Brieven van een weduwnaar (5)‏‎

Ter nagedachtenis aan mijn lieve vrouw pen ik enkele mooie, bijzondere of leuke anekdotes op. Mali was een pracht van een vrouw en samen maakte we veel leuke of opmerkelijke dingen mee. Hieronder enkele van die gebeurtenissen waar ik met een lach op kan terug kijken.

Deel 1 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-van-een-weduwnaar/
Deel 2 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-weduwnaar-2/
Deel 3 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-van-weduwnaar-3/
Deel 4 lees je hier: thailandblog.nl/column/brieven-van-een-weduwnaar-4/

Same same but different

Om te benadrukken dat we bij elkaar waren had Mali soms de eigenschap om soortgelijke kleding aan te trekken of te kopen. Bijvoorbeeld een blouse of trui met dezelfde vormgeving of een bepaalde kleur of patroon dat terug kwam. Het idee van bij elkaar horen is natuurlijk leuk maar dan moet wel het binnen te perken blijven. Gelukkig deed ze dit erg subtiel want om nu nagenoeg gelijk gekleed te gaan? Ik heb haar maar niet over Jut en Jul verteld.

Ik ben slim!

Lingo was een programma waar Mali graag naar keek, ze kon dan lekker mee puzzelen. Zo ook op de avond dat er een letter G in beeld verscheen. “Gierig!” riep Mali meteen vol enthousiasme. De deelnemers lukte het niet om het juiste antwoord te geven en dat was, jawel, het antwoord wat Mali gaf. Mali kraaide vol voldoening uit “Ik ben slim meer mensen!”. Ik vroeg natuurlijk aan Mali hoe ze het antwoord wist, waarop ze lachend zei “Nederlands mensen héél gierig”.

Tuinslang

Het was het eerste voorjaar in Nederland voor Mali en tijd om samen de tuin op te knappen. Mali maakte zich nog wat ongerust of dat er geen slangen in de tuin konden zitten maar ik overtuigde haar er van dat dit niet zo was. Vol goede moet was ze aan het spitten in de tuin, maar bij het zien van de eerste dikke worm trok ze mijn bewering toch iets in twijfel. “Dat is een worm schat” legde ik uit. Ook vertelde ik haar over de slakken in de tuin. Later op de dag pakte ik een slak op en vroeg haar wat dat was. Mali kon niet meer op het woord komen en na een korte stilte zei ze met een grijns “Dat is meneer Verstappen*” . “Oh, wil je meneer Verstappen dan een kusje geven?” zei ik terwijl ik de slak naar haar gezicht bracht. “Neeeeee” gilde Mali uit terwijl ze naar achteren sprong. “Meneer Verstappen is vies!”. En bedankt schat…
*Uiteraard noemde ze hier niet deze maar mijn eigen achternaam.

Marktplaats

Het eerste jaar in Nederland was er nog veel ruimte in de hal, de kapstok en de kledingkast. Ondertussen ging haar Nederlands met sprongen vooruit en ook haar kennis over hoe we allerlei dingen hier doen in ons land. Toen ontdekte Mali Marktplaats, waar ze voor mooie prijsjes leuke dingetjes kon kopen. Al snel stond de hal vol schoenen en laarzen, de kapstok vol jassen en de kast vol kleren. Ook naar sieraden speuren vond ze leuk, zo heb ik nu met een berg leuke horloges en ander spul wat ze voor een of twee tientjes per stuk kocht. Mali kon zich niet voorstellen dat mensen die spullen voor zo weinig aanboden.

Duits is beter

We hadden een leuk Japans autootje. Prima voor onze doeleinden en goed betaalbaar. Maar Mali vond een Mercedes toch eigenlijk wel mooier. Als we een andere auto zouden gaan kopen dan mocht dat toch wel een Benz zijn? Of anders minstens een BMW. Tja, dat zijn mooie bakken maar iets buiten onze prijsklasse. Maar daar kon Mali wel voor sparen hoor. Ik legde uit dat niet alleen de aanschaf duur was maar ook de belasting niet goedkoop plus dat ook onderhoud duur kon uitvallen. Mali begreep de boodschap en ging verder zoeken. Inderdaad, een Mercedes of BMW waren misschien te duur, een leuke Audi of een Volkswagen was ook meer dan genoeg volgens Mali. Af en toe liet ze leuke, redelijk betaalbare Duitse auto’s zien die op termijn mijn Japannertje zou moeten gaan vervangen. De spaarrekening liep niet snel op dus de discussie over wanneer er Duitser voor de deur zou komen te staan kwam daarmee op de lange baan.