Je maakt van alles mee in Thailand (261)

Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een nieuw verhaal van Lieven Kattestaart: ‘Vragen aan de Vakantieman’.

Vragen aan de Vakantieman

Het leven van een Thailandganger gaat niet altijd over rozen.
Ook niet als hij in Nederland vertoeft.
Want soms word mij de vraag gesteld wat ik eigenlijk in Thailand te zoeken heb.

Zowel door mensen die oprecht geïnteresseerd zijn, alsook door lieden die deze vraag slechts retorisch opboeren. En mij stiekem verdenken van “vuighe ende verborghen saecken in den coninckrijx Siam”.

Mijn antwoord daarop kan kort zijn. Niets. Want ik heb haar al gevonden en ben er al jaren gelukkig mee getrouwd. Dit blijkt dan meestal niet het antwoord te zijn waar men op zat te wachten.
Want vele vraagstellers grossieren in vage ideetjes en vastgeroeste vooroordelen over mijn tweede vaderland.

Een naaste collega, verontrust en met stapels verstofte Jacky Chan-beelden op de geestelijke plank, vroeg mij eens hoe ik toch kans zag alle Thaise struikrovers te ontwijken. Die volgens hem op iedere straathoek gereed stonden om argeloze toeristen een kopje kleiner en hun geldbuidel afhandig te maken.
Het bleek nog een heel karwei, maar hij bereikte de verlichting tenslotte leunend tegen de koffieautomaat.

Dan zijn er de absolute tegenhangers daarvan. De idealisten die geloven dat de Thai slechts een handje rijst nodig heeft om al psalmzingend en slaand op tamboerijn de tropendag door te komen.
Gelardeerd met ideetjes over exotisch voedsel, Disney-achtige natuur en welgevormde dames boetseert men een utopia waarbij menig paradijs verbleekt.

Eigen ervaringen, waaronder het hele en halve dagen doorbrengen op het kleinste kamertje na het nuttigen van diezelfde exotische gerechten, voldeed niet geheel aan hun verwachtingen.
Voor de sceptici, probeer anders eens, luttele uren voor vertrek naar Nederland, een plaatselijke schone te imponeren door flink wat roodaangelopen som-tam en diens ongewassen vriendje phak-bung naar binnen te werken.
Turbulentie noch medepassagier zal daarna kans zien u los te weken van het toilet, op deze beslist memorabele thuisreis.

En het moet gezegd, schone natuur is er zeker.
Maar ook naar je enkels happende schurftige zwerfhonden, myriaden muggen met hun najeukende tafelmanieren, of trosjes bloedzuigers die je al van verre toezwaaien voor een kleine donatie. Zij brengen de zaak weer in het juiste perspectief voor menig belangstellende.

Nederlandse dames die me verzekeren geen stap in dat ‘Thailand van jou’ te zullen zetten omdat er misschien een gekkootje op de hotelkamer rondscharrelt, zijn het volgende struikelblok op het pad van de goedbedoelende Azië-diplomaat.
Dat deze kleine muurbloempjes al het ongedierte opvreten dat je hotelleven pas écht tot een hel kan maken, daar trapt men niet in.
Rillend verklaren ze alles aan elkaar te zullen gillen indien zo’n griezel wordt waargenomen.
Dat horende ben ik eigenlijk allang blij dat ze thuisblijven.

Onder degenen die wel afreizen, gaat het echter ook niet altijd vlotjes.
Een echtpaar, voor het eerst het Thaise zand tussen de tenen voelend, sprak na terugkeer met afschuw over de stranden op Koh Samui.
Waar ze tot hun teleurstelling niet slechts op een zekere R. Crusoë en hulpje Vrijdag waren gestuit.

Uit hun klaagzang leidde ik af dat de fikse stapel reisgidsen door mij zo welwillend overhandigd, net zo interessant waren gebleken als de krant van gisteren.
De vrouwelijke helft was tevens geschokt door de bloeiende vleeshandel in Pattaya, en zei dat ze het vreselijk vond. Al die arme schaarsgeklede deernes, wiens lot bestond uit het moeten plezieren van vliegtuigladingen losbandig gepeupel.

Haar wederhelft deed halfslachtig pogingen het ook vreselijk te vinden, maar wekte daarbij niet de indruk zich na deze geestelijk verwerpelijke ervaring tot monnik te willen laten wijden. Eerder dat hij zijn vrouw met genoegen had ingeruild voor een uurtje tête à tête met een plaatselijke Pocahontas.

En dan is er nóg een categorie belangstellenden. Tenenkrommende vakantieman-associaties bij mij oproepend.
Die simpelweg hun huiswerk niet doen, en vragen of ik weer naar Taiwan ga.
Mijn eerlijk antwoord?

Dat ik dit jaar maar eens voor Thailand heb gekozen.

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand12 februari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (262)
• Cultuur10 februari 2025‘Adidasman’
• Leven in Thailand10 februari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (260)
• Leven in Thailand8 februari 2025Je maakt van alles mee in Thailand (259)