Je maakt van alles mee in Thailand (215)

In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag ‘Halal-bier voor de tweeling’ 

KRABI

Mijn toenmalige Thaise vriendin stond erop me voor te stellen aan haar ouders, woonachtig in Krabi. Aldus geschiedde. Na een ellenlange busreis vanuit Bangkok namen we onze intrek in het ViengThong hotel te Krabi-stad. De volgende dag werden we daar opgehaald door haar vader in zijn pick-up. Voor een eerste kennismaking met de familie.

Na een korte rit, waarbij beeldschone panorama’s voorbijkwamen die ik daarvoor slechts met Bounty-repen in verband bracht, belandden we uiteindelijk bij de plaatselijke lagere school. Het ouderlijk huis stond er pal naast. Moeders runde er een goedlopend eettentje waar hordes scholieren zich dagelijks rond aten aan haar puike gerechten.
Het voelde meteen als thuiskomen bij deze aardige mensen.

Er liep ook een tweeling rond. Kleine meisjes in de lolly-leeftijd. Kinderen van de zus van vriendin. Zij vonden de bezoekende farang op slag interessant. Zelfs vele malen interessanter dan de treurbuis, die de ganse dag als een waterloos aquarium de kleine woonkamer verlichtte.

Pa ging even een boodschap doen, waarop vriendin me naar de achterzijde van het huis dirigeerde. Ze zette een fles bier en een glas voor me neer, en ging daarna haar moeder assisteren in het eettentje.

NIJVERE BIER-BIJTJES

Nauwelijks had ik mijn glas ingeschonken, of daar verschenen als bij toverslag de twee nijvere eeneiïge bijtjes. Met ernstige gezichtjes namen zij tegenover mij plaats aan de houten tafel. En begonnen me vragen te stellen die deze farang, die op de Thaise markt nog net een krop sla kon aanwijzen, met de beste wil van de wereld niet kon beantwoorden.
Mijn zwijgen in alle Thaise toonaarden veroorzaakte gefrons van de kleintjes, die dachten dat ik niet met ze wilde praten.

Een van hen greep daarop mijn bierglas, en, ó gruwel, wilde een teugje nemen. Ik wist, voor mijn doen razendsnel, haar het glas weer te ontfutselen. Het klamzweet brak me uit, en niet voor niets.

Want deze mensen waren moslim. Als ik alleen al dacht aan de reactie van Pa, als hij erachter kwam dat een van zijn oogappeltjes van mijn bier gelurkt had, dan kon ik wel inpakken.

Het spelletje hilarisch biergraaien was echter nog maar net begonnen, zo bleek.

De andere kleine doerak legde de graai-lat namelijk nog wat hoger en probeerde nu lachend en joelend mijn fles te bemachtigen. Hetgeen ik slechts wist te voorkomen dankzij een ongekende snelheid van oog-handcoördinatie. Een zekere cowboy-stripheld zou me erom benijd hebben. Met het huidige scenario lag het echter meer voor de hand dat ik sneller dan mijn schaduw Krabi werd uitgeschopt. Behangen met pek, veren, en bierviltjes.

In vloeiend Flakkees dialect tegen de Siamese tweeling roepen dat ze buiten moesten gaan spelen, sorteerde gek genoeg geen enkel effect. Zij gaven het dan ook beslist niet op en even later zag ik mezelf bovenop de gammele tafel staan. Belaagd door twee kleine blagen en daarbij flinke bossen Thaise peentjes zwetend. Wanhopig trachtend de verderfelijke alcohol uit tere kindermaagjes te houden.

Handenvol bier boven mijn hoofd en grijpgrage handjes alom die schaterend probeerden het te pakken te krijgen. Iets dat ik die morgen absoluut niet voor mogelijk had gehouden en, ( daar ben ik vrij zeker van ), in geen enkele Thaise reisgids wordt vermeld als plaatselijk gebruik.

Op het gelach afkomend verscheen voor een ogenblik het hoofd van vriendin om de hoek. Toen ze zag dat ik zo leuk met de kleintjes speelde, verdween dat hoofd ook meteen weer.

Ten einde raad plaatste ik het bierglas op een balk van het huis. Zo hoog dat ik er zelf maar net bij kon. Het brouwsel aldus veiligstellend. Afdalend van de tafel zag ik dat de tweeling verdwenen was. Even, heel even, dacht ik dat ze het opgegeven hadden.
Waarop boven mij een zegevierend gegiechel losbrak, wat het ergste deed vermoeden.

En jawel, de hoge balk bleek lang niet zo hoog vanuit de slaapkamer van pa en ma. Zodoende moest ik met lede ogen toezien hoe eerst de één, en toen de ander een teugje nam van mijn bier. Nog geen anderhalf uur onder hun dak en ik had al kans gezien verderfelijke Westerse invloeden als pepernoten om me heen te strooien.
Ik was er geweest, zoveel was wel zeker.

HALAL BIER

Om deze opbeurende gedachte nog wat kracht bij te zetten, verscheen op dat moment de heer des huizes. Met achter hem twee glunderende snoetjes, nog steeds beurtelings nippend van mijn bier.

Pa gaf een kort bevel richting tweeling en gehoorzaam werd mijn bierglas weer op tafel geplaatst. Ontsteld wist ik niet hoe en waar te beginnen om uit te leggen dat ik werkelijk álles had geprobeerd om dit doemscenario te voorkomen. Daarbij, en niet voor het eerst, mijn gebrekkige Thais verwensend.

Pa keek me eens aan en gebaarde vriendelijk dat ik moest gaan zitten. Opende vervolgens een nieuwe fles bier en schonk mijn glas nog eens vol. Daarna schonk hij zichzelf ook een glas in, uit de zwaarbevochten fles. Door het gesol in de hitte nu schuimend als een dolle hond.
Dit ziende stond mijn teller even op nul, en niet voor het eerst die dag.

De verklaring kwam wat later. Van geamuseerde vriendin.

Pa was namelijk wel moslim, maar een zeer gematigde. Hij dronk dus af en toe een flesje.
Waarbij de tweeling altijd even een klein teugje van zijn bier mocht nemen.

Zodoende waren ze ook bij mij aangeschoven. Maar ze begrepen maar niet waarom ik dat leuke spel met het bier wilde spelen.
Dat deed hun opa namelijk nooit.

Kwam ik morgen weer langs?

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur27 april 2025‘Van Queestes en Thaise Doolhoven’
• Cultuur17 april 2025‘Thaise naweetjes en dingen die je bijblijven’
• Leven in Thailand15 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (277)
• Cultuur13 april 2025Je maakt van alles mee in Thailand (276)