Column – Paashaas in Pattaya
Pasen in Pattaya. Niet bepaald de wederopstanding waar Jezus ooit voor tekende. Hier geen voorjaarszonnetje maar een meedogenloze hittegolf die eieren vanzelf hardkookt als je ze even buiten laat liggen. Chocolade smelt sneller dan de idealen waarmee je ooit uit Nederland vertrok. Terwijl in Mokum en Maastricht brave burgergezinnen zich verdringen rond paasstol en matig verstopte eieren flaneer ik langs half ontblote expats die de wedergeboorte vooral vieren met ijskoud bier en discutabele levenskeuzes.
In Pattaya is de paashaas meestal een Brit met een buik alsof hij al maanden zwanger is van Guinness en gebakken worst. Zijn konijnenpak vervangen door een Manchester United-shirt met zweetvlekken op strategische plekken. Chocolade-eieren zijn schaars, eierstokken daarentegen volop verkrijgbaar. Geen wonder dat zelfs Maria Magdalena hier haar wenkbrauwen zou fronsen.
Op Beach Road weinig plechtige processies tenzij je zwalkende toeristen in neonkleurige hemdjes als pelgrims beschouwt. Pattaya blijft een kruising tussen het beloofde land en Sodom aan Zee waar religie vooral bestaat uit biermerken en tempels gewijd aan de god van tijdelijke genegenheid. Terwijl Nederland tijdens Pasen de woonboulevard afschuimt om nog een hoekbank te scoren zoeken mijn mede-expats vooral naar bevestiging van het eigen gelijk. Geen betere plek voor spirituele reflectie dan een barkruk die al jaren je naam draagt.
Zelfreflectie blijkt hier even schaars als sneeuw in Bangkok. Geen kruisiging of doornenkroon, maar wel die voortdurende kater en het tragikomische besef dat we hier al te vaak rondlopen als verloren apostelen van ons eigen gebrek aan richting. Velen kwamen naar Thailand voor een frisse start, maar raakten ergens tussen Soi Buakhao en Walking Street verdwaald in de catechismus van goedkoop vermaak en dure vergissingen. Pasen? Hoogstens een herinnering aan vroeger toen oma’s advocaatje nog niets te maken had met juridische hulp na nachtelijke incidenten.
En toch heeft deze absurditeit ook charme. Want Pattaya leert je dat verlossing niet zit in het vinden van verstopte eieren, maar vooral in het erkennen van je eigen tekortkomingen. Een expat of pensionado blijft hier hangen omdat Thailand confronterend comfortabel is. Iedere poging tot verbetering strandt meestal in dezelfde strandstoel als vorig jaar.
Dus proost ik op het paasfeest met lauwe Leo en kleffe bitterballen in een troosteloze imitatie van Hollands glorie. Geen wederopstanding of hemelvaart. Alleen het geruststellende besef dat het hier nooit beter wordt. Precies wat je nodig hebt om te beseffen dat het paradijs ook maar een uitgestelde teleurstelling is.
Vrolijk Pasen!
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column17 mei 2025Column – Satire? Dat is toch dat linkse gelul waar je geen AOW van krijgt
Column11 mei 2025Column – Wanneer orde hand in hand loopt met wanorde op het kruispunt van het absurde
Column6 mei 2025Column: Waarom Thai nooit lopen, behalve in shoppingmalls
Column3 mei 2025Column – De Thaise definitie van romantiek: zwijgen en shoppen
Een geweldig column weer Expat, met veel satire en zelfspot. De roze brillendragers zullen wel weer gaan steigeren. Mooi proza ook, ik vond deze erg mooi: Geen kruisiging of doornenkroon, maar wel die voortdurende kater en het tragikomische besef dat we hier al te vaak rondlopen als verloren apostelen van ons eigen gebrek aan richting. Velen kwamen naar Thailand voor een frisse start, maar raakten ergens tussen Soi Buakhao en Walking Street verdwaald in de catechismus van goedkoop vermaak en dure vergissingen.
Geweldig! Kan zo op een tegeltje.
Fijne Paasdagen
Een frisse start? Wie gaat er nu voor een frisse start naar Pattaya? Pattaaaaaaya zoals de Nederlanders het steevast noemen. Uw cynische stukje wordt hopelijk niet gelezen door potentiële kwaliteits touristen. Wordt hier weer eens een karikatuur van Pattaaaaya neergezet of is de invasie van de buikige tattoo brigades de trieste realiteit?
De slotzin is een mooie variant op wat Nietzsche zei: ‘Hoop is uitgestelde teleurstelling ‘ . Hij had het hoog op met Schopenhauer die eerder al stelde: ‘Hoop is de verwarring tussen de wens van een gebeurtenis en de waarschijnlijkheid ervan’ . Ik moest glimlachen , ja, ja het moet Pasen zijn achter mijn oren .
De Expat als Nietzsche, zeker als hij bedoelt met zijn column wat Nietzsche werkelijk zei: “Hoop is het ergste van alle kwaden, want het verlengt de kwelling van de mens”. Het idee is dat we door vast te houden aan hoop de onvermijdelijke teleurstelling die het leven met zich mee kan brengen, mogelijk uitstellen. Op zich is daar niets mis mee. Sedert eeuwen is Pasen daarmee vervuld.
De Expat als Schopenhauer: die hield er over het algemeen een pessimistische kijk op na voor wat betreft de menselijke conditie. Hij geloofde dat veel van het menselijk llijden voortkomt uit het constante willen en uit de ontevredenheid. Dit laatste levert De Expat materiaal, en over Thailand jou niet vreemd. Wensen en verlangens kunnen zo sterk zijn dat ze ons oordeel over de werkelijke waarschijnlijkheid van vervulling ervan vertroebelen. Hoop, aldus Schopenhauer, ontstaat wanneer we deze grenzen vervagen. We willen zo graag dat iets gebeurt dat we gaan geloven dat het zal gebeuren, zelfs als het objectieve bewijs anders suggereert. Schopenhauer wijst op de cognitieve fout, Nietsche op het langdurig lijden. De Expat op alleman in zijn alledag.
Zo accuraat verduidelijkt Gerrit, durf ik zelf niet doen. Ik word nu al afgedaan als een soort übermensch (nog even verwijzend naar Nietzche omdat ik moeilijke woorden zou gebruiken. Looool Tja Pattaya als wil en voorstelling. Iedereen heeft er zijn wensen en verlangens. De wil en het pad ernaartoe kan tot kleurrijke en opmerkelijke taferelen leiden( zoals beschreven door de Expat) . Wat men dan achteraf zichzelf voorstelt als bereikt is wat vertroebeld door een roze bril of wordt voorgesteld als het paradijs .Beide filosofen hadden ook nauwgezet Boeddha gelezen toch? Euh de reacties vandaag zijn even wat anders : op zijn paasbest en zalig (mijn voorstelling). Vooral nu niet beginnen hopen Rudy
Ach, al die oude Duitse azijnpissers er bij slepen? U zou von Hartmann er ook nog bij kunnen slepen. Vrolijkheid was geen troef in die dagen! Heeft expat dat allemaal gelezen? We hebben hier volgens gewoon te maken met een spontane hedendaagse azijnpisser. Maar dat doet hij dus gewoon leuk.
Kwaliteitstoeristen zullen blij zijn voorafgaande aan een Thailand visite de ‘Pattaya Aanwijzing’ te lezen.
Weten nu ( weer) duidelijk waar ze niet naartoe hoeven gaan. 🙂
Tja… dat gevoel had ik zo’n beetje toen ik twaalf, dertien jaar geleden Pattaya bezocht en besloot er nooit meer heen te gaan.
Ik ben blij met mijn stekje in Pranburi. Vorig jaar had ik zelf een dompelbad aangelegd, en dit jaar ben ik bezig het te verbeteren, omdat ik – als amateur – toch heel wat foutjes had gemaakt.
Maar ach… het houdt je van de straat! Geen tijd om als verloren apostel rond te lopen…
Er zijn naast strandstoelen, kroegen, vrouwen en shopping malls nog genoeg andere reden om zich in Pattaya te vestigen. Het ongevenaarde fraai gerestaureerde middeleeuwse stadscentrum is er 1 van! Maar ook de zorgvuldig met het oude stadscentrum harmonierende moderne architektuur is een bezienswaardigheid op zich.
@ “In Pattaya is de paashaas meestal een Brit met een buik alsof hij al maanden zwanger is van Guinness en gebakken worst.”
—————-
Ik vraag me wel eens af hoe het komt dat Britten zo oververtegenwoordigd zijn in Pattaya. Vergeleken met Duitsers, Fransen, Italianen en Beneluxers. Waarom is dat zo?
Hoppa https://ap.lc/OIGfD
Ze hebben er al een tijdje langer last van als je de geschiedenis er op naslaat in een iets andere vorm.
Aardige mensen trouwens.