Luxueus hotel verdringt antieke houten huizen in Unesco-stadje
Het gebouw zou in Bangkok, bijvoorbeeld in Thong Lor niet misstaan, maar het staat niet in Bangkok; het is in aanbouw in Amphawa, in de kleine provincie Samut Songkhram.
En het torent hoog uit boven een rijtje van elf antieke houten huizen met verweerde schuifdeuren en gegalvaniseerde tinnen daken. Ze staan aan de rand van de rivier Mae Klong met een beroemde drijvende markt, die vooral in het weekend hordes dagjesmensen trekt.
Maar die huizen zijn ten dode opgeschreven. Ze moeten plaats maken voor een luxueus, in Europese stijl opgetrokken hotel van vier verdiepingen, gebouwd door een juwelier uit Bangkok alias projectontwikkelaar. Het hotel is niet de eerste vreemde eend in de bijt, maar de resorts die eerder werden aangelegd, zijn gebouwd in een traditionele Thaise stijl of bevinden zich, verborgen achter bomen, op ruime afstand van de rivier.
De komst van het hotel krijgt weinig handen op elkaar. Milieudeskundige Bundit Pradabsook spreekt van ‘landschapsvervuiling’. De traditionele levenswijze van de dorpsgemeenschap vormt de belangrijkste trekker voor toeristen. Ze worden aangetrokken door de kleine houten huizen langs de rivier, de easy-going mentaliteit van de bewoners en de ‘esthetische waarde van dit oude stadje’. Het nieuwe hotel is eerder anti-reclame dan een aanwinst.
De vraag is ook of Amphawa de eervolle vermelding behoudt die Unesco in 2008 toekende vanwege haar restauratiepogingen. Unesco’s kantoor in Bangkok maakt zich zorgen, maar heeft ‘op dit moment’ geen plannen om de onderscheiding in te trekken. Intrekking zou spijtig zijn voor een stadje dat in de zeventiende eeuw vanwege zijn ligging aan de rivier een commercieel knooppunt was met een belangrijke markt. Wegenaanleg maakte daar een eind aan, maar de afgelopen jaren herrees het stadje als toeristische bestemming.
De hausse zorgde voor nieuwe bedrijvigheid zoals cafés, T-shirt en souvenirwinkels en creërde een grote vraag naar accommodatie. Op die vraag speelt eigenaar Chuchai Chairittilert van het Chuchai Buri Sri Amphawa hotel in. Maar de tientallen lokale guesthouses hoeven niet bang te zijn dat hij hen klanten afsnoept, want Chuchai richt zich op Mr Big Stuff.
Chuchai is zich van geen kwaad bewust, dat zijn hotel niet in Amphawa thuishoort. ‘Mijn doel is om van het hotel een lokale trekpleister te maken, net als de drijvende markt. Het hotel stimuleert de lokale economie. Mijn klanten zijn van het kwaliteitstype, mensen met bewondering voor de Unesco-status, anders dan degenen die worden aangetrokken door red-light steden als Pattaya.’
Als we Chuchai mogen geloven gaat Amphawa een grootse toekomst tegemoet, maar de bewoners van die elf antieke huizen zullen daar ongetwijfeld andere gedachten over hebben.
(Bron: Bangkok Post, 21 augustus 2012)
Beste Dick,
Zoals in Amphawa heb ik in 20 jaar Thailandervaring al veel moois verloren zien gaan. De heer Chuchai is geen uitzondering in Thailand en hij gelooft ook nog in zijn woorden.
De natuur en het historisch verleden wordt niet gespaard, als het om commerciële belangen gaat. Helaas.
Zo op de foto kan het er erg aandoenlijk en authentiek uitzien maar binnen zijn de huizen nooit gerestaureerd, grote gaten in de vloer waar je royaal met je voet door kunt.
Onder de huizen een grote grijze modderbrei. Alles uit het toilet valt zo naar beneden en als je geluk hebt in de rivier. Het gonst er natuurlijk van de muggen (ook overdag) dus als farang houd je het er binnen niet lang uit. Echt armoe. Ik kan het weten want mijn schoonfamilie woonde daar en we zijn er vorig jaar nog even geweest.
Niet dat ik armoede veroordeel maar als het dan een Unesco gerelateerd gebied is stop er dan ook wat geld in….(mijnheer Chuchai) als goede buur.
Frank F.
Dit hotel is een aanwinst voor het het dorpje die krotten mogen gerust verdwijnen ook de bewoners willen graag een behoorlijk huis misschien zijn er wat buitenlanders die er willen wonen dan kunnen ze hun huis ruilen met deze mensen.
Thailand kan trots zijn met mensen als chuchai die inversteren in de toekomst