Bankzaken in Thailand

Omdat de facescan in mijn bank-App, welke vereist is voor een aantal specifieke handelingen zoals periodieke betaling van mijn huur, niet goed functioneerde, vertrok ik vandaag naar mijn bankkantoor van de UOB bank in Pattaya. Paspoort en bankpas op zak natuurlijk.

Daar aangekomen waren geen klanten in de ruimte te bekennen, maar één van de twee jongedames achter de glazen vitrineruit, gebaarde toch dat ik een queue-nummertje moest trekken. Aansluitend werd ik doorverwezen naar een apart zitje waar een charmant ogende dame in een strak mantelpakje achter een tafeltje zat te rommelen met documenten. Ik nam tegenover haar plaats en vertelde (in het Thais) waarvoor ik kwam. Om een foto te laten maken dus. Yes you are very handsome was haar voor mij zeer onverwachte reactie. Nou weet ik dat ik gewoon een gemiddelde ouwe boomer ben van 72, dus daarover maak ik me geen illusies. Maar goed, o.k. thank you.

Inmiddels was een wat jongere dame die duidelijk lager in de hiërarchie stond er met mijn paspoort vandoor gegaan. De dame in kwestie moest zelf ook wel even slikken na haar gewaagde opmerking, maar ging toch onverdroten door. How old are you? Raad maar was mijn reactie. Ze dacht aan 50 zei ze en 72 kon echt niet waar zijn. Vervolgens werd gevraagd waar ik woonde en of ik kinderen had. Er was in haar vraagstelling nog steeds geen enkele relatie met de reden waarvoor ik naar de bank was gekomen. Toen duidelijk werd dat ik single was en alleen op de wereld stond, werd het hele arsenaal ingezet. Me too was haar blije reactie. Toen ik, om de zaak te neutraliseren alle voordelen van het singleschap, maar begon op te sommen, vrijheid, geen hoofdpijntoestanden etc., was ze het helemaal met me eens. Maar aansluitend kwam toch ‘but I am 45 already’. Zo blij was ze kennelijk ook weer niet nog, of weer single te zijn.

Na nog wat verdere ondervraging in hetzelfde stramien was haar conclusie dat we een keer samen een kop koffie moesten gaan drinken. Ik kwam in mijn verbouwereerdheid niet verder dan ‘yes maybe’. Net op dat moment kwam gelukkig het jonge meisje terug met mijn paspoort en die nam de ondervraging naadloos over maar met andere interesses. Ze wilde weten wat een betere naam was, Holland of The Netherlands en hoe ik toch Thais geleerd had. Mijn antwoord dat je daar de nodige inspanningen voor moet leveren leek haar te verrassen. De koffie die door mij gedronken moest worden met haar bazin bleef daardoor in de lucht hangen. Het meisje vertelde ook dat de camera vandaag helaas niet werkte, maar ‘another choice’ zei ze. Ik kon een formulier tekenen dat ik afzag van gelaatsherkenning en dat ik dan binnen twee dagen mijn App weer volledig zou kunnen gebruiken. Dat aanbod kon ik niet weigeren en zo geschiedde.

Er was dus geen reden meer voor mij om langer te blijven. Ik vertrok dan ook zonder foto en zonder afspraakje. Toch beter geloof ik, want is het wijs iets te beginnen met een dame die inzage heeft in je banktegoeden en wat gebeurt er dan als het fout loopt, zo kun je je afvragen. Ik blijf toch maar verder single en zij waarschijnlijk ook.

Bankzaken in Thailand kunnen, zo was me nu duidelijk een wending nemen waar je als fantasiearme Nederlander niet op voorbereid bent, maar ja, This Is Thailand.