Ludo en Annemarie uit Nieuwkerke

Het is zaterdagavond, mijn vrouw en zoon willen naar een Thaise film en dus gaan we naar Central Plaza aan de Beachroad in Pattaya. Ik koop de kaartjes, de popcorn en de cola en laat ze dan alleen achter. Ik ga via de achterkant het gebouw weer uit naar Second Road op weg naar Klein Vlaanderen, één van mijn favoriete restaurants.

Ik nestel mij op het terras aan de drukke straat met een Singha biertje en bestel, zoals eigenlijk gewoonlijk, een biefstuk met pepersaus, gecompleteerd met gebakken aardappelen en groente. Klein Vlaanderen heeft een zeer uitgebreid menu, maar ik kies vrijwel altijd de biefstuk, omdat ik die beter vind dan in welk ander restaurant in Pattaya dan ook.

Terras

Terwijl ik wacht op mijn bestelling, kijk ik naar het drukke autoverkeer onder andere met de tientallen bussen op weg met toeristen naar de shows van Alcazar en Tiffany’s en laat mijn oog ook glijden over de andere tafels op het terras, die allemaal bezet zijn. Zo te zien veel gasten, die in Klein Vlaanderen logeren al dan niet vergezeld van een Thaise dame.

Aan het tafeltje het dichtst bij mij zit een echtpaar, ogenschijnlijk Nederlands of Belgisch, van ik schat begin zestig jaar. Daar denk ik over na, want hoe vaak lees ik niet op dit blog, dat Pattaya niet zo geschikt is voor oudere echtparen. Wat doen deze twee hier dan? Nou, als ik dat wil weten, zal ik het ze moeten vragen, niet waar?

Kennismaking

Dus, als zij en ik de maaltijd gebruikt hebben en nog wat nazitten, stap ik brutaal (zoals een rechtgeaarde journalist betaamt) op ze af, stel mij voor en vraag of ik hen wat mag vragen. Ja, dat mag! Het blijken Ludo en Annemarie (namen veranderd) te zijn uit Nieuwkerke in Heuvelland, België. Nou, ik weet vast niet waar dat ligt, maar ik heb een verrassing voor ze.

Ik weet het wel, want in Nieuwkerke ben ik vaak geweest bij de fabriek van Willequet, waar friet en andere aardappelproducten werden geproduceerd. Ludo vindt dat prachtig, want hij is aardappelboer en heeft altijd aan die fabriek geleverd. Genoeg stof om te praten natuurlijk en Ludo vertelt mij, dat de fabriek helaas niet meer bestaat en opgenomen is een grotere Belgische onderneming. Zijn bedrijf bestaat nog wel en wordt voornamelijk gerund door zijn oudste zoon.

Pattaya

Maar nu de hamvraag: wat doet een echtpaar van jullie leeftijd in Pattaya, het Sodom en Gomorra van Thailand? Ludo en Annemarie moeten hard lachen om die vraag, want zij zijn er nu een week en genieten met volle teugen van deze badplaats met die ontelbare leuke dingen om te zien en te doen. Zij zijn in Pattaya, omdat hun tweede zoon hier woont met zijn Thaise vrouw. Die zoon heeft een technische functie in de haven van Laem Chabang, heeft een huis gekocht bij het Maprachan meer, dat over een aantal maanden klaar zal zijn.

Tot die tijd logeren zij in het Centara Beach Hotel op de hoek van Central Road en Beach Road, waar dus ook Ludo en Annemarie hun intrek hebben genomen. Toen ik zelf voor het eerst in Pattaya kwam, logeerde ik daar ook, hoewel het toen nog Nova Lodge heette, een prima middenklasse hotel met een mooi zwembad in een tuinlandschap.

Wat te doen?

Je kunt in een vakantie kiezen: uitrusten/luieren of actief bezig zijn. Ludo en Annemarie doen beide. Zij wisselen de ene dag aan het zwembad, wat winkelen en zo af met op de andere dag een excursie, ergens naar toe. Zij zijn al in het Nong Nooch Park geweest, het Zeeaquarium en op de Pratumnak Hill en hebben ook al een show bijgewoond in Alcazar. Dat laatste vond vooral Annemarie prachtig met de mooie dames en schitterende kostuums.

Ludo vond dat wat minder, nou ja, de show was prima, maar het idee dat de showgirls ladyboys waren vond hij toch maar niks. Op het programma staan nog onder andere de tijgerzoo in Sriracha, Sanctuary of Truth en zij willen ook nog een tripje maken naar het apeneiland. Drie weken is veel te kort, zeggen Ludo en Annemarie in koor, er is zo veel te doen en zo veel te zien en zo veel te doen.

Uitgaansleven

Nee, in de drukke disco’s van Lucifer, Marine en zo zul je het echtpaar niet aantreffen, maar het is vakantie en Ludo houdt wel van een glas bier, terwijl Annemarie af en toe een Breezer nipt. Vlak bij hun hotel in Soi 8 hebben zij in “We are the World” een “stamkroeg” gekozen. Aardige, wat oudere bardames, nou ja oud, zeg maar rond de 25 – 28 jaar, leuke zestiger jaren live muziek en een zeer schappelijke prijs.

Elke dag rond vijf uur kun je het echtpaar aan de bar zien hangen en vaak ook nog wel voor een afzakkertje voor het slapen gaan. Annemarie vindt de dames niet alleen mooi, maar ook gezellig. In haar beste steenkolenengels vermaakt zij zich best met de dames, die graag met een westerse dame een spelletje spelen of kletsen over van alles en nog wat. Vooral haar prachtige grijze kapsel maakt Annemarie tot de ster van de bar.

Walking Street

Ja hoor, Ludo en Annemarie zijn ook in Walking Street geweest. Ze hebben zelfs met zoon en schoondochter een a gogo bar bezocht met de dansende halfnaakte meisjes aan de chroompaal. Walking Street zelf vonden zij wel gezellig om doorheen te banjeren, het bezoek aan de A gogo bar was minder. Ja, Annemarie zag wel, dat het allemaal jonge en mooie meiden waren, maar zo bloot hoefde voor haar ook weer niet. Ludo vond het ook maar niks, zegt hij ernstig en als zijn echtgenote even niet kijkt, gniffelt hij achter zijn hand.

ArtWell / Shutterstock.com

Imago van Pattaya

Pattaya is een stad voor alleenstaande mannen, die goedkoop hun gerief zoeken. Het zijn vaak dikbuikige mannen met tatoes en slecht gekleed. Wat vinden Ludo en Annemarie van dit imago? Nou, zegt Ludo, wij komen ook nog wel eens ergens anders; in Antwerpen of Rotterdam zie je ook dat soort mensen, maar wij vinden, je ziet wat je wilt zien. Als dat je niet bevalt, kijk je toch de andere kant op. Wij hebben er totaal geen last van.

Eten in Pattaya

Tijdens de voorbereiding van hun reis waren Ludo en Annemarie al op de hoogte van de vele mogelijkheden om te eten in Pattaya. Vooral Ludo voorzag vooraf problemen, want hij is niet zo’n liefhebber van “buitenlands eten”. Annemarie is wat makkelijker en wil ook wel de Thaise keuken uitproberen, waaraan Ludo zich helaas niet waagt. Vaak eten zij in hun hotel, maar af en toe, zoals nu in Klein Vlaanderen, gaan zij eten in een restaurant. Geen rijst voor Ludo, maar een gewoon gerecht van een stukje vlees met friet en wat groente. Annemarie dit keer ook, maar zij heeft al wel enkele Thaise gerechten gehad zonder de scherpe rode pepertjes.

Wonen in Pattaya

Ik leg ze uit waarom ik als gepensioneerde weduwnaar in Pattaya ben gaan wonen en beiden hebben begrip voor mijn beslissing van toen. Zelf zouden ze ook wel in een mooi huis hier, bijvoorbeeld in de buurt van hun zoon aan het Maprachan meer, willen wonen. Ludo ziet dat wel zitten om rondom zijn huis dan een mooie groente- en bloementuin aan te leggen, ondanks dat ik hem vertel, dat de grond zeker voor aardappels niet zo geschikt is. Laat dat maar aan mij over, zegt Ludo, mijn pootgoed gedijt overal. Maar goed, het zit er niet in. Zij kunnen België, het Heuvelland, hun familie en zeker hun twee kleinkinderen niet missen. Eigenlijk hebben ze al een beetje heimwee.

Kinderen

Over kleinkinderen gesproken, Pattaya is ook niet geschikt voor gezinnen met kinderen, zeg ik. Daar zijn Ludo en Annemarie het totaal niet mee eens. Als onze kleinkinderen wat groter zijn, zouden wij ze best hier naar toe mee willen nemen. Ook voor kinderen zijn er zoveel attracties, dat begint al met dat prachtige zwembad bij ons hotel. Je steekt de straat over en bent op het strand, waar, bij laag water, de kinderen naar hartenlust kunnen spelen. Dan heb je ook nog dat grote zwembad in Pattaya Park, de dierentuinen en het zeeaquarium of ze gaan paardrijden op Horseshow Point. Ze zullen zich geen moment vervelen.

Tenslotte

We breien een eind aan het gesprek, we betalen onze rekeningen en nemen afscheid. Ludo zwiert met zijn Annemarie richting Soi 8 tussen alle auto’s door, op weg naar “We are the World” voor hun slaapmutsje. Kunnen er dan ook wel twee of meer worden.

Ik ga terug naar Central Plaza om mijn vrouw en zoon af te halen, natuurlijk moet er dan door hen gegeten worden (film kijken maakt kennelijk hongerig) en dan naar huis.

– Herplaatst bericht –