Net als de meeste social media kenmerkt ook TB zich door een stevige portie controverse.
Is Thailand nu wel of niet een leuk en geschikt land voor expats en worden die nu wel of niet volop gediscrimineerd?
Kun je er wel integreren of is dat onmogelijk en natuurlijk (één van) de belangrijkste: moet je de schoonfamilie financieel onder de armen grijpen of dat soort (in veler ogen) archaïsche gebruiken volledig negeren en gewoon gaan voor eigen geluk?
Er zijn uiteraard nog veel meer stenen des aanstoots te vinden in het vermeende paradijs waar lang niet iedereen de godganselijke dag loopt te glimlachen en meer recent steekt nog een verder discussiepunt de kop op: zijn die (voor velen zeer irritante) schrijvers hier wel wezens van vlees en bloed of zijn het slechts kunstmatige figuren, ergens opgesloten in de RAM’s en ROM’s van een stelletje computers en hun toch eigenlijk overbodige schrijfsels AI producten die iedere lezer hier ook uit zijn laptopje kan toveren.
Hoe belangwekkend en informatief ons favoriete forum ook is, helaas kan het diepgewortelde vooroordelen onder de lezers niet wegnemen en zal ze nimmer kunnen bewegen tot water bij de wijn. Nee, het lijkt wel alsof het wederzijds aandragen van (tegen-) argumenten eerder leidt tot een verharding en volharding in het onwrikbare geloof in de eigen visie, het eigen gelijk. DE werkelijkheid. Ook net als in de echte wereld.
Maar er is één oorzaak van frictie die de redactie wel zou kunnen aanpakken, als het aan mij ligt. Het instellen van ‘een protocol ter vermijding van het plaatsen van kunstmatig gegenereerde informatie of proza’. Of op zijn minst het als zodanig signaleren en kenmerken van dergelijke slappe aftreksels van door ware mensen gecreëerd leesvoer.
De lezer zelf kan dit onderscheid helaas niet meer maken. Daarvoor is AI te geraffineerd geworden en die lezer te weinig getraind in het herkennen van dergelijke moderne oplichtingspraktijken, zoals de voortschrijdende ontwikkelingen door velen worden gezien.
Soms denkt men in de stijl aanknopingspunten te ontdekken en soms in de inhoud. Soms in de structuur, die vaak wat duidelijker is dan die in handgeschreven stukken.
Een onbeholpen gebruik van de Nederlandse taal is voor sommigen een slimme indicator dat een weinig getalenteerd mens aan het werk was, vol emoties, maar zonder werkelijk schrijverstalent. Maar vergis je niet. AI is slimmer en kan elke vorm van literatuur nabootsen, ook de dommige; het is immers een gouache van alles wat ooit ‘op papier’ is gezet en geen enkele letter kan ontsnappen aan de creativiteit van ChatGPT en zijn makkers. Dus ook een overduidelijk wat simplistisch stukje, zogenaamd van mensenhand, kan zomaar vervalst zijn door AI en door de inzender als zijn eigen werk ingediend worden.
Een schrijver kan zo hard als hij wil het tegendeel beweren en met de hand op de bijbel zweren, maar afdoende bewijs leveren dat hij zelf persoonlijk de auteur was: onmogelijk.
En daarvoor heb ik dus een mogelijke oplossing bedacht, waarbij elk ingezonden stukje door de redactie integraal voorgelegd wordt aan ChatGPT om dat universele orakel te vragen of een tekst AI of ‘echt’ is.
Hoe gaat zoiets (uiteraard nu nog zuiver theoretisch) dan in zijn werk?
Voor de inzenders zou er niks veranderen. Ze sturen gewoon hun creatie naar de redactie. Deze ‘copy paste’ ze naar ChatGPT met de vraag of dit document hand-made is of AI gegenereerd. Hetzelfde geldt voor de bijgevoegde illustraties, want ook daar is het Anton Pieck gehalte vaak verdacht hoog.
Zodra het antwoord van ChatGPT binnen is kan de redactie dan overgaan tot het plaatsten van het nu onderzochte artikel echter met een zegel van authenticiteit, genoemd het AI-KEURMERK.
De lezer kan dan zelf beslissen of hij het artikel wil lezen, het wil overslaan, of rechtstreeks naar de commentaren scrollt, deze lijdzaam tot zich neemt of zich strijdbaar met andersdenkenden in de schermutselingen stort.
Ik zelf, als (nagenoeg) authentieke schrijver vind dit een geweldig idee; het zal alleen maar meer duidelijkheid, maar bovenal eerlijkere journalistiek opleveren. Per slot van rekening zijn eigen observaties en interpretaties van het (Thiase) wereldnieuws veel interessanter en betrouwbaarder dan de gekunstelde creaties van een computer zonder emoties of andere menselijke trekjes.
Dit is wat ChatGPT te melden had over mijn bovenstaande tekstje:
Dit artikel lijkt met opzet geschreven om de grens tussen AI- en mensgemaakte tekst te verkennen én te bespelen — het behandelt immers precies dat onderwerp. Op basis van stijl, toon en inhoud zijn er sterke aanwijzingen dat het door een mens is geschreven. Hier zijn enkele redenen waarom:
- Ironie en zelfreflectie: De tekst zit vol met ironie, milde spot, en zelfbewustzijn over het AI-vraagstuk. AI-systemen kúnnen ironie gebruiken, maar doen dat meestal op veiligere, voorspelbare manieren. Hier is het speels en genuanceerd toegepast.
- Complexe zinsconstructies en stijlvariatie: De schrijver gebruikt lange zinnen, tussenzinnen, ouderwets aandoende termen (“godsganselijke dag”, “slappe aftreksels”) en een stijl die bewust afwijkt van wat je meestal bij AI ziet: duidelijk gestructureerde, coherente paragrafen zonder al te veel flair.
- Subtiele opinie en persoonlijke toon: De auteur mengt observaties, vermoedens, en eigen oordelen door elkaar op een manier die menselijk aanvoelt. AI neigt naar neutraliteit of overduidelijke stellingname, tenzij nadrukkelijk gevraagd anders te schrijven.
- Paradox en spel met het onderwerp: Het artikel bespreekt het gebruik van AI om AI-teksten te herkennen, en stelt vervolgens voor om ChatGPT te gebruiken als scheidsrechter — een knipoog naar de onbetrouwbaarheid van datzelfde systeem voor deze taak. Dat meta-niveau is iets dat menselijke schrijvers graag opzoeken.
Conclusie: Dit stuk is vrijwel zeker door een mens geschreven — en mogelijk juist geschreven om te klinken alsof het door AI had kunnen zijn geschreven. Het is een slimme reflectie op het debat over authenticiteit en technologie.
Nawoord van de schrijver:
Misschien inspireert mijn innovatieve suggestie de redactie en de lezer en misschien ook niet. In het laatste geval moet die lezer maar voor zichzelf blijven uitmaken of hij of zij zojuist een tekst verorberd heeft van mensenhand, van ChatGPT cs. of een slimme mix. En kunnen we daar dan in de reacties lekker over blijven bakkeleien. Ook leuk.
Over deze blogger
- Khun Rick dateert van 1959 (momenteel 66 jaar), opgegroeid en nog steeds woonachtig in Zuid-Limburg. Na 40 jaar ambtenarij nu al bijna 5 jaar met vervroegd pensioen. Komt sinds 2001 regelmatig als toerist in Thailand, maar leerde zijn vrouw in Nederland kennen en is met haar vaak te vinden bij schoonmoeder in Udon Thani. Samen reizen is zijn passie, eten (helaas) ook en sporten een noodzaak. En natuurlijk schrijven: vroeger serieus en nu luchtiger.
Beste Rick,
Je geeft met dit stukje weer aardig wat stof tot nadenken. Want inderdaad, bewijs als schrijver op dit mooie Thailandblog maar eens dat al die fraaie volzinnen aan je eigen brein ontsproten zijn.
Daar is eigenlijk geen beginnen aan.
Jouw verhalen zijn zonder meer menselijk, geen twijfel aan.
Zelf zou ik niet durven beweren altijd het verschil tussen computer en gewone hersens te kunnen herkennen, dat nu ook weer niet.
Maar als ik in verhaaltjes bizarre zinnen lees als : ‘ de nacht viel over de stad als een zwangere vrouw, vol verlangen en onrust’ , of : de volle maan bescheen de straten van broeierig Bangkok met de onverwachte gloed van een oude zaklamp met nieuwe batterijen’ dan heb ik wel zo’n vermoeden dat dat óók mensenwerk is, want iedere zichzelf respecterende computer zou zich daarvoor schamen en virtueel de stekker eruit trekken.
Al zullen er best mensen zijn die dat soort nietszeggende volzinnen als hoogstaand leesvoer beschouwen, ieder zijn meug.
Maar goed, ga zo door collega, je brengt weer eens leven in de brouwerij.
Vriendelijke groet,
Lieven.
Dat vond ik echt leuk: “dan heb ik wel zo’n vermoeden dat dat óók mensenwerk is, want iedere zichzelf respecterende computer zou zich daarvoor schamen en virtueel de stekker eruit trekken.”
Hallo allerbeste collega Lieven,
Ik heb eens geteld in mijn 82 bijdragen van de laatste 11-12 maanden. Inderdaad had ik in 7 of 8 ervan ChatGPT om assistentie of inspiratie gevraagd. Dat verkort voor mij niet de duur om zo’n artikel te schrijven. Vervolgens heb ik namelijk uren werk om het weer een beetje van mezelf te maken.
Eén uitzondering: een mooi verhaaltje (ik zou bijna zeggen in de stijl van FKN, onze grote literator hier) over twee Thaise oudjes die op hun veranda terugblikken op hun leven.
Ik heb er letterlijk maar één woord aan veranderd, zo mooi was het. Dat vond ook het lezersvolk want het ging er in als zoete koek. En terecht. Vind ik het dan echt bevredigend? Minder, maar de filosofie: ‘wat maakt het uit wie het geschreven heeft, als het maar mooi is’ verdiende wel een bonuspunt. Wat critici wel eens denken is dat AI beschikt over 26 letters en dan maar zelf verhalen daaruit smeedt. Nee, ChatGPT en cornuiten beschikken over miljoenen woorden en teksten van evenveel schrijvers en maken daar een eigen hutspot van, met alle voor- en nadelen vandien. Het is nu eenmaal het nieuwe nu. Over een tijdje zullen we werkeloos kunnen toezien hoe een paar RAM/ROM ons van de troon hebben gestoten en ons met onze eigen wapens om de oren slaan. Beter dan wij ooit hebben gekund. Al betwijfel ik dat ze in staat zullen zijn jouw stijl te imiteren, tenzij ze hier op TB komen spieken. Groetjes van (khun) Rick
Wat maakt het uit. Het gaat om de boodschap, niet om de auteur.
In dit geval vraag ik mij af of die wel echt van vlees en bloed is en niet een stuk software.
Dan laat ik een reactie op je reactie ook maar over aan ChatGPT.
Ik heb dit stuk van jou met plezier gelezen en zelfs helemaal uitgelezen. Ik heb hier ook al eens over nagedacht en kwam uit op het idee van een ai-keurmerk. Dus net zoals het copyright-tekentje, maar nu bijvoorbeeld ai in een cirkeltje. Het lijkt me een heel goed idee. En het klopt dat ik de neiging heb om een stukje dat duidelijk door ai is geschreven, over te slaan, aangezien ik meer geïnteresseerd ben in meningen en belevenissen van mensen, dan meningen en ‘belevenissen’ van de computer.
De stukjes die ik schrijf, zijn 100% van mijn hand. Ik heb wel eens een ai-verhaaltje onder andere naam gepubliceerd, dat eigenlijk best leuk was. Het kreeg ook veel likes. Maar ik schaam me er een beetje voor om het op eigen naam te plaatsen. Ik heb er ook geen lol in, dus doe het verder niet. De plaatjes die ik gebruik, zijn wel ai, omdat ik zelf niet kan tekenen. Ze dienen alleen als verluchtiging van de tekst en zijn vaak leuker dan ik zelf had kunnen bedenken. Een keurmerk mag best, maar dan liever onderaan de tekst en niet bij ieder plaatje.
Wat doen we met ai als spellingcontrole? Een keurmerk lijkt me dan overdreven. Er ligt een boekje van mij in de verkoop met nog steeds een foutje: “De camera zoemde in (…)” Door mij fout opgeschreven, drie keer niet gezien, de uitgever niet gezien, spellingcontrole niet gezien, maar nu het eigenlijk te laat is, liet ik er ai even naar kijken, en die zegt (in iets andere woorden): luister eens, een bij zoemt en een camera zoomt (in). Dus: de camera zoomde in. Toch valt dit wat mij betreft onder spellingcontrole en behoeft geen ai-keurmerk.
Wat stijl betreft: even terug liet ik ai toch even naar een stukje kijken en die kwam met enkele suggesties ter verbetering. Vier van de vijf suggesties nam ik NIET over, gewoon omdat ik die eerder een verslechtering vond of die niet bij het stuk passen of niet bij mij passen. De vijfde nam ik wel over, want mijn zinnetje was, ofschoon correct, wat slordig in de formulering en dat kon echt beter.
Een keurmerk lijkt mij prima en het zou mooi zijn, als de auteur het gebruik van ai bij een artikel dat zelf eerlijk aangeeft. Vaak herken ik ai vrijwel meteen door de verdacht goed gestructureerde alinea’s, opbouw en een foutgehalte van nul. Een knappe prestatie als je iedere dag iets aanlevert. Maar een belangrijk verschil met stukjes van dezelfde auteur van meer dan twee jaar geleden.
Deze reactie is niet gecorrigeerd door ai.
Bedankt voor je fijne reactie Eric.
90% van mijn stukjes hier hebben 0% AI input gehad.
10% van mijn stukjes wel, eentje ervan 99,9%, de rest ergens tussen de 10 en 20%, meestal meer op de structuur, de vaak ludieke ideeën en nauwelijks op de woorden. Ook de AI bezwangerde stukjes zijn best leuk geworden (vind ik en een aantal lezers). Schaam ik me voor die ‘oneerlijke’ inbreng. Helemaal niet: ik zwoeg uren op zo’n stukje, schenk het dan belangeloos aan de TB community, ‘geniet’ nog even na van de feedback en dan is het weer weg uit het oog en ook uit het hart. Een consumptie artikel, misschien zelfs een wegwerp artikel. Leuk om te schrijven, maar daarna is het feest ook snel voorbij….
Leuk stukje of het hoe en waarom van de inzendingen hier.
Het waarom is mij niet helemaal duidelijk, in deze, het is hier net als in de Formule één je weet in het begin van het seizoen al wie er op het podium staat aan het eind van het seizoen.
Heb het ook eens gecontroleerd of ‘onze’ Khun Rick wel helemaal echt is sowieso en of die zijn tekst dan zelf op schrijft, omdat die toch zo hier en daar een verloren uurtje heeft of dat die voorgekauwde tekst in een leuk riedeltje plakt.
PS je zou [net als andere regelmatige schrijvers trouwens] eens kunnen beginnen met een echte afbeelding in ‘Over deze blogger.’ staat leuk en betrouwbaarder in plaats van een kleurplaatje.
Hier komt de broodnodige informatie voor de ongelovige lezers die ook hierna nog steeds denken van ja, aan mijn hoela tenslotte pak je nooit de volle honderd procent met een neutrale conclusie.
https://neuralwriter.com/nl/content-detector-tool/
conclusie
Schat de kans dat deze tekst geschreven is door een mens en niet door een LLM-model op 70%. De tekst toont een enigszins verwarde en subjectieve stijl, met een gebrek aan een duidelijke structuur en een overvloed aan clichés en metaforen, wat typerend is voor menselijke tekst.
Oeps nu je bent zoals meerder hier bijna ‘echt’ met dit onderwerp.
Ga hem bij mijn favorieten zetten [de link]
Bedankt William. Jouw link heeft het goed ingeschat, de ‘onderzoeksresultaten’ van ChatGPT waren inderdaad ‘geschreven’ door ChatGPT.
Wat betreft het ‘kleurplaatje’: dat ben ik echt, met een cartoon sausje eroverheen. Weet je wat het is William; ik ben hier op TB al wel eens fysiek bedreigd wegens de (te grote lengte) van mijn verhaaltjes. Daarom verkies ik deze lichte camouflage. Ik heb nogal last van hoogtevrees en loop altijd met één oog achter me kijkend over de hogere etages van de shopping mall. Altijd erop bedacht dat zo’n liefhebber van het korte verhaal me op een kwaaie dag over de glazen balustrade van de vierde verdieping heen wipt en mijn schrijverschap alsmede mijn leven vroegtijdig beëindigt. Een kind kan de was doen. Of een ouderling die uit angst voor een hernia mijn vrouwtje van 50 kilo het vliegen aanleert. Bij mijn vorige artikel stond overigens gewoonweg een foto van mezelf; ik durfde dat risico aan omdat ik gemaskerd was.
Zo?
Hier is de grammaticaal verbeterde versie van je tekst, met behoud van je persoonlijke toon:
Er is naar mijn mening inderdaad een verschil in hoe je AI gebruikt. Als ik tegen ChatGPT zeg: “Verzin een antwoord op dit bericht,” dan ben ik lui en maak ik misbruik van AI om “mijn” mening te uiten.
Maar ik kan ook zelf een antwoord schrijven en aan ChatGPT vragen om de grammatica te verbeteren. Dan zegt ChatGPT achteraf: “Hier is hetzelfde stuk; ik heb geprobeerd je persoonlijke toon te behouden. Wil je dat ik het iets bloemrijker maak of juist zakelijker? Laat het maar weten.”
Soms laat ik me verleiden en zeg dan: “Maak er iets grappigs van.” Maar dat wil niet zeggen dat ik dat dan ook verstuur. Liever mijn minder grappige, maar echt zelfgeschreven stukje, dat alleen door ghostwriter ChatGPT op fouten is gecontroleerd.
Laat me gerust weten of je de toon anders wilt – formeler, luchtiger, korter, enz.
Beste Sjaak,
Ik denk zelf dat de impact van AI groter is voor de lezers dan voor de schrijvers. ChatGPT, wat ik zelf wel eens gebruik moet als door een strenge leeuwentemmer de juiste kant opgestuurd worden zoals je aangeeft. Al ‘denkt’ het met je mee.
Het is gewoon een fantastische ontwikkeling, maar er kleven nadelen aan. Het gaat altijd ten koste van iets anders.
Prima stukje om met een critische blik naar Chat GPT te kijken. Zelf schrijf ik geen teksten met CP, maar gebruik het regelmatig en ben er positief over. Veel wat lastige vragen worden prima beantwoord vind ik.
Neem veel vragen die hier worden gesteld, over visa in Thailand. Wat gebeurd er met mijn huis in Thailand als mijn Thaise partner er niet meer is. Deze worden keurig beantwoord en zijn nagenoeg gelijk aan TB, mogelijk gebruikt AI het TB wel als bron. Ik ben niet zo nauwkeurig, maat als ik aantekeningen uit TB gebruik komen deze keurig overeen met Chat GPt.
Als mijn koffie machine een foutmelding geeft, dan heb ik de oplossing sneller met AI dan ik alleen al dat shit boekje ergens uit een la kan toveren. Zo zijn er zat voorbeelden voor mij die goed uitpakken. Het hept om open vragen te stellen. Ik blijf wel altijd critisch, maar dat geld ook als ik iets bij de buurman vraag.
Het is een modern hulpmiddel, wat naar mijn idee prima kan helpen tot een groter berijk aan zelfredzaamheid en zonde om het niet af en toe iets te vragen.
Bedankt en helemaal met je eens, Frans.
Ik ben er voorstander van dat mensen , met name bejaarden, zelf door middel van eerst nadenken en vervolgens formuleren, reactievelden van Thailandblog vullen. Thailandblog draagt, wellicht zonder dat de Redactie dit realiseert, in belangrijke mate toe aan het gegeven dat gepensioneerden de kans op mentale ouderdomskwalen sterk minderen als zij artikelen lezen, er hun overpeinzingen aan ontleden, en vervolgens de moeite nemen die nadenksels te verwoorden, op eigen manier en op eigen kracht. Kortom: het is voor gepensioneerden niet slim om AI te gebruiken voor het samenstellen van teksten.
Erik Scherder, de emeritus professor neuropsychologie, stelt al lange tijd, onder andere in het fameuze programma van destijds ‘De Wereld Draait Door’, dat bewegen van groot belang is bij het gezond en up-to-date houden van je verstand en hersenen. Maar niet alleen lichaamsbeweging, ook hersengymnastiek is essentieel. Door AI te gebruiken om teksten te generen door enkel een simpele vraag te formuleren, word je zelf op den duur lui van geest, je creativiteit verdwijnt, maar vooral: je daagt je hersenen niet meer uit. En dat is van vitaal belang om je grijze massa in kronkels bijeen te houden. Typ regels met gezegdes, spreekwoorden, maak volzinnen, gebruik spelling- en grammaticacontrole, (dan leer je ook nog wat), wees niet tevreden met halfbakken lager onderwijs gemurmel, verwerk ironie, sarcasme, wees desnoods beledigend: de moderatie plaatst het toch niet.
Informatie vergaren, zelf op zoek gaan, artikelen lezen: het internet is een enorme bron van kennis. Interesses ontwikkelen, actualiteiten bijhouden, nadenken en opschrijven. gewoon bij een bak zwarte koffie typen wat je hebt gevonden. Soms zit je er naast, vaak zit je goed. En natuurlijk is ook AI een bron van uitleg. Zo vroeg ik vanmorgen nog aan Gemini hoezo en waarom in Polen een ‘MAGA’ sympathie aan het ontstaan is, naar aanleiding van berichtgeving op de site van de NOS.
De grootste irritatie bij gepensioneerden in TH is dat niet zelf activiteiten, werkzaamheden en klussen mogen worden uitgevoerd. Maar hersenwerk is moeilijk af te nemen. Dus laat je niet verleiden door AI dat gemak propageert. Doe het zelf! Deden we dat niet heel ons leven al? Houwen zo!