‘Over kleine mensen en grote krachten’
Wanneer de grond begint te beven, verdwijnen onze zekerheden als sneeuw voor de zon. In Bangkok stort een gebouw in, in Myanmar wordt het leed nóg groter. Deze beschouwing, Farang Kee Nok, laat zien hoe kwetsbaar wij zijn en hoe hard het telkens weer de mensen treft die toch al zo weinig hebben.
Lahu: Legendes en verhalen (nr 3)
Uit: deel 1 met zestien verhalen; God schiep hemel en aarde.
Verhaal nummer 3; de zon en de maan worden geschapen om het
firmament te verlichten
Music is my passion
Een Thaise arts, een Belg met buikloop en een verrassend gesprek over muziek. In het steriele decor van een Bangkoks ziekenhuis ontvouwt zich een ontwapenend en tegelijk poëtisch verhaal. Geen klinische diagnose, maar een openbaring: de passie van een poopoodokter blijkt niet darmflora, maar dansvloer. Een onverwacht moment van menselijkheid, precies daar waar je het niet verwacht.
De waterbuffel zonder zwemdiploma
Na een korte afwezigheid verrast khun Rick ons weer met een spannend verhaal dat op zijn (dooie) gemak vertelt wat hem, zijn vrouw en zijn levende have ooit overkwam in zijn idyllische tuintje in Udon Thani dat daar nog maar net was aangelegd door een heuse tuinarchitect. Het omzoomde zijn pittoreske huisje vredig, totdat groot onheil een einde maakte aan het familiegeluk in dit groene paradijsje.
Er zijn vragen die men liever ontwijkt, niet omdat ze onbelangrijk zijn, maar juist omdat het antwoord iets onthult wat men liever niet weet. Een daarvan luidt: waar lijdt men het prettigst aan armoede? In het koude, verzorgde Nederland/België of het warme, onzekere Thailand? Een vergelijking die niet slechts over geld gaat, maar over troost, trots en het weerbericht.
‘Help, ik ben kerngezond en dat maakt me ziek’
Sinds ik in Noord-Thailand woon, leidt elk pijntje direct tot acute doodsangst. Ben ik hypochonder geworden, omdat ik te gelukkig ben met mijn leven en mijn lieve vrouw Sue? Als zelfbenoemd slachtoffer van mijn eigen verbeelding blijkt kerngezond zijn plotseling levensgevaarlijk. Met humor en zelfspot onderzoek ik hoe ingebeelde ziektes soms meer zorgen baren dan echte aandoeningen.
Lahu: Legendes en verhalen (inleiding, nr 1 en 2)
De Lahu zijn een gemeenschap van naar schatting 600.000 mensen waarvan een tiende deel in Thailand woont en de meerderheid in Yunnan, China. Voorts wonen zij in Myanmar, Laos, Vietnam en de VS. Hun taal in Thailand is het Lahu Na (Lahu Dam), ‘Black Lahu’, een Tibeto-Burmese taal. Ze horen in Thailand tot de bergvolkeren; de Thaise naam is Moesuh (มูเซอ). Tijdens de opkomst van het communisme in Laos, de Pathet Lao (ປະເທດລາວ), werkten de …
Diep in het Thaise landschap liggen sporen van het ooit machtige Khmer-rijk. Van indrukwekkende tempelcomplexen tot verborgen invloeden in taal en bestuur: het Khmer-rijk heeft Thailand blijvend gevormd. Deze culturele erfenis vertelt het verhaal van eeuwenlange machtsverschuivingen, religieuze transities en een gedeelde geschiedenis die tot op de dag van vandaag zichtbaar is in de regio’s van Noordoost- en Centraal-Thailand.
De puistige dikbil en de boze ambtenarenwereld
Opeens zag ik hem daar zitten op het Thaise SSO-kantoor, de Hollander met te korte short, sloffen en een lijf vol verwaterde tattoos. Samen met zijn vrouw probeerde hij zijn AOW-formulier rond te krijgen, maar zoals dat gaat in Thailand liep het nét even anders dan gepland. Wat volgde was een typisch Hollands tafereel in een niet-Hollandse setting.
‘Hoe ik in Thailand de tijd verloor en Sue vond’
Ze zeggen dat de tijd genadeloos is, maar in het noorden van Thailand lijkt hij zich soms te verslapen. Hier, tussen het groen en de stilte, leef ik met Sue, jong van jaren, wijs van hart. Wat men vreemd vindt, vinden wij vanzelfsprekend. Want waar de liefde woont, daar telt de kalender niet meer mee.
Luk Thung is meer dan muziek; het is de ziel van het Thaise dorpsleven. Deze emotionele en eerlijke volksmuziek vertelt verhalen over liefde, armoede en hoop. Van tempelmarkten tot moderne festivals, Luk Thung blijft een onmisbare schakel tussen traditie en vernieuwing, en tussen jong en oud. Ontdek de wereld achter dit unieke Thaise muziekgenre.
‘Het zonnetje op mijn bolletje’
Er zijn van die geneugten in het leven waarvoor men zich haast moet verontschuldigen. Zo ook mijn dagelijks uurtje in de zon, zonder smeersels of schuilplaatsen. Terwijl de wereld zich angstig insmeert en verschuilt, laat ik mij welgemoed bestralen. Want wie de zon als vijand beschouwt, ziet voorbij aan haar weldadige aard en vergeet dat het leven zelf ook risico’s kent.
‘Van cultuurverschillen en andere zaken’
Samen reizen met een Thaise echtgenote lijkt soms meer op een strategisch schaakspel dan op een ontspannen vakantie. Want waar ik orde en logica nastreef, vaart vrouw Oy blind op Thaise improvisatie. En telkens als ik denk de regie te hebben, haalt zij moeiteloos plan B, C of Z uit haar handtas. Met voorspelbaar hilarische én frustrerende gevolgen.
‘Een ontmoeting in Chiang Mai die langer blijft hangen’
Terwijl de avond zich over Chiang Mai uitstrekt, raak ik in gesprek met Karl, een jonge backpacker uit Nederland. Zijn reisverhalen over jungletochten, onbekende dorpen en het leven in de stad onthullen waarom Noord-Thailand zoveel reizigers trekt. In zijn woorden herken ik iets bekends – een verlangen naar vrijheid dat ik zelf pas doorhad toen ik hier al was.
Hoewel Thailand een overwegend boeddhistisch land is, woont er een kleine maar actieve christelijke minderheid. Hun geschiedenis gaat terug tot de 16e eeuw, en vandaag de dag spelen ze een belangrijke rol in onderwijs, gezondheidszorg en sociale hulpverlening. Ondanks uitdagingen weten Thaise christenen zich staande te houden en dragen ze bij aan de diversiteit van de Thaise samenleving.
Column – Alles kan een kussen zijn
Terwijl jij ’s nachts schaapjes telt op je peperdure matras, ligt een Thai dwars over een brommer diep te snurken. Geen slaaprituelen, geen stress, gewoon ogen dicht en weg. Wat weten zij dat wij niet weten? Misschien is slaap geen wetenschap maar een kunst. En misschien zijn wij gewoon hopeloos ongetalenteerd.
Diep in het noorden van Thailand leeft een eeuwenoude cultuur voort die je niet mag missen. De Lanna-cultuur, met haar unieke taal, schitterende tempels en traditionele festivals, vertelt het verhaal van een koninkrijk dat ooit bloeide. Van sierlijk houtsnijwerk tot het magische Yi Peng-lantaarnfestival: ontdek hoe deze bijzondere cultuur vandaag de dag nog steeds springlevend is.
Ziek zijn is geen pretje, vooral niet als je een man bent. Want dan ben je officieel een aansteller. Gelukkig heb ik Sue, mijn Thaise vrouw, die mij met ongekende toewijding verzorgt. Waar een Nederlandse echtgenote na twee dagen roept “Joh, stel je niet aan”, zet Sue een behandelplan op. En ik? Ik drink braaf haar mysterieuze toverdrankjes.
Een dankjewel voor het gehele Thaise volk
Na jarenlang vrijblijvend de vele royaal uitgedeelde vruchten van Thailand geplukt te hebben, voelde de auteur steeds sterker de drang om iets goeds terug te doen. Niet zomaar een aalmoes aan een dorstige bedelmakker of een muntje voor de schuifelende, blinde straatzangeres. Ook geen spontaan stroopwafels- of bitterballenfeestje. Nee, iets echt groots moest het deze keer zijn, gespeld met de grootst mogelijke G op zijn toetsenbordje. En niets ligt dan meer voor de hand dan de klok gewoon even vijftig jaar terug te draaien en het gehele Thaise volk mee te laten delen in misschien wel het mooiste feest dat Nederland ook vandaag nog rijk is. Lees hier of de altruïst pur sang in zijn mooie en onbaatzuchtige opzet geslaagd is.
‘Mai Pen Rai en de kunst van het loslaten’
Mijn vrouw Sue heeft een geheim. Waar ik me druk maak over vertragingen en misverstanden, haalt zij ontspannen haar schouders op en zegt: mai pen rai. Geen probleem. Laat maar. Het is een mentaliteit die me mateloos fascineert én frustreert. Want is het leven niet bedoeld om te sturen en te regelen? Of hebben de Thai iets begrepen wat wij niet begrijpen?