Zoals in mijn eerdere schrijven al vele malen aangehaald dat ik vele expats ken van diverse nationaliteiten en in verschillende leeftijden. Ook dat ik een relatie heb met Rash, al 11 jaar bijna wat gewoon goed gaat maar ook in mijn schrijven vertel hoe ik denk en hoe ik mijzelf bescherm.
Nu wil ik mijn verhaal uitbreiden wat ik in mijn directe omgeving mee heb gemaakt en nog meemaak, daarbij ga ik natuurlijk geen namen noemen, zou ook niet fair zijn.
In mijn kennissenkring ken ik relaties met een Thaise dame die gewoon super zijn en ook die wat minder zijn tot zeer slecht. Maar goed dat is niet alleen hier in Thailand maar komt overal ter wereld voor. Daarbij ligt het ook niet altijd aan de dame alleen. Nu enkele waargebeurde gebeurtenissen die ik toch wil delen met de lezers hier en hoe de lezers daarover denken.
Recent meegemaakt
Een man die al 12 jaar een relatie had met een Thaise dame van nu ruim in de 50. Hij ging naar zijn geboorteland om weer wat bij te praten met vrienden. Terwijl hij bij een vriend logeert komt hij bovenaan de trap tot een val naar beneden en stoot zijn hoofd op de trapleuning beneden.
Naar ziekenhuis en later in revalidatiecentrum, hij was niet verzekerd voor ziektekosten maar kon ook feitelijk niet terug naar Thailand. Ze hebben hem wat opgeknapt voor zittend vervoer. Zijn vriend instructies gegeven hoe te handelen bij calamiteit in vliegtuig. De man had hersenletsel opgelopen. Zo is de man weer in Thailand beland, ik heb hem opgehaald van het vliegveld.
Hij moest dus verzorgd worden door zijn Thaise partner. Dat lukte in eerste instantie maar later stopte ze gewoon ermee, wilde gewoon veel meer geld om hem te verzorgen. Goed door een andere vriend van hem is het zo geregeld dat, in de buurt waar hij woont, een schoonmaakster kwam om huis schoon te houden, hem wat te eten geven enzovoort. Ook andere landgenoten hielpen hem wel met alles en nog wat. Ik wil erbij vertellen dat hij niet altijd makkelijk is in de omgang, ook door zijn ziekte en doofheid.
Dit verliep twee jaar redelijk goed, tot 4 weken terug. De schoonmaakster had er de brui aan gegeven omdat er geen geld meer zou zijn. Wij werden gebeld door zijn ex-partner dat het niet goed ging met hem. Ik schrok mij te pletter toen wij daar de volgende morgen kwamen, deuren op slot, lag op bed. Mijn eerste gedachte was dat hij daar dood op bed lag, wat gelukkig niet zo bleek te zijn. Met zijn vriend die ook de financiële kant regelde voor hem, contact opgenomen en alles uitgelegd. De sleutels met lange stok van bed gehaald door zijn ex-partner en zodoende konden wij naar binnen.
Later bleek dat hij 3 dagen op de grond had gelegen omdat hij niet op bed kon komen, maar ook 3 dagen geen eten heeft gehad. Via zijn vriend vernam ik dat er geld op een bepaalde plaats in huis moest zijn, ja dat was er dus niet. Eerst hebben wij hem eten gegeven, toen knapte hij wat op. Daarna hebben wij hem in de rolstoel gezet en naar de bank gegaan om geld op te halen. Pincode wist hij niet, dus met paspoort en bankboekje. Hij zag er slecht uit en heeft daarbij ook suikerziekte, dus moest dat gecontroleerd worden in ziekenhuis. Naar de bank en later in de taxi naar ziekenhuis voor controle. Gelukkig was dit allemaal goed, gewoon geen eten gehad zei de dokter.
Met zijn ex-partner gesproken over verzorging van 24 uur bij hem thuis, dat wilde ze wel doen voor 20.000 baht per maand. Heb dat overlegd met zijn vriend en gedaan. 5000 baht voor eten en drinken per week. Ik heb eerst 15000 baht betaald aan zijn ex-partner, 2 weken werk en 1 week eten en drinken.
Zijn wasmachine was uit huis gehaald door de schoonmaakster, bij navraag zei ze dat die stuk was en heeft weggegeven aan iemand anders? De ex-partner vroeg mij 20.000 baht om wasmachine te kopen bij vrienden van haar. In de zelfde week ben ik 3 keer geweest om te kijken, bij laatste keer was ik eerst gaan winkelen en foto’s gemaakt met prijzen voor wasmachine die in overleg met de man later is besteld, maar dat schoot zijn ex-partner een beetje in het verkeerde keelgat omdat ze nu die 20.000 baht niet kreeg om er zelf een te kopen. Later kreeg mijn vriendin Rash telefoon van zijn ex-partner dat ze de man zijn bankboekje wilde met zijn creditkaart, ik had alles mee naar huis genomen omdat er toch wel erg veel geld was gebruikt voordien.
Later na 6 dagen dat zijn ex partner hem had verzorgd, gaf ze nog een telefoontje dat haar familie was gekomen om haar op te halen, was toen vrijdagavond half negen dat ze wegging. In allerijl gezorgd dat wij de volgende dag iemand hadden die de taken kon overnemen. De ex-partner zou alle geld terug geven zo had ze gemeld.
Op zaterdagmorgen er weer heen met nieuwe hulp om te kijken of ze het wilde doen. Toen ik bij zijn huis was en ook de wasmachine zou worden bezorgd en aangesloten schrok ik mij een hoedje, nog geen fles water in huis, niets in de koelkast, totaal niets. Rijstkoker was weg maar ook zijn Samsung tablet, beroofd van zijn sociale netwerk wat hij nog een beetje kan. Ook belde zijn ex-partner later dat ze geen geld zou terug geven omdat ze erg veel werk had gehad. U begrijpt het al, mijn haren gingen wild omhoog staan. Haar een sms gestuurd dat ik 6500 baht terug wilde, dan had ik alles wel verrekend en ook Samsung tablet, (rijstkoker en wat meer ik weet het niet wist ik opdat moment nog niet). Als ze niet zou terug betalen ik dan naar politie zou gaan. Om verhaal kort te houden met alles wat er daarna is gebeurt kan ik u zeggen dat het geld terug is gekomen maar Samsung tablet niet, haar dochter had die zogenaamd voor de man gekocht, ook de dochter heeft daarvoor mijn vriendin gebeld. Ik vind dit zo gemeen om nog zo een gehandicapte man proberen uit te kleden en van zijn sociale contacten te ontdoen.
De nieuwe Thaise dame heeft het werk aanvaard en de man is momenteel gelukkig, leeft weer op, ze verzorg hem goed tot heden en is met hem naar de kliniek gegaan om zijn oren te laten behandelen die totaal ontstoken waren, veel water en rotzooi in de oren. Natuurlijk blijven wij voorzichtig met uitbetaling voor haar werk en bijkomende kosten. Maar valt wel op dat nu ook zijn huis weer lekker schoon is, je ruikt weer de frisheid. Ze wast hem indien nodig of als hij het niet zelf kan en zorgt er ook voor dat hij zijn pamper aan krijgt, vooral in de nacht. Door zijn hersenbeschadiging heeft hij niet de volledige controle overal over. Hopelijk blijft het goed gaan en dat de man nog een plezierige tijd in Thailand mag meemaken.
Nu iets over een andere persoon
De man heeft ook een relatie met een Thaise vrouw, jaar of drie denk ik zo. Zeer veel problemen over geld, zij drinkt nogal. De man geeft haar zoveel geld dat hijzelf niets overhoud om nog een keer gezellig mee uit te gaan om een drankje te kopen. Soms lopen de gemoederen zo op dat hij zelfs bedreigd wordt door de vrouw met een mes en dat hij zijn vriend moet aanroepen om die nacht bij hem te blijven om hem te beschermen.
De man is in mijn ogen naïef, wil niet de realiteit zien, steeds maar proberen, maar ook hij vind het zielig voor haar dat ze niet kan doen wat ze wil. Als ze ergens op een feestje zijn drinkt hij geen alcohol zodat zijn partner kan drinken, terwijl hij ze zelf ook wel lust. Ik weet daarover nog veel meer maar houd het hier beperkt. Gelukkig werkt ze nu en verdient zelf ook geld en met zijn bijdrage iedere maand heeft ze een zeer ruim inkomen, kan ze nergens krijgen.
De man heeft een gouden hart, dus hoop dat het verder goed gaat.
Nog een andere man
Zo ook een andere man met een langdurige relatie, slapen al jaren niet meer samen, leven langs elkaar heen, maar hij verzorgd wel de gehele familie bij hem thuis. Ze wilde geld om haar stiefvader een nieuwe brommer te geven. Dat zat er opdat moment door omstandigheden niet in, dus is ze gaan werken in Phuket. Zes maanden weggeweest, wat voor werk ze heeft gedaan is natuurlijk gissen maar aannemende dat ze in een restaurant heeft gewerkt. Ze kwam terug net voor Songkran en is toen met de auto en haar familie vertrokken naar de Isaan om nieuwjaar te vieren.
De man in kwestie ken ik zeer goed heeft een gouden hart. Maar hoever moet je gaan om je partner bij je te houden, voor mijzelf is dat duidelijk te ver, maar voor hem niet. Hoop niet dat als hij hulpbehoevend wordt, zij dan de benen neemt zoals in 1e verhaal of financieel probeert uit te kleden, want dat verdient hij zeer zeker niet.
Expat
Zo ken ik nog een expat, maar met een kind die van hem is en zijn partner. Ook zij slapen al jaren niet meer bij elkaar en hij wil niet bij haar weg want hij is stapel op zijn kind. De Thaise partner ging vaak uit, nachten lang. Ben er wel geweest dat ze pas in de middag thuis kwam. Hij mocht een vriendin erop na houden mits zij een nieuwe brommer kreeg, dat was zo geregeld. Maar toen de brommer er was moest dat weer afgelopen zijn met die vriendin, gewoon iemand om toch nog wat gezelligheid te hebben. Na een aantal maanden mocht hij wel weer verder met die vriendin als hij maar 100.000 baht betaalde aan zijn partner. Dit heeft hij ook weer gedaan maar wel in gedeeltes. Hoe gek zijn we nu met elkaar, die Thaise vrouwen praten daar over onderling en de volgende Thaise partner krijgt ook weer van die zelfde ideeën of nog erger. Dit is gewoon pure chantage.
Dit verhaal wordt nog vervolgd, maar dan loopt het minder goed af.
Ingezonden door Roel
Ik moet u proficiat wensen voor uw getuigenis,maar ik denk dat dit toch regelmatig voorkomt.gelukkig is niet elk thai – fallang huwelijk zo.maar het is een mooi voorbeeld wat er kan gebeuren.Het is ook een mooi beeld hoe goedgelovig een westerling kan zijn .Daarom bind u nooit dat u niet meer terug kan, en bij onregelmatigheden verbreek direkt uw relatie.Ga niet in de spelletjes van meestal ex barvrouwen want je word er zelf het slachtoffer van. mvg michel c
Hoe goedgelovig kunnen sommige Thaise vrouwen zijn, dat ze met een “pakketje” blijven zitten en
Mr.Butterfly trekt verder zonder enige verantwoordelijkheid te nemen.
En daarom ben ik ervan teruggekomen mijn oude dag in TH te slijten. Je bent om twee redenen daar welkom: je portemonnee en je bankrekening.
Beste Harry,
Is dat zo, ik heb geen vette bankrekening en goedgevulde portemonnee en ben toch al meer dan 25 jaar samen met mijn Thaise vrouw. Ben ook nog steeds welkom bij mijn schoonfamilie, die rijker is dan ik.
Uitzondering ? dacht het niet, ken meer gezinnen in deze situatie.
Ik heb ook al sinds 1994 uitstekende relaties met enkele Thaise families. Echter, of ze me over… 20 jaar, als ik echt hulpbehoevend geworden ben, me net zo zouden (kunnen) behandelen als de NLe verzorgingshuizen, op kosten van de Soos ? ?
Ben al 8 jaar op zoek naar Frans Adriani, zou nu 78-80 zijn, wonend ca 10 jaar geleden in 150/121 Tarn-Ing-Doi Village, Hang Dong, Chiang Mai. Tel, mobiel, e-mail: alles werkt niet meer.
@Harry
op motorfora is niet veel meer te vinden over hem.
Misschien weet Printen(Kees) wel iets die woont er ook in de buurt.
Beste Roel, hoewel deel 2 nog moet volgen, waarin jij voorspelt dat het minder goed afloopt en waarop ik dan weer denk ‘kan het nog slechter’, verstrek ik toch alvast mijn reactie. Een gezegde luidt dat God compenseert. Buiten het eerste verhaal, waarvan sprake is van grote ellende door de val van de trap, zijn de anderen mannen waarover jij verhaalt gezegend met een gouden hart maar hebben zij m.i. een ietsje pietsje te weinig hersencellen bij hun geboorte ontvangen. In de titel van je artikel gebruik je het woord naïef. Zelf zou ik de 3 mannen waarover het gaat benoemen als halsstarrig en hopeloos. Maar wie ben ik, kijk uit naar het vervolg.
Het jammere van het verhaal, waarop U reageert, is precies hetgeen U beschrijft in Uw reactie.
Het zal iedereen de lust benemen om naar Thailand te komen en daar heerlijke “laatste” jaren door te brengen.
Er kunnen duizenden verhalen worden verteld met dezelfde inhoud, maar ook zeer vele verhalen over
situaties, waar het heel goed gaat.
Ik vraag me ook af met welke intentie de schrijver dit verhaal neerzet. En er gaat nog meer komen. Met welk doel.
iedereen, die naar een bepaald land gaat om daar langere tijd te verblijven, doet er heel goed aan op zich eerst heel goed op de hoogte te stellen van de gewoontes van dat land.
Tevens wordt ook door velen geadviseerd om eerst voor een bepaalde periode naar b.v. Thailand te gaan en dan te ervaren hoe het is om daar te leven en dat een paar keer te doen.
Daarna pas besluiten om zich te vestigen.
Soms heb ik ook het gevoel, dat vooral oudere mannen naar Thailand komen en zich zo snel mogelijk een vrouw “aanschaffen”, omdat ze niet voor zich zelf kunnen zorgen. En er horen daar natuurlijk ook benefits bij.
Ze staan dan vaak heel verbaasd, dat ze financieel uitgekleed worden. Ze ( 30 jaar jonger) was heel gek op me en ik gaf haar toch geld. Ze kreeg 10.000 baht per maand en moest daar alles van betalen. De liefde was snel over en bij vertrek heeft ze zich nog wat presentjes toegeeigend. En het maar vreemd vinden. Totaal verbaasd en van slag was een kennis, die dit verhaal, wat hem was overkomen, vertelde.
Naief of …………
Ik vroeg me net hetzelfde af. Wat is het doel van deze drie verhalen? Voor elk negatief voorbeeld dat hier aangehaald wordt kan ik er 10 aanhalen welke net het tegenovergestelde gaan vertellen. Het jammere van gans de zaak is dat schrijver niet dieper ingaat op de achtergrond van de betreffende dames. Moest hij dit doen dan zou het verhaal en de conclusies welke eruit getrokken worden een stuk meer voor de hand liggend zijn. Het is heel eenvoudig het negatieve te vertellen, maar de diepere gronden gewoon achterwege te laten.
En, Mr John de Boer, het “gevoel” welke U hebt is totaal terecht en is niet enkel een “gevoel” maar een werkelijk feit, evenals het besluit U er uit trekt. Verhalen welke beginnen met “een kennis” doen me steeds even aan mijn neus wrijven. Er beginnen ook veel van die verhalen met: “er was eens …. ” Ieder raapt er uit wat hij wil, doch ik ga enkel verder op echte persoonlijke ervaringen.
Beste Lung addie, Jhon de Boer
Waarom zou ik dieper moeten ingaan op de achtergronden van de dames, zie het hoofd van het bericht. ( Naïef, of zit het toch anders ) Daarbij ligt het ook niet altijd aan de dame alleen. citaat uit het voorwoord.
Ik schrijf ook niet over een kennis of met wat ik heb gehoord, lees het voorwoord, (Nu wil ik mijn verhaal uitbreiden wat ik in mijn directe omgeving mee heb gemaakt en nog meemaak, daarbij ga ik natuurlijk geen namen noemen, zou ook niet fair zijn.)
Daarbij beschrijf ik, Maar goed dat is niet alleen hier in Thailand maar komt overal ter wereld voor.
Jammer dat er mensen zijn die niet goed lezen, eigenlijk is dit verhaal uitgaande van hoe naïef kunnen mensen zijn.
Uit het eerste verhaal blijkt dat er een langdurige relatie door een Thai wordt verbroken omdat de man hulp behoevend is geworden door een ongeval, dus waar is het gevoel, waar is het respect van die Thai na 12 jaar samen geweest te zijn en ook nog zijn enige sociale contact afnemen, zijn samsung tablet, zijn facebook vrienden, nee die Thai verdient zelf geen enige respect.
Ook in mijn voorwoord beschrijf ik dat ik ook stellen ken, falang met Thai die super zijn, ook die van mij. Lees in dat verband maar Thailand, waar ligt dat in 10 delen.
Groet
Beste Roel,
Toen, zowel John de Boer als ik zich afvroegen wat het doel van deze verhalen was en ik de raad gaf ook dieper op de achtergronden in te gaan was het niet enkel omdat wij niet kunnen lezen. Ook al woon ik ongeveer 1000km van het plaats van het gebeuren, waar U over schrijft vandaan, wil niet zeggen dat ik het verhaal nr 1 niet zou kennen. De lezer ” informeren ” is goed, daar dient dit blog tenslotte voor, Hen wijzen op bepaalde gevaren is zelfs een noodzaak, doch moet men, als schrijver, trachten de achtergronden van bepaalde gebeurtenissen op een objectieve manier weer te geven. Ik ken toevallig de omstandigheden waaronder de betreffende persoon van de trap is gedonderd alsook de omstandigheden waarin zijn relatie zich bevond “voor” dit spijtige ongeval en zijn terugkeer naar Thailand. Indien U dit ook zou verwerkt hebben in Uw verhaal dan zouden de reacties erop wel totaal anders geweest zijn. Vandaar de vraag: wat is het doel van dit soort verhalen en de raad dieper in te gaan op de achtergronden, wat U als “waarom zou ik dat moeten doen?” beantwoord.
Laat ik vooropstellen, dat er schatten van vrouwen zijn en als je het geluk hebt daar tegen aan te lopen, dan kan je je in Thailand geen beter leven wensen. Ze staan niet op elke hoek van de straat, maar ze zijn er wel. Maar ook types zonder enig moraal, hoef je niet zonodig in Thailand voor te zijn. Als met name het hele circus van de familie, vage bekenden en andere rommelaars teveel invloed krijgen, dan kan je het vergeten. Drank, gokken, schulden etc zijn dan ook vaak de negatieve parameters in de relatie.
Zonder nu eens het te hebben over de Thaise vrouwen, maar het accent eens op de farang mannen te leggen, dan kan je ook aan de hand van het ingezonden verhaal een aantal wereldkampioen sukkels herkennen. Totaal overgeleverd aan de willekeur van hun partner, nauwelijks in staat het stuur van het leven zelf ter hand te nemen. Huiselijke vaardigheden geen, koken geen, geen woord Thai en een latent achterovergeleunde houding. En maar piepen, dat die Thaise dames zo slecht zijn. Heren spreek uzelf toe en koop een grote spiegel, om u huidige werkelijkheid waar te nemen en daar een positieve en realistische wending aan te geven.
Moderator: Tekst onleesbaar door het ontbreken van leestekens.
Het zijn vaak de farang zelf die een relatie berust op geld, in stand houden. Een Thaise vrouw hoeft niet per se van iemand te houden om er mee samen te leven. Geld is dan de enige verbinding. Als je als Farang niet in de gaten hebt of iemand wel echt van je houdt, kan je beter geen relatie aan gaan.
Dat neemt niet weg dat als je een partner hebt die echt van je houdt, hem of haar dan ook gelukkig maakt door voor haar (financieel) te zorgen. En alleen houden van is, net als in Nederland, niet voldoende voor een duurzame relatie. Er zal ook respect, empathie, begrip en zingeving moeten zijn van beide kanten.
Juist, alleen als respect, empathie, begrip en zingeving van beide kanten komt. Daarbij nog de nodige vergevingsgezindheid dan blijft een relatie duurzaam en prettig. Allen die hier moeite mee hebben om dit in gezamenlijkheid te bespreken en beleven wens ik hier veel wijsheid toe.
Het is triest en wat u daar verteld is inderdaad de realiteit….want hoe je het omkeer of draai….
Liefde maakt Blind….
Wacht op het vervolg van uw verhaal…
TonyM
Als het slechte nieuws de wereld al rond is moet het goede nieuws de schoenen nog aantrekken. Helaas geldt dit ook voor al dit soort verhalen. Er zijn genoeg relaties waar dit goed gaat, maar ook velen waar het gaat zoals hierboven beschreven. In mijn ogen zijn de Thaise vrouwen veel te veel gefixeerd op geld, geld en nog eens geld. Elke dag praten ze over geld. Elke dag trekken de ouders aan hun dochters voor meer geld terwijl diezelfde ouders in een hangmat onder het huis liggen bungelen en dochterlief zich kapot werkt. Gelukkig is dit een beetje aan het veranderen bij de jongere generaties maar we zijn er nog lang niet. Thai kunnen niet sparen, want zo luidt het credo “ik kan morgen dood zijn en wat heb ik er dan aan?”
“De man heeft een gouden hart, dus hoop dat het verder goed gaat.” Vertel dat maar niet tegen die vrouw met het mes….. kan weleens verkeerd uitpakken.
Moderator: Zou je voortaan de generalisaties willen weglaten anders wordt je reactie niet geplaatst.
Na het stukje en alle reacties te hebben gelezen kan ik maar 1 conclusie trekken. Ik ken zelf veel meer slechte verhalen dan goede over relaties met Thaise vrouwen. Waarom stoppen die mannen gewoon niet met hun relatie en gaan ze op zoek naar of een goede partner of ze blijven lekker single. Wanneer gaan de farang nou eens een keer echt begrijpen dat het de meeste Thaise vrouwen voornamelijk om het geld en de zekerheid gaat. En natuurlijk zijn er ook goede uitzonderingen. Liefde? Echt niet, dat is maar voor weinig relaties weggelegd. En ook veel relaties die nu nog goed gaan, gaan opeens een stuk minder worden als de geldbron opdroogt, zie 1e verhaal. Gelukkig spreek ik niet uit ervaring, maar ik heb genoeg verhalen gehoord van vele farang om tot deze conclusie te komen. Ik zelf ben een happy single in Thailand en dat wil ik graag zo houden. Trouwen met een Thaise, familie onderhouden, vage neven, nichten, ooms en tantes, broers en zussen die ook een hap uit de ruif willen nemen, huizen en bezit op naam van je vrouw zetten (ja maar deze is anders), dan vraag je uiteindelijk zelf om moeilijkheden met de kans dat je alles kwijt raakt. Dus wees alert met een Thaise vrouw al doet ze nog zo lief. Mooie uitspraak van een vriend van mij: Thai woman are the best actrices in the whole world. Na vele observaties ben ik ben bang dat hij gelijk heeft.
Een beetje somber beeld van Thaise vrouwen. Waarom meldt je niet dat veel farang mannen bewust de kwetsbare types opzoeken door met de geldbuidel te zwaaien? Is ook lekker makkelijk, want het creëert afhankelijkheid. Wie betaalt die bepaalt toch?
Het punt is gewoon dat veel Thaise vrouwen hebben geleerd te overleven. Het zijn sterke persoonlijkheden. Vrouwen zijn niet het zwakke geslacht maar juist de farang mannen.
Liefde moet je verdienen, ook in Thailand
Inderdaad: sterke persoonlijkheden, dat is ook mijn ervaring. Voor velen van hen neem ik m’n petje af!
“Elke Thai heeft geleerd te overleven.” Ik ben het hier niet mee eens, sterker nog ik durf te te betitelen als klink klare onzin en dit geldt totaal niet voor de upperclass in Thailand. Het echte overleven zie je in de arme gedeelten van Thailand en zelfs daar is het al veel minder van toepassing. Ik heb daar kinderen zonder ouders zien wonen in golfplaten hutjes midden in rijstvelden verstoken van enige zorg en onderhoud. Dat is overleven. Maar iets verder het dorp in zie je al dat de meeste Thai al welvaart kennen en hun kinderen dat overleven allang niet meer geleerd krijgen.
Het is gelukkig niet in iedere Thai/Farang relatie zo,en kan mij goed voorstellen dat deze dingen ook gebeuren kunnen met een Europese vrouw. Bovendien zou je ook tragische verhalen kunnen schrijven van goed gelovige Thai vrouwen. Thaivrouwen die een farang partner hebben,die het duidelijk alleen om het ene gaat,voortdurend vreemd gaan,en duidelijk misbruik maken van de financiële afhankelijkheid van zijn thaivrouw. Als ze dan zelf in de problemen komen,en op hulp aangewezen zijn,hoeven ze zich niet te verwonderen,dat sommige vrouwen nu het spelletje omdraaien. Hoeveel jonge dames uit het barleven worden niet haast dagelijks van farangs voor gelogen,met grote beloften,die meestal nooit in vervulling gaan. Als deze dames zich regelmatig de neus gestoten hebben,is het niet verwonderlijk,dat ze na een bepaalde tijd alleen nog aan geld en zekerheid denken. Helaas heeft de buitenstaander het alleen over de z.g.n. slechte vrouw,en de arme gedupeerde farang,wat hier en daar best mogelijk is,alleen is dit altijd zo??
Inderdaad komt vaak de aap uit de mouw wanneer het hen geld gaat kosten en niet ons. Hulpbehoevend worden en verzorgd moeten worden op kosten van uw partner en/of haar kinderen is iets heel anders dan wanneer u zelf voor de kosten opdraait en meer nog: in feite bijdraagt aan hun levensonderhoud. Vaak ontstaat er binnen Thaise families al strijd om wie hoeveel bijdraagt aan het levens onderhoud van de biologische ouders. Als ik geen geld meer heb brengen ze mij volgens mij gewoon naar Suvarnabhumi.
Zelf zou wel wat vraagtekens bij de verhalen ,willen plaatsen
Als eerste hebben deze mannen geen familie of goede vrienden die ze wijze raad kunnen geven,
oke liefde zou wel blind kunnen maken.
maar klaag dan niet als steeds verder in de put komt.
Neemt niet weg dat je in alle relaties waar ook ter wereld ,
je kan afvragen als je ouder wordt ,
en in situatie als de beschreven mannen leeft ,
zonder sociale controle van buitenaf ,
ouder wordt en meer zorg nodig heb, of Thailand of waar ook wel je die zorg kan biedende bij je past
Meestal ga je er heen gezond en voor goede moet, ontmoet de juiste partner
Met het grootste verschil ,je bent ver van je geboorte grond in een land waar de taal niet jouw taal is
Gelukkig mijn vriendin is ander zorgzaam , en heeft mij belooft ook mij te helpen ook als geen geld heb
zou ik net zo naïef zijn als de mannen in het voorbeeld ?
Na bijna 40 jaar huwelijk met Thaise dames en dus wel wat Thai/Farang koppels kennende. Kan ik met evenveel verve als de O.P. tientallen getuigenissen geven waar de Thais partner werd belogen, dagelijks word vernedert, seksueel word misbruikt, fysiek geweld moet ondergaan, dikwijls de voornaamste kostwinner is. Om over de talloze gebroken beloften nog maar te zwijgen. Ik ken zelfs gevalllen waar de Thaise partner moet bijspringen voor de alimentatie voor de partners kinderen, en dit ten nadele van haar eigen achtergebleven kinderen in Thailand.
Hoeveel gehuwde Farang laten hun Thaise echtgenote niet totaal in het ongewisse over hun financiële situatie. De vraag of zij bij hun overlijden hun echtgenote ingelicht en voorbereid hebben op het aanvragen van een weduwepensioen, en vrijmaken van bankrekeningen in hun thuisland wil ik nog niet eens stellen. Vele Thaise partners zijn kompleet in het ongewisse over hun financiële toekomst na het overlijden van hun partner of echtgenoot, en ik ken ook wel wat heren farang, die dat ook worst zal wezen. Want volgens eigen woorden, is dat hun zorg niet meer, omdat ze dan toch dood zijn.
Gezien al het bovenstaande, is het dan niet meer dan normaal, dat in bepaalde omstandigheden, de Thaise partner haar financiële toekomst wil veilig stellen. En soms geef ik hun zelfs groot gelijk dat zij hun partner financieel uitkleden, want sommigen verdienen niet beter door hun gedrag.
Mijn 40 jaar Thaise gemeenschaps ervaring zowel in belgie als in Thailand, is dat men geen loyalere partner kunt vinden, wanneer ge haar, warmte, eerlijkheid en openheid bied. En dit gaat voor alle vrouwen op. Teveel farang zien hun partner als Thaise. Daarom de uitspraken(waarvan ik gruw) – mijn Thaike en soortgelijke.
Als afsluiter wil ik meegeven dat de O.P, verhalen zich overal ter wereld voordoen. OOK in belgie en Nederland, als ik de verhalen van gescheiden mannen mag geloven die zijn uitgekleed door hun Vlaamse of Nederlandse echtgenoten. Waar deze heren natuurlijk ook de naieve onschuldige slachtoffers waren.
Citaat:
‘Teveel farang zien hun partner als Thaise’.
Het is mij vaak overkomen dat de buitenlander zijn echtgenote voorstelde als : ‘Dit is mijn Thaise vrouw’. Ik vraag dan altijd waar zijn andere vrouwen zijn.
Er is een bekend Nederlands spreekwoord dat luidt: soort zoekt soort. Volgens mij is een min of meer gelijkwaardige partner een universele factor voor succes van een relatie. Deze gelijkwaardigeheid zorgt er ook voor dat mensen van elkaar (gaan) houden. Je hebt iets gemeenschappelijks of het is niet zo moeilijk dat te vinden. Als je een relatie aangaat met een persoon die eigenlijk in geen enkel opzicht gelijkwaardig is (niet in geld/vermogen, niet in taal, niet in leeftijd, niet in levenservaring, niet in opleidingsniveau, niet in levensopvatting, niet in lichameijke aantrekkingskracht) moet je niet verwachten dat deze relatie op liefde gebaseerd is, uitzonderingen daargelaten. Dat hoeft geen probleem te zijn als beide partijen dat beseffen en bijvoorbeeld afspraken maken over een groot aantal zaken: hoe om te gaan met de dingen des levens die in een liefsdesrelatie min of meer vanzelfsprekend geregeld zijn, geregeld worden of waar je op vertrouwt.
Het probleem in de meeste relaties tussen Thaise vrouwen en Westerse expats is dat men ondanks de grote ongelijkwaardigheid toch denkt dat er sprake is van een liefdesrelatie naar het voorbeeld van het Westerse romantische ideaal.
Ik leef met mijn Thaise vrouw, die niet zoveel jaren jonger is, op een meer Westerse manier. Wij werken allebei, zij verdient veel meer dan ik. Toen ik haar vertelde dat ik nog steeds alimentatie betaal voor mijn studerende kinderen in Nederland, vond zij dat een pre. Wij betalen de rekeningen samen (ik geef haar niet maandelijks huishoudgeld, heb ik overigens in Nederland ook nooit gedaan). Wij praten over wat wij doen, wat we later willen; allemaal in het Engels omdat dat geen probleem voor haar is. Ik maak me geen seconde zorgen over wie mij verzorgt als het nu of later niet goed met mij gaat.
Ik maak me WEL zorgen, mocht ik de regie over mijn bestaan kwijtraken. Mijn huidige partner beweert steeds dat zij in het voorkomende geval wel voor mij gaat zorgen, zal dat ook gaan proberen, maar heeft simpelweg de kennis niet om bijvoorbeeld een dementerende man te begeleiden.
Verpleeg en verzorginstehuizen zoals die in Nederland zijn, bestaan hier niet.
Ik overweeg daarom om in Nederland een bewindvoerder te gaan aanstellen, die mij zo nodig terug naar Nederland kan halen.
Ik blijf hopen dat ik tot aan het eind alles zelf kan bepalen, heb daarvan voldoende voorbeelden in mijn familie, maar ook diversen die uiteindelijk in een gesloten afdeling van een verpleeghuis zijn terechtgekomen.
Als ik ooit ga dementeren word ik liever door mijn liefhebbende vrouw verzorgd (die wellicht niet alles weet maar via internet een heleboel aan de weet kan komen, zowel van de puur medische kant als van ervaringen van andere mensen op deze wereld) dan door iemand in een verpleeghuis in Nederland waar ik al decennia lang niet woon en waarmee ik geen enkele binding heb. Misschien ga ik dan wel eerder dood maar dan wel in de armen van mijn geliefde. Geen moeilijke keus voor mij.
En dat geldt ook omgekeerd. Als jij haar niet vertrouwt, verwacht je dan wel dat zij jou vertrouwt?
Kijk, zo lang u geld heeft wordt u wel verzorgd. Bij de Thais onderling idem. Volgende voorbeeld: de ex van mijn vrouw was een hoge politiefunctionaris. Laatst na jaren kwamen we hem weer tegen. Niet in uniform maar in een ouwe jogging broek. Hij was in gezelschap van een vrouw. Een van de velen die hij na mijn vrouw heeft versleten. Alleen: er was duidelijk iets mis met hem. Kwam simpel over, traag. Volgens mij gevalletje Korsakoff of een vroege vorm van dementie. Het eerste is het meest waarschijnlijk. Goed, mijn vrouw begint een gesprek met de dame in kwestie.
De man bleek inderdaad arbeidsongeschikt sinds geruime tijd, maar genoot nog wel zijn tamelijk riante salaris. Gevolg: conflicten over geld tussen de ex vrouwen.(Mijn vrouw wil overigens helemaal niets van hem)
De dame: Die anderen willen ook geld. Hij heeft overal kinderen. Maar ik ben toch degene die hem de hele dag verzorgt? Kijk, was er geen geld geweest dan had er niemand meer naar hem omgekeken. In iedere geval bezuinigt ze blijkbaar flink op zijn kleding. Zag er niet uit. Steekt ze natuurlijk in haar eigen zak. Dus heren: zolang u nog geld binnenbrengt wordt er voor u gezorgd! Ook al loopt u misschien in een verschoten jogging broek!
Na het lezen van het artikel en alle reacties zo lees, mist er in het artikel naar mijn mening 1 ding, namelijk de locaties waar de genoemde farangs wonen. Voor de rest is het prima geschreven en ik ben nieuwsgierig geworden naar deel 2.
Er zijn in Thailand volgens schattingen zo’n 25.000 Nederlanders woonachtig. Stel als 1 % daarvan niet weet om te gaan met z’n situatie heb je 250 ” vreselijke ” gevallen.
Oké, maak er 125 van, dan is dat nog niet de maatstaf van hoe het die andere 99 % vergaat.
Veel van deze verhalen ontstaan bij mensen met een gouden hart, helaas vaak niet gehinderd door een wijs stel hersens, dat druipt toch vaak uit dit soort verhalen.
Deze slachtoffers zijn ook vaak slachtoffer van hun eigen doen en laten, daar zouden ze ook elders in de wereld last van hebben, of waren al slachtoffer in hun land van herkomst.
Je zou bijna medelijden krijgen met deze slachtoffers, maar vaak slachtofferen ze zichzelf.
Instandhouding van een relatie op langere termijn is gebaseerd op communicatie, op tweespraak en daar ontbreekt het nogal eens aan, blijkt, met alle rampzalige gevolgen van dien, helaas.
NicoB