‘Liefde in Thailand, een droom of een nachtmerrie’
Sommige verhalen lees je niet, die overkomen je. Ze komen niet via het oog, maar via de borstkas, slaan een lichte kramp in het middenrif en blijven daar even hangen. Zo’n verhaal las ik onlangs op Thailandblog. Het droeg de titel Ja, dat had ik kunnen zijn, en het ging over een man, Kees, die met open vizier en een verdwaald hart naar Thailand was gekomen.
Kees zocht de liefde en hij vond haar. Althans, hij vond een jonge vrouw met een glimlach die meer beloofde dan ze ooit zou geven. Het begon als een sprookje. Het eindigde als een declaratie. Niet van geluk, maar van bedrog.
Nu ben ik geen Kees, maar hij heeft gelijk, ik had hem ook kunnen zijn.
Ik zit hier, rustig in het noorden van Thailand, tussen de bananenbladeren en de trage bedrijvigheid van een dorp dat zichzelf al eeuwen herhaalt. Mijn dagen verlopen in cadans. Mijn Thaise vrouw is ook jonger dan ik. Onze relatie is stabiel, vol met humor en warmte. Ik voel me bemind en gezien. Heb ik geboft? Misschien, maar wellicht kan ik het kaf van het koren scheiden dat vermogen heeft niet iedereen. Maar ook dan krijg je geen garantie.
Wat me ontroerde in het verhaal van Kees was niet zijn mislukking. Die is alledaags. Nee, het was de ernst van zijn poging. Hij wilde het goed doen. Hij wilde haar gelukkig maken. En ergens, in die ijver, vergat hij misschien zichzelf. Daar ligt de tragiek. Niet in haar leugens, maar in zijn verlangen dat zo echt was, dat het elke werkelijkheid overstemde.
Want de Farang die hier komt wonen, met zijn pensioen, zijn pillendoosje en zijn verleden, is zelden een avonturier. Meestal is hij een man die wil rusten. Niet alleen op zijn stoel, maar ook in een paar ogen die hem aankijken zonder oordeel. En als hij die ogen meent te vinden, is hij bereid het hele toneelstuk van zijn leven nog eens op te voeren. In de tropen, met nieuwe kostuums.
Maar niet elke scène is geschikt voor reprise.
Toch kan het anders. Ik ben daar zelf een bescheiden voorbeeld van. Mijn vrouw en ik leven eenvoudig. Geen grote verklaringen, geen roze wolken. Alleen maar dagen die zich aaneenrijgen als kralen aan een wat versleten koord. Maar ze passen. En dat is misschien de ware luxe: dat je samen stil kunt zijn zonder ongemak.
Er is geen handleiding voor liefde in de tropen. Geen zekerheden, geen garanties. Alleen de hoop dat men elkaar op tijd tegenkomt en dat het verschil in leeftijd, taal en gewoonte niet te zwaar weegt op de weegschaal van het dagelijks leven.
Kees, mocht je dit lezen: je hebt iets geprobeerd wat moed vergt. Je viel niet omdat je dom was, maar omdat je durfde te lopen. En zelfs dat struikelen verdient respect.
En ergens, waar de middagwind door de rijstvelden zucht, is misschien nog een plek waar iemand wil luisteren. Als je zacht praat. En geduld hebt…
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Wat vaak de problemen veroorzaakt is niet zo zeer dat het een jongere vrouw betreft, maar vaak een tientallen jaren jongere vrouw. Dat maakt de kans op een stabiele duurzame relatie niet groter. In Thailand niet maar in Nederland ook niet. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar vaak mislukt het. De oudere farang lijkt hier op zoek naar dat mooie jonge ding dat hij thuis niet meer veroveren kan of zelfs nooit kon veroveren. En wat de motivatie van die jonge dames betreft: “Het kapitaal van de vrouw bevindt zich tussen haar benen” zoals de Franse schrijver Louis Ferdinand Celine het wat grofjes uitdrukte. Ik zie hier overigens ook regelmatig oudere farangs met wat “rijpere” Thaise vrouwen. Niet meer zo mooi, maar laten we eerst even in de spiegel kijken voor we die farangs uitlachen
Helemaal mee eens, ik heb voorlopig mijzelf opgelegd dat het leeftijds verschil niet groter mag zijn dan hooguit 15 jaar dan zit je beiden in een een leeftijd ervaring die ongeveer gelijk is.
Dan spreek je eigenlijk over personen van dezelfde generatie.
Ongeveer 15 jaar wordt algemeen aangenomen als een generatie.
Als ik een antwoord mag geven op die vraag, dan zou ik eerder stellen dat het voor velen begon als een droom, maar uiteindelijk de weegschaal stilaan overheld naar een nachtmerie.
Vele verschillende factoren spelen een grote rol in deze belangrijke materie en ieder voelt, als hij/zij eerlijk is voor zichzelf, welke rol ze speeld in dit toneelstuk, genaamd ” liefde “
Ik begrijp de liefde die opborreld in de diepe lagen van de man. Een natuurlijke reactie op een leuke dame die naar je lacht, je aanraakt en het maakt niet uit of je jong of oud bent. Verliefdheid kent geen tijd denk ik zo. Verliefdheid kent geen grenzen en vertroebeld het helder verstand.
Elke keer lees ik de verhalen hier weer met wel dubbele gevoelens. Ik vind het mooi hoe vooral oudere mannen in een liefdes verhaal komen na een mindere periode van het leven, een mislukte relatie, of wat dan ook. Ondanks dat het vaak eindigd in een verhaal waar een relatie eindigd.Nou les geleerd dan.
De andere kant van de farang in relatie met jongere, veel jongere dames zie ik ook. Ik zie ze hier in Hua hin elke dag weer. In de supermarkt, winkel centrum, of vroeger in NL op feestjes. Een lief uitziende jonge dame achter de invalide kar van haar partner, een dikke oude man steunend. Een zware man rustend, wat hijgend naast zijn erg jonge partner. Een zwangere dame van 24, die haar partner van 64 aanwijst op een feestje. Ik oordeel niet maar zie het dagelijks en zie het al 29 jaar.
Zoals u het hier stelt lijkt er eerder sprake van een contract met een bejaardenverzorgster dan van een huwelijkscontract. “De oudere farang zoekt rust. Hij is geen avonturier” Maar zoekt een vrouw van in de dertig ook alleen nog maar rust? Of toch wat meer aktie? Ze zitten in verschillende levensfasen.
Alles naar zijn/haar intenties.
Een oude farang, die eigenlijk een verpleegster nodig heeft, maar zich gedraagt alsof hij een levenspartner zoekt voor het opbouwen van een gezin.
Een Thaise (jonge)dame, die een stabiele(re) financiële situatie zoekt voor haarzelf en de (nog komende) opgroeiende kinderen voor de komende .. 10-25 jaar.
Of.. “jij bent eenzaam en alleen, ik ook, maar samen zijn we minder eenzaam en alleen. Wat dacht je van het voorstel ?” ( mijn situatie, ken haar al 14 jaar)
En is die Thaise dame dan een mid-twintig jarige boerendochter, met als eigenkapitaal een ruimte, die hier 30 jaar geleden al was afgekeurd als kippenhok ( ja, zelf gezien) of . een Uni Master, een voortreffelijke baan, met eigen vrijstaand huis en auto, drie condo’s in Bangkok voor de verhuur als haar pensioenvoorziening, schuldenvrij, en ouders of zelf kapitaalkrachtig genoeg om hun oude dag te financieren of al overleden ?
Die laatste categorie ( en mijn situatie).. krijg je als farang haast geen contact mee, laat staan als (einde)levenspartner.
wel ik ga hier eerlijk op antwoorden nu al meer dan 25 jaar getrouwd met mijn thaise vrouw ik 60 zij 61 en stel dat er “door het leven ” ik weer alleen zou staan ga ik voluit voor een nieuwe thaise vrouw al is dit niet aan iedereen weg gelegd maar de ervaring(en) die ik heb weet ik uit eigen ervaring dat ik niet alleen wil doorgaan en de thaise mentaliteit van mijn vrouw heb begrepen veel geduld en vooral loslaten als het moet bedoel gezichtsverlies waar zij dus na la die jaren toch in haar bloed heeft ,:)
zou het een jongere zijn of meer naar mijn ouderdom gericht weet ik niet maar wel weet ik zeker dat ik niet in Belgie wil blijven en ook niet alleen verdergaan eigen keuze wel te verstaan, laat de mensen maar denken wat ze willen, tot het tegendeel bewezen is je leeft maar eenmaal
Waarom komt het omgekeerde eigenlijk zo weinig voor? Ik bedoel een Thaise man van 30 die een Nederlandse vrouw van 60 verleidt. “I love you” Er zullen toch genoeg Thaise mannen zijn die zo slecht bij kas zitten dat ze zoiets proberen? In feite hetzelfde. Of trappen farang vrouwen daar gewoon niet in? Afijn genoeg grappen wat betreft dit prachtige onderwerp.
Misschien is het hier wel de oudere vrouw die op zoek is en die dan de jongere man verleidt… 😉
Prachtig verwoord en beschreven. Er schult een auteur in jou!
Het komt minder voor dan oudere man – jongere Thaise vrouw contact, dat oudere alleenstaande buitenlandse dames tijdens hun Thailand vakantie een jongere Thaise vriend heeft ( Loverboy).
Maar het komt in stilte wel veel voor.
De jongere Thaise vriend is dan meestal wel de wat ‘rijpere’ Thai, zo van leeftijd 30+.
Vaak hebben die een normale job, en doen de oudere farang vriendin er ‘savonds/’s nachts ‘erbij’.
Ik ben bekend met dergelijke kortstondige repeterende ‘relaties’.
Vaak hebben die Lover Boys meerdere tijdelijke vriendinnen.
Moeten wel altijd op voorhand zorgen dat er niet 2 farang dames tegelijk in Thailand komen.
Dus het geeft wat geregel. 🙂
Goed excuus is altijd een zieke moeder in Home town ver van verblijf een der vriendinnen, met de vraag een paar weken later te komen.
Komische situaties gezien.