Chom Rom Kon Rak Muan Mek
In het jaar 423 voor onze jaartelling schreef de Griekse blijspeldichter Aristophanes zijn komedie De Wolken of de school voor sofisten, waarin hij allerlei filosofen en sofisten, waaronder Sokrates, op de hak nam.
Hij voerde hen op als mensen die ons wijs probeerden te maken dat er iets is waar er niks is en die ons met drogredenen proberen te overbluffen. Hij vergeleek hen met lieden die allerlei figuren (mensen, dieren, voorwerpen) zien in wolkenformaties en bedacht voor deze bezigheid het prachtige woord nephelococcygia, te vertalen met wolkenkoekoeksland.
In de Bangkok Post las ik dat er in Thailand een club van wolkenliefhebbers bestaat, waarvan de leden zich vermaken met het aandachtig bestuderen van de wolken in Thailand. De Thaise naam van dit genootschap vindt u als titel van dit stukje. Dit genootschap bestaat inmiddels vier jaar, en denk niet dat het gaat om een klein clubje zonderlingen en halve garen! Alleen al in Thailand telt deze club zo’n 25.000 leden. Men houdt zich bezig met meer serieuze zaken zoals het herkennen van verschillende soorten wolken (cumulus, cirrus, pileus, crepuscular etc.), de meteorologische fysica van wolken en de betekenis van wolken in de mythologie (Grieks, Keltisch, Thais), maar ook met het zien van figuren in wolken.
Een belangrijke activiteit is tevens het fotograferen van wolkenformaties en het uitwisselen van die foto‟s op de website van de club: www.cloudloverclub.com. Daar kunt u zich ook aanmelden als lid tegen inlevering van een mooie foto van een wolkenpartij, maar dan wel met deskundige uitleg. Uw aanmelding krijgt een voorkeursbehandeling als u kunt bewijzen dat in uw woning de plafonds zijn beschilderd met fraaie wolkenpartijen.
Als er genoeg belangstelling is in onze eigen kring voor deze activiteiten, valt zelfs de oprichting te overwegen van een NVTP Nephelococcygiaans Genootschap.
In de Volkskrant vertelt een filmregisseur dat „de kijkers van je film bijna vanzelf in vervoering raken wanneer je hun het gevoel geeft dat ze hun eigen verhaal ontdekken. Vergelijk het maar met kijken naar de wolken: het geeft een heerlijk gevoel als je daarin je eigen figuren ontdekt!‟ Zo zit dat dus.
Voor de volledigheid heb ik ook nog mijn licht opgestoken in museum De Hallen op de Grote Markt in Haarlem (onderdeel van het Frans Halsmuseum). Daar is nu de tentoonstelling LUCHT! te bewonderen: schilderijen van Nederlandse schilders (vanaf 1850) met dreigende wolkenformaties, zinderende zonnen, sprankelende regenbogen, romantische maannachten en stemmige zonsondergangen.
Sinds Ruisdael zijn de Nederlandse wolkenluchten beroemd gemaakt door onze landschappen schilderende landgenoten. Ik ben tot het inzicht gekomen dat zij fraaie wolkenluchten schilderden bij gebrek aan alternatief. Het Nederlandse landschap is zo plat als een pannenkoek: geen stoere gebergten met gletsjers en ravijnen, geen woeste rivieren met watervallen en stroomversnellingen, geen steile rotskusten. De hoogste objecten in ons landschap zijn menselijke constructies: windmolens, kerktorens, scheepsmasten. De rest is zo plat als een dubbeltje. In arren moede zijn de landschapsschilders dan maar werk gaan maken van de lucht: schilderijen met woest mooie wolkenpartijen zijn het resultaat.
Maar volgens mij zijn die in elk land te bewonderen, zeker in landen die vanwege hun ligging veel nattigheid uit zee te verwerken krijgen, zoals bijvoorbeeld ook Thailand….