Brieven van een weduwnaar (6)
Ter nagedachtenis aan mijn lieve vrouw pen ik enkele mooie, bijzondere of leuke anekdotes op. Mali was een pracht van een vrouw en samen maakte we veel leuke of opmerkelijke dingen mee. Hieronder enkele van die gebeurtenissen waar ik met een lach op kan terug kijken.
Deel 1 lees je hier: https://www.thailandblog.nl/
Deel 2 lees je hier: https://www.thailandblog.nl/
Deel 3 lees je hier: https://www.thailandblog.nl/
Deel 4 lees je hier: https://www.thailandblog.nl/
Deel 5 lees je hier: https://www.thailandblog.nl/
Ontbijt
Als ontbijt aten we doorgaans brood, waarbij Mali wel de korstjes liet liggen. Gewoon lekker met pindakaas of vleeswaren. Ik genoot dan daarbij van een kopje koffie en Mali wisselde tussen koffie, thee of een glas warme melk met twee of drie flinke scheppen suiker. Een krentenbol ging er ook goed in. Op zondag was mijn vaste taak om croissantjes te halen. Oh wee als ik geen zin had om op de fiets te stappen, een uurtje uitstel vanwege regen was tot daar aan toe maar niet gaan was geen optie want dan dreigde er een boycot.
Ontrouw
Zelf ben ik fan van Rammstein. Er staat en stond dus regelmatig een nummer van deze Duitse hard-rock/metal band op. Mali vond dit gelukkig ook geen slechte muziek al begreep ze weinig van de teksten. Het nummer Amerika, waarin men de spot drijft met de invloed die de Amerikaanse cultuur op de wereld heeft, was haar favoriet. Dat ook Thailand in de muziekclip voorbij komt was natuurlijk extra geweldig. Ze schakelde regelmatig naar dit nummer en zong dan “We’re all living in Amerika, Amerika ist wunderbar” en “Mickey Mouse” mee. De rest was een onverstaanbare spraakwaterval voor haar maar ze deed haar best wat woorden en zinnetjes fonetisch mee te zingen. Bij het nummer Du Hast kon ze heel fanatiek NEIN! meebrullen op de vraag “Willst du, bis der tod euch scheidet, Treu ihr sein für alle tage? Willst du, bis zum tod der scheide, Sie lieben auch in schlechten tagen?”. Als ik dan de vertaling gaf van deze woorden van echtelijke trouw en zei dat dat heel slecht van haar was om met ‘nee’ te antwoorden, moest ze alleen maar gemeen lachen.
Wat staat daar in de wei?
De eerste lente in Nederland was natuurlijk een mooie gelegenheid om te gaan fietsen door de polder. Heerlijk een licht zonnetje iin het gezicht en genoeg te zien. De prachtige natuur, een mooie molen en nog veel meer. Ja, Nederland is mooi beaamde Mali. Zo kwamen we langs een weiland met schapen en de eerste lammetjes. “Kijk daar, schapen” zei ik, waarop Mali antwoordde “Hmm, lekker schaap!”. Ik schoot in de lach en zei “Nee, schattig, je wilt ze toch niet opeten?!” . Mali reageerde daarop met “Lekker, ik hou van döner kebab.”
Wie heeft het gedaan?
Tja, wie maakt er niet eens een foutje? Het licht laten branden overdag, de koelkastdeur niet goed sluiten, de afzuiging niet uitzetten. Zo stond op een dag het licht in de badkamer nog aan. “Ben jij dat geweest Mali?” , “Nee, ik niet, jij”. Beide dus in de ontkenning, maar dat licht blijft toch niet vanzelf aan staan. “Wie heeft het dan gedaan?”, “De poes!”. Dat was voortaan het antwoord als iemand weer eens iets vergeten was. We konden dan tegen elkaar zeggen “De poes heeft …. vergeten”. Mail zei daarop weleens “Jammer poes, moet slap (slaan) de poes” waarop ze speels een schijnbeweging maakte naar de poes om deze te straffen.
Tijd is tijd
Mali was vrij punctueel. Zo zou tijdens een verblijf in Bangkok een vriend ons op een bepaalde tijd komen ophalen, keurig op tijd stonden wij klaar maar er kwam niemand. Enkele minuten verstreken, een kwartier ging voorbij. Mali probeerde onze vriend te bellen maar die nam niet op. Toen ik zei dat Thai wel eens vaker te laat komen was haar reactie dat afspraak afspraak is. Ik hoefde dan ook bijna nooit op haar te wachten. Een zegen als ik de verhalen mag aanhoren van dames die nog een uur voor de spiegel bezig zijn. Ook in Nederland kon ze zich weleens opwinden als ik of iemand anders te laat was. Mijn spottende reactie “Mai pen rai*, denk als een Thai” viel bij haar niet echt in goede aarde… Ik moest gewoon op tijd zijn, punt uit.
* Thai voor “Geen probleem / Het geeft niet / Maakt niet uit”.
Allemaal weer mooie, uit het leven gegrepen verhalen. De één puur Thais, de ander weer helemaal niet.
Dat brood eten is absoluut niet Thais. Er zit hier een Franse bakker in het dorp, maar daar zie je zelden een Thai.
Die muzieksmaak is dan wel weer Thais. Ik ben ook groot liefhebber van Rammstein en meer van dat genre, en dat kunnen heel veel Thai erg waarderen. Ook reggae, waar ik veel van heb door een paar jaar op Jamaica gewoond te hebben vinden ze prachtig.
De kat de schuld geven scheelt gezichtsverlies, een mooie oplossing dus, en echt Thais.
Het op tijd zijn, willen zijn en van een ander verwachten dat ze dat zijn is absoluut niet Thais. Ik spreek tegenwoordig een uur eerder af dan wat nodig is. Dan zijn de meesten net op tijd.
Dat met die schaapjes is echt 100% Thais. In Thailand kennen ze ook echt maar 2 soorten dieren, nl. Dieren die je kunt eten en dieren die je niet kunt eten, waarbij de laatste groep de absolute minderheid vormt.
Weer blijkt uit deze verhaaltjes wat voor mooie vrouw ze geweest is, en dat het echt altijd de verkeerden zijn die eerst heen gaan.
Wat een vreselijk verlies.
Nogmaals heel veel sterkte met het verwerken van dit vreselijk verlies.
Ik ben er vanuitgegaan dat iedereen de Duitse tekst wel begrijpt. Mocht dat toch niet zo zijn, hier een vertaling: “Wil je, tot de dood jullie scheid, haar trouw zijn voor alle dagen? Wil je, tot de dood doet scheiden, haar liefhebben ook in slechte dagen?”
Het is beter iets moois te verliezen dan het nooit te hebben gehad.
Wat kan ik aan je verhalen toevoegen: Mooie herinneringen neemt niemand je af.
@Michel: mijn vrouw had een goede dosis humor en nu nuchterheid. Dat wij beide de kat de schuld gaven was dan ook vooral humor. Je weet niet wie de fout heeft gemaakt en wat doet het er ook toe? Als Mali of ik een fout maakten waarvan we wel wisten wie, gaven we dan gewoon toe, om vervolgens alsnog naar de kat te wijzen. Uiteraard meldde we ook dingen spontaan en een welgemeende sorry van mij of haar naar elkaar toe kon er ook spontaan vanaf. Beter lachen dan je druk of boos maken. Genieten. Dat deden we ook van de natuur. Mali vond de beesten natuurlijk ook schattig maar ook hier schuwde ze grapjes niet: lammetjes tot Kebab, paarden tot worst maken. Ze was wel benieuwd hoe paardenbiefstuk zou smaken, maar dat was iets wat ik op de lange baan had geschoven. Bij mijn weten was er geen dier dat ze niet zou eten, ze probeerde gewoon alles eerst. Of dat nu een activiteit of maaltijd was.
@Gerrit: mooie woorden, dank. Ik ben Mali dan ook zeker dankbaar voor de tijd dat ze met mij was.
Ik geniet van deze verhalen. Fijn als herinneringen zo kunnen leven