Van paradijs tot afgrond: Pieter’s onvergeeflijke en fatale misstap

(Redactionele bronvermelding: Vassamon )Anansukkasem / Shutterstock.com)

Het was op een zakenreis, jaren geleden, dat Pieter een 43-jarige man uit Groningen voor het eerst de stad Pattaya ontdekte. De stad, met zijn imposante nachtleven, kleurrijke straten en het constante feestgedruis, was een verleidelijk contrast met het rustige en voorspelbare leven dat hij als keurig getrouwde man in Nederland leidde.

De eerste nacht in Pattaya was dan ook een openbaring voor Pieter. De stad kwam tot leven onder de neonlichten, de straten gevuld met de klanken van live muziek, gegiechel, gefluister, het klikken van hooggehakte dames en het roepen van straatverkopers. De gogo bars en clubs waren een mengelmoes van kleur en geluid, vol met mensen van alle leeftijden en uit alle lagen van de bevolking, op zoek naar plezier en eventueel wat betaalde gezelschap.

Het was in een van deze bars dat Pieter zijn huidige vriendin Noi ontmoette, een jonge, prachtige Thaise vrouw van 25 lentes. Haar schoonheid, deels te danken aan haar jeugd en deels aan de mysterieuze glimlach met haar mooie mond, trok Pieter’s aandacht. Maar het was haar ongecompliceerde houding en gewilligheid die hem fascineerde. Ze gaf hem het gevoel weer jong, aantrekkelijk te zijn. Hij genoot met volle teugen van de honing die Noi hem iedere nacht aanreikte. Hij kreeg er geen genoeg van.

Sleur

Jaren terug was Pieter een ambitieuze jongeman, vol energie en met grootse plannen voor zijn toekomst. In zijn jongere jaren was hij altijd in de weer, altijd op zoek naar het volgende grote project, het volgende succes. Maar na jaren van hard werken is er een routine in zijn leven geslopen die moeilijk te doorbreken is. Zijn dagen zien er hetzelfde uit. ’s Morgens staat hij vroeg op, ontbijt snel en gaat dan direct naar kantoor. Daar brengt hij het grootste deel van zijn dag door met het beantwoorden van e-mails, het voeren van vergaderingen en het navigeren door de complexiteit van het zakenleven. ’s Avonds keert hij laat terug naar huis, vaak uitgeput en zonder energie voor iets anders dan een snelle maaltijd en wat tijd voor de televisie.

Ook zijn relatie met zijn vrouw heeft te lijden onder de sleur. Zij waren eens gepassioneerde geliefden, maar nu, na 20 jaar, lijken ze meer op broer en zus. Hun gesprekken gaan vooral over praktische zaken zoals de kinderen, het huishouden, de rekeningen. Er is weinig tijd en ruimte voor intimiteit, voor diepe gesprekken, voor gedeelde ervaringen. Hun leven samen voelt comfortabel en vertrouwd, maar mist de vonk die het vroeger had.

Zo’n drie keer per jaar ging hij op zakenreis, meestal naar nietszeggende bestemmingen. Dit keer moest hij naar een aantal landen in Azië. In Bangkok had hij enkele zakelijke afspraken, en hij trakteerde zichzelf daarna op een weekje strand in Pattaya.

Eenmaal daar, begon de stad Pattaya, met zijn verleidelijke schoonheden en belofte van avontuur, zijn greep op Pieter’s geest te versterken. In die week, hij weet het nog precies, ontmoette hij Noi. Een schoonheid die normaal gesproken onbereikbaar was voor hem. Maar hij was een succesvol zakenman en had aan geld geen gebrek, zijn verzorgde kleding en dure horloge verraadde dat hij genoeg te besteden had. Dat was Noi ook opgevallen en zij bood zich aan op een manier die bijna geen man kan weerstaan. Hij besefte dat hij zijn vrouw bedroog na zoveel trouwe huwelijksjaren, maar hier was hij niet tegen bestand. Opeens kon het hem niets meer schelen. Was het de overvloedige drank, de aanwezigheid van vele mooie vrouwen die bijna smekend naar hem keken? En wat maakt het uit? Hij vond dat hij deze aandacht verdiende, hij had tenslotte altijd hard gewerkt en klaar gestaan voor zijn gezin, nu dacht hij eens aan zichzelf.

Pattaya en Noi zaten in zijn hoofd

Tegen de tijd dat zijn zakenreis voorbij was, had Pattaya een ijzeren greep op Pieter. Hij was betoverd door de vrijheid die de stad bood, de verleiding van het onbekende, en de belofte van een leven vol spanning en plezier met mooie exotische dames waar hij in Nederland alleen maar van kon dromen. Toen hij terugkeerde naar Nederland, naar het leven van routine en verantwoordelijkheid, kon hij de roep van Pattaya niet uit zijn hoofd zetten. De herinneringen aan de nachten vol passie, de warmte van Noi’s omhelzing en de sensatie van het leven onder de neonlichten bleven hem achtervolgen.

De spanning tussen het leven dat hij had en het leven dat hij begeerde, werd uiteindelijk te groot. Pieter nam een besluit dat zijn leven voor altijd zou veranderen. Hij ging scheiden. Hij verliet zijn vrouw en kinderen, zijn thuis, en de veiligheid van het bekende, en begon aan een reis naar het onbekende, naar Pattaya, op zoek naar een leven van avontuur en passie.

En zo begon zijn afdaling in de schaduw van de neonverlichte straten van Pattaya, een pad dat hem uiteindelijk zou leiden naar spijt, eenzaamheid en een tragisch einde.

De aftakeling

Een reeks keuzes had Pieter naar deze plek geleid. Het loslaten van een 20 jaar durend huwelijk, het trotseren van de vervreemding van zijn kinderen, het ondertekenen van scheidingspapieren, het voelde alsof hij zijn leven had gereduceerd tot een reeks beslissingen die hem steeds verder verwijderden van de man die hij ooit was.

Hij voelde zich natuurlijk aangetrokken tot Noi. Misschien was het haar jeugdige energie, misschien was het de gelijkenis van hun gebroken geesten, of misschien was het gewoon een wanhopige poging om te verbinden in een wereld waar hij zich steeds meer vervreemd voelde. Ze brachten samen dagen en nachten door, verloren in gesprekken, verstrengeld in een leven dat ze niet hadden gepland, maar toch hadden geaccepteerd.

Maar in de loop van de tijd en met elke ontmoeting werd Pieter pijnlijk herinnerd aan de vrouw die hij had achtergelaten. Hij miste haar – hun gedeelde herinneringen, hun gedeelde stiltes, de stabiliteit en het comfort van hun leven samen. Ook de kinderen miste hij zo enorm. En naarmate de dagen verstreken, groeide de spijt als een etterende wond in zijn hart. De herinnering aan haar glimlach, haar warmte, haar steun, werd een stille aanklacht tegen zijn huidige leven.

Spijt en een mislukte toenadering

Op een avond, onder het koude licht van tl-verlichting in een eetgelegenheid, verbrak Pieter de stilte. Hij sprak met Noi over zijn vrouw, hun kinderen, en de leegte die zijn beslissing had gecreëerd. Noi luisterde geduldig, haar donkere ogen vol begrip en mededogen. Ze begreep zijn pijn, haar eigen leven was tenslotte ook een pad vol onvervulde dromen en gebroken beloften. Als een schipbreukeling die op een onbekende kust was aangespoeld, vond Pieter zichzelf geconfronteerd met de realiteit van zijn keuzes. De bitterzoete herinneringen aan zijn verleden leken ineens waardevoller dan de verleidingen van Pattaya.

De tranen van spijt begonnen hun weg te banen door de dam van schuld en zelfverwijt. Hij wilde weer contact met zijn ex-vrouw en zeker met zijn kinderen die hij zo miste. Met een zwaar gevoel pakte hij zijn telefoon en koos het nummer dat hij eens uit het hoofd kende. Zijn hand trilde toen hij wachtte op het geluid van de stem aan de andere kant, de stem van zijn ex-vrouw. Maar de stem die antwoordde, was koud en onvergeeflijk. Zijn woorden van verontschuldiging en spijt werden met bitterheid ontvangen. Het hart van zijn vrouw was veranderd in een fort van pijn en teleurstelling, versterkt door maanden, jaren van leegte en verraad. De kinderen, ook door pijn getekend, weigerden elke toenadering van hun vader. Ze wilde niets meer met hem te maken hebben. Voor hun was hij nu slecht een vage herinnering. hij had zijn keuze gemaakt en de gifbeker moest hij maar helemaal leeg drinken.

Hun steeds weer terugkerende afwijzing was een dolk in Pieter’s hart. Hij voelde hoe het weinige licht in zijn leven werd verdrongen door de groeiende donkeren kanten van zijn beslissingen. Zijn tranen waren niet langer alleen van spijt, maar ook van verlies, het verlies van de liefde en het gezin dat hij vroeger had gekend.

Pieter zocht troost in de drank. Dag in dag uit. Het werd van kwaad toch erger. Hij isoleerde zichzelf steeds meer, ging niet meer naar een vriendenclubje op Beachroad om wat te kletsen, te kaarten of wat te wandelen. De momenten dat hij naar de fles greep werden steeds vroeger en veelvuldiger. Ook verzorgde hij zichzelf slecht, ging niet meer regelmatig douchen en bleef soms dagen op bed liggen, doelloos starend naar de Thaise tv waarvan hij de taal niet kon verstaan. De eenzaamheid en het gemis ontnam hem de energie om nog wat te ondernemen.

Noi vertrekt

Noi, getuige van Pieter’s ondergang, voelde natuurlijk empathie. Ondanks haar ruwe leven, was ze niet onbekend met pijn en verlies. Ze zat soms naast hem, om hem steunen in zijn storm van emoties. Pieter was te ver verloren in zijn wereld van spijt om nog troost bij haar te vinden. Hij was gevangen in een leven dat hij zelf had gecreëerd, een leven van schaduw en spijt. Zijn geest dwaalde voortdurend af naar het gezin dat hij had achtergelaten, de liefde die hij had verloren, de kinderen die hem uitkotste en de wereld die hij had verwoest.

Noi, eens een bron van vreugde en troost, vond zichzelf steeds meer op de periferie van zijn leven. Pieter’s geest was gevangen in een wereld die duizenden kilometers verderop lag en zijn obsessie met zijn oude leven begon een wig te drijven tussen hen. En dat niet alleen, Noi moest leven met een alcoholist en dat is niet eenvoudig. Op een dag besloot Noi dan ook om te vertrekken, waardoor Pieter alleen werd achtergelaten in zijn goedkope condo.

Leegte

Zonder Noi, zonder zijn vrouw en kinderen, vond Pieter zichzelf geconfronteerd met een nog grotere en overweldigende leegte. De drank, eens een metgezel, werd nu zijn enige toevluchtsoord. Hij zocht nog meer troost in de vergetelheid van alcohol, verdrinkend in een zee van verdriet en zelfmedelijden. Pieter’s leven, eens een georganiseerd geheel, was veranderd in een chaotische warboel van permanente dronkenschap en dagen gevuld met een pijnlijk verlangen naar vergeving. Het weinige geld dat hij nog had, werd besteed aan flessen goedkope whisky en de huur van zijn vervallen appartement.

Op een noodlottige avond, na een bijzonder zware drinkpartij eenzaam in zijn condo, besloot hij een rit te maken op zijn oude motorbike. De nachtelijke lucht van Pattaya voelde koel aan zijn huid, de wind deed zijn te lange onverzorgde haardos wapperen, terwijl de stad onder hem voorbij flitste in een wervelwind van kleur en geluid. In zijn beschonken toestand merkte hij de naderende pick-up truck te laat op. Er was geen tijd om uit te wijken, geen tijd om te remmen. Met een doffe klap werd Pieter van zijn motorbike geslingerd, de wereld om hem heen veranderde in een wirwar van pijn en angst.

Toen de hulpdiensten arriveerden, was het al te laat. Pieter had zijn laatste adem uitgeblazen op het warme asfalt van een vreemde stad, zijn leven dat eens vol belofte was, eindigde in een tragisch, eenzaam einde. De neonlichten van Pattaya, die eens zo verleidelijk hadden geschenen, waren nu de laatste getuigen van zijn ondergang.

Zijn verhaal, het verhaal van een man op zoek naar avontuur en ontsnapping, was uitgelopen op een les in de harde realiteit van keuzes en consequenties. Pieter, jaren geleden nog een getrouwde man, met een voorspelbaar bestaan, had alles verloren in zijn zoektocht naar iets nieuws, iets spannends. Hij eindige alleen in een vreemde stad, vergeten door zijn omgeving.

Morgen is hij slechts nog een klein artikeltje in Pattaya News….