Kuman Thong – De legende van Khun Chang Khun Phaen
Dat bijgeloof in de Thaise cultuur een belangrijk rol speelt is wel duidelijk. Kijk maar eens naar de vele geestenhuisjes. Animisme, het geloof in geesten, gaat vrij ver. Thai geloven in goede geesten die je beschermen en geluk kunnen brengen, maar de angst voor kwade geesten is veel groter. Een goede geest is de geest van een ongeboren kind: Kuman Tong.
Kuman betekent ‘Gezegende jonge jongen’ en Thong betekent ‘Gouden’. De Kuman Tong is eind 1500 ontstaan tijdens de Ayutthaya periode uit een mythe: het verhaal van Khun Chang en Khun Phaen. De soldaat Khun Phaen maakte ooit een amulet met daarin de foetus van zijn kind. Hij voerde zwarte magische rituelen uit. Het ongeboren kind werd de kindergeest ‘Kuman Thong’ die de soldaat gebruikte voor bescherming op het slagveld.
Het verhaal heeft zoveel impact op de bijgelovige Thai, dat er nog altijd vraag is naar doodgeboren foetussen die in amuletten worden gebruikt. Dit is overigens streng verboden volgens de Thaise wet. Desondanks is het geloof in Kuman Thong niet afgenomen. Het is in Thailand een wijdverbreide overtuiging dat de kindgeesten mensen beschermen en op korte termijn voor geluk en welvaart kunnen zorgen. Als je de geest tevreden stelt en goed verzorgt door hem eten en drinken te geven, dan win je de loterij, krijg je een mooie auto en een goede vrouw.
Vergeet je de geest of verwaarloos je hem, dan wordt de geest wraakzuchtig. Veel Thai zijn er ontzettend bang voor, er zijn zelfs heel wat griezelfilms over gemaakt.
De bekende celebs in Thailand, Jakkaphan Kansompot en Jakkapong Kansompot, hebben zelfs een enorme verzameling met baby-amuletten en andere Kuman Thong en zijn daar erg trots op.
Bron: o.a. Wikipedia en Bangkok Post
Een correct verhaal.
Het woordje ‘kuman’ (Thais schrift กุมาร uitspraak kòemaan) is van vooral van toepassing op koningen en andere adellijke personen, en betekent inderdaad ‘kind, zoon, jonge jongen en prins’.
Het verhaal Khun Chang Khun Phaen is beroemd in Thailand, vrijwel iedereen kent het. Hier staat een verhaaltje over die legende (die overigens veel ware feiten bevat):
https://www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-het-meest-beroemde-epos-thaise-literatuur/
Dit is wat in het boek Khun Chang Khun Phaen daarover staat:
‘Phet-khong (een vrouwelijke geest) was so confused and frightened that het body shook and she feel down flat. Pulling her body open, she took out the child and offered it: ‘Here’ .
The child came out of her belly wailing. Khun Phaen plucked the mother’s hair by mantra, cut het tongue, and took the infant as his Goldchild.’
En daarna gaat Khun Phaen naar een kerkhof en verovert met de hulp van Goldchild nog meer geesten wat hem onoverwinnelijk maakt in elk gevecht.
Aanvulling: wat Khun Phaen betreft: zijn Goldchild, zijn Gouden Kind, was dus niet de foetus van zijn kind maar de volgroeide baby van een vrouwelijke geest. Het waren wrede tijden.
Er zijn meerdere versies van de legende. In de oudste schriftelijke versie is Goldchild inderdaad uit de buik van een dode zwangere vrouw gesneden. Die roostert hij boven een vuur en met behulp van magische krachten wordt het zo een geest-kind die Khun Phaen beschermt.
In een andere versie van het verhaal komt Khun Phaen tijdens zijn dwalingen bij een beruchte roversbende terecht en daar maakt Phaen de dochter van de bendeleider tot zijn vrouw. Die dochter is echter ook trouw aan haar vader en kiest er uiteindelijk voor om Khun Phaen te vergiftigen. Dat mislukt, Phaen vermoord zijn vrouw en pakt dan een mes om het kind uit de buik van zijn vrouw te snijden, en zijn ongeboren kind tot zijn persoonlijke en loyale geest te maken.
De eerste versie staat in de standaard vertaling van Khun Chang Khun Phaen, de andere versie in de tweede, aanvullende, boek met alternatieve versies van diverse hoofdstukken. Zie ook mijn samenvattende vertaling:
https://www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-thailands-meest-bekende-legende-deel-3/
Een en ander zou men kunnen vergelijken met geloof in kabouters, trollen of wat al niet meer in onze contreien. Hier reeds lang over datum, het begint reeds te stinken, maar elders (Thailand bv) blijkbaar nog springlevend! Vertroebelt slechts de realiteit. Als folklore leuk, maar als men er nu anno 2018 nog steeds in gelooft is het gewoon achterlijkheid.
Je hebt gelijk, slagerijvankampen, Nederland is nog steeds een behoorlijk achterlijk land. Daar gelooft 50% nog in een God of andere Hogere Macht, in Hel en Hemel, in Duivels, Engelen en Heiligen, in Bidden en Offerandes en het Eeuwige Leven! Anderen geloven in Vibraties, Horoscopen, Stralingen en invloed van Aliens.
Tino,
De getallen van 50% kunnen misleidend zijn.
Probeer je maar eens uit te schrijven als katholiek bijvoorbeeld.
Steeds minder katholieken participeren in geloof en kerk. Nog maar 13 procent gelooft in het bestaan van een hemel en minder dan de helft gelooft dat Jezus de Zoon van God is.
Toch zijn de katholieken een zogenaamde grote groep.
Mensen met enige kennis van het heelal zullen in moeten zien, dat de aarde slechts een kleine onbetekende zandkorrel is, in het geheel., waar door gunstige omstandigheden leven is kunnen ontstaan.
Maar inderdaad, verhalen over leven na de dood, engelen, UFO’s doen het goed in tijden van onzekerheid en geven afwisseling aan een saai bestaan.
inderdaad folkloren, en folkloren waar ook voor sommige behoefte aan is.
Hoe meer ellende in dit leven, hoe meer behoefte aan een prettig vooruitzicht na dit leven.
Het idee dat er na de dood nog leven is,of dat het leven dan pas echt begint , is nu eenmaal aantrekkelijker dan stellen dat het leven eindig is en we hetzelfde lot hebben zoals alle dieren.
Waarom zou het idee van geesten en leven na de dood niet kloppen , wanneer je vanaf je geboorte niets anders ingeprent gekregen hebt en het best een prettig idee is.
Ik wacht nog steeds een teken van mijn in 1960 overleden opa te ontvangen , waar hij zijn geld verborgen heeft.
Hij heeft de geest gegeven, maar zijn geld helaas niet.