Recentelijk kwamen er twee mannen in burgerkleding bij ons langs: een politieman en een lokale ambtenaar, een bekende van mijn vrouw. Ze hadden een formulier bij zich dat ik persoonlijk moest invullen. Daar alles in het Thai gesteld was had ik wel wat hulp nodig en omdat de beide beambten geen Engels spraken moest ik terugvallen op mijn vrouw.
Waar ging het om? Niet om gegevens waar ik mij zorgen om ga maken. Het ging om o.a. naam, verblijfplaats, paspoortnummer, reden van verblijf en soort verblijfsvergunning. Ze wilden wel nog mijn paspoort en gele boekje inzien maar een kopie was niet nodig.
Controle of ik mij wel gehouden had aan de 90-dagen regel was er ook niet bij.
Ze kwamen nogal onervaren over en mogelijk was ik zelfs de eerste farang die ze met een bezoek vereerden maar alle farangs zouden aan de beurt komen, althans in de provincie Ubon Ratchathani. Vreemd genoeg was ondertekening van het formulier niet nodig maar er werd wel een foto van mij gemaakt. Niet bepaald een pasfoto dus misschien was het gewoon voor de persoonlijke verzameling van de ambtenaar.
Och, in Thailand zijn in drie jaar al meer foto’s van mij gemaakt dan in de 63 jaar dat ik in Nederland woonde.
Ingezonden door Hans
In Nongkhai deed men dat ook. Niet bij mij, maar wel in de buurt.
Men had een ‘vertaler’ bij zich, een witneus die al aardig aan de spiritualiën had gezeten want hij rook naar … en zijn kennis van vertalen kwam duidelijk ook uit een fles. Dit speelde een jaar terug, wij zouden allemaal aan de beurt komen maar is de man weg of de fles leeg, we hebben er nooit meer iets van gehoord……
Heb ze hier nog niet gezien, woon niet ver van Nong Khai, als ze al komen opdagen, dan alleen alle formaliteiten op het plaatselijke politiebureau hier, uiteraard met een gedegen vertaler of Engelse taal machtig, mannen in burgerkleding of ruikend naar drank kun je beter voorzichtig mee zijn.
Ze komen alleen binnen met een machtiging en dan is er altijd een hoge piet bij van de politie en dan staat er een stel hoor. Burgers komen niet binnen bij me of ik moet ze kennen. Mijn Thais is goed zat, ik heb geen vertaler nodig en helemaal niet iemand die uit zijn … stinkt naar drank.
Dit heeft niets met de immigratie te maken. De lokale overheid de politie en de amphur moeten hun plaatselijke vreemdelingenbestand in kaart brengen. Ze kwamen bijna een jaar geleden ook mij als eerste omdat ze weten dat ik redelijk Thais spreek. Het stelde eigenlijk niets voor, want ze weten alles al daar ik al vrij lang in het dorp woon.
Om dat bestand bij te houden zou al gemakkelijk zijn als alles ‘expats’ jaarlijks hun ‘bewijs van leven’ bij de politie moeten gaan halen. Dan hoeven ze op hun lijstje maar even aan te vinken wie er geweest zijn. Dat scheelt al een hoop werk.
Bij mij kwamen ze ook binnen toen de deuren open stonden. Men keek rond maar ze zagen mij bij mijn computer en 2 van mijn kinderen hetzelfde. Ze vroegen mijn kinderen waar hun moeder was (niet naar mijn vrouw) De kinderen zeiden dat ‘moeder’ er niet was. De 3 agenten keken rond en twijfelden maar vertrokken en liepen bij de buren binnen, woning en kantoor van de eigenaar van Koh Talu die reisjes organiseert. Maar daar is geen farang bij betrokken dus ik was verwonderd. Ik ging later vragen wat dat team nou eigenlijk kwam doen, toen zei m’n buurman dat die zich geregeld lieten zien en kwamen voor wat men ‘protection money’ noemt, wat er op neer kwam, als je ze keurig betaald, dan zien ze het een en het ander door de vingers en heb je voor hun verder niets te duchten. Ik heb ze niet meer terug gezien maar ik ken mezelf en weet dat ze wel hadden gezien dat ik in staat was om mijn eigen familie te beschermen ha, ha…
Lang geleden kwamen ze met 3 voertuigen, de belasting dienst was er ook bij en het labour department want iemand had ze gebeld dat ik geen paspoort, geen visum zou hebben, mijn personeel niet zou betalen, geen belasting afdroeg en zonder werkvergunning zou werken. Het bleek om een ‘valse aangifte’ te gaan en men excuseerde……….ik weet wie ze heeft gebeld en diegene heb ik nooit meer gezien. Amazing Thailand. Ik begrijp wel als ze een bericht binnen krijgen dat ze een onderzoek moeten instellen of even ‘poolshoogte’ komen nemen.
Een paar maanden terug hetzelfde hier op Samui gehad. Ik kreeg eerst een telefoontje of ze langs konden komen. Het waren twee agenten in uniform, ze hadden een hele lijst met namen en adressen bij zich. Het was een controle of ik inderdaad hier woonde. Een kopie van mijn paspoort en een foto met een van de agenten voor ons huis en het was klaar. Voor de rest werd er niets gevraagd.
Begrijp hier niets van. In al die 40+ jaar, dat ik hier verblijf, is er nog nooit iemand van de politie of Immigration bij mij thuis geweest. Ook nooit een Formulier National Information Form of wat dan ook voor Formulier gehad of aangeboden gekregen. Kwestie van Dog knows Dog?
Allemaal op naar Cambodja! Ik heb nog de keus en kan hopelijk mijn ticket veranderen.
Of gewoon elke 90 dagen even over de grens. Ik had als ongehuwde zonder vast inkomen altijd problemen in Hua Hin en reed dan maar naar Ranong 450 km, snachts om 03.00 vertrekken, s’morgens een ontbijt in Ranong om 07.00, dan naar de haven, papieren in orde, ongekreukte Dollars en met ’n bootje de grens over, not een leuke omgeving gezien, na ’n vroege lunch weer richting HH en was dan om half 3 weer thuis. Het was geen probleem want ik rijdt graag, vooral de bochtige weg van Chumpon naar Ranong. Maar als het online zou kunnen, dat is beter. Dat de papieren allemaal in orde moeten zijn, dat is vanzelfspreken bij de aanvrage van een nieuw visum.
Ik denk er over om in Udon Thani te gaan wonen, dan is het 70 km naar de brug in Nongkhai en kan men gezellig aan de rivier zitten lunchen of even door rijden en ’n nachtje in Vientian?
Cambodia geeft een visum voor drie jaar en net zoveel in/uitreizen als je wilt. Geen 90 dgn of andere flauwe kul. Was ik single vertrok ik vandaag nog, lopend als het moest. Thailand glijd steeds dieper naar de afgrond toe.