Column – Thaise tijd: een rekbaar begrip
Thaise tijd is geen klok maar een vriendelijk bedoeld hersenspinsel van chronisch optimistische zielen die denken dat “tussen tien en twaalf” een poëtische metafoor is voor “we zien wel wanneer ik mijn ontbijt verteerd heb”. Ik sta erbij en kijk ernaar met mijn ingebakken Europese punctualiteit die inmiddels krom trekt als een banaan in de tropenzon.
Afspraak is afspraak, denk ik nog stug, terwijl ik zenuwachtig op mijn horloge tik als een morsecode-operateur in doodsnood. Al maanden train ik mijn geduldsspier met een intensiteit waar een Shaolin-monnik jaloers op zou worden, maar zonder succes. Om het half uur een stuurt mijn afspraak vrolijk een appje: “On my way, bijna daar.” Bijna, denk ik. Het woord is even betrouwbaar als een belofte van een politicus drie dagen voor verkiezingsdag.
Waarom blijf ik wachten? Misschien omdat ik verslaafd ben geraakt aan het pijnlijk genoegen om mezelf te kwellen met misplaatste verwachtingen. Een masochistische expat die hoopt op punctualiteit in een land dat klokken behandelt alsof het decoratieve wandversiering betreft. In Thailand is de wijzerplaat slechts een optimistische suggestie en het begrip haast net zo schaars als sneeuwballen in Chiang Mai.
Inmiddels druppelt het zweet van mijn voorhoofd als de condens van een te lang buiten het vriesvak liggend waterijsje. Ik wacht, hoop, erger me suf en vraag me af of ik ergens een memo heb gemist waarin punctualiteit officieel tot misdrijf is verklaard.
Ineens staat mijn afspraak breed lachend voor mijn neus, alsof hij perfect op tijd is en ik degene ben die zijn horloge verkeerd om draagt. “Sorry, traffic!” roept hij enthousiast uit, terwijl hij met een houding van een prinselijke pauw aan tafel schuift. De ironie: zijn scooter heeft meer snelheidspotentie dan een Europese hogesnelheidstrein, maar blijkbaar is dat onbelangrijk als je nog een tukje te voltooien hebt.
Ach, wat klaag ik? Misschien ligt het probleem bij mijzelf en mijn belachelijke voorliefde voor stiptheid. Een tragisch geval van culturele zelfkastijding. Mijn integratieproces verloopt stroef, aangezien ik vast blijf houden aan een principe dat in dit land net zo goed werkt als zonnebrandcrème bij een sneeuwstorm.
Misschien moet ik het anders aanpakken. Een cursus Thaise tijdmanagement volgen, waarbij elke les precies een uur te laat begint. Ik vermoed dat ik het glansrijk zou halen, ware het niet dat ook mijn leraar het lesprogramma als een vrijblijvend advies ziet en verschijnt zodra het hem schikt. Het zou mij niet verbazen als zelfs Boeddha hier wat geërgerd aan zijn lotusblaadjes zou gaan pulken.
Maar toch: diep vanbinnen bewonder ik het stiekem. Die jaloersmakende vrijheid waarmee tijd hier tot elastiek wordt gekneed. Waar deadlines een vriendelijk lachertje zijn en stress iets is wat alleen farangs in hun rolkoffers importeren.
Dus misschien moet ik mijn horloge weggooien en mij volledig overgeven aan de charmes van het chaotische onvermogen om ooit ergens op tijd te zijn. Dan kom ik ooit vanzelf ergens aan, vermoedelijk precies wanneer niemand mij verwacht. En precies dan, ironisch genoeg, ben ik volkomen op tijd.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Arme Expat! Ik heb echt medelijden met je, al dat wachten, iedere dag. Heel grappig weer, ik moest erg lachen om deze echte originele column. De enige waarheid met een lieve glimlach vertelt.
Laat ik mijn ervaringen openhartig en eerlijk delen. Ik woonde bijna 20 jaar in Thailand. Ik deed vrijwilligerswerk op scholen en in ziekenhuizen. Ik volgde zelf veel lessen. Mijn zoon zat op een Thaise school en daar maakte ik ook vaak afspraken. Mensen kwamen om in onze boomgaard te werken, altijd op tijd. Ik kan mij niet herinneren dat er vaak sprake was van te laat komen, eigenlijk bijna nooit.
Reageer niet op mij, Expat. We hebben allemaal andere ervaringen, toch? Laten we blijven lachen.
Jaren geleden werd een grote Autodealer/service garage beeindigd. Stopte gewoon.
Daar werkte een heel aardige intake receptioniste waar het prettig mee klikte.
Mijn auto werd altijd speedy ge-serviced. en ook mijn autoverzekering ( van dezelfde dealer) werd jaarlijks middels haar vlot geregeld.
Ik wilde graag met haar in contact blijven.
Nodigde haar voor 2 weken later uit voor lunch in een goed restaurant. Afgesproken tijd was 12Noon.
Ik was er, als host zijnde. Zij sms mij te 12:35 uur dat ze onderweg is en, met eigen auto, te 12;45 uur denkt te arriveren.
Nu woonde zij 10 minuten rijden van het restaurant. Ik was zeer ontstemt.
Heb haar terug ge-sms om het maar te vergeten. Stop.
Sms mij maar als je op andere dag een lunchafspraak wil. Nooit meer van haar gehoord.
Een jongere thaise vrouw. Jongere thai hebben toch respect voor ouder? Nou zij blijkbaar niet.
Ik heb begrip voor Thai rubber tijdafspraken, maar als je op 10 minuten rijden van afspraak locatie woont moet je het natuurlijk niet te gek maken.Dat is beledigend.
Kon het misschien zijn dat jouw afspraak van een heel andere plaats dan thuis kwam? Zoals je dit beschrijft is de dame in kwestie de slimmere van jullie twee geweest.
Een tamelijk grove reactie was die sms van jou. Geen wonder dat je nooit meer van haar hoorde…
Ik ken dit van andere landen ook…Indonesian Rubbertime…en van Duitse kennissen die vele jaren in Argentinië woonden. Maakten zij een afspraak met iemand, kwam hij steevast te laat. Maar kwamen zij eens te laat, was men beledigd, want men rekende zelf wel met de Deutsche Pünktlichkeit…
Als mijn vrouw een afspraak heeft gemaakt met de toyota dealer voor een onderhouds beurt om 10 uur. vertrekken wij om 10 uur van huis terwijl de dealer op een kwartier rijden van ons is, Thaise logica
Als mijn vriendin met een monteur of zo afspreekt, bijvoorbeeld dat hij om 14.00 uur langskomt, en ik vraag aan haar hoe laat heb je afgesproken, zegt ze: “tussen 14.00 en 15.00 uur”. Ze houdt standaard een uur speling aan…