Corruptie frustreert strijd tegen handel in bedreigde diersoorten
Daoreung Chaimas is in Zuidoost Azië een van de grootste handelaren in tijgers. Maar ze zal nooit achter de tralies verdwijnen. Haar echtgenoot, een politieofficier, zorgt daar wel voor. Toen een agent haar wilde arresteren, kreeg hij dezelfde dag te horen dat hij werd overgeplaatst.
De strijd tegen de handel in bedreigde diersoorten lijkt op dweilen met de kraan open. De afgelopen twee jaar heeft de douane op luchthaven Suvarnabhumi tijgerwelpen onderschept, water dragons (Physignathus lesueurii), American paddlefish (Polyodon spathula, ook wel Mississippi paddlefish of lepelaar), schildpadden zoals de Indiase dakschildpad, een gaviaal (Gavialis Gangeticus, een visetende krokodil), alsmede rhinocesroshorens en olifantenslagtanden.
Via de achterdeur
Maar de douane controleert met röntgenstralen slechts 3 procent van de 3 miljoen ton aan vracht die jaarlijks wordt aangevoerd. En dankzij goede contacten op de luchthaven zien de handelaren kans veel contrabande via de achterdeur te laten verdwijnen.
Chalida Phungravee, hoofd van het douanebureau, mag dan wel zeggen: ‘We hebben de corruptie een flinke slag toegebracht. Ze komt nog wel voor, maar is minimaal’, maar insiders vertellen een ander verhaal.
Chanvut Vajrabukka, een gepensioneerde politieagent met de rang van generaal, weet er alles van. ‘Het is heel moeilijk voor me. Ik zit bij mensen die goed zijn en bij mensen die corrupt zijn. Wanneer ik zeg: Ga erop uit en arresteer die en die persoon, kan iemand in de kamer de persoon waarschuwen.’ Chanvut werkt inmiddels als adviseur voor Asean-Wen, een regionaal netwerk dat zich inzet voor de bescherming van wildlife.
De top gaat vrijuit
De meeste dieren gaan naar China, waar aan veel dierlijke organen medicinale en lustbevorderende eigenschappen worden toegeschreven. Vietnam is de topbestemming voor rhinoceroshorens. En in Singapore zijn ze gek op papegaaien en kaketoes. Die worden op de Solomon eilanden in het wild gevangen, wat in strijd is met de International Convention on Wildlife Trade (CITES).
Zo nu en dan worden arrestaties verricht, maar dat zijn altijd kleine vissen. ‘In de meeste gevallen kan ik niet optreden tegen de grote jongens’, vertelt Chanvut. ‘De syndicaten zijn, net als alle andere bendes, opgebouwd als een piramide. De mannen aan de top hebben geld, de beste advocaten, bescherming. Wat kunnen we doen?’
Te koop op Chatuchak
Zo’n grote jongen in Laos is Vixay Keosavang. Hij wordt door de Zuidafrikaanse pers in verband gebracht met de smokkel in rhinoceroshorens. De 54-jarige oud-soldaat zou nauwe banden hebben met topambtenaren in Laos en Vietnam.
Een grote Thaise smokkelaar, eigenaar van een scheepvaartmaatschappij, heeft zich omringd met een netwerk aan wetsdienaren, waardoor hij ongestraft rhinohorens, ivoor en tijgerorganen aan Chinezen kan leveren. Zijn beschermengelen worden regelmatig gefêteerd in een restaurant in zijn kantoorgebouw.
De Chinese kopers krijgen een seintje wanneer een nieuwe lading arriveert, ze vliegen naar Bangkok en nemen hun intrek in hotels rond weekendmarkt Chatuchak, waar veel bedreigde dieren openlijk worden verkocht.
De politie komt na een tip wel eens in actie – dat is immers goede public relations – maar de tip kan ook in een groot zwart gat vallen of betrokkenen worden ingeseind dat een inval ophanden is.
Komt het ooit nog goed? Actievoerder Steven Galster is niet erg hoopvol. ‘Wanneer de corruptie niet snel de kop wordt ingedrukt, is het afgelopen met de Aziatische tijger, olifant en een groot stel andere dieren.’
(Bron: Bangkok Post, Spectrum, 19 augustus 2012)