Reizen en Internet
Vakantie naar Thailand, het is altijd weer mooi en avontuurlijk. Reizen is in mijn optiek het mooiste wat er is. Heerlijk, je bent in een andere wereld, de geuren, de kleuren, het spat er allemaal weer vanaf. Geen gezeur meer aan je hoofd, al dat heerlijke eten, wat is er nou mooier dan dat?
Het is weer een groot avontuur dat je te wachten staat, je bent maar weer een bofkont. Het leven is prachtig.
Zei ik nou avontuur?
Smartphone
Ik zie ze daar tegenwoordig lopen met de smartphone in de hand, routeplanner aan, ze zien helemaal niks meer om zich heen en staren alleen maar naar dat ding om op die manier het voorgenomen doel te bereiken. Als je zelf niet uitkijkt, lopen ze je zo overhoop zo aandachtig zijn ze bezig met hun smart. Op die manier kom je waarschijnlijk wel aan waar je wilt zijn, maar dat avontuur is op die manier wel vertrokken.
Internet, het is allemaal zo belangrijk geworden, en het neemt een steeds grote plaats in van het leven van de reiziger van vandaag de dag. Ze komen aan bij een hotel, eerste vraag: Heb ik hier wel gratis WiFi? Zo niet ben ik er vandoor en neem een andere toko. Kortom een groot deel van de vakantie wordt aan het internet besteed. Even naar al je vrienden schrijven, via je hotmailtje, overal het zelfde verhaaltje afsteken, het snoept een aardig stukje van je tijd af. Natuurlijk krijg je dan weer post terug, die weer vragen bevat die jij dan weer dient te beantwoorden, dus daar ga je.
Laptop mee
Je laptop moet mee, weer een kg of vier extra mee te sjouwen, want zonder dat ding ben je natuurlijk helemaal verloren, maar gelukkig ons hotelletje heeft Wifi. Dat je verbinding in negen van de tien gevallen zo waardeloos is ( WiFi zit achter een router, dus hoe meer gasten internetten hoe trager het wordt) nemen ze allemaal voor lief, ze zullen en moeten Internetten, want goh wat moet je familie wel niet denken, je kunt wel in een ravijn zijn gedonderd of zo.
Zelf ben ik gek op Internet, ik zou niet meer zonder kunnen, ben er ook zeer goed in thuis, maar wil ik dat allemaal wel als ik op vakantie ben samen met mijn vrouw? Wil ik wel door iedereen bereikt kunnen worden, en gevonden via de GPS van de mobiele telefoon? Ik durf niet eens het nummer aan mijn ouders te geven, want dan bellen ze me op als ze ziek zijn, oh we zijn zo ziek (griep), je moet naar huis komen. Of zo erg, we zullen het je maar vertellen gisteravond is je hele huis tot de grond toe is afgebrand.
Vakantie
Wat heb ik daaraan als ik duizenden kilometers van huis ben? Het enige resultaat is dat ik me zorgen maak en dat mijn vakantie volledig naar de haaien is. Ik geef mijn nummer dan ook maar aan een persoon, met de woorden erbij van als de zaak in de hens vliegt, vertel het me dan niet eerder dan op de laatste dag van onze vakantie. We hebben er voor gespaard, het hele jaar naar uitgezien, weg van de sleur van alle dag. Kortom ik hoef al die futiliteiten van mijn achterban hier in Nederland helemaal niet te weten als ik daar ben. Ik zit op een andere planeet.
Een laptop gaat bij ons dan ook niet mee, en een simkaartje koop ik daar wel, heb ik gelijk een ander nummer, wat ik dan aan die ene vriend geef, just in case, verder gebruik ik dat ding alleen maar voor eventuele zaken in Thailand zelf.
Toch mag ik graag schrijven, vind ik leuk om te doen, en je maakt wat mee, zoals wij reizen, in een maand leggen we zo een paar duizend kilometer af, en ach je wordt helaas ouder dus dat geheugen van me is ook niet zo best meer, dus hoe los ik dat op?
Reisblogs
Tegenwoordig heb je de leukste gratis reisblogs, sommige zelfs met een compleet forum, of andere leuke functies, allemaal gratis en voor niets, Google dat maar eens.
Voor mij is dit de ideale oplossing, ik kan het iedereen aanraden, af en toe wandel ik lekker een Internet cafeetje binnen, (bijna altijd wel 2 MB dus redelijk snel) Je opent je blog en je kunt je belevenissen mooi in een verslag zetten, met wat foto’s erbij, of je zet wat linkjes in je tekst naar Googles afbeeldingen zoeker, en hop je achterban kan mooi meelezen en ook nog wat van de omgeving zien. Kaartje erbij via Google Earth, en ze kunnen zowat op je kop inzoomen bijwijze van spreken.
Als je later thuiskomt heb je een prachtig verslag van je reis wat je later weer kunt nalezen of voor verder gebruik bijvoorbeeld bij je fotoalbums weer kunt hergebruiken, zo heb ik er zelf ook nog wat aan, en ik heb dat probleem met dat geweldige geheugen van me ook weer opgelost.
Je hele reis kun je uitzetten op een kaartje, dus je route heb je ook gelijk mooi even in kaart, later even copy/paste, en hij kan zo bij je foto album.
Je achterban geef je van te voren even een linkje naar die blog. Daar kunnen ze dan ook reageren, zo hebben zij wat leuks te lezen en te zien. Je bent in één klap van het hele gedonder af.
Heerlijk af en toe in de ochtend ontspannen af en toe wat schrijven, geen laptop mee, en ik bepaal wanneer ik weer te bereiken ben, wat is het leven toch mooi, ik heb er nu alweer zin in.
Prettige vakantie, folks, en geniet ervan!
Dat de kleuren eraf spatten, heeft met het zonlicht te maken.
Onder grauwe regenwolken verdwijnt er veel licht en kleur.
Daarom zijn heldere winterse dagen ook zo mooi.
Dat vond ik “vroeger” altijd zo fijn aan vakantie.
Gewoon onbereikbaar voor iedereen, geen slecht nieuw omdat je taal toch niet kon verstaan en lezen.
Lekker een paar weken rust en dan bij thuiskomst snel die stapel kranten doorbladeren om te zien dat je niet echt iets had gemist
Ik (of mijn reisgenoot) belde altijd ieder 5-6 dagen ff naar huis, 5 minuutjes 300Thb (fl 25,00 in die tijd)
De komst van de gsm heeft inderdaad veel verandert en de smartphone nog meer.
Ik nam in TH altijd een Thaisnummer dat ik doorgaf aan het thuisfront voor noodgevallen etc.
De nederlandse telefoon ging altijd uit op vakantie en als ie op Schiphol dan weer aanging zag je dat je baas een paar keer had gebeld (ondanks dat ie wist dat je op vakantie de telefoon uitzet).
Maar ik zou het internet en de smartphone nu toch niet willen missen, al is het maar om die leuke verhalen en commentaren op Thailandblog te lezen 🙂
Hallo
Ik ben 67 jaar , en vind het een zegen , de smartphone op reis , bereikbaar voor familie en vrienden.
Hotel boeken, een beschrijving van een tempel vinden en vooral als je wilt weten waar je bent , opzoeken met gps en maps.me . Op mijn smartphone zit een aan er uitknop .
Ik raad een ieder aan deze uitvoering te gebruiken
Groeten een oude reiziger.
Het zal u niet verbazen dat mijn tablet, WiFi en internet mijn grootste vrienden zijn.
Ik vind het leuk en dat is het voornaamste.
Wat een ander vindt zal mijn aan m’n derrière oxideren.
Ik zat van de week ergens met iemand in een bar, daar stond de muziek zo hard, dat we elkaar niet konden verstaan. Toen zijn we maar via messenger gaan communiceren.
En iedereen maar denken dat we totaal geen aandacht voor elkaar hadden.
Mensen die graag klagen moeten helemaal niet zeuren over anderen die hun smartphone gebruiken, voor hen is het een dankbaar onderwerp om over te mekkeren.
Een beetje dubbel als U zegt geen laptop mee maar wel naar een internetcafé.
Ik zorg dat ik altijd in echte noodgevallen bereikbaar ben. Nu maar ook 30 jaar geleden.
Een laptop gaat tegenwoordig ook altijd mee op reis. Gewoon handig als je iets wil weten over een volgende reisbestemming, iets over een hotel of iets wil boeken.
Ik ken die “goeie ouwe tijd” ook nog wel. Dikke reisgids mee, dik boek met budget hotels waarvan de prijs altijd onderhevig leek aan een enorme inflatie, lijst met namen voor ansichtkaarten, stapel kaarten van het gebied waar je naar toe gaat en nooit gedetailleerd genoeg zodat je ter plaatse nog een paar bij moet kopen. Verder een groot deel van de vakantie kwijt aan het zoeken en schrijven van ansichtkaarten en daarna nog een uur om bij een postkantoor de juiste postzegels te krijgen.
Allemaal zaken die nu in een handige smartphone verenigd zijn. Veel minder gesleep en gedoe en heel erg veel extra tijd om van die prachtige vakantie te genieten.
Succes met de goeie ouwe tijd.
Schrijver van dit verhaal is nogal tegenstrijdig in zijn opvattingen. Enerzijds geen “zware laptop” mee willen nemen, maar wel naar het internetcafe. Beetje blijven steken in 2001, denk ik dan.
Tegenwoordig heb je tablets, van pakweg 400 gram, waarmee je uit je eigen (reis)bibliotheek van 5000 titels prima lkunt lezen (geen 7 boeken mee, en halverwege de vakantie duur bijkopen onderweg), op alle gratis wifiplekken indien gewenst kennis kunt nemen van het thuisfront via SKype of Email, gratis kaart MET info van de omgeving , etc, etc.
Niemand die zegt dat het ding aldoor aan moet staan. Je kunt een fles drank in huis hebben zonder alcoholist te zijn: hetzelfde geldt voor een tablet of smartphone.
Ik denk eigenlijk eerder dat de schrijver zichzelf niet vertrouwd met een smartphone!
Het internet, het mobieltje maken een aantal zaken op vakantie gemakkelijker en veiliger. Maar het meest aantrekkeijke van vakanties wordt erdoor vermoord, volgens mij, en dat is de reiservaring op zichzelf. Alles kan worden opgezocht, voorbereid, geboekt en gecommuniceerd, met iedereen over de hele wereld. Waar is de verassing gebleven, het ontmoeten van onbekenden die je mee naar hun huis tronen om je te eten te geven. Hoe vindt je dat piepkleine hotelltje op het Franse platteland met drie kamers dat niet op het internet staat en waar je ’s middags moet doorgeven of je ’s avonds wilt meeeten? En als je ja zegt, zit je aan dezelfde grote tafel als de hoteleigenaar en zijn gezin en je eet ook hetzelfde. Wat als je in een plaatsje kampeert in Frankrijk waar een van de ploegen van de Tour de France is neergestreken zonder dat je het weet; en waar je dan ’s avonds een praatje kunt maken met Greg Lemond?
Dat is me allemaal overkomen op een vakantie zonder internet. Soms heb ik medelijden met de jongere generatie.