De eerste keer dat ik naar Thailand kwam werd ik verliefd. Verliefd op het land en ik wist al snel dat ik hier vaker terug zou komen. Na een aantal bezoeken leerde ik mijn huidige vriend Koson kennen. We kregen een relatie en dan weet je: er komt een moment dat je wordt voorgesteld aan de schoonfamilie.
Op van de zenuwen omdat ik niet precies wist wat ik kon verwachten kwamen we aan op het vliegveld van Udon Thani. Het ontvangstcomité, bestaande uit mijn schoonvader, schoonmoeder en een neefje samen met de chauffeur, stond al klaar. Om mij voor te stellen gaf ik zowel mijn schoonvader als -moeder een hand, een ritueel waar zij zich duidelijk geen raad mee wisten. Als geschenk werd mij een bloemenkrans overhandigd (zo één die ook vaak aan de achteruitkijkspiegel van de auto wordt gehangen ).
De auto bleek een pickup truck te zijn. Op mijn vraag hoe we gingen reizen, was het antwoord: wij zitten binnen en mijn ouders zitten in de laadbak. Ik zag dat niet voor me: ik als jonge dertiger comfortabel op de bankjes in de airco en die oudjes in de laadbak. En dat ruim 150 kilometer lang. Ik stond er dus op dat zij plaats namen in de auto en mijn vriend en ik in de laadbak. Ik zag ze denken: wat een rare farang. Uiteindelijk heel aangekomen bij het schoonouderlijk huis; de hele rit is mij eigenlijk erg meegevallen.
In de avond werd mij gevraagd wat ik wilde eten. Ik lustte wel iets met kip en dat kon geregeld worden. Een kwartier later liep ik het huis binnen en daar lag ze, met haar poten vastgebonden in de hoek terwijl ze mij met bange ogen aankeek: de kip die mijn avondmaal zou worden. Natuurlijk, ik weet dat kippenvlees niet aan de bomen groeit, maar het hoofdbestanddeel van mijn maaltijd zie ik liever niet doodsangsten uitstaan voordat het onvermijdelijke gaat komen. Toen ik zat te eten, smaakte het mij dus minder dan ik gehoopt had. De rest van het verblijf daar vegetarisch doorgekomen.
Na vier dagen zat het ‘Isaan deel’ van de vakantie er weer op. Ik was blij dat we weer naar ‘de bewoonde wereld’ gingen, maar ik keek ook uit naar het volgende bezoek. Zowel het gebied als mijn schoonouders zaten vanaf dat moment in mijn hart.
Ingezonden door Stefan
Leuk verhaal. Bezoek aan de familie van een bekende moet je zien als het point of no return. In jouw geval niet zo erg, je had een relatie en noemt ze zelf al schoonouders. Maar je zal ze de kost geven die denken dat het niet meer dan een gezellig uitje is.
Je hebt je duidelijk onvoldoende ingelezen als je de lieve mensen een hand geeft en verbaasd bent dat de laadbak van een pickup het toppunt van Isaan-luxe is.
Heel goed om voor een kippetje te kiezen, een biefstukje of varkenslapje zou wellicht tot een nog veel bloederige tafereel hebben geleid. Wel een beetje flauw dat je liever alleen vlees uit de fabriek eet.
De bloemenkrans is typisch iets ter verwelkoming en als ik het goed heb nog meer ter afscheid. Op mijn laatste vakantiedag krijg ik er meestal wel een paar omgehangen. Ik heb ook wel eens ‘zomaar’ zelf zo’n kransje gekocht, maar dat is helaas niet de bedoeling. De bekenden komen dan verbaasd vragen of het al mijn laatste dag is (en een ladydrink versieren). Dat is jammer, want de jasmijn (malee geloof ik) ruikt heerlijk.