Standplaats Bangkok: de geur van vers schooltassenleer…
Het nieuwe schooljaar is inmiddels al weer ruim twee maanden oud en de eerste mid-term examens zitten er op. Pfff..
Mijn leerlingen komen nagenoeg allemaal uit anti-Roodhemdnesten. Ze doen hun politieke voorkeuren op, zoals wij allemaal, tijdens het avondeten waar hun ouders de malaise van het land bespreken.
Zelf zijn mijn leerlingen naar mijn idee nog te jong voor genuanceerde politieke stellingnames, gebaseerd op levenservaring, vallen en opstaan.
Twaalf jaar geleden, toen ik voor het eerst voor de klas stond op een Thaise middelbare school, viel ik achterover van het gebrek aan algemene ontwikkeling bij Thaise tieners. Velen meenden dat Afrika een land was – een mening die 7 jaar later gedeeld zou worden door de Republikeinse kandidaat voor het vice-presidentschap van de VS, Sarah Palin – en ze waren er heilig van overtuigd dat New York de hoofdstad van Londen was, een overtuiging waarvan ik niet helemaal zeker ben of Palin die ook aanhing, maar het zou me niets verbazen…
Thailand is al eeuwenlang binnenwaarts gericht. Thais weten heel weinig van de rest van de wereld, waarin ze eigenlijk veel op Amerikanen lijken. Eén en ander heeft te maken met het feit dat Thailand als enige natie in ZO-Azië nooit gekoloniseerd is geweest door een westerse mogendheid. Iets waar de Thais heel trots op zijn. Dat heeft op zijn beurt weer geleid tot een soms griezelig nationalisme. Alles wat zich buiten het land afspeelt, was (tot voor kort) van nul waarde. Thailand als centrum van het universum.
Wat me ook opviel was het onvermogen van Thaise leerlingen om zelfstandig na te denken en te analyseren. Wanneer ik vroeg aan een leerling ‘Wat vind je van…..’, dan was een hulpeloos gestaar in het niets mijn deel. Ze hadden nooit geleerd om ‘iets te vinden’. Onderbouwde meningen zijn nooit onderdeel geweest van het Thaise curriculum, waarin altijd de nadruk is gelegd op feitenkennis. Het goede oude stampwerk dus.
Vijftien jaar geleden werden op last van het Thaise Ministerie van Onderwijs ‘critical thinking’ en ‘child-centered learning’ ineens buzz words op Thaise scholen. Het had decennia lang met lede ogen moeten aanzien hoe Thaise ouders die het zich konden veroorloven, hun kinderen stuurden naar de VS, Australië en Engeland voor een educatie waar hun kroost daadwerkelijk mee aan de slag kon.
Vraag is alleen: Hoe implementeer je die zaken, wanneer het gros van de Thaise docenten ook een produkt is van dat vermaledijde ‘rote-learning’ systeem, het goede oude stampwerk dus…?
Antwoord van mij: Alle huidige docenten geleidelijk vroegtijdig laten afvloeien in een vervroegd pensioensysteem en het salaris voor beginnende Thaise leraren (180 euro per maand) verdrievoudigen om zo nieuwe, jonge leraren aan te trekken en de Thaise lerarenopleiding reorganiseren met behulp van kennis en mankracht uit het buitenland.
Antwoord van het ministerie van onderwijs: Fuck, how would I know?!
Toen mijn baas, een Amerikaanse man van het ‘hiring and firing’-gebeuren op onze school een Israëlisch stel van Zuid-Afrikaanse afkomst recruteerde, kwam Yupa, het hoofd van het Foreign Language Department, buiten adem onze lerarenkamer binnenstormen en riep’ Chester, hoe kun je die mensen aannemen, een Jood en een Israëli, (Jael was joods, Clarke haar vriendje, Israëli), de joden en Israëli’s zijn in oorlog met elkaar!!!’ Yupa is van 1948 en heeft zodoende toch genoeg tijd gehad om zich te kunnen verdiepen in de kwestie die sinds die tijd speelt in Israël?
Of niet soms?
Maar nu, negen jaar later, zijn dingen gelukkig veranderd door het Internet. Het Internet heeft ervoor gezorgd dat Thaise middenklasse tieners veel meer bij de tijd zijn dan hun Thaise docenten van middelbare leeftijd, waardoor er een situatie ontstaan is dat mijn Thaise collega’s niets liever willen dan een vervroegd pensioen. Ze zouden onophoudelijk verbeterd worden door hun pupillen…
(Bron: Cor Verhoef, Het Triumviraat, 24 mei 2010)
Mooi stukje en soms herkenbaar ik moest dan ook direct aan mijn Thaise zwager (van mijn leeftijd een 50 plusser) denken toen ik uw stukje las.
Toen ik hem jaren geleden voor het eerst ontmoete liet hij mij zijn fruit plantage zien, en hij vroeg toen aan mijn vrouw wat voor bomen ik had in Holland.
Zij vertelde hem dat ik geen bomen had, waarop hij haar vroeg waar ik dan veel leefde!
Hij had echt geen benul van wat er buiten Thailand in de wereld afspeelde, en nu merk ik inderdaad dat er veel verandering is sinds de komst van internet, en dat is denk ik een goede zaak.
Er is 1 vraag die bij mij opkomt toen ik uw stukje las, uw schrijft dat het Internet ervoor heeft gezorgd dat Thaise middenklasse tieners veel meer bij de tijd zijn dan hun Thaise docenten, en deze daarom met vervroegd pensioen willen.
Ik denk dat deze docenten meer met hun tijd mee moeten gaan, wat let het deze docenten om zich ook wat meer op het internet te richten en zodoende de zelfde kennis op te doen als hun studenten, zij zullen dan door hun studenten niet meer zo snel woorden verbeterd denk ik.
Ik kan natuurlijk alleen oordelen over mijn Thaise collega’s die veelal ver in vijftig zijn en die vinden al dat internetgedoe maar niks, en van de zgn ‘sociale media’ moeten ze in de meeste gevallen niets hebben of weten niet eens wat er onder verstaan wordt. Ik heb een schooldirectrice gehad die meende dat Facebook een gezichtscreme was, even ter illustratie.
Misschien heeft het allemaal wel te maken met het feit dat mijn Thaise collega’s van nature niet zo nieuwsgierig zijn. Ze lezen ook nooit een boek. Let wel, ik heb het alleen over mijn collega’s die ik al 9 jaar ken en ik heb nog nooit iemand met een boek gezien. Er wordt bizar weinig gelezen in dit land.
Ik moet wel vermelden dat mijn Thaise mede-lotgenoten allemaal hele lieve mensen zijn. Mijn school is een warm nest. Wat mijn lessen betreft, mijn leerlingen hebben nooit een vermoeden wat er nu weer gaat gebeuren. Vinden ze leuk.
Een aantal jaren gelden was ik met mijn vrouw op het verjaardagsfeestje van mijn broer. Zijn zwager zat naast me. Het kwam zo ter sprake dat we dat jaar met Kerst in Thailand zouden zijn. De zwager vroeg me hoe Thaise gezinnen hun kerstboom optuigden. Ik antwoordde hem dat de meeste Thaise gezinnen aanhangers van Bhoeda zijn, en geen kerstboom in huis halen. Hij keek me vreemd en verbaasd aan, had er geen benul van. Dacht dat de hele wereld wit zag.
Cor,
Jouw verhaal las ik met een smile. Heel herkenbaar was dat alles.
Ik woon naast de lokale school en kan het leggeven goed volgen. En dat lesgeven is niet meer van deze tijd.
Inderdaad wordt er bedroevend weinig gelezen in Thailand. Het verbaasde mij, dan ook niet, dat ik in IT-winkels en boekwinkel hoorde, dat men nog nooit van een E-reader had gehoord, laat staan, dat ze die in de zaak te koop hebben.
Als je ’s morgens tussen 7 en 8 over het Thaise platteland rijdt zie je overal stoeten van kinderen in alle leeftijden in hun uniformen met een schooltas op de rug uit alle soi’s optrekken naar school. Dat blijf ik een mooi gezicht vinden, ik vind dat hartverwarmend.
Moderator: uw reactie moet over Thailand gaan.
Geachte Cor,
Inderdaad een leuk stukje,en zo herkenbaar,zeker de stukjes over geografie en geloof
stromingen die voor de Thai een onbekend terrein zijn,en zeker ook de kennis van
(moderne ) media,het internet.Ik heb sommige stukjes met verbazing gelezen,de reactie van de Thaise docente Yupa,citeer,( die toch tijd genoeg heeft gehad om zich te kunnen verdiepen in de kwestie,..Joods,..Israeli ) ok !! bij deze,..in de staat Israel heb je verschillende geloof stromingen 82 % is Joods,..14 % is Islamitisch w.o. Soenieten en Sjiieten en nog andere religies zoals Christenen 2.7 % en Druzen1.7%,dus de opmerking van Yupa ( bewust of onbewust ) is dus niet per definitie verkeerd.
Dat de Thai weinig van de rest van de wereld weet,is een wetenschap die je ook de rest van de wereld kunt verwijten,met alle mooie,maar ook griezelige nadelen.deze worden ons door de media dagelijks voorgeschoteld,…want de media heeft ten alle tijden een win win situatie.Maar je hebt gegevens en feiten en het is zaak daarin onderscheid te kunnen maken,en dan is internet als medium een bibliotheek.
En daarbij moeten wij nooit vergeten,…de Historie wordt geschreven door de overwinnaar,en dat in alle kleuren van het leven.
Alle huidige docenten geleidelijk vroegtijdig laten afvloeien, het salaris verdrievoudigen en de lerarenopleiding reorganiseren met hulp uit het buitenland. Dergelijke maatregelen zijn in geen enkel land realistisch en haalbaar en dus ook niet in Thailand. Het geeft iets aan van frustratie (uitmondend in cynisme) maar het draagt niet bij aan de oplossing van een probleem dat – naar mijn bescheiden mening – veel dieper zit.
Vele decennia lang is Thailand geregeerd door autoritaire premiers die ook wel dictator konden worden genoemd. In een aantal omringende landen was (en is?) hetzelfde het geval. Deze lieden hadden absoluut geen behoefte aan mondige burgers die zelfstandig kunnen denken en hun mening vormen. Een van hen verbood zelfs lessen in de Engelse taal omdat Thai voldoende was (om de wereld te veroveren).
De Thai cultuur is er een van geen conflicten aangaan, van zoeken naar compromissen en het Boeddhisme verafschuwt extreme uitingen (zowel van links als van rechts). Wellicht een van de redenen waarom zowel rechtsextremisme als linksextremisme nooit een brede voedingsbodem hebben gevonden in Thailand, en nu ook niet vinden.
Hulp vragen uit het buitenland betekent erkennen dat je er zelf niet meer uit komt. Het verhogen van salarissen vraagt om (nog meer) vriendsjespolitiek bij het aannamebeleid van docenten. En de huidige onderwijsmanagers hebben geen belang bij grootschalige reorganisaties.
Ik werk op een universiteit en ben niet zo optimistisch over het effect van internet als Cor. Mijn studenten zijn dagelijks uren op facebook, posten (naar mijn mening) onzinnige berichten en foto’s (vooral van wat ze eten) en het copy-pasten van teksten heeft de omvang aangenomen van China. Ze gebruiken nog niet 5 % van de mogelijkheden van het internet om echt veel sneller te leren. Ze worden mijns inziens niet slimmer, maar dommer.
Beste Chris,
Of een oplossing al of niet haalbaar is is niet de vraag. Ik vraag me vaak af hoe het abominabele systeem omgekeerd zou moeten worden, haalbaar of niet. Wanneer je afgaat op wat haalbaar zou zijn, dan zou ik moeten schrijven dat alles bij het oude moet blijven. want dat is immers al behaald en dus haalbaar.
Ik heb verder geconstateerd dat mijn leerlingen wel degelijk assertiever en mondiger zijn geworden gedurende de afgelopen tien jaar en dat komt mijns inziens door het Internet en de Sociale Media. Leerlingen ventileren daar voor het eerst -anoniem- hun mening over zaken, waar ze vroeger niet niet eens over durfden te dromen.
Over het vragen van buitenlandse hulp; waarom denk je dat jij en ik hier vet betaald aan de slag zijn? De Thais zijn niet gek. Die snappen echt wel dat wanneer er een probleem ontstaat (Thaise leraren kunnen geen Engels geven) dat onoplosbaar is. wordt er wel degelijk op de deur geklopt.Wanneer dat niet zo zou zijn, dan hadden jij en ik hier niet eens kunnen werken.
Over het dommer worden van je studenten door het internet. Waar baseer je dat op? Welke graadmeter heb je hiervoor gehanteerd? Mijn leerlingen zitten ook vaak op FB, maar ze geven daar ook vaak prijs van hun emoties, ideeen, gedachten en jawel..meningen. Helemaal niet slecht toch?
Cor,
Dat men in Thailand graag wilt dat de jongeren Engels leren is een feit,maar wel met een Thaise grondslag,gedachten gang,zienswijze en,formulering,het Thaise cultuurgoed.
Daarom ook dat bijna altijd een Thaise docent in de klas aanwezig is,en bepaald in samenspraak met de schoolleiding hoe en op welk een manier wordt lesgegeven,wat in principe een probleem oplevert voor de docent Engels,door zijn/haar beperking van de Thaise taal en cultuur ,…want laten we wel zijn,…het vertalen van het Engels naar het Thais is een verkrachting van het Thaise taalgebruik,..een olifant door de porseleinkast
En betreffende je reactie op naamgenoot Chris
met betrekking op het soort gebruik van internet c.q. fb.,met het uiten van emoties gedachten,meningen dat is helemaal wel… ( slecht ) naief, of dit nu in Thailand,het Westen of waar dan ook gebeurt.Waar we het in deze over hebben zijn toch jongelui,van pubers tot en met de leeftijd van 25,en kunnen later worden afgerekend op hun uitlatingen cq gedachten,gedaan op een leeftijd,in die ze de gevolgen daarvan nog niet kunnen overzien,,……een goede docent is die,die de toegevoegde waarde kan geven
Dommer? ja:
1. de resultaten van Thai studenten en scholieren op nagenoeg alle onderdelen: taal, rekenen, Engels in de laatste landelijke schoolonderzoeken en universitaire toelatingsexamen. Zowel absoluut als relatief vergeleken met andere AEC-landen.
2. onderzoek wereldwijd waarin wordt vastgesteld dat studenten minder relevante parate kennis hebben mar alles opzoeken op het internet (maar daarna ook vergeten).
Voorbeeld 1: gisteren moest ik hospiteren bij een examen ‘basis mathematics” voor 1e jaars studenten van mijn faculteit. (studenten zijn circa 20 jaar). De eerste 10 vragen gaan over percentages. Hoeveel is 20 % van 500? Hoeveel procent is 4 van 80? De studenten moeten dit opzoeken met een rekenmachine.
Voorbeeld 2: de middelgrote bedrijven in Tailand heben grote moioete hun vacatures te vervullen. Belangrijkste reden: het gebrek aan GOEDE werknemers. Een vriend van me durft zelfs geen afgestudeerden van de univeresiteit aan te nemen omdat hun kennis absoluut niet voldoende is voor de arbeidsmarkt.
@Chris
Je hebt op alle punten gelijk. In de eerste plaats doceer jij op universitair niveau. Dit betekent dat alle studenten aan het einde van hun opleidingstraject bezig zijn en binnenkort losgelaten zullen worden op de maatschappij. Dit geeft jou een uniek “helicopter view” gekoppeld aan een veel beter inzicht in het “totaalproduct” (de student) dan een leraar Engels op een middelbare school. Dit is volstrekt niet beledigend bedoeld maar een feitelijke constatering.
Een paar weken geleden maakte de Bangkok Post gewag van het feit dat de Thaise Autoriteiten zich de grootste zorgen maken over de immer dalende kwaliteit van de afgestudeerde artsen aan de Mahidol Universiteit. Dit komt voornamelijk omdat rijke ouders enorme bedragen onder de tafel bieden om er voor te zorgen dat hun kinderen worden toegelaten tot deze universiteit. En veelal kunnen deze studenten door een slechte vooropleiding, totaal gebrek aan motivatie en vaak navenant laag IQ moeilijk meekomen. Hoe deze studenten uiteindelijk hun artsenbul verkrijgen is mij een raadsel maar het feit blijft dat het slechte artsen zijn en derhalve een gevaar voor de maatschappij.
Ik lees hier anti rood hemd nesten .
Dus mag ik aan nemen dat de meerderheid van zijn leerlingen komen uit gezinnen met poen .
En dat maakt al weer een groot onderscheid .
Ik bemoei me hier niet met de politiek hoor .
Zal mij een zorg wezen Rood of Geel , maar hier kan wel een burgeroorlog uit ontstaan .
Ik zie ook dat hier de spanningen onder sommige bevolkings groepen oplopen .
Maar zie wel het verschil tussen arm en rijk .
Rijke ouders in Thailand betekent ook beter onderwijs , nieuwe computers goede en snelle toegang tot het internet ed .
Ik ken ook een jonge dame good IQ , ouders zeer arm .
Heeft niets nog niet eens een Pc , wel tweedehands mobieltje .
Wil graag Engels leren .
Heren van dit Forum ook in Thailand is er nog heel veel te doen .
Om dit probleem de wereld uit te krijgen , maar met al die corruptie en vriendjes politiek , ben ik bang dat dit voorlopig wel een wens voor velen zal blijven .
Mvg Jantje .
Zelf heb ik een half jaar in de Isaahn les gegeven, wel ondanks internet, kunnen de meeste(80%) me nog steeds niet verstaan, ondanks dat ik aardig thais spreek.
Men verwacht hier dat je 45 uur aanwezig bent om voor 30 uur betaald te krijgen, als ik 1 minuut te laat ben wordt dat geld aan het eind van de maan direct van mijn loon gehaald, er is een prikklok, met vingerafdruklezer dus er kan niet mee gerotzooid worden, de thai zijn altijd te laat, maar dat moet kunnen zei de directeur.
Men wil dat ik engelse gramatica les geef, maar als men je niet verstaat is dat onmogelijk.
Ik heb ook aardrijkskunde les gegeven maar de landkaarten waren er niet, net zoals boeken, schriften etc..
Ook wilde men dat ik wiskunde les gaf, maar de meeste hebben nooit geleerd om te rekenen, dus het was voor mij zinvoller om ze dat 1st bij te brengen.
Met medeweten van mijn medeleraren heb ik voorgesteld om de zwakkeren in een aparte klas wat extra aandacht te geven, maar ook dat werd niet geappricieert.
Toen ik meeging naar meditatie les was ik de enige leraar aanwezig, al de anderen thai moesten BBQen en drinken natuurlijk.
De lesuren zijn veel te kort, 50 minuten en dan maar hopen dat ze niet zoals gewoonlijk te laat in het klaslokaal verschijnen want anders heb je maar 35 minuten om je kennis over te brengen.
Sommige thaise leraren gaan tijdens het lesgeven gewoon zitten computeren, en als de leerlingen computeren spelen ze spelletjes, het is haast ondoenlijk om ze iets te laten lezen en daarom leren ze ook niet, bijna al de thai spreken slecht engels, het wordt ze dus ook nog is verkeerd verteld, vandaar dat ze b.v. niet my wife zeggen maar my wy.
De r wordt ook niet uitgesproken, ik had het hier toevallig gisteren over met een vriend die franse les geeft..
Ik ken een paar thai die goed engels spreken, maar die komen uit rijke families en hebben allemaal in the UK les gehad voor 3 of 4 jaar.
Er wordt teveel gepraat in de klas, ik heb wel is het wordt praatziek gezien op deze site.
En het gaat allemaal nergens over.
De meeste thai willen gewoon niet leren, uitzonderingen daar gelaten, het beste leer je iets door het te herhalen, en vooral op te schrijven, naderhand kijken of je alles nog weet.
Een computer wordt gezien als een “toy” een computer is eigenlijk alleen bruikbaar om informatie op te zoeken zodat het in de klas gebruikt kan worden.
Soms een powerpointpresentatie er tussendoor, als er tenminste een projector aanwezig is.
Ik zie de meeste thai nog steeds met een calculator werken, omdat ze nooit de tafels van 1 tot 12 uit hun hoofd geleerd hebben zoals wij.
Ik kan goed overweg met mijn leerlingen omdat ze zien dat ik ze echt iets probeer bij te brengen, en ik behandel ze allemaal hetzelfde, ik heb goede collega`s die zover ik weet hetzefde doel nastreven.
Maar zolang ze niet leren van hun fouten, veranderd er niets.
mvg, Aart
Morgen Aart,
Mijn hemel, werkt dit niet giga frustrerend om voor de klas te staan en te proberen de jeugd iets bij te brengen en ze blijven maar kletsen???
Ik verbaas me er altijd over waar ze het in hemelsnaam over hebben.
B.v., ze werken de gehele dag, dag in en dag uit, samen en die kwek staat geen moment stil.
Nu weet ik dat de thai alles,maar dan ook alles tig keer herhalen, maar dan nog, om een dag vol kunnen praten zonder onderbreking??????????????????
Louise
Als ze niet stoppen met praten , ga ik met m`n nagels over het schoolbord en ik kijk ze vragend aan !!!!
Tja, toch even een kleine correctie. Thailand strooit maar wat graag zand in de ogen over het niet gekoloniseerd zijn. Thailand is gedurende de Tweede Wereldoorlog wel degelijk gekoloniseerd door Japan. Aangezien Thailand “fout” was in die tijd en op hun beurt Japan de vrijheid bood gebruik te maken van diens havens om zo o.a. Malaya (Maleisie) incl. Singapore binnen te vallen is Thailand enige souvereiniteit aangeboden als dank. Nu heeft u ook direct antwoord op de vraag waarom er altijd en eeuwig terroristische aanslagen plaatsvinden in het zuiden van Thailand waar veelal moslims wonen. Als “dank” kreeg Thailand dit stukje Malaya van Japan. Tja, en deze mensen (waar de haat generaties diep zit), wil gewoon weer terug bij het huidige Maleisie.
Dat Thailand dit stukje geschiedenis maar wat graag vergeet en liever niet hoort mag duidelijk zijn.
Verders herken ik het verhaal wel. Ik woon alweer 20 jaar in Thailand en heb in die tijd enige jaren les gegeven in Bangkok (highschool) en zag er na verloop van tijd weer vanaf want initiatieven om de studenten wat meer mondiger te maken worden niet geapprecieerd. Ik probeerde o.a. meer interactie tussen de studenten te creeren en helaas, dat mocht niet. Wat ik zag (en nog steeds zie) is dat studenten wel mondiger worden, maar dan wel binnenskamers bij vrienden en familie en natuurlijk anoniem via het internet (o.a. facebook). Thailand zit niet te wachten op mondige studenten omdat het systeem dat niet wil. Iedere vorm van mondigheid of openheid tracht men nog steeds in de kiem te smoren. Jammer. Wat voor ons normaal is in een modern onderwijssysteem, is in Thailand nog steeds “not done”.
Ik sprak ook geregeld ouders en velen zien deze tekortkomingen waar het onderwijs vooral uit dicteren bestaat met weinig ruimte voor goed Engels. Zelfs nu nog. Deze ouders vertelden mij ook dat na deze school hun kinderen sowieso naar het buitenland gestuurd werden voor een hogere vervolg opleiding. Of de kinderen na hun studie weer terug kwamen naar Thailand was voor hen niet belangrijk. Toch jammer dat je goede studenten (lees: kwaliteit) Thailand ziet verlaten en dat “het systeem” daar niets aan doet.
Dat was voor mij de reden vorig jaar het onderwijs in Thailand te laten voor wat het was, want het belemmerde mij ook enorm.
Heb me nu verders 100% toegelegd op het runnen van m’n eigen reisbureau die ik al weer 10 jaar heb. Laat ik maar lekker voor mezelf en m’n gezin zorgen. Veel belangrijker dan aan een dood paard te trekken.
Rudolf, in mijn stukje staat ” Eén en ander heeft te maken met het feit dat Thailand als enige natie in ZO-Azië nooit gekoloniseerd is geweest door een WESTERSE mogendheid.”.
En dat klopt wel. Overigens de jaren van de 2e WO zou ik liever Japanse bezetting willen noemen ipv kolonializatie.
Verder beschouw ik mij alleminst als een onderwijdeskundige. Dat zijn uw woorden. Ik geef gewoon les en ben dus leraar.
Even een foutje wegpoetsen. Mijn bovenstaande reactie was een reactie op hetgeen Gerard schreef en is dus niet voor Rudolf bedoelt. Sorry.
Op alle punten ben ik het met Cor eens muv zijn opmerking dat,wellicht ironisch bedoeld, de salarissen verdrievoudigd moeten worden.Bij vele in Thailand geinteresseerde nederlanders bestaat de indruk dat onderwijzers worden onderbetaald{Cor weet vermoedelijk wel beter}.Niets is minder waar.Onderwijzers behoren met hun salaris tegenwoordig tot de topverdieners zeker gezien hun secundaire en tertiare arbeidsvoorwaarden.Ik ken echtparen{2 salarissen dus} die met 100.000 baht per maand thuis komen.Hoogte cq. laagte van salarissen moet bovendien altijd bezien worden in verhouding tot andere beroepen.Overigens herinner ik mij een IQ. test met als resultaat dat de thaise leerlingen 10 punten lager scoorden dan in andere landen,ongetwijfeld is hier ook debet aan het weigeren van lezen van boeken.
Jammer dat beide “onderwijsspecialisten” van Thailandblog elkaar altijd proberen de loef af te steken. In plaats van elkaar te completeren, waardoor een goed en helder beeld en inzicht ontstaat, wordt de verwarring groter. Dat is uitnodigend voor anderen om ook een duit in het zakje te doen en de verwarring breder te maken. (Het valt mij overigens vaak op dat commentaren nadien vervuld zijn van ontzettende grammaticale fouten, een gebrek aan taalvaardigheid, foutieve zinsconstructies, en dat generaliseren niet onbenut wordt gelaten.)
De discussie op het artikel van Cor V. lijkt op die van eind juli jl. nav een artikel van Chris de B. Een herhaling van hetzelfde, incluis de uitkomsten. Ik ga het idem doen.
Hieronder een bewerking van een eerdere reactie mijnerzijds dd 22-7:
“De Thaise samenleving wordt gekenmerkt door een uiterst conservatieve instelling, een verstrengeling van belangen, een behoudzucht bij de politieke elite, en een aantal algemeen geaccepteerde maatschappelijke attitudes zoals het niet-kritisch zijn en het niet zelfstandig denken, welke attitudes in vele (Zuid-)Oost-Aziatische samenlevingen door de eeuwen heen onder invloed van o.a. het Bhoedisme is ontstaan.
Wil Thailand meedoen in de vaart der (omringende) volkeren, dan is een nieuw soort bewustzijn essentieel zijn. Een bewustwording dat ‘men’ met zijn allen progressie wil en dat ook als zodanig voelt. Echter, Aziatische culturen hanteren per definitie, door de eeuwen heen en tot nu toe, nog immer een hiërarchisch wereldbeeld, en zijn ervan overtuigd dat hun leiders de vooruitgang wel (zullen) bewerkstelligen. Het ‘top-down denken’ zal omgebogen moeten worden in een nieuw ‘bottom-up mensbeeld’.
Alle geledingen in de Thaise samenleving, jong en oud, zal moeten beseffen dat ieder individu in een samenleving een potentiële hulpbron is, dat iedereen gelijke kansen moet krijgen om zich te ontwikkelen, dat geen enkel talent verwaarloosd mag worden, en dat iedereen zijn/haar bijdrage levert aan de samenleving. Daartoe zijn behalve structurele wijzigingen, nog veel belangrijkere mentaliteitswijzigingen nodig. Belangrijker nog dan het vervroegd afvloeien van oudere leraren, het ophogen van salarissen voor beginnende onderwijskrachten, en het binnenhalen van buitenlandse kennis van zaken. Dat gaat weerstand geven, kweekt nog schevere verhoudingen, en of de verandering zal worden geaccepteerd en breed gedragen is ook maar de vraag.
Ook in Thailand zal bij het rijpen van voortschrijdend inzicht de verandering plaatsvinden.
Echter zal het tempo ‘slowdown’ zijn, en de resultaten nooit westers. Dat hoeft ook niet. Thailand is Nederland niet, het Oosten niet het Westen, en de ZOA-regio Europa niet.
Dat Thailand zich nog een hoop verworvenheden moet eigen maken dat moge duidelijk zijn.
Ik hoop dan maar dat de beide onderwijsspecialisten ons nog vaak enthousiast gewag doen van de voorzichtige eerste schreden naar volwassen worden van zich emanciperende jongelui, (van dit laatste kan gezegd dat zij van dit imago af moeten!)
Met dank en groet, Rudlof
Het blijft lastig om je eigen normen en waarden niet op te leggen aan anderen.
Ik kan me goed voorstellen dat je als Thaise burger minder waarde hecht aan geografische en politieke en maatschappelijke kennis buiten Thailand.
Over het algemeen hebben de Thaise burgers een kleine woon/leefomgeving waarin zij zich bewegen.
Als ik de piramide van Maslow erbij haal dan is het dus ook logisch dat de wil om te studeren minder aanwezig is. En dan laat ik buiten beschouwing of iemand ook daadwerkelijk de mogelijkheid heeft om te studeren.
Uiteraard is streven naar vooruitgang en ontwikkeling prima maar ten grondslag hieraan ligt denk ik ook de woon/leefsituatie waarin iemand zich bevind.
Met andere woorden ik zou het ook belangrijker vinden om een boterhammetje te verdienen dan te weten wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt.
Het grote verschil tussen de lagere en hogere klassen in de Thaise samenleving is een struikelblok en daarin zal macht en financiën zeker een rol spelen.
Aan de andere kant zie ik ook veel dingen waarin de Thai mijn inziens beter ontwikkeld zijn dan bv wij Nederlanders. Hierbij denk ik aan creativiteit, muzikaliteit en bv kennis over natuur.
Al met al eindig ik dan ook met ieder zijn eigen normen en waarden respecteren en er is geen goed of slecht. Er is alleen anders 😉
Cor: leuk geschreven artikel, maar toch even ….de titel!?
Ik zie hier in Thailand nooit leerlingen met een leren schooltas, het is allemaal een door de school verstrekte rugzak. Handig misschien om van huis naar school en v.v. te gaan, maar ik vraag mij altijd af of je de spullen zo mooi georganiseerd in die rugzak kwijt kunt. Als ik af en toe in de rugzak van onze zoon kijk, lijkt het wel oorlog, Boeken en schriften met ontelbare ezelsoren, verfomfaaide notitieblaadjes, plastic zakjes waar eten in heeft gezeten enz.
Zelf had ik op de middelbare school wel een leren schooltas, iedereen had dat, dus de geur van een leren schooltas ken ik wel wel. Nooit vers natuurlijk, want het was stoerder als je een wat oudere tas had. De tas ging ook niet op de bagagedrager van je fiets, maar gewoon voorop het stuur.
Hoe ze het tegenwoordig in Nederland doen weet ik niet, misschien ook wel vaak met een rugzak of toch met leren schooltas of diplomatenkoffer?