Een leuke borderrun (1)
Laatste week moest een van mijn vrienden een noodgedwongen borderrun maken. Ondanks hij hier, vroeger op jaarverlenging verbleef, was het nu voor hem tijdelijk niet mogelijk aan de financiële eisen, als ongehuwde pensionado, te voldoen. Dus, met een Non O Multiple Entrees, verkregen op de Thaise ambassade in Den Haag, om de 90 dagen, verplicht even het land te verlaten om een nieuwe verblijfsperiode van 90 dagen te bekomen.
Hier, in Chumphon, is de meest dichtbijgelegen grenspost, met checkpoint, te Ranong. Dit is een grensovergang met Myanmar. Er zijn twee mogelijkheden: Victoria Point en de Andaman Club. Ik had vroeger, reeds jaren geleden, reeds gebruik gemaakt van de Andaman Club, dus besloten we om ook voor mijn vriend de Andaman Club te gebruiken. Bij mijn weten was alles hier heel eenvoudig en heel goed georganiseerd, doch, daar het reeds verschillende jaren geleden is dat ik er nog was, kon dit veranderd zijn?
Ranong ligt op ongeveer 160km van Chumphon. De Andaman Club bevindt zich op het eilandje ‘Koh Son’, Thaise naam of ‘Thahtay Kyun’ de Birmaanse naam. Het eilandje ligt op een 10tal minuten varen vanaf de (private) pier in Ranong. Op het eilandje zelf is er een casino, een prachtig hotel met zwembad en, wat meer landinwaarts, een ‘Adventure Club”, wat dit ook moge wezen? Verder is er niet veel te zien.
Aan de pier zelf is er een terminal waar de Thaise Immigratie is ondergebracht. Hier krijg je de ‘Out stempel’ en kan je zowat om het anderhalf uur inschepen op de boot naar het eiland. De overtocht duurt een goede 10 minuten. Alles zeer netjes geregeld met zeer behulpzaam personeel.
Bij aankomst op het eilandje betaal je 950 THB. Hier is het visum voor Myanmar en de heen- en terugtocht met de boot inbegrepen. Je wordt gevraagd hoelang je zinnens bent te blijven: meerdere dagen met verblijf in het hotel of dezelfde dag of met de volgende boot terug naar het vaste land in Thailand. Afhankelijk hiervan laat je het paspoort achter bij de betreffende Immigratieofficier welke dan, terwijl je wacht, zowel de IN als UIT stempel in het paspoort plaatst. Gedurende de wachttijd kan je een kijkje gaan nemen in het casino of in de shop. Je hebt, indien je met de volgende vaart terug wil vertrekken daarvoor wel even de tijd.
Bij de terugkeer aan de Andamanpier, te Ranong, ga je dan gewoon opnieuw in de terminal, bij de Thaise Immigratie, je IN stempel afhalen. Eenvoudiger kan het eigenlijk niet. Hier zijn natuurlijk geen kosten aan verbonden.
Er bestaat een tweede mogelijkheid en dat is het ‘Victoria Point, Kawthoung, het meest Zuidelijke stadje van Myanmar. Om daar te komen is het een boottocht van een 20tal minuten doch dit is minder goed georganiseerd dan bij de Andaman Club. Hier moet je ook de UIT stempel bij het Thaise Immigratiekantoor, gelegen in de nabijheid van de pier, afhalen. Naar de pier en een gamele boot brengt je dan naar Victoria Point. Het visum voor Myanmar kost 10USD en je hebt best een nagelnieuw bankbriefje in je bezit. Heb je het niet, je kan deze kopen bij de Bangkok Bank, gelegen aan de pier. Met dit verkregen inreisvisum mag je echter niet in Myanmar rondreizen, enkel in de omgeving van Kawthoung!!! Daar het hier een ietsje goedkoper is dan via de Andaman Club wordt er meer gebruik gemaakt van deze mogelijkheid dan van de eerst beschrevene. Persoonlijk zou je Lung addie, bij een iets wat zware zeegang, niet in de gebruikte bootjes krijgen….Het verschil is echter niet meer dan 200THB maar het comfort is er ook naar. Vanuit Phuket doen vele Farangs hier hun borderrun, minder vanaf de Andaman Club. Vanuit Chumphon kan men gebruik maken van ‘Fame’ welke beide plaatsen zowat dagelijks (naar de vraag ernaar} aandoet. Het is dan wel werkelijk een ‘RUN’ waar weinig leuks aan verbonden is.
Wij gaan het wel leuk maken en willen wat meer zien dan enkel de binnenkant van een minivan. De heenreis starten we vroeg in de ochtend bij het eerste daglicht. De bedoeling is om zonder veel oponthoud ons doel te bereiken: de 90dagen verlenging van onze vriend, dat is tenslotte ons hoofddoel. Hij gaat met de scooter, Lung addie vergezelt hem met zijn goede oude Lady Steed. We rekenen de 160km verre tocht af te leggen in 4 uur. Een paar sanitaire stopjes (pisstops) inbegrepen. Dan zijn we rond 10/11 uur ter plaatse, wat dan ook best lukte. De weg naar Ranong, vanaf Chumphon de highway 40, is heel goed. Enkel het allerlaatste stuk is minder goed wegens wegwerkzaamheden, doch dit is maar over een relatief korte afstand.
Daar aangekomen volgen we de hierboven vermelde procedure. Lung addie gaat niet mee naar de Andaman Club op het eiland daar hij geen re-entrees in zijn jaarverlenging heeft. Voor hem is het dus een tijdje wachten op de terugkomst van zijn maat. Geen probleem: een koffietje, iets eten, wat rondwandelen en de wachttijd is zo voorbij. Alles verloopt op wieltjes en onze vriend komt, met een brede glimlacht op het gelaat, zich na uurtje opnieuw bij Lung addie vervoegen. Opdracht volbracht en nu op naar het leuke van de terugreis. Dit zal je kunnen lezen in deel 2.
Je hoeft toch niet verplicht het land uit je kunt ook een stempel halen bij een immigratie kantoor
Mogelijk kan jij dat of, ondanks alle verduidelijkingen van Ronny Latya ten spijt, weet jij nog steeds het verschil niet tussen een 90dagen melding en een verlenging van een 90d verblijfperiode met een Non Imm O ME visum. De 90d melding kan je idd gewoon in een Immigratiekantoor doen. Voor een ’90d verlenging’ moet je echter even de grens over en dat kan enkel bij een Immigratiekantoor aan een grens, dus een Immigratiekantoor met ‘Checkpoint”. Indien jij het anders kan, gelieve het dan eens goed uit te leggen, dan weten de andere mensen het ook en doen ze geen nutteloze borderruns meer.
Je moet verplicht het land uit als je een nieuwe verblijfsperiode wil bekomen met een Non-immigrant O visum.
Een nieuwe verblijfsperiode kan je niet bekomen bij een immigratiekantoor in Thailand. Enkel bij grensposten kan je die bekomen.
Immigratiekantoren in Thailand geven enkel een verlenging van een verblijfsperiode en bij een Non-immigrant O is dat een jaar of 60 dagen als je getrouwd met een Thaise.
Beste Lung Addie, tot zo’n 4 jaar geleden toch zeker eens per jaar met de auto vanaf Pattaya naar Phuket gereden. Met de eigen auto natuurlijk heen en terug maar soms huurden we een auto, de éne keer in Pattaya of Bangkok en leverden de auto dan in op Phuket en keerden wij per vliegtuig huiswaarts of juist andersom, eerst naar Phuket vliegen en dan met de huurauto terug. De autorit deden we op ons gemak met overnachtingen in wisselende plaatsen. Zo ook enkele malen in Ranong. Namen we een hotel met prachtig uitzicht op Myanmar of in een hotel dicht langs de snelweg (nr. 4) met thermale baden, die qua temperatuur nog net te verdragen waren. De autorit van Chumphon naar Ranong was zeker de moeite waard en naar gelang het seizoen waren er prachtige watervallen te zien en te bezoeken. Per scooter deze tocht maken zou voor mij geen optie zijn, nog afgezien van de afstand (vice versa) rij je ook een aanzienlijk gedeelte door heuvelachtig terrein met ook nog eens kans op slecht weer. Maar ben benieuwd naar je verslag van jullie terugreis in deel 2. Uiteraard hebben wij ook de Andamanpier in Ranong bezocht. Door de hectiek aldaar, ook vanwege de nabijheid van de drukke visafslag met diverse visrestaurantjes, een aanrader. Naar Victoria Point en de Andaman Club zijn wij nooit gegaan maar wel hebben wij tweemaal een boottochtje gemaakt rondom Ranong zonder daarbij officieel Thailand te verlaten. Wat mij opviel was dat er op 1 á 2 km afstand uit de kust een Thais immigratieburo in zee was gevestigd, waar bootjes afkomstig van Myanmar aanmeerden. Ik ging ervan uit dat je hier je inreisstempel voor Thailand kreeg maar jij schrijft dat jouw vriend dat stempel in de terminal ontving. Nu ben ik dus 4 jaar niet in Ranong geweest dus het zou natuurlijk ook kunnen dat de situatie gewijzigd is. Al met al kreeg ik door jouw inzending weer nostalgische gedachten en denk ik met veel plezier terug aan mijn verblijven en overnachtingen in o.a. Chumphon en Ranong.
Beste Leo,
het klopt dat er daar in zee een Thais checkpoint is maar dat is enkel te gebruiken door mensen uit Myanmar. Zij krijgen daar hun IN en of UIT stempel welke meestal op basis van een werkvergunning is. Vele mensen uit Myanmar werken namelijk in Thailand. Als buitenlander kan je daar geen inreisvisum voor Myanmar, en dus ook geen IN en UIT stempel bekomen daar het een Thais checkpoint is. Net als je bij de Andaman Club zelf, op het eiland, geen UIT of IN stempel voor Thailand kan krijgen daar het hier enkel een Checkpoint van Myanmar betreft. De grens tussen Thailand en Myanmar ligt hier namelijk in zee.
Ik heb deze trip naar Andaman Club ook meerdere keren gemaakt tot een paar jaar geleden.
Bij het immigratiekantoor weigerden ze mij een UIT-stempel te geven tenzij ik een kleine vergoeding, tea-money, betaalde aan de immigratieofficier.
Ik heb dit resoluut geweigerd, heb mijn paspoort teruggenomen, ben teruggereden naar Phuket en een paar dagen later naar Kuala Lumpur gevlogen voor mijn borderrun.
Sindsdien ben ik nooit meer naar Andaman Club geweest.
Ondanks het feit dat ik er vroeger ook verschillende malen geweest ben, ik er nu weer was en intussentijd verschillende mensen gesproken heb die erheen gingen heb ik dit nooit of te nimmer gehoord. Heb steeds ondervonden en gehoord dat alles daar heel correct verliep…???