Lezersvraag: Vraag over de vreemde manier waarop Thai met geld omgaan

Het kan geen kwaad begrip te hebben voor keuzen die een ander maakt, vooral als die beargumenteerd en dus beoordeeld kunnen worden. i

k zou trouwens in bovenstaand verhaal alleen ironisch willen spreken van universele wijsheid, en voor die vindingrijkheid hebben we in het Nederlands een prachtige uitdrukking die inderdaad van een zeker wantrouwen uitgaat: boerenslimheid.

Dan de er aan gehangen vraag: is dit Thais?

Ik kan alleen zeggen dat ik zoiets veel vaker tegengekomen ben, niet alleen in Thailand maar ook in Afrika. Zelden in Nederland. Maar dat kan een milieukwestie zijn.

De voorbeelden uit mijn eigen leven in Thailand hebben alle betrekking op kleinere bedragen en op wat ik zie als berekening vanuit de eigen situatie – een berekening die in eigen kring op begrip kan rekenen.

Voorbeelden:
Jongeren hebben ‘geen geld voor eten of benzine’ maar kopen even later wel pils of een lot uit de loterij.
Voorgeschoten ‘ziekenhuiskosten’ blijken besteed aan steun aan familie van de zieke.
Een gift gevraagd met een duidelijke bestemming wordt gebruikt om een lening af te lossen.
Een lening wordt door de ontvanger gezien als ‘blijk van een goede verhouding’ en de gever hoort daar ‘schappelijk’ mee omgaan. De Thaise taal kent hiervoor de prachtige uitdrukking pradetprakoen, Verbondenheid door gunsten.
Enzovoort.

In mijn eerste jaar in Thailand maakte ik me hier druk over.
Later wilde ik van iets grotere uitgaven ‘bewijsstukken’ zien, iets wat lang niet altijd in goede aarde viel.
Twee onvriendelijke woorden kwam ik daarbij te horen: kie nio (gierig) en bantjie (boekhouder), al voelde ik mezelf vooral prayat, iemand die met geld om kan gaan.
Ik heb toen besloten, vrienden en buurtgenoten alleen steun te geven in de vorm van een gift.
Geen leningen meer – die werden vaak moeizaam terugbetaald, was mijn ervaring, en bedierven de sfeer.

Mijn motto is geworden: Doe wel (?) en zie niet om.
Ik heb me aangepast.
Dit vooral om, opgevoed als ik ben, me niet te ergeren.

Beste Patrick
Gezien het feit dat je ‘stiefdochter’ (en bij causaal-definiërende uitbreiding haar moeder, jouw partner) over zoveel typische “universeel”-Thaise “wijsheid en vindingrijkheid” beschikken zou ik me in jouw plaats behoorlijk zorgen maken.
Tenzij je je eigen centen, daarbij zelfs niet uiterst bekwaam geholpen door een Thaise clan, onmogelijk bij je eigen leven zelf op kan souperen, zou ik je aanraden om de grootst mogelijke voorzichtigheid aan de dag te leggen waar het de financiële verzuchtingen van je partner en haar clan aangaat.
Ik vrees dat je, eens de oogappel van je geliefde effectief in jouw thuisland arriveert, pas écht geconfronteerd zal worden met de eerder geroemde Thaise “wijsheid en vindingrijkheid”, die ik persoonlijk eerder als onbezonnenheid en onredelijke inhaligheid zou bestempelen.
Met dien verstande dat beide omschrijvingen allicht even universeel zijn, maar de eerste in bv. Thailand toch dat stevige stuk meer in zwang.
Kies letterlijk eigen eieren voor je evenzeer eigen geld(korf) maat, anders doen zij dat gegarandeerd voor jou, daar getuigt hun houding ten overvloede van!
Maak aub niet dat je de zoveelste berooide ex-Casanova van Thailand wordt.
Het beste ermee,
Gr Kito