‘Een liefde sterker dan elke uitdaging’
Op een stoffig erf in de gloeiende hitte van de Thaise provincie Khon Kaen staat een houten huis op palen. De muren zijn verkleurd door de tijd, maar het voelt als thuis. Daar woont Daow, een jonge vrouw met een hart dat groter is dan de wereld die ze kent. Haar handen zijn eeltig van het werk, haar ogen scherp van vastberadenheid. Ze heeft een missie: zorgen dat haar ouders niet lijden.
Haar vader, een boer, heeft zijn beste jaren achter zich. Hij hoest de laatste tijd alsof hij een oude motor probeert te starten, zijn rug gekromd als een bananenboom die te lang fruit heeft gedragen. Haar moeder kan amper meer lopen. De diabetes vreet aan haar, alsof het een onzichtbare vijand is die nooit rust. Medicijnen kosten meer dan ze hebben, en het ziekenhuis is een uur rijden in een gammel busje dat zelden op tijd komt.
Daow werkt zes dagen per week in de fabriek, twaalf uur per dag. Het is zwaar, monotoon werk, rijstzakken stapelen en machines controleren, maar het betaalt de rekeningen. Haar loon vliegt rechtstreeks naar medicijnen, doktersbezoeken en rijst voor het avondeten. Soms blijft er nauwelijks genoeg over voor haar eigen behoeften. Maar klagen? Dat doet ze nooit. “Als ik niet voor hen zorg, wie dan wel?” zegt ze simpelweg.
’s Ochtends voordat ze naar de fabriek vertrekt, kookt Daow rijstpap voor haar ouders en masseert ze haar moeders voeten met kokosolie. “Dit helpt, Mae,” zegt ze zachtjes, terwijl haar moeder haar gezicht afwendt, te trots om te huilen in het bijzijn van haar dochter. Na het werk rent Daow naar huis, waar ze het erf schoonmaakt, kippen voert en de tuin verzorgt. Alles met een liefdevolle efficiëntie alsof het een heilig ritueel is.
Haar vrienden zeggen soms: “Waarom verhuis je niet naar Bangkok? Je bent slim genoeg om daar iets beters te doen.” Maar Daow lacht en schudt haar hoofd. “Bangkok kan wachten. Mijn ouders kunnen dat niet.” Voor haar is het geen offer, maar een keuze, een daad van liefde die groter is dan wat anderen begrijpen.
Op een avond, terwijl de zon als een vuurzee in de hemel hangt, zit Daow bij haar ouders aan de houten tafel. Ze eten stil, het enige geluid is het schrapen van lepels over kommen. Haar vader kijkt haar aan met ogen die moe maar trots zijn. “Daow, je werkt te hard. Je moet ook aan jezelf denken.”
Ze glimlacht. “Ik denk aan mezelf, Phaw. Jullie zijn een deel van mij.” Haar woorden blijven hangen in de lucht, eenvoudiger dan ze klinken maar doordrenkt van betekenis.
Later die avond, terwijl de krekels zingen en de maan de wereld een zilveren gloed geeft, zit Daow buiten met haar handen in haar schoot. Ze kijkt naar de sterren en denkt aan de toekomst. Misschien, denkt ze, komt er een dag dat alles beter wordt. Maar tot die dag komt, zal ze blijven werken, blijven liefhebben, en blijven geloven. Want dat is wat Daow is de ster in een donkere nacht, die haar ouders het licht brengt dat ze nodig hebben om verder te gaan…
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur26 april 2025‘De dag dat ik besloot te blijven’
Cultuur22 april 2025‘Eenvoud is moeilijk en wel hierom’
Cultuur16 april 2025‘Waarom ik niet meer over geld praat met Thai’
Cultuur13 april 2025‘Songkran en over het nut van droog blijven op natte dagen’
Wat een prachtig verhaaltje heeft u weer geschreven. De liefde van dit onzelfzuchtige meisje voor haar ouders heeft u heel mooi weten over te brengen.
Moderator: Vragen over Thailand moeten via de redactie als lezersvraag.