding. En bij verlies van jouw verstandelijke vermogens is het geen enkele familielid gegeven een moment te kiezen waarop die “euthanasie” moet plaatsvinden. Want hoe moet die eruit zien dan? Een plastic zak?
Naar mijn idee is het in Thailand veel gemakkelijker zorg te organiseren, maar dat dien je op tijd te bespreken en aan te pakken. Ik heb daar met mijn vrouw heldere afspraken over, ook in het geval zij ziek of gebrekkig wordt en ik oud en stram beter op de been blijf. Plus dat aan alle randvoorwaarden, zowel financieel als juridisch (fixed account, savings account, non-o retirement, testament, chanoot-usefruct) is voldaan. En zeer belangrijk: de schoonfamilie weet ervan en is hulp over en weer besproken.
Je kunt niet zo maar zeggen of je in Thailand beter af bent. dat hangt helemaal van iemands situatie af. Soms is het beter terug te keren. Maar in Thailand blijven of naar Nederland terug: laat dat niet afhangen van een krantenartikel.
Zorg maar dat je in nl oud kan worden. Ik heb al genoeg meegemaakt hoe de overheid en juridisch tegen farang wordt aangekeken. Bij (opgezet) verkeersongeval verpllicht worden om het zgn (toneel) slachtoffer ( 15jr geen rijbewijs of helm) een behoorlijk grote e betalen
Essentieel bij verzorgd worden in Thaland is dat (zeker bij dementie) je een betrouwbaar persoon hebt die de financiele zakenen de zorg goed regelt. Amerikaan, ergens in Isaan, dement als een deur, kreeg maar net genoeg te eten om in leven te blijven zodat Thaise familie hem kon blijven gebruiken als ATM.
Toen vrienden daar achter kwamen hebben ze hem terug gebracht naar USA.
Juist Kees. En wat is er gebeurd in de USA … daar hebben ze hem weggestopt in een verzorgingstehuis en keek niemand nog naar hem om.
En al zijn geld, dat was hij evengoed kwijt voor de betaling van alle kosten.
Hier in Thailand was hij tenminste nog onder zijn familie, in de USA is hij eenzaam en alleen gestorven.
Juist Louise,
Wat is beter eenzaam in USA of in Thailand bij familie die net genoeg eten geven en aan je lot overlaten? Ben je dan niet eenzaam?
Als het geld op is wat dan?
De keuze is voor een ieder geval anders, maar het geld is even zo goed weg ,welke manier dan ook.,