Je maakt van alles mee in Thailand (228)
In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag: Over een ongenode gast in ons Pattayaanse appartement.
PATTAYA
Jaren geleden huurden wij, mijn vrouw Oy en ik, een appartement in Pattaya. Niet duur of luxueus, maar goed genoeg voor een aantal maanden.
Met op de begane grond een parkeergarage, kleine kruidenier en kapsalon. Ook was er een ‘caretaker’. Een Birmese conciërge die samen met zijn vrouw de zaken op onze verdieping in de gaten hield en kleine reparatieklusjes deed.
Hij had daags tevoren bij ons de wasbak-afvoer al eens ontstopt vanwege een compleet vogelnest aan haren die de sifon verstopte. De vorige bewoner had blijkbaar de gewoonte gehad boven de wasbak het haar te wassen en de souvenirs daarvan aan ons gelaten.
GEZICHTSBEDROG
Een week na onze intrek in dit appartement, lag ik s’ middags wat te doezelen op bed. Door de verpletterende middaghitte en gebrek aan airco voelde ik me niet echt energiek en staarde wat naar het plafond. Een opengeslagen roman naast me, maar te lui om erin te lezen. De grote ventilator aan het plafond deed niet veel meer dan wentelwiekend warme lucht verspreiden en ik had eigenlijk net zo goed een föhn op mijn hoofd kunnen richten wat verkoeling betreft.
Mijn oog valt op de plafonnière en ik zie door het mistige matglas heen hoe de bruingekleurde bedrading zichtbaar is. Niet echt netjes vind ik. Komend uit het keurig aangeharkte Nederland is mijn eerste gedachte: ‘Werk dat dan een beetje uit beeld’. Even later kijk ik weer eens naar de lamp en er valt me iets op. De bruine draad is verschoven.
Maar een elektriciteitsdraad in een plafonnière verschuift niet, dus denk ik dat het verbeelding is. Als ik enkele minuten later weer kijk hangt de bruine draad weer netjes op de oude positie.
Zie je wel, denk ik. Gezichtsbedrog. Ik beeld me met mijn slaperige hoofd maar wat in. Maar dan zie ik hoe de bruine draad begint te bewegen. Langzaam maar zeker schuift hij op, en ik ben meteen klaarwakker. Want dit beeld ik me niet in, de draad bewoog écht!
HET SERPENT
Ik roep naar Oy dat we een bezoeker hebben, en wel in de plafondlamp. Het duurt even om haar te overtuigen van dit feit, want natuurlijk hangt de ‘draad’ weer stil op het moment dat zij naar de lamp komt kijken. Maar gelukkig voor mij beweegt deze even later weer, en ziet zij hetzelfde verschijnsel als ik kort tevoren.
Ik wil al mijn kleine gereedschapssetje tevoorschijn halen en de lamp openmaken, teneinde te zien wat er in huist. Maar eega is daar beslist op tegen. Waarop een kleine echtelijke discussie ontstaat.
Ik breng te berde dat ik toch zeker wel een simpele plafonnière kan openmaken. Hoe moeilijk kan het zijn?
Maar ze staat erop dit aan de professional, oftewel de conciërge over te laten. Want wie weet wat er in die lamp huist. En ze gaat meteen op pad om de Birmees erbij te halen.
Als die even later komt duurt het even voor de bruine draad zijn ‘goocheltruc’ weer wil vertonen. Waarop de conciërge zijn huishoudtrapje en wat gereedschap gaat halen.
DE VAKMAN
Vrouw Oy tevreden. Volgens haar moet een onwetende farang hier niet aan beginnen. Een ongeluk is zo gebeurd.
Als de Birmees even later op het trapje staande voorzichtig de glazen kap verwijdert komt de bruine draad in zicht. Wat in werkelijkheid een uit de kluiten gewassen duizendpoot blijkt te zijn. Oy rilt er van, zo groot is het beest. Blijkbaar is hij door het plafond en langs de bedrading in de glazen kap terechtgekomen.
In stilte geef ik Oy gelijk, dit klusje is inderdaad beter uitbesteed aan de Birmees. Die heeft waarschijnlijk vaker met dit bijltje gehakt.
De conciërge trekt een paar lange, dikke plastic handschoenen aan, haalt de tegenspartelende duizendpoot uit de lamp en komt van het trapje af. Het ongedierte is bijna dertig centimeter lang en het laat zich raden hoe een beet daarvan zou aanvoelen. Ik ril even met Oy mee.
Ze kijkt me dan ook aan met een blik van: ‘zie je nou wel, dit moet je aan de locals overlaten’.
Dan loopt de Birmees met het kronkelende monster naar het raam.
En mikt het serpent, zéér professioneel, zonder te kijken naar buiten. Het drukke trottoir op.
Over deze blogger
-
Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.
Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.
Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.
Altijd oppassen met deze beesten.
ik meende dat sommige giftig waren.
Nooit je schoenen buiten laten staan en ’s morgens zonder je schoenen uit te schudden weer aanschieten.
Wij hebben er ooit eentje in de tuin gehad onder een bladerdek.
https://www.pattayaunlimited.com/thailands-monster-poisonous-centipede/
Als ik van een ding rillingen krijg in Thailand dan zijn zij het wel.
Ik zie liever een slang in de tuin of op het terras dan deze griezels.
Een tijd geleden ben ik gelukkig op het nippertje aan een beet ervan ontsnapt.
Thai die al wel die ervaring hadden zeggen me dat ik gelukkig mag zijn want dat de beet zeer pijnlijk is en dat enkele dagen duurt voor het over is.
Ze verplaatsen zich razendsnel. Sneller dan je eigenlijk zou verwachten.
Vooral opassen als het veel geregend heeft en ze uit hun schuilplaatsen komen en op zoek zijn naar drogere plaatsen.
Zitten onder stenen, bloempotten, tussen de planten in de tuin en ook gewoon tussen het gras. En zoals gezegd opletten voor je schoenen want daar hebben ze ook een voorkeur voor.
Kortom overal kan je ze tegen komen.
Lieven, een beet van deze duizendpoot is heel pijnlijk en duurt dagen. Beter uit hun buurt blijven is de boodschap. Een buur van ons heeft er mee in de kliniek gelegen voor enkele dagen. Oppassen dus.
Charles
Beste Charles,
dank voor je bezorgdheid, maar het ging mij bij het schrijven van dit verhaal eigenlijk meer om de totale nonchalance waarmee de concierge het beest na de lamp-operatie het raam uit kieperde. In mijn verbeelding zag ik het insect al bij een nietsvermoedende wandelaar of kind in de nek belanden.
Dat gebeurde gelukkig niet, maar ik zat wel even met kromme tenen.
Vriendelijke groet, Lieven.
Heel herkenbaar fenomeen. Oma (Thai) had een tijdje geleden in de badkamer (hong nam) een op haar voet, die zich snel naar boven bewoog. Voor ze ‘m wegsloeg, had hij haar al gebeten. Ze heeft er een paar dagen erg pijn van gehad. Eerder zaten we eens in zo’n soort jungle-restaurantje in Zuid Thailand buiten te lunchen met de kinderen en kwam er zo’n beestje aangelopen. Leuk, in NL hebben we ook wel zoiets onschuldigs… Mijn vrouw (Thais) zag het insect en sprong zowat een meter hoog, van vreugde. Even paniek, maar het liep weg en goed af. Later vond ik eens een in de wastafel van ons onderkomen, na een jaar afwezigheid. Helemaal uitgedroogd. Het beestje kon er met zijn puntige pootjes niet uitkomen en verhongerde. Arm dier.
Een hond is pas gevaarlijk. Of een olifant in Thailand of een koe of os, overlijden elk jaar wel een paar mensen aan. Deze aardige miljoen- of duizendpoten kom ik bijna dagelijks tegen, rij er om heen of verplaats ze naar elders. Nuttige beestjes welke anderen opeten, denk aan kakkerlakken, nou welke heb je nou liever ?
Die pakeweg 5 cm lange milipades die als je er tegen tikt zich oprollen lopen er wel dagelijks door het huis.
https://en.wikipedia.org/wiki/Millipede
Maar als ik zulk een 25 lange Centipede zie afgestormt komen op het terras gaan ze er aan
https://en.wikipedia.org/wiki/Centipede
https://youtu.be/Rw8pOJBXSxo?t=73
In ieder geval komen die er bij mij zeker niet in, ook niet als ik kakkerlakken zou hebben.
Maar goed, ieder zijn huisdiertje zeker.
Even een stukje uit de tekst van wikipedia gecopieerd voor degene die het toch een aardig beestje vinden,
Some species of centipedes can be hazardous to humans because of their bite. While a bite to an adult human is usually very painful and may cause severe swelling, chills, fever, and weakness, it is unlikely to be fatal. Bites can be dangerous to small children and those with allergies to bee stings. The venomous bite of larger centipedes can induce anaphylactic shock in such people
Ik ben niet bijgelovig want dat brengt ongeluk 😉
Overigens ken ik ook van nabij zo’n waargebeurd verhaal waardoor je denkt “er is méér” alleen is er geen peil op te trekken, geen koers op te varen.
Vriendelijk zijn, proberen de ander zijn/haar standpunt te begrijpen, loyaal zijn, leergierig en optimistisch, dat zou weleens geluk kunnen brengen.
Ik heb weleens in wanhoop een paar kaarsen opgestoken in een kerk en OL Heer van alles beloofd indien hij een vriendin zou genezen maar nee hoor, niks!
Wat is afgebeeld noemen de Thai een thacaap.
Van een beet ga ja niet dood, maar je ziet de een paar dagen de wereld voor een krentenbol aan.
Dus je bent er wel doodziek van.